CF:บทที่ 677 ของขวัญ

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

CF:บทที่ 677 ของขวัญ

 

ของขวัญ?

 

อู๋ฮ่าวเหรินแปลกใจเล็กน้อย เขาไม่เห็นเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลยว่าปาร์ตี้ต้องเตรียมอะไรแบบนั้นมาด้วย

 

ถัดจากเขา หลูวหยู่เหมือนจะรู้ว่าอู๋ฮ่าวเหรินรู้สึกเช่นไร เธอเข้าใจดีว่าเกิดอะไรขึ้น นั่นเพราะว่าในจดหมายเชิญนั้นดูเหมือนว่าเธอจะลืมบอกเรื่องนี้ไปซะสนิทเลย

 

“หรือว่าคนที่องค์หญิงหลูวหยู่เลือกจะไม่มีของขวัญวันเกิดมาให้งั้นเหรอ?”

 

ในตอนนี้ เหล่าคนที่อยู่รอบๆ ส่วนหนึ่งก็อยากรู้ว่าทำไมองค์หญิงถึงเลือกอู๋ฮ่าวเหริน

 

อีกส่วนหนึ่งก็อยากจะลูบคมชายผู้ที่ปรากฏตัวขึ้นมาอย่างกระทันหันแบบนี้ ให้เขาได้รู้ว่าฐานะของเขานั้น ไม่มีค่าอะไรที่เทียบเท่ากับองค์หญิงแห่งโอลเซ็นเลย

 

“ฮ่ะๆๆ ดูสิ ใครๆก็ต้องการเวลาในการเตรียมของขวัญทั้งนั้นแหละ ให้เวลาหมอนี่ไปเตรียมก่อนไหม?”

 

“พ่อเศรษฐีใหม่นี่ไม่ได้เตรียมของขวัญมาให้องค์หญิงเลยเหรอเนี่ย”

 

“องค์หญิงผู้เลอโฉม ฉันอยากรู้จังเลยว่าทำไมถึงเลือกหมอนั่นล่ะ?”

 

อู๋ฮ่าวเหรินมองไปยังการดูถูกและเหยียดหยามจากคนเหล่านี้ และเริ่มรู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก

 

ถ้ารู้ว่าต้องเตรียมอะไรแบบนั้นมาด้วย ไม่มาซะก็ดี แต่เดิมแล้วถ้าเป็นตอนนี้คงจะนั่งคิดแผนพัฒนาอะไรเล็กๆน้อยๆอยู่ แต่กลายเป็นว่า ตอนนี้แม้แต่แผนเล็กๆน้อยๆก็คิดไม่ออก

 

อู๋ฮ่าวเหรินมองไปยังหลูวหยู่สลับกับมองผู้คนรอบๆ ไม่มีความสุขเลยแฮะ…

 

ภายในกลุ่มซองแดง กลุ่มคนที่ดูสถานการณ์ทางฝั่งอู๋ฮ่าวเหรินเองก็ตะโกนเชียร์ให้เขาเอาชนะพวกคนอื่นให้ได้

 

“พระเจ้า ฉันยืนอยู่เฉยๆไม่ได้แล้ว!” สมองกลโวยวาย “นายคือชายผู้คุมอนาคตไว้เลยนะเฟ้ย! เพราะงั้นนายต้องตบหน้ามันแรงๆ! ไม่มีของขวัญงั้นเหรอ? เฮอะ เดี๋ยวได้เห็นดีกัน!”

 

“ไหน มาลองดูกันซิว่าเราจะจัดของขวัญอะไรกันได้บ้าง?”

 

“นี่มันยิ่งใหญ่มากเลยนะ ต้องใช้อะไรที่พิเศษหน่อยแล้ว” นักธุรกิจพลังงานพูด

 

ชาวไร่เป็นคนแรกที่เสนอบางอย่างขึ้นมา มันคือดอกไม้รูปร่างประหลาด

 

“ดอกไม้แห่งความรัก มันเป็น 1 ในสิ่งที่มีค่ามากๆที่ฉันกำลังปลูกมันด้วยตัวเองอยู่”

 

“ไม่ พืชน่ะไม่ได้ แถมเจ้านี่น่ะยังใหญ่มากๆซะด้วย กระเป๋าสตางค์เจ้านั่นน่ะไม่สามารถใส่กระเช้าดอกไม้ได้หรอก ดูนี่ซะก่อน รถอุกกาบาตบินได้! รุ่นล่าสุดเลยนะ!”

 

“นายเป็นเด็กหรือไงน่ะ? ไม่มีใครสามารถแบกรถเข้าไปในกระเป๋าสตางค์ได้หรอกนะ”

 

“โว้ยยยย แล้วใครบอกจะให้เอาไปทั้งคันเล่า! ดูนี่ ก็ให้ไปแค่กุญแจรถพอ เดี๋ยวส่งให้เลยเนี่ย” เจ้าแห่งรถบินได้หยิบเอากุญแจรถรุ่นพิเศษขึ้นมา

 

ด็อกเตอร์พูดสวนขึ้น “ เก็บมันไปซะ รถน่ะมันเป็นความชอบส่วนบุคคล เพราะงั้นแล้วไม่ใช่ว่าทุกคนจะเห็นค่าของมันหรอกนะ ถ้ายังไง ฉันคิดว่าส่งยาไปน่าจะดีกว่า ฉันมียาเสริมความงามนี่อยู่ การันตีเลยว่าใครก็ตามที่ใช้มันจะไม่แก่เฒ่าไปเป็นร้อยปีเลย เป็นเครื่องมือที่พิชิตใจสาวมาหลายคนแล้ว”

 

“ยาสารเลวนั่น ไหนนายบอกมันหมดแล้ว ครั้งสุดท้ายที่ใช้ฉันถูกผู้หญิง 8 คนวิ่งไล่ไป 6 บล็อคก่อนจะหาวิธีแก้ปัญหาได้!”

 

“มันคงไม่เหมาะสมเท่าไหร่ถ้าจะให้ยากับองค์หญิง ณ ตอนนี้น่ะ เพราะดูเหมือนเจ้าตัวเองก็คงจะยังไม่ต้องใช้มันด้วย ทางที่ดีเอาไวน์ที่ฉันเพิ่งต้มนี่ไปให้ดีกว่า แค่ดื่มก็เมาแอ๋แล้ว”

 

ทันทีที่ขี้เมาพูดจบ ทุกคนก็พากันมองเหยียดเขากันหมด ของขวัญบ้านี่มันอะไรน่ะ? นี่ใจจริงคิดจะให้ไวน์เป็นของขวัญจริงๆเหรอ? นี่มันเป็นความคิดที่แย่เอามากๆเลย!

 

“นักวิจัย พอจะมีความคิดอะไรไหมเกี่ยวกับของที่มีค่าพอที่จะทำให้คนพวกนั้นช็อคไปตามๆกันได้”

 

“ข้อมูล ข้อมูลที่มีอยู่นี่พอที่จะทำให้พวกเขานั้นช็อคได้เลยถ้าฉันเอาออกไปโชว์ให้ดูล่ะนะ”

 

“โอเค ถือว่าฉันไม่ได้ถามละกัน”

 

กลุ่มคนนี้ถกเถียงกันอยู่พักใหญ่ๆแล้วก็พบว่ามันไม่มีอะไรที่พิเศษและสามารถทำให้คนพวกนั้นเหมือนโดนตบหน้าได้เลย

 

“ฉันมีนี่อยู่”

 

“แต่ว่านะ ถ้าให้ไปแล้วเขาต้องช่วยฉันหาสมบัติที่มีค่าเทียบเท่ากับเจ้าสิ่งนี้มาแทนด้วยล่ะ” นักขุดแร่เอ่ยขึ้นมาทันที

 

“โอ้ อะไรล่ะนั่น? เอามาดูก่อนละกัน”

 

“ฉันเรียกมันว่า ‘อวกาศเสมือน’ เป็นแร่พิเศษ ยิ่งไปกว่านั้นรูปทรงของมันก็จัดว่าอยู่ในเกณฑ์ดีเสียด้วย สำหรับสถานการณ์แบบนี้แล้วนับว่าเหมาะสม”

 

หลังจากที่นักขุดแร่โชว์เจ้าสิ่งที่เรียกว่าอวกาศเสมือนขึ้นมาทุกคนต่างก็จ้องมองมาที่มัน

 

“แต่ว่านะ ผู้ที่มีศีลธรรมอันดีงามน่ะ ไม่มีอะไรพิเศษไปกว่าใจ 2 ดวงแล้ว!!”

 

“นี่นาย หยิบผิดก้อนหรือเปล่าน่ะ? ทำไมดูไม่เห็นมีค่ามากอย่างที่อวดเลย”

 

“ฮ่าๆๆ ถ้าพวกนายคิดอย่างงั้นล่ะก็ ฉันคงจะบอกได้ว่า อวกาศเสมือนในสถานการณ์ที่ต้องเผชิญหน้าเช่นนี้ ไม่มีอะไรเหมาะไปกว่านี้แล้ว นายลองนึกภาพอวกาศที่เกิดขึ้นภายใต้แสงไฟสิ”

 

“อะไรล่ะนั่น? ฟังดูดีเลยไม่ใช่เหรอ!!”

 

“อ่า ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมนายถึงเรียกมันว่าอวกาศเสมือน”

 

แร่ชิ้นนี้ภายใต้แสงไฟจะสร้างเงาที่สวยงามขึ้นมา เหมือนกับคน 2 คนที่กำลังจูงมือกันและยืนอยู่ท่ามกลางอวกาศอันกว้างใหญ่ ซึ่งเป็นภาพที่น่าประทับใจสุดๆ

 

“นี่มันเป็น 1 ในหินพิศดาร ที่จำต้องถูกสร้างขึ้นมาด้วยธรรมชาติแบบพิเศษเท่านั้น มันเหมาะกับการตบหน้าเจ้าพวกโง่นั่น!”

 

เมื่อทั้งกลุ่มตัดสินใจได้แล้วว่าจะเอาอะไรไปให้ดี คนทางฝั่งอู๋ฮ่าวเหรินก็เริ่มจะหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ

 

โดยเฉพาะเมื่อหลูวหยู่โดนเรียกตัวไป คนพวกนี้ก็ไร้ซึ่งศีลธรรมในใจกันจนหมด

 

“ไอ้หนู ถ้าฉันเป็นนายนะ มันจะดีกว่าถ้าเก็บโชคไว้ใช้ในรังของตัวเอง จะไม่วิ่งเข้ามาแส่หากไม่มีอะไรจะวัด ระวังตัวไว้ให้ดี ถ้าออกไปเมื่อไหร่แกได้ตายแน่”

 

“นายคือคนเดียวที่กล้าเข้ามาในงานเลี้ยงขององค์หญิงหลูวหยู่ ถ้าออกไปตอนนี้ยังมีโอกาสรอดนะ”

 

“อย่าคิดว่าไม่มีใครกล้าแตะต้องนายทั้งๆที่นายพลมิสต์ถือหางนายอยู่นะ”

 

“...”

 

ฟังคำขู่ของคนพวกนั้น อู่ฮ่าวเหรินก็ได้แต่ส่ายหน้า ดูเหมือนว่าจะมีคนแบบนี้อยู่ทุกที่จริงๆนั่นแหละ

 

หลังจากที่ประกาศเปิดงานเลี้ยงอย่างเป็นทางการแล้ว คนเหล่านี้ก็ออกไปปล่อยให้อู๋ฮ่าวเหรินอยู่ตรงนี้อย่างโดดเดี่ยว

 

ในตอนนั้นเอง หญิงสาวก็เดินเข้ามาจากด้านหลังพร้อมกระซิบ “ฉันเป็นคนรับใช้ขององค์หญิงค่ะ นี่คือสิ่งที่องค์หญิงวานให้เอามาให้คุณ เธอฝากบอกมาว่า ‘ทำให้เจ้าพวกนั้นอึ้งจนตายไปเลย’ ”

 

“บอกองค์หญิงของเธอ ว่าฉันเตรียมของขวัญไว้ให้แล้ว ไม่ต้องเป็นห่วง เธอมีความสามารถมาก ฉันกำลังตัดสินใจว่าจะเอาอะไรมาให้ดี”

 

เมื่อสาวใช้ได้ยินเช่นนั้น เธอก็มองเขาด้วยความสงสัยสุดๆ แต่ท้ายสุดแล้วก็วางกล่องของขวัญไว้ให้บนโต๊ะก่อนจะจากไป

 

อู๋ฮ่าวเหรินส่ายหน้า ดูเหมือนว่าหลูวหยู่เองจะกังวลว่าโล่ของเขาจะไม่ทำงานล่ะสิ

 

เมื่อเปิดกล่องขึ้นมาก็พบว่าในนั้นเป็นอัญมณีชิ้นพิเศษที่ดูจะมีค่ามากอยู่

 

หยิบเจ้ากล่องนั้นใส่เข้าไปในกระเป๋าจากนั้นเข้าก็เข้าไปยังระบบซองแดงเพื่อจะพูดคุยเกี่ยวกับการพัฒนาเขตแดนดวงดาวกับคนเหล่านั้น

 

สำหรับงานเลี้ยงนี้ จะมีกลุ่มคนบางกลุ่มที่อยู่ในอนาคตด้วย เพราะงั้นแล้วถ้าเขาไม่สามารถเอาของขวัญออกมาได้ มันก็ไม่ต่างอะไรกับการฆ่าตัวตายเลย

 

และเมื่อกลุ่มคนเหล่านั้นมาถึง งานเลี้ยงจึงได้เริ่มขึ้นอย่างจริงๆจังๆ

 

งานเลี้ยงวันเกิดขององค์หญิงตัวน้อยของตระกูลหลวงแห่งโอลเซ็นนั้นคืองานเลี้ยงที่จะให้องค์หญิงได้เลือกคู่ครองด้วย แน่นอนว่าของขวัญนั้นถือเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง

 

ถึงแม้ว่า คนพวกนี้จะรู้อยู่แล้วว่าองค์หญิงจะเลือกอู๋ฮ่าวเหริน แต่พวกเขาก็ไม่ยอมแพ้ ในทางกลับกัน พวกเขาพร้อมที่จะทำให้อู๋ฮ่าวเหรินรับรู้ถึงความต่างระหว่างพวกเขาด้วยของขวัญที่เตรียมมานั่นแหละ

 

ชายหนุ่มทุกคนที่เตรียมของขวัญมา พากันมองอู๋ฮ่าวเหรินในแบบที่ต่ำกว่าตนหลังจากที่แนะนำของขวัญไปแล้ว

 

“นี่คือสร้อยคอที่สร้างขึ้นมาจากแกนกลางของดวงดาว ที่ซึ่งสามารถเปล่งแสงสว่างได้ในยามค่ำคืน หวังว่าตระกูลหลวงของพระองค์จะชื่นชอบมัน”

 

เมื่อคนสุดท้ายนำเสนอของขวัญเสร็จ ผู้ชายที่อยู่ข้างๆเขาก็พร้อมที่จะประกาศเปลี่ยนช่วงแล้ว

 

แต่กระนั้นคนๆหนึ่งก็พูดขึ้น “พวกเราทั้งหมดได้มอบของขวัญให้แก่องค์หญิงกันหมดแล้ว แต่ฉันยังไม่เห็นของขวัญของคุณอู๋เลย ฉันอยากรู้ว่าคุณอู๋ให้อะไรกับองค์หญิงกัน”

 

หลังจากที่เขาพูดจบ อู่ฮ่าวเหรินที่แต่เดิมก็ถูกปล่อยทิ้งไว้โดยคนอื่นอยู่แล้ว ตอนนี้เขารู้สึกว่าเป็นเป้าสายตาชัดเจนกว่าเดิมอีก

 

หลายๆคนที่อยู่ในงานเลี้ยงนี้รู้จักเขา พวกเขาเองก็รู้สึกสับสนกับการปรากฏตัวของเขาเช่นกัน

 

ในความคิดของพวกเขา ตระกูลหลวงแห่งโอลเซ็นเชิญเขามาเพื่อพูดคุยผลประโยชน์จากโบราณสถานแน่ๆ แน่นอนว่าพวกคนที่ส่งคนเหล่านี้มาไม่ได้รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้า