CF:บทที่ 745 กองยานที่แข็งแกร่ง

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

ด้านนอกของระบบสุริยะ, ป้อมปืนป้องกันจะถูกซ่อนเอาไว้อยู่

เพราะอู๋ฮ่าวเหรินกังวลว่าถ้าป้อมปืนเหล่านี้ถูกตั้งเอาไว้ให้เห็น, พวกมันอาจจะทำให้ผู้คนในยานอวกาศเกิดกลัวได้

"อืม, คนพวกนั้นยังไม่ได้แล่นเข้ามาอีกงั้นรึ?"

"ยังครับ, คนพวกนี้ระวังตัวแจมาก, ฮ่าๆ ช่างน่าสงสารจริงๆที่พวกเขาไม่รู้เลยว่า, พวกเราพบพวกเขาแล้ว"

"จะรู้ตัวก็แปลกแล้ว, ได้ยินมาว่าอุปกรณ์ส่วนใหญ่ของที่นี่นั้นได้ถูกอัพเกรดใหม่หมดในช่วงที่ผ่านมานี้, ท่านหัวหน้ากลับมาในคราวนี้ได้นำเอาเทคโนโลยีใหม่ๆมาด้วยมากมายเลยล่ะ"

"ไม่นะ, ช่วงนี้ข้าไปเรียนกับลูกสะใภ้ของข้าทุกวันหลังเลิกงานก็จะแย่อยู่แล้ว, เฮ้อ มันช่างยากจริงๆเลยล่ะ, ถ้าพลาดการเรียนไปแม้แต่วันเดียว, ก็จะตามหลังคนอื่นไปมากโขเลยล่ะ"

"คุณยังไม่เท่าผมหรอก, ระดับความรู้ของผมในปัจจุบันไม่ดีเท่ากับลูกชายอายุ 10 ขวบของผมเลยด้วยซ้ำ, ทุกวันหลังกลับถึงบ้าน, ผมต้องขอให้ลูกชายช่วยสอนเลยด้วยซ้ำ"

หลังจากที่เขาพูดเช่นนั้น, ผู้คนมากมายที่อยู่ในสถานีเฝ้าระวังภัยต่างก็ยิ้มกันแบบแห้งๆ

แน่นอนว่า, คนเหล่านี้นั้นแทบจะเหมือนกันหมด, พวกเขาพบว่าความรู้ของพวกเขานั้นไม่ดีเหมือนกับของเด็กๆ ซึ่งมันเป็นเรื่องยากมาก

ที่ด้านนอกของระบบสุริยะ, ยานสำรวจของชาวโครน่าก็กำลังลังเลที่จะเข้ามาระบบสุริยะ

เมื่อพวกเขาพบว่าเป้าหมายของพวกเขานั้นอยู่ด้านใน และสถานการณ์โดยรอบนั้นได้ทำให้พวกเขารู้สึกระวังตัวมาก

"ผมคิดว่าพวกเราน่าจะเข้าไปข้างในเพื่อไปดูนะครับ, ถ้าพวกเราไม่เข้าไปด้านในให้รู้ชัดไปเลย, ผมรู้สึกอึดอัดใจน่ะครับ"

"ใช่ครับ เลิกลังเลเถอะครับ, ในเมื่อพวกเราเดินทางมาได้ถึงขนาดนี้แล้ว, ก็หมายความว่าอารยธรรมนี้น่าจะยังไม่พบพวกเราครับ"

ในฐานะที่เขาเป็นหัวหน้าทีมสำรวจในครั้งนี้, เขาจึงได้ตัดสินใจ "ถ้าอย่างนั้นก็เข้าไปดูข้างในกันเถอะ"

เมื่อชาวโครน่าได้ตัดสินใจกันแล้ว, พวกเขาก็ได้แล่นยานเข้าไปในระบบสุริยะโดยไม่ลังเล

----------------------------------------------------------

ณ อารยธรรมโครน่าที่อยู่ห่างไกล, การต่อสู้แบบล้อมโจมตีใกล้มาถึงบทสรุปแล้ว

ยานรบจำนวนไม่กี่ 10 ลำ ในเวลานี้กำลังถูกล้อมรอบอยู่ตรงกลางโดยกองยานรบของอารยธรรมโครน่า

"เจ้าพวกโง่, พวกแกเข้าใจที่ข้าพูดมั๊ย? อย่าคิดว่าพวกแกจะหนีรอดไปได้นะ"

"ดูเหมือนว่าเทคโนโลยีของฟิวเจอร์จะดีมากจริงๆนะเนี่ย, มันสามารถแปลภาษาได้ดีเยี่ยมเลย, อย่างไรก็ตามคนพวกนี้พูดอะไรไร้สาระกันจริงๆเลยนะ"

"คนที่พูดไร้สาระน่ะมันพวกแก, จับพวกมันเร็วเข้าและบีบให้อารยธรรมที่อยู่เบื้องหลังพวกมันออกมา, ข้าจะทำให้พวกมันรู้ซึ้งถึงความน่ากลัวของการล้างแค้นของชาวโครน่า"

"ใช่แล้ว, เร็วเข้าเถอะ ข้าอยากที่จะอัดอารยธรรมพวกนี้เต็มแก่แล้ว"

"หยุด"

โม่หยางหยุดเหล่าลูกน้อยที่กำลังส่งเสียงเอะอะโวยวายอยู่ในยานรบ

"พวกแกน่าจะเข้าใจที่พวกข้าพูดสินะ, ข้าอยากที่จะรู้ว่าทำไมพวกแกถึงได้ต้องการโจมตีอารยธรรมโครน่าของพวกข้ากัน?"

"โอ้, มีคนธรรมดาอยู่ด้วยแฮะ ไม่ได้มีแต่คนโง่, ส่วนเรื่องทำไมพวกเราถึงโจมตีพวกแกน่ะเหรอ? ก็เพื่อที่จะได้เห็นพวกแกรู้สึกแย่บ้างยังไงล่ะ, ไม่ใช่ว่าพวกแกชอบโจมตีอารยธรรมอื่นบ่อยๆหรอกเหรอ จับพวกเขาทำเป็นทาส, พวกข้าก็แค่จะให้พวกแกได้ลิ้มรสความเจ็บปวดแบบนั้นบ้างยังไงล่ะ"

"พอแล้ว, เลิกพูดไร้สาระกับพวกมันเถอะ, พวกมันคิดว่าพวกเรายังไม่รู้เรื่องกับดักของพวกมัน, ช่างเป็นกลุ่มคนโง่จริงๆน้า"

"ฮ่าๆ, แล้วใครว่าพวกมันไม่ใช่กันล่ะ?"

"ถ้าไม่ใช่เพราะคนพวกนั้นที่กำลังสร้างป้อมปราการป้องกันรูหนอนล่ะก็นะ, อารยธรรมของพวกแกน่ะคงจะถูกทำลายไปนานแล้ว"

"การล้อมจบลงแล้ว, ต่อไปเป็นเวลาที่พวกเราจะได้เคลื่อนไหวบ้างล่ะ"

ณ กองยานของชาวโครน่า, พวกเขาไม่ได้รู้สึกตัวเลยว่าเกิดอะไรขึ้น, ในตอนที่พวกเขาได้ยินว่าคนเหล่านี้กำลังคิดที่จะหลบหนี, พวกเขาต่างก็หัวเราะเย้ยหยัน

แต่ไม่นานนักพวกเขาก็พบว่ามีอะไรผิดปกติอยู่ด้านหลังของพวกเขา, ราวกับว่ามีค่าพลังงานผันผวนเกิดขึ้นอยู่ด้านหลัง

"ลาก่อนนะ, ไม่สิต้องบอกว่า ลาขาด เลยละกัน"

มีกองยานรบโผล่มาล้อมรอบพวกเขาและปล่อยแสงประหลาดๆออกมา, กว่าที่พวกเขาจะรู้ตัว ยานรบของพวกเขาก็ถูกห่อหุ้มไปด้วยแสงแล้วก็สลายหายไป

หลังจากนั้น, ในช่องติดต่อสื่อสารในเวลานี้, ก็มีเสียงใครบางคนตะโกนขึ้นมา "ศัตรูโจมตี, ศัตรูโจมตี, ยานรบจำนวนมากปรากฏขึ้นมาที่ด้านหลังของพวกเราและกำลังโจมตีพวกเราอยู่"

"ม่ายยยยยย, ตูม...."

แสงไฟและพลังงานสาดส่องออกไปทั่ว, กลายเป็นแสงที่ส่องสว่างโชติช่วงไปทั่วทั้งอวกาศ, ซึ่งการระเบิดของยานรบนั้นช่างเป็นภาพที่สวยงามและโหดร้ายยิ่งนัก

"เกิดอะไรขึ้น?"

"พวกเราถูกล้อมครับ, พวกเราถูกยานรบปิดล้อมอยู่ครับ, ซึ่งทีลักษณะแบบเดียวกับยานที่พวกเรากำลังไล่ตามอยู่เลยครับ"

"บ้าน่า, กองยานที่ทรงพลังของพวกเราถูกล้อมได้ยังไงกัน? พวกแกกำลังล้อข้าเล่นอยู่รึไง?"

อย่างที่เห็น, ผู้บังคับบัญชาชาวโครน่าบางคนนั้นยังไม่อยากจะเชื่อ, แต่ไม่นานนักภาพนั้นก็ได้ปรากฏตรงหน้าพวกเขา

มองดูพื้นที่รอบๆ, ก็พบกองยานขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมาทั้ง 6 ทิศทาง, พวกเขาต่างก็สับสน

เมื่อกองยานขนาดมหึมานี้ได้เข้ามาในเขตดาวของเขานั้น, พวกเขากลับไม่ได้ทราบข่าวอะไรเลย, มันเป็นฝีมือของใครบางคนที่ต้องการจะฆ่าพวกเขางั้นเหรอ?

ไม่, เป็นไปได้ไม่ได้, ต่อให้ใครมีคนต้องการจะทำร้ายพวกเขาจริง, แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะส่งกองยานรบมาจำนวนมากขนาดนี้

"แยกตัวออก, แยกตัวออกไป"

จริงๆแล้ว, ต่อให้ไม่มีคำสั่งของเขา, เหล่ายานรบก็ได้เริ่มแตกกลุ่มแยกตัวกันออกไปแล้ว, ทำให้ยานรบทุกลำกลายเป็นเป้าที่เคลื่อนที่ได้ไป

ยิ่งไปกว่านั้น, ความหนาแน่นของยานรบนั้นก็ไม่เหมาะสมที่จะสู้รบด้วย

แต่ปัญหาคือพวกเขาได้ถูกล้อมเอาไว้แล้ว, ในเวลานี้จึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะแยกตัวออกไปได้

มีกองกำลังที่แข็งแกร่งอยู่ด้านนอก, กำลังโจมตีมาทางพวกเขาอยู่, เป็นภาพที่ดูโกลาหลมาก

ในสถานการณ์เช่นนี้, คำสั่งของผู้บัญชาการยานรบนั้น ไม่สามารถสั่งการได้ถึง 100%

ยานรบของทั้ง 6 อารยธรรมเองก็ไม่ยอมปล่อยให้พวกเขามีโอกาสด้วย, เป้าหมายของพวกเขาที่มานั้นก็เพื่อที่จะกำจัดอารยธรรมโครน่าอยู่แล้ว

ในสายตาของพวกเขา, นี่คืออารยธรรมที่เป็นดั่งมะเร็งร้ายไม่สมควรที่จะมีชีวิตอยู่ในจักรวาลนี้

โม่หยางที่กำลังมองดูภาพในวิดีโออยู่นั้น, อารมณ์คลั่งและตื่นเต้นนั้นได้หายไปจนสิ้นแล้ว

"ยานรบพวกนี้มันมาจากไหนกัน? แล้วทำไมพวกเขาถึงได้มาโจมตีพวกเรา?"

ไม่มีใครที่ตอบเขาได้ และเขาเองก็ได้ปิดการติดต่อสื่อสารกับพวกเขาไปแล้วเพราะการโจมตีจากวงนอก

เป้าหมายของกองยานเหล่านี้ดูเหมือนจะมาเพื่อฆ่าพวกเขาและไม่ยอมปล่อยโอกาสให้พวกเขารอดไปได้แน่

ดั่งเช่นตอนที่พวกเขาโจมตีอารยธรรมอื่น, แค่ต้องการที่จะโจมตีคนพวกนั้นและจับคนพวกนั้นเป็นทาสโดยไม่มีเหตุผล

เมื่อสงครามได้แผ่ขยายออกไป, ชาวโครน่าจำนวนมากต่างก็เริ่มตกอยู่ในความสิ้นหวัง

พวกเขาก็พบว่ายานรบของพวกเขานั้น, ไม่อาจที่จะต่อกรกับยานรบที่มาโจมตีพวกเขาได้เลย

หนี

มันเป็นความคิดเดียวที่อยู่ในใจของชาวโครน่าที่กำลังตกอยู่ในวงล้อมนี้, ถ้าพวกเขาหนีออกมาไม่ได้, พวกเขาก็จะถูกกำจัดอย่างช้าๆ

ยานรบลำหนึ่งจึงได้เริ่มหาทางฝ่าออกจากวงล้อมและหลบหนีออกไป

แต่ทางกองยานร่วม 6 อารยธรรมย่อมไม่ยอมปล่อยโอกาสนี้ไปแน่, นอกจากยานรบที่กำลังตกอยู่ในการโจมตี, ก็ยังมียานรบอีกมากมายที่อยู่รอบนอกคอยป้องกันไม่ให้พวกเขาหลบหนีไปได้

เขตดาวนี้ถูกค้นพบโดยอารยธรรมโครน่า

เมื่อยานสำรวจที่ถูกส่งมาเพื่อสำรวจสถานการณ์นั้น, แผนการกู้ภัยที่วางเอาไว้ก็ยกเลิกในทันที

เหล่าผู้นำชาวโครน่ามองดูกองยานรบขนาดมหึมาด้วยความหวาดหลัว

"เกิดอะไรขึ้น? พาเมล่า, นี่ไม่ใช่แผนการของเจ้าอย่างงั้นเหรอ?"

พาเมล่าดูเหมือนว่าจะสูญเสียจิตวิญญาณไปแล้ว, เธอไม่อยากที่จะเชื่อว่าจะได้เห็นสถานการณ์เช่นนี้ในวิดีโอ

กองยานที่ดำเนินตามแผนการของเธอนั้นได้ถูกทำลายแต่เพียงฝ่ายเดียว, โดยไร้ทางต่อต้าน

"อืม, นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมามัวตกตะลึงแล้วนะพาเมล่า, อย่างที่คุณเห็น, พวกเราจะสามารถต้านทานการโจมตีของยานรบพวกนี้ได้ไหม?"

"ไม่, ด้วยการอำนาจการโจมตีของพวกเขา, ทำได้อย่างมากก็แค่ถ่วงเวลาที่พวกเขาจะฝ่าแนวป้องกันอารยธรรมโครน่าของพวกเราเท่านั้น"

"แล้วจะทำยังไงต่อไปดี?"

ทั้งหมดล้วนตกอยู่ในความเงียบ, เมื่อเผชิญเข้ากับความแข็งแกร่งที่แท้จริงเช่นนี้แล้ว, พวกเขาก็ไม่มีโอกาสจะตอบโต้ได้เลย

"ดูเหมือนพวกเราจะทำได้อย่างเดียวคือหนีเท่านั้น"

"ถ้าอย่างนั้นก็หนีกันเถอะ, ยานรบพวกนี้ดูเหมือนจะมาเพื่อทำลายพวกเรา, ถ้าพวกเราไม่รีบหนีล่ะก็คงได้ตายหมดแน่"

"แล้วจะยังมีอะไรให้พวกเราหารือกันได้อีก? เร็วเข้ารีบเตรียมตัวให้พร้อม"

เหล่าผู้นำของชาวโครน่าต่างก็มีความเห็นในเรื่องนี้ที่ตรงกันอย่างน่าประหลาดใจ, แต่ก็ไม่น่าแปลกเพราะพวกเขาต่างรู้สึกได้ถึงความสิ้นหวังจากยานรบที่อยู่ในวิดีโอนี้