CF:บทที่ 668 ความแข็งแกร่งของชุดเกราะ

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

CF:บทที่ 668 ความแข็งแกร่งของชุดเกราะ

 

หลี่หยางและยินตงมองไปยังเหตุการณ์ที่น่าอเน็จอนาถตรงหน้า ใบหน้าของพวกเขาดูเหยเกไปหมด ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันกดดันขนาดไหน

 

“เหตุการณ์บ้านี่เกิดขึ้นได้ยังไงกันน่ะ? มันน่ากลัวไปแล้วนะ ไอ้สัตว์ประหลาดนั่นน่ะ...”

 

“ไม่ว่ามันจะมาจากไหน ตราบใดที่เจ้านั่นออกมาเจอสัตว์ประหลาดนี่ มันต้องตายแน่ๆ! โชคไม่ดีแล้ว เราคงจะหวังเอาสมบัติในนั้นไม่ได้แล้วล่ะ”

 

“ฉันไม่คิดว่านี่ถูกต้องนะ สัตว์ประหลาดนี่น่ะดูเหมือนว่าจะโดนจงใจล่อมาทางนี้เลย!”

 

ระหว่างที่พวกเขากำลังคุยกัน คิลและสติงก์ก็เข้ามา ณ ที่นั้นพอดี พวกเขามองฉากที่เต็มไปด้วยเลือดสาดกระเซ็นด้วยความที่ไม่ใส่ใจอะไร

 

สำหรับพวกเขา อะไรก็ตามที่ทำให้ภารกิจสำเร็จได้ ไม่ว่าใครจะเป็นจะตายก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาอยู่แล้ว

 

และถ้าคนพวกนี้อยากจะล่าหัวเขาล่ะก็ คงต้องมาฆ่าแล้วเอาไปเอง

 

“นั่นมันนักฆ่า!”

 

เหล่าผู้คนที่ยังไม่โดนฆ่าโดยสัตว์ประหลาดตนนั้นมองไปยังคิลและสติงก์ ความรู้สึกในตอนนั้นมันกลายเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับทุกคน เหล่าคนที่กำลังอยู่ในสถานการณ์ตึงเครียดนั้นต่างเปลี่ยนเป้าหมายไปยัง 2 คนนั้นแทน

 

“ไอ้เจ้าบ้า 2 คนนั้นสินะที่ลากเอาสัตว์ประหลาดมา! พวกเรา ฆ่ามันเลย!!”

 

“ฆ่ามัน!!”

 

ผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่เริ่มที่จะโจมตีไปที่ทั้ง 2 แทน พวกเขารู้ดีว่าถ้าไม่ฆ่าพวกนั้นก่อน ไม่นานเขาต้องเป็นฝ่ายถูกฆ่าแทนแน่ๆ

 

“สัตว์ประหลาดนั่นยังอยู่ ระวังตัวด้วยนะ!”

 

“บ้าเอ้ย ไอ้เจ้าปีศาจนั่นบาดเจ็บอยู่นี่หว่า งั้นมาสู้ด้วยกัน! ทั้งปีศาจนี่แล้วก็พวกนั้นต้องถูกฆ่า!”

 

ในสภาพที่โดนโจมตีจากหลายคนเช่นนี้ ต่อให้เป็นสติงก์และคิลก็ตาม ยังไงมันก็ยากที่จะรับมือ พวกเขาทำได้แค่ถอยไปเรื่อยๆเท่านั้น

 

แต่อย่างไรก็ตาม การถอยก็ดูจะไม่เป็นใจให้พวกเขาเช่นกัน

 

นั่นเพราะว่าทางที่มานั้นถูกขวางเอาไว้ และถ้าจะออกไปก็มีแค่ทางนั้นเท่านั้น

 

“มาทางนี้ก่อน มาฆ่าเจ้าปีศาจนี่ก่อน พวกนั้นน่ะเดี๋ยวพวกเราค่อยไปจัดการทีหลัง”

 

ทันทีที่พวกอู๋ฮ่าวเหรินออกมา เขาก็พบว่าสถานการณ์ด้านนอกนั้นดูไม่น่าภิรมณ์ซักเท่าไหร่

 

“หา ทำไมสัตว์ประหลาดนั่นถึงมาอยู่ที่นี่เนี่ย? แล้วแบบนี้เราจะทำยังไงกันต่อ? พวกเราจะไปทั้งที่มันขวางอยู่แบบนี้ไม่ได้นะ”

 

“มานี่ก่อน มันกำลังจะตาย ถ้าเกิดเล็งโจมตีดีๆอาจจะทำได้”

 

อู๋ฮ่าวเหรินมองไปยังสัตว์ประหลาดตนนั้นพร้อมกับส่งภาพเข้าไปยังกลุ่มซองแดงด้วย

 

“เจ้านี่ความยืดหยุ่นเป็นเลิศเลยแฮะ มิน่าล่ะทำไมถึงไม่มีใครฆ่ามันได้”

 

“ถ้าฉันเดาไม่ผิดนะ การที่เจ้านี่สามารถอยู่รอดมาได้จนถึงตอนนี้รวมไปถึงมีพลังเยอะขนาดนี้น่าจะเป็นเพราะยาเสริมสมรรถนะที่มันกินไปตอนนั้นแน่ๆ” ชาวไร่พูด

 

“อู๋ฮ่าวเหริน ลองหาเศษเนื้อสดของเจ้านั่นให้หน่อย เดี๋ยวฉันจะเอามาตรวจสอบร่างกายของมันให้”

 

นักวิจัยพูดจบเศษเนื้อของสัตว์ประหลาดที่ไม่รู้มาจากไหนก็ตกลงมาที่หน้าของเขา

 

ในตอนนั้น อูริสที่อยู่ข้างๆก็มองไปยังความแข็งแกร่งของสัตว์ประหลาดตัวดังกล่าว ทั่วทั้งร่างมันก็สั่นกลัวไปหมด

 

สัตว์ประหลาดที่ทรงพลังเช่นนี้ แถมยังสามารถต้านทางการโจมตีของอาวุธลำแสงได้ แล้วก็ถ้ายึดตามคำพูดของอู๋ฮ่าวเหรินที่พูดถึงยาเสริมสมรรถนะไว้ ตอนนี้อารมณ์ของเขามันขุ่นมัวสุดๆ

 

ครั้งหนึ่งสมบัติเคยอยู่หน้าเขาแล้ว แต่เขาไม่ยอมเลือกมันดีๆเอง

 

“ดูนั่น พวกนั้นออกมาแล้ว!”

 

“ฆ่าเจ้าสัตว์ประหลาดนั่นซะ! ไม่งั้นเราได้ตายก่อนที่พวกนั้นจะมาแน่ๆ!!”

 

โชคร้ายที่กว่าอู๋ฮ่าวเหรินจะปรากฏตัว พวกคนที่บอกจะโจมตีสัตว์ประหลาดตนนี้ก็อ่อนแอลงเรื่อยๆ

 

คิลและสติงก์เมื่อเห็นอู๋ฮ่าวเหรินออกมาเขาก็รีบซ่อนตัว

 

“เราจะลุยกันเลยมั้ย?”

 

อูริสมองสถานการณ์ตรงหน้าจากฝั่งตรงข้าม ตราบใดก็ตามที่ยังไม่ฝ่ามันออกไป เขาก็จะยังไม่ได้รับอันตรายใดๆ

 

“รีบไปดูกันเถอะ พวกนายก็เตรียมป้องกันตัวไว้ด้วยล่ะ แล้วก็ถ้าเกิดรู้ตัวว่าอยู่ในอันตราย ก็รีบหาทางหนีเลยนะ!”

 

เมื่อเห็นทั้งสามออกมา คนเหล่านี้ก็เลิกสนใจสัตว์ประหลาดแล้ววิ่งเข้าไปยังที่ที่อู๋ฮ่าวเหรินอยู่ตอนนี้โดยไม่ฆ่าสัตว์ประหลาดก่อนเลย

 

คิลและสติงก์เองก็ผสมโรงไปกับคนพวกนี้เพื่อเคลื่อนที่เข้าไปหาอู๋ฮ่าวเหรินช้าๆด้วย

 

พวกเขารอให้อู๋ฮ่าวเหรินออกมานานแล้ว นานจนทั้งสองฝ่ายเสียพวกพ้องไปเป็นจำนวนมาก

 

อู่ฮ่าวเหรินมองเห็นคิลและสติงก์แฝงตัวมากับความวุ่นวายนี้ ซึ่งเป็นอะไรที่เหนือความคาดหมายมากๆ

 

“เอาของมีค่าที่ได้จากข้างในมาให้พวกเราเดี๋ยวนี้!! รวมถึงเอาแผนที่ที่ครอบครองอยู่มาด้วย!”

 

“ฆ่ามันแล้วไปหามาง่ายกว่า!”

 

“ส่งมานะ!”

 

เมื่อคิลและสติงก์เข้าใกล้อู๋ฮ่าวเหรินได้มากขึ้น เขาก็แยกตัวออกมาจากกลุ่มนั้นแล้วมุ่งหน้าเข้าหาอู๋ฮ่าวเหรินโดยตรง

 

“บ้าเอ้ย นักฆ่าสองคนนั้นอีกแล้ว!”

 

“ฮ่าๆๆ ดูท่าสองคนนั้นจะรอนายนะ”

 

เมื่อพวกเขาพุ่งเข้าหาอู๋ฮ่าวเหริน มันก็ทำให้เขารับรู้ได้ทันทีว่าข้อมูลที่เขาได้รับมานั้นมันผิด และตอนนี้เขาก็กระทำการอุกอาจไปแล้ว!

 

ด้วยเสียงรบกวนที่ดังกระหึ่ม ทั้งสองกลับเข้าไปอยู่ในความวุ่นวายนั้นอย่างรวดเร็ว

 

มองไปยังคนอื่นๆที่รุจหน้าเข้ามาหาอย่างไม่หยุดหย่อน อู๋ฮ่าวเหรินก็เรียกชุดเกราะออกมาและพุ่งเข้าใส่พวกเขาเช่นกัน

 

ยามเมื่อต้องเผชิญหน้ากับพวกคนเหล่านั้น เขาเองก็ไม่ได้หลบเลี่ยงแต่อย่างใด เขายืนหยัดขวางทางของคนเหล่านั้นในทันที

 

อูริสมองไปยังอู๋ฮ่าวเหรินที่เปลี่ยนไปและถามหลูวหยู่ด้วยเสียงสั่นเทา “หมอนั่นเก่งมากๆเลยเหรอ?”

 

“เก่งกว่านายละกัน”

 

“เห็นว่าใส่อะไรซักอย่างอยู่ ใช่ชุดเกราะหรือเปล่าน่ะ”

 

“ได้ยินมาว่ามันเป็นชุดเกราะนะ เกราะทางการทหารอะไรแบบนี้”

 

ขณะที่หลูวหยู่กำลังพูด เขาก็มองไปยังเกราะของอู๋ฮ่าวเหรินแล้วก็รู้สึกอยากจะเอามันออกมามากๆเลย

 

มองดูอู๋ฮ่าวเหรินที่อยู่ท่ามกลางความวุ่นวาย นั่นทำให้อูริสเข้าใจทันทีถึงความหมายของคำพูดเหล่านั้น

 

ถ้าเกราะนั่นจะแข็งแกร่งขนาดนี้ สงครามดวงดาวก็ไม่เป็นปัญหาแล้วล่ะ

 

“หนีเร็ว เจ้านั่นไม่ใช่ศัตรูที่เรารับมือไหว!”

 

หลังจากที่รับรู้แล้วว่าอาวุธใดๆก็ไม่สามารถระแคะระคายผิวเกราะของอู๋ฮ่าวเหรินได้ แถมคนที่อู๋ฮ่าวเหรินเจอ ถ้าไม่ตายก็บาดเจ็บหนักกันอีกด้วย

 

คนเหล่านี้เข้าใจแล้วว่า อู๋ฮ่าวเหรินคือสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถฆ่าได้ ในทางตรงข้าม ถ้าขืนพวกเขายังยืนหยัดจะเข้าไปอยู่ ดีไม่ดีพวกเขาเนี่ยแหละที่จะโดนฆ่าแทน

 

แม้แต่คิลและสติงก์เองก็ยังพูดอะไรไม่ออก พวกเขาถอยออกไป

 

“ทำไมเจ้านั่นถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้เนี่ย?”

 

“แล้วจะยังไง? มันเป็นไปไม่ได้เลยนะที่จะฆ่าเขา“ หลี่หยางพูดด้วยความโศกเศร้า

 

ในกรณีนี้ มันเป็นไปไม่ได้จริงๆถ้าจะฆ่าอู๋ฮ่าวเหริน

 

มองไปยังอู๋ฮ่าวเหรินที่กำลังกลายเป็นปีศาจแห่งการไล่ล่า ยินตงก็พูดขึ้น “หนีออกจากที่นี่ก่อน ไม่งั้นถ้าหากมันเจอเรา เราไม่ได้ออกแน่ๆ”

 

อู่ฮ่าวเหรินที่อยู่ในเกราะเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดที่กำลังบาดเจ็บ เขาจึงเริ่มเตรียมที่จะโจมตีเข้าไปยังจุดที่เป็นจุดอ่อนที่ได้ค้นหาไว้ก่อนหน้า

 

เขาประลาดใจมากๆกับความเร็วในการรักษาตัวเองของมัน ทั้งๆที่เป็นแผลลึกจนถึงกระดูกแท้ๆ แต่เพียงไม่นาน มันก็รักษาตนเองออกมาจนแทบจะปกติแล้ว เหลือเพียงแผลเล็กๆเท่านั้น

 

หลังจากหลอกล่ออยู่นาน อู๋ฮ่าวเหรินก็เอาอาวุธสุดพิเศษออกมา จากนั้นก็พุ่งเข้าหามันอย่างรวดเร็ว

 

ไม่นานหลังจากที่เขาจัดการเสร็จ ร่างของสัตว์ประหลาดก็ล้มลงไปกองกับพื้น

 

เมื่อเหตุการณ์กระจายออกไป คิลและสติงก์ก็มองซึ่งกันและกัน จากนั้นก็มุ่งหน้าออกจากที่นี่โดยตรงเลย

 

พวกเขาไม่คิดจะฆ่าอู๋ฮ่าวเหรินอีกแล้ว นี่ไม่ใช่คนที่เขาจะฆ่าได้อีกต่อไป

 

ข้อมูลที่ได้มานั้นมันหลอกลวงทั้งเพ คนๆนั้นแข็งแกร่งมากๆ ไม่ใช่คนที่สามารถเอาลงได้เลย

 

และทันทีที่พวกเขารีบออกมา พวกเขาก็ต้องชะงักกับพวกคนที่อยู่รอบๆ