CF:บทที่ 663 จุดเริ่มต้นของเงาดำ

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

CF:บทที่ 663 จุดเริ่มต้นของเงาดำ

 

ภายในคริสตัลที่ทรงเหมือนอาคาร มันมีรูที่ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1 เมตรได้ จากตำแหน่งบนรูนั้นเราสามารถมองเห็นได้เลยว่ามีอะไรที่ปีนออกมา

 

“นี่มัน ดูเหมือนเปลือกไข่เลย”

 

“บางอย่างฟักออกมาจากเจ้านั่นแล้วหนีไป”

 

“ปีศาจ! มันต้องเป็นปีศาจแน่ๆ!”

 

อู๋ฮ่าวเหรินหมอบลงแล้วหยิบเอาเปลือกไข่นั้นขึ้นมา เขาออกแรงหักมันเป็น 2 ชิ้นเพื่อจะดูรอยแตกบนเปลือกนั้น

 

“สัตว์ประหลาดที่ออกจากที่นี้ไปนั้นแข็งแกร่งมากๆ ดูเหมือนว่ามันน่าจะเป็นเจ้าเงาดำนั่นแหละ มันน่าแปลก ถ้ามันอยู่ในไข่ล่ะก็ มันไม่น่าจะมีชีวิตอยู่ได้นานขนาดนี้”

 

“ดูตรงนั้นสิ มีไอ้ไข่นี่เต็มไปหมดเลยนะ!”

 

ในตอนนั้นหลูวหยู่พ่ายแพ้ให้กับคริสตัลตรงหน้าเธอและวิ่งเข้าใส่อย่างตื่นเต้น

 

อู๋ฮ่าวเหรินมองไปยังคริสตัลที่วางเป็นแถวๆนั้นด้วยความตกตะลึง พวกมันซ่อนไข่ขนาดยักษ์ไว้ภายในทั้งหมด

 

“มันไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่ในไข่นี้เลย!”

 

หลังจากที่อูริสได้สำรวจเสร็จสิ้น เขาก็ถอยหลังไป 2-3 ก้าวโดยไม่ได้ตั้งใจ เพราะเขาได้เห็นความแข็งแกร่งของเจ้าเงาดำนั่นแล้ว

 

เมื่อคิดถึงว่าถ้าไข่ยักษ์พวกนี้ฟักออกมาพร้อมกันล่ะก็… หัวของอู๋ฮ่าวเหรินนั้นสับสนไปหมด นี่มันเป็นอะไรที่เป็นปัญหาจริงๆแล้วนะ

 

หลูวหยู่ถืออุปกรณ์ของเธอไว้และฉายรังสีไปยังคริสตัลเหล่านั้น “ตาย ตาย ตาย นี่ก็ตาย...”

 

หลังจากที่ได้ตรวจดูแถวของไข่พวกนั้นแล้ว หลูวหยู่ก็รู้สึกกดดันเล็กน้อย พวกมันทั้งหมดตายแล้ว ไม่มีใบไหนยังมีชีวิตรอด

 

“มันยากมากเลย”

 

อูริสถืออาวุธไว้ให้มั่นพร้อมที่จะทำลายคริสตัลทุกเมื่อ แต่ก็พบว่าการโจมตีของเขาทำได้แค่เพิ่มจุดแดงๆให้คริสตัลเท่านั้น

 

ในตอนนี้อู๋ฮ่าวเหรินเริ่มจะฟุ้งซ่านแล้ว เขาคุยกับนักวิจัยในกลุ่มซองแดง เขาได้เศษของเปลือกไข่มาด้วยและส่งให้นักวิจัยตรวจสอบ

 

“มีการเพิ่มยีนส์ให้เจ้านี่และยาบางอย่าง ชาวอารยธรรมเก่าดูท่าจะใช้เจ้านี่เพื่อการทดลองอะไรบางอย่าง น่าจะมีอะไรสนับสนุนเจ้าสิ่งนี้แต่ว่ามันไม่เวิร์ค”

 

“มันแปลกอยู่นะ ในเมื่อพวกเขาทำไม่สำเร็จ แต่ทำไมถึงได้ผลิตพวกมันออกมามากมายขนาดนี้?” อู๋ฮ่าวเหรินถามด้วยความสงสัย

 

“บางทีอาจจะเป็นเพราะมันเกิดอันตรายที่ร้ายแรงขึ้นมาก่อนก็ได้ก็ได้ พวกเขาต้องการที่จะใช้มัน แต่โชคร้ายที่อารยธรรมนั้นต้องเจอผลกระทบจากอันตรายอื่นจนกระทั่งล่มสลายไปเสียก่อน”

 

ในตอนนั้นหลูวหยู่เริ่มใช้อุปกรณ์ของเธอทำลายเปลือกไข่ขนาดยักษ์ภายในคริสตัลออกแล้ว เขาเห็นเธอเริ่มใช้เครื่องมือในการผ่าเพื่อเปิดเจ้าไข่นั่นออกมา

 

“อี๋ น่าเกลียด!”

 

“มันน่าเกลียดจริงๆแฮะ แต่ทำไมถึงมีท่อแล้วก็เกล็ดโลหะอยู่บนตัวเจ้านี่ได้กันล่ะ? มันดูไม่เหมือนสิ่งที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติเลยนะ!”

 

อู๋ฮ่าวเหรินมองไปยังสัตว์ประหลาดภายในเปลือกไข่และเขารู้แหละว่ามันต้องเป็นพวกสัตว์ประหลาดสังเคราะห์แน่ๆ เพราะมันไม่ได้มีแค่โลหะ แต่มันยังมีเส้นทางให้พลังงานไหลผ่านได้ รวมไปถึงอาวุธด้วย

 

สิ่งๆนี้ชัดเจนเลยว่าเกิดมาเพื่อต่อสู้ เกล็ดที่แข็งภายนอกนั้นทำให้มันแข็งแกร่งแม้จะโดนโจมตี ท่อพลังงานบนร่างกายทำให้มันสามารถใช้อาวุธพลังงานที่ติดตั้งลงมาได้อย่างเต็มกำลังและทรงอนุภาพ

 

“เกราะในอารยธรรมนั้นแข็งแกร่งมากๆ แล้วมันก็ถูกติดตั้งลงบนเจ้านี่ด้วย” ชายชุดเกราะอุทานออกมา

 

เมื่อได้ยินดังนั้นอู๋ฮ่าวเหรินก็พบว่า สถานการณ์ของสัตว์ประหลาดพวกนี้ค่อนข้างจะคล้ายกับเกราะตอนนั้นเลย

 

ถ้าจะให้ขยายความ สัตว์ประหลาดเหล่านี้ได้รับการติดเกราะโดยตรงลงไปบนร่างกาย มันทำให้ร่างกายแข็งแรงขึ้นก็จริง แต่ก็แลกมาด้วยความเสียหายทางกายภาพด้วย

 

แต่พอคิดถึงตอนที่มันโจมตีพวกเขา อู๋ฮ่าวเหรินก็เริ่มวิตก เพราะมันดันสามารถใช้ชีวิตในปัจจุบันได้ซะงั้น นี่มันเป็นตัวตนที่พิเศษมากๆเลยนะ

 

หากนี่เป็นร่างกายที่สมบูรณ์แบบที่ชาวอารยธรรมสร้างขึ้น แล้วถ้ามอนสเตอร์ตนนี้ได้รับพลังงานเพียงพอ อู๋ฮ่าวเหรินไม่กล้าคิดถึงสภาพตอนนั้นเลย

 

เมื่อคิดถึงนักรบที่แข็งแกร่งในอนาคต พวกเขาล้วนสวมเกราะแต่สำหรับพวกคนที่เข้ามาในโบราณสถานแห่งนี้น่ะ มันไม่เพียงพอต่อการฆ่าของสัตว์ประหลาดนั่นหรอก!!

 

เขาต้องการจะจับตัวเจ้านั่นไว้ แต่ตอนนี้เหมือนเขาจะเสียสติไปแล้ว หากเจอเจ้านั่นอีกครั้งแน่นอนว่าเขาต้องเผลอหลบอีกเป็นแน่

 

มองไปยังคริสตัลเหล่านั้น อู๋ฮ่าวเหรินทะเยอะทะยานที่จะเอามันออกไป แต่โชคร้ายที่เขามีผู้ติดสอยห้อยตามมาด้วย ซึ่งนี่ทำให้เขาไม่กล้าเอาของพวกนี้ใส่ไปในห้องเก็บของระบบ

 

เขาทำได้แค่เพียงคิดหาทางที่จะแอบเอาคริสตัลพวกนี้ออกไป

 

ถึงแม้ว่าสัตว์ประหลาดด้านในจะตายไปแล้ว แต่วัสดุที่สามารถฟักสัตว์ประหลาดได้รวมถึงกันการโจมตีได้ นี่มันต้องเป็นสมบัติที่ล้ำค่าแน่ๆ

 

แล้วถึงแม้คริสตัลจะไม่มีค่าอะไร แต่ค่าของไข่ที่ตายแล้วก็มีมากมายมหาศาลอยู่ดี

 

หากเราสามารถเข้าถึงการแพทย์ที่แข็งแกร่งและล้ำหน้าของอารยธรรมนี้ได้ผ่านการศึกษาเปลือกไข่พวกนี้ มันต้องทำให้ธุรกิจนั้นไปได้ดีแน่ๆ

 

“พวกนี้มีจุดอ่อน...”

 

หลูวหยู่กำลังศึกษาร่างกายของพวกมันก็ได้เอ่ยขึ้นมา สาวน้อยน่ารักถือมีดที่มีของเหลวสีเขียวอยู่ในมือ มันมีสัตว์ประหลาดหลายตัวถูกแยกชิ้นส่วนอยู่รอบๆตัวเธอ

 

ภาพนี้ทำให้ใครหลายคนมองด้วยความประหลาดใจ อู๋ฮ่าวเหรินเองก็พูดไม่ออก เขาไม่รู้ว่าจะประเมินค่าของหญิงสาวได้อย่างไรดี

 

อูริสเคย์ที่มองหลูวหยู่อยู่ ณ ตอนแรกอยากจะติดตามเธอไป ณ ตอนนี้ หัวใจของเขาเต้นแรงด้วยความกลัวและไม่อยากจะรีบตายหรอกนะ หรือเป็นไปได้ไหมว่าเธอถูกพ่อทิ้ง น่าจะใช่ เธอคนนี้ต้องเป็นพวกน่ากลัวแน่ๆ

 

“อะไรคือจุดอ่อนของสัตว์ประหลาดตัวนี้น่ะ?”

 

“มันมีอยู่ 3 ที่ ที่แรกคือตรงนี้ ใกล้ๆกับเอว ตราบใดก็ตามที่นายโจมตีเข้ามาตรงนี้ด้วยอาวุธ นายสามารถทำลายการป้องกันของมันได้ หรือบางสิ่งที่สามารถดักมันที่ขา โดยเฉพาะตรงนี้ จะทำให้ลดความเร็วมันลงมาได้มาก ส่วนที่ 3 เป็นอะไรที่ยากอยู่โดยทั่วไปแล้วไม่มีใครโจมตีกัน”

 

อู๋ฮ่าวเหรินมองไปยังจุดอ่อนสุดท้ายก่อนจะปากสั่น

 

“มันจะดีกว่าถ้าอยู่ห่างจากสัตว์ประหลาดแนวๆนี้ได้ เพราะถึงแม้ว่าจะรู้จุดอ่อนแต่นายถ้ามีพลังไม่เพียงพอก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี” เขาพูดขึ้นมา

 

“ถูกต้องแล้ว เราไม่สามารถกำจัดสัตว์ประหลาดนี่ได้ตอนนี้ ถ้ายังไงไปดูข้างหน้ากันดีกว่า ที่นี่เป็นห้องฝึกฝน ถ้างั้นห้องต่อไปน่าจะเป็นห้องวิจัย บางทีอาจจะมีอะไรดีๆอยู่ที่นั่น”

 

ไม่ไกลจากอู๋ฮ่าวเหรินและพรรคพวกมากนัก มีนักฆ่า 3 คนกำลังมองไปยังเงาดำที่ตามติดพวกเขามาพักใหญ่ๆแล้ว หน้าของพวกเขาล้วนหวาดกลัวและแสดงออกถึงความย่อยยับ ราวกับไปโดนปลาหมึกพ่นหมึกใส่หน้ามา

 

“ฉ-ฉันกำจัดมันไม่ได้! ต้องหาทางที่จะฆ่ามันแล้ว!!”

 

“พวกเราทำอะไรมันไม่ได้เลย จะฆ่ามันยังไง ใช้กับดักเหรอ? สายไปแล้วน่า”

 

“ติดต่อคิลกับสติงก์ ต้องให้สองคนนั้นช่วยพวกเราจัดการเจ้าปีศาจตัวนี้แล้ว!”

 

ไม่นานนักหลังจากที่คิลและสติงก์ตอบกลับมายังคนเหล่านี้ เขาก็ขอให้ล่อสัตว์ประหลาดนี้ไปหาพวกเขาเพื่อจะได้ช่วยกันหาทางกำจัด

 

อู๋ฮ่าวเหรินพาพวกพ้องไปยังสถาบันวิจัยและพบว่าภายในนั้นเละเทะไปหมดราวกับเพิ่งจะถูกอะไรเข้าโจมตีมา

 

เขาระมัดระวังที่จะไม่สัมผัสโดนสิ่งปฏิกูลทั้งหลายภายในนั้น ซึ่งนั่นทำให้เขาไม่ได้รุจหน้าไปอย่ารวดเร็ว ห้องแบบนี้มันอาจจะมีอันตรายที่ไม่คาดคิดซ่อนอยู่ก็ได้ ถ้าคุณไม่ได้พกขวดโพชั่นเล็กๆไว้ในมือ บางทีอาจจะตายไปแล้วก็ได้

 

ในตอนนี้ หลูวหยู่พยายามข่มดวงตาที่ร้อนแรงเพราะความอยากศึกษาค้นคว้าที่แห่งนี้ไว้จะแย่อยู่แล้ว ถ้าไม่ติดว่าอู๋ฮ่าวเหรินห้ามไว้นี่คงจะเดินไปทั่วเพื่อสำรวจตามที่เธอได้ทำในห้องเมื่อครู่แน่ๆ

 

อูริสเก็บเอาขวดยาขึ้นมาจากพื้นและรู้สึกดีที่ได้เห็นของที่พอจะใช้ได้อยู่ภายในนี้

 

โชคร้ายที่เขาเริ่มจะหงุดหงิดแล้วหลังพบว่าสิ่งเหล่านี้กลายเป็นฝุ่นผงทันทีเมื่อถูกนำออกมา

 

“นี่มันเกิดขึ้นได้ยังไงน่ะ?”

 

“บางทีอาจจะเพราะมันถูกเอาออกมานานแล้ว ดังนั้นแล้วจึงย่อยสลายไปตามกาลเวลา”

 

เมื่อเข้าไปยังเครื่องมืออะไรบางอย่าง อู๋ฮ่าวเหรินก็หยุดและมองไปยังเครื่องนั้น แล้วก็พบว่าความผันแปรของพลังงานยังคงมีอยู่ในสิ่งๆนั้น มันทำเอาเขาตื่นเต้นไม่น้อยเลย