CF:บทที่ 660 จุดเริ่มต้นของความตาย

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

CF:บทที่ 660 จุดเริ่มต้นของความตาย

 

อย่างไรก็ตาม อู๋ฮ่าวเหรินเหมือนจะรู้ตัวแล้วว่าไม่ได้มีนักฆ่าแค่ 2 คนที่กำลังเข้ามา ตรงหน้าพวกเขาบริเวณด้านซ้าย ตรงนั้นมีคนอยู่ 3 คนที่ไม่ได้จ้องมาทางเขา แต่ก็รู้สึกได้ว่ามองมาเป็นระยะๆพร้อมจิตสังหารที่แผ่ซ่าน

 

“คนนั้น คือเป้าหมายของเราในครั้งนี้ ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้เจอในที่แบบนี้ด้วย นี่มันดีจริงๆ”

 

“งั้นฉันเอาผู้หญิงข้างๆละกัน ไม่มีใครว่าอะไรสินะ?” ชายที่มีหนวดอยู่บนหน้าผากพูด

 

เมื่อได้ยินดังนั้นชายที่อยู่ข้างๆก็เลียริมฝีปากและเอ่ยขึ้น “งั้นถ้านายตายไปด้วยฉันจะรับช่วงต่อผู้หญิงเอง”

 

“เอาล่ะ พวกนาย ภารกิจนี้สำคุญมากๆ อย่าทำเป็นเล่นไป ฉันไม่เห็นด้วย ที่นี่มีศัตรูของเราอยู่เต็มไปหมด ถ้าเราปล่อยให้มันนำหน้าไปได้ 1 ก้าว พักร้อนเราได้จบสิ้นแน่”

 

ชายผู้ที่เลียลิ้นของตัวเองอยู่หันหน้าไปมองยังนักฆ่าที่อยู่บริเวณนั้น ทันใดนั้นสายตาเขาก็เปลี่ยนไป

 

“ถ้าพวกนั้นคิดจะมาตลบหลังเราล่ะก็ ฉันจะฆ่ามันไปด้วย”

 

“พวกนกขมิ้นพวกนั้น ถ้าพวกเราอยากฆ่าพวกมัน เราเองก็จะเจ็บไม่น้อยอยู่นะ”

 

“ฉันรู้ว่าการผสมผสานระหว่างการฆ่าและการทิ่มแทงมันก็ไม่ต่างอะไรกับคนที่ใช้รหัสพวกนี้สำหรับพวกทีมวอร์บเลอร์นั่นแหละ แต่ในท้ายสุดแล้วมันก็ไม่มีอะไรดี”

 

“โชคร้ายหน่อยนะที่พวกมันไม่มีสาวสวยอยู่ด้วย เพราะงั้นฉันไม่สนใจมันหรอก แต่เกิดอะไรขึ้นกับ 3 คนที่อยู่รอบๆตัวพวกนั้นน่ะ? ฉันไม่ได้ยินข่าวเลยนะว่าพวกทีมวอร์บเลอร์จะออกมาฟอร์มทีมกับคนอื่น”

 

คนที่ดูปกติที่สุดส่ายหน้า ชัดเจนเลยว่ามันไม่ชัดเจน ว่าทำไมจู่ๆทีมที่มาจากวอร์บเลอร์ถึงได้ติดต่อกับคนอื่นที่อยู่นอกภารกิจ

 

อู๋ฮ่าวเหรินผู้ที่เป็นเป้าหมายของเหล่านักฆ่ามองไปยังอูริสเคย์ผู้ที่อยู่ตัวคนเดียว ณ ตอนนี้ และกำลังเดินย้อนกลับไปยังทางเก่า

 

“สวัสดี ฉันชื่ออู๋ฮ่าวเหริน เห็นว่าอยู่คนเดียว อยากจะจัดทีมกับพวกเราไหม?”

 

อูริสเคย์ผู้ที่ถูกเพื่อนหักหลัง เขากลายเป็นคนที่หวาดระแวงและจ้องมองไปยังอู๋ฮ่าวเหรินด้วยนัยน์ตาที่ไม่ไว้ใจ แต่หลังจากสังเกตุเห็นหลูวหยู่ที่อยู่ข้างๆอู๋ฮ่าวเหรินแล้ว ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายและพูดขึ้น “สวัสดี ฉันชื่ออูริสเคย์”

 

อู๋ฮ่าวเหรินพบว่าความสนใจของชายตรงหน้านั้นอยู่ที่หลูวหยู่หมดแล้ว มันเลยเกิดความคิดขึ้นมาว่า ยังไงเสน่ห์ของสตรีก็ยังเป็นอะไรที่ทรงพลังอยู่ดี

 

เพราะขนาดคนตรงหน้าเองยังไม่สนใจเขาเลย

 

หลูวหยู่ผู้ที่กำลังหลงไหลกับสิ่งต่างๆรอบตัวนั้นไม่ได้สนใจอูริสเคย์เลย ดังนั้นแล้วการแนะนำตัวของหญิงสาวตามที่เขาคาดหวังจึงไม่ได้เกิดขึ้น

 

“เธอชื่อ หลูวหยู่ เป็นเพื่อนของฉัน”

 

เมื่อได้ยินการขานชื่อ หลูวหยู่ก็ได้สติกลับมาและมองไปยังอูริสเคย์ จากนั้นก็หันกลับไปมองรอบๆตัวเหมือนเดิมเพื่อเรียนรู้หลายๆอย่างต่อไปตามจุดประสงค์ของเธอ

 

“อูริสเคย์ ที่นี่อันตราย นายอยากจะเข้าร่วมกับพวกเรามั้ย?”

 

“อ่า มันก็มีเรื่องที่ทำให้ฉันต้องอยู่คนเดียวแหละ เอางี้ ถ้าเกิดมีปัญหาอะไร พวกนายต้องปรึกษาฉันก่อนแล้วค่อยช่วยกันหาทางออกนะ”

 

“แน่นอน พวกเราเป็นทีมนี่ นายก็ด้วย ถ้าเกิดมีอะไรที่ต้องก็ช่วยถามช่วยบอกพวกเราด้วยละกัน”

 

เมื่ออูริสเคย์และอู๋ฮ่าวเหรินกลายเป็นทีมเดียวกัน ชายผู้ที่เคยเป็นคู่หูของอูริสเคย์ก็โผล่มา

 

“ฮาย อูริสเคย์ เพื่อน~ ดูท่านายจะได้คู่หูใหม่แล้วนี่ เร็วจริงๆ”

 

“ลาร์ค ไปซะ ฉันไม่ใช่เพื่อนนาย แล้วก็ฉันไม่หักหลังเพื่อนด้วย”

 

“ฮ่าๆๆ พวกนายสองคนก็ระวังตัวดีๆละกัน ร่วมทีมกับเจ้านี่น่ะระวังจะเสียชีวิตแบบไร้ค่านะ”

 

“พูดอะไรของนายน่ะ? เลิกยุ่งกับฉันซักที ไอ้บ้าเอ้ย!”

 

อูริสเคย์ที่กำลังโกรธเกรี้ยวนั้นไม่ลืมเป้าหมายของเขา เขาหันกลับไปยังทั้งสองและยิ้มให้อย่างสุภาพ

 

เขามองทั้งสองคนก่อนจะเริ่มอธิบาย “อย่าไปฟังเจ้านั่นเลย พวกเราน่ะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ แต่กับเจ้านั่นน่ะ ตอนอยู่ข้างนอก เจ้านั่นเพิ่งจะหลอกฉันไป...”

 

“มาเถอะน่า พวกเราเป็นทีมเดียวกันแล้วนะ”

 

“นายนี่แปลกจังนะ พวกเราไม่ได้เชื่อที่นายพูดหรอกนะ ก็แค่เผอิญเห็นเรื่องที่เกิดขึ้นข้างนอกนั่นเฉยๆ ไม่งั้นเราจำเป็นต้องมาชวนนายเข้าทีมเหรอ?”

 

เมื่อได้ยินหลูวหยู่พูด อูริสเคย์ก็หันไปทางเธอแทบจะทันทีหากแต่ ณ ตอนนั้นเธอก็ไม่ได้ให้ความสนใจเขาแล้ว

 

ถึงแม้ว่าตัวเธอเองจะไม่รู้ว่าทำไมอู๋ฮ่าวเหรินถึงต้องการอูริสเคย์มาร่วมทางขนาดนี้ หากแต่เธอก็ยังคิดที่จะช่วยเขาอยู่ดี

 

นั่นเพราะว่าคนๆนี้...คือคนที่ทำให้เธอรู้สึกตื่นตาตื่นใจแบบสุดๆ ถ้าสามารถทำให้อุปกรณ์ของเขาหมดสภาพแล้วเรียนรู้เขาได้ล่ะก็…

 

นี่ถ้าอู๋ฮ่าวเหรินรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ ความคิดของเขาเกี่ยวกับเธอคนนี้ที่อยู่ในใจคงได้เปลี่ยนแปลงแหงๆ

 

มีหลายทีมที่ถูกส่งออกไป แม้แต่นักฆ่าที่จ้องจะฆ่าอู๋ฮ่าวเหรินเองก็ไม่เว้น เพราะพวกเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะหลบยังไง

 

อู๋ฮ่าวเหรินบอกอูริสเคย์เกี่ยวกับสถานการณ์ และพาทั้งสองไปยังทางที่ไม่ได้นำไปสู่ศูนย์กลางในคราเดียว

 

นั่นก็เพราะว่าเขาต้องการที่จะจัดการนักฆ่าทั้งหมดที่ตามมาก่อนที่จะไปเจอสิ่งที่เขาต้องการ ไม่งั้นล่ะก็ นักฆ่าพวกนี้ได้นำมาซึ่งปัญหาในภายหลังแน่

 

“มาเร็ว พวกนั้นไปแล้ว เราต้องไปกันต่อ”

 

นักฆ่าสองคนที่คลาดสายตาจากอู๋ฮ่าวเหรินนั้นรีบกลับเข้าตำแหน่งโดยเร็วแล้วเดินตามไปยังทางที่อู๋ฮ่าวเหรินหายไป

 

“ระวังตัวด้วยนะ พวกเราอาจจะตกอยู่ในอันตรายได้ทุกเมื่อ นี่สำหรับนาย ถ้าเกิดอันตรายอะไรขึ้นมา นายต้องเปิดมันทันที มันจะสามารถปกป้องนายได้ ยังไงก็ตามนายเดินตามหลูวหยู่ไปก็ได้ ไม่ต้องห่วงฉัน”

 

อูริสเคย์รับอุปกรณ์ป้องกันตัวจากอู๋ฮ่าวเหรินมาและมองไปยังอีกฝ่ายด้วยความสงสัยกับต้องการคำอธิบาย

 

“อ้อ ลืมไปเลย ฉันถูกหมายหัวจากพวกนักฆ่าน่ะ”

 

“ฉันอยู่ห่างจากนายขนาดนี้แล้วจะโดนฆ่าด้วยป่ะ?”

 

“ไม่รู้ แต่ถ้าอยากจะหนีจริงๆก็ใช้ความได้เปรียบของตอนนี้แล้วรีบๆไปให้ไกลก่อน ไม่งั้นพวกนั้นจะตามมาทัน”

 

“กะไว้แล้วว่าต้องแบบนี้แล้ว งั้นจะทำเป็นไม่รู้จักกันละกันนะ” อูริสเคย์ทำหน้าบึ้ง

 

“พวกฉันอยู่ที่นี่แล้ว!!”

 

ไม่ทันได้ตั้งตัวกระสุนพลังงานก็เข้าโจมตีอู๋ฮ่าวเหริน หากแต่โล่พลังงานที่มีก็พอจะปัดป้องการโจมตีนั้นไว้ได้

 

พวกนักฆ่าที่โจมตีไม่สำเร็จในคราเดียวนั้นไม่ได้โจมตีเข้ามาเพิ่ม เหมือนว่ากำลังลังเลอยู่

 

“ดูเหมือนว่านี่จะเป็นปัญหาละ เธอพาเขาไปยังหมอนหินที่อยู่ข้างหน้าก่อนและรอฉันอยู่ที่นั่น เดี๋ยวจัดการพวกนี้เสร็จแล้วจะตามไป”

 

หลูวหยู่พยักหน้าและไม่ได้มองไปยังอูริสเคย์ก่อนจะรีบตรงไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว

 

อูริสเคย์มองไปยังอู๋ฮ่าวเหรินก่อนที่ท้ายสุดจะเลือกตามหลูวหยู่ไป

 

หลังจากที่ทั้งสองไปแล้ว อู๋ฮ่าวเหรินก็หมอบลงไปกับพื้นจากนั้นหุ่นยนต์ขนาดเล็กที่ถูกปล่อยออกมาจากเขาก็กระจายไปทั่วทั้งพื้นที่นั้นเลย

 

อาวุธรูปร่างคล้ายปืนพก 2 ชิ้นถูกนำมาติดบริเวณเอวของเขา

 

“ไม่รู้ว่าอาวุธที่ชายชุดเกราะแนะนำมาจะน่าเชื่อถือขนาดไหน แต่หวังว่าจะไม่มีปัญหานะ อ่า พวกนั้นดูท่าจะมีเซนส์ในการหาที่ซ่อนดีอยู่นี่นา”

 

อู๋ฮ่าวเหรินส่ายหน้าก่อนจะมองไปรอบๆและเดินกลับไป เพียงนาทีเดียวเขาก็หยุด

 

จากนั้นก็นั่งลงไปและส่ายมือไปมาพร้อมกับของแปลกๆในมือเขาเพื่อรอให้นักฆ่าพวกนั้นออกมา

 

การปรากฏตัวของอู๋ฮ่าวเหรินนั้นทำให้พวกนักฆ่าไม่ลังเลที่จะโจมตีระรอกสองออกมาทันทีเลย

 

“ฉันอยู่นี่แล้วไง น่าเสียดายจริงๆที่นายคิดจะโจมตีแค่ครั้งเดียวเหรอ? นี่จะไม่ออกมากันจริงๆใช่ไหมเนี่ย?”

 

“ตายซะ!”

 

“ตายแน่ แต่แค่ไม่ใช่ฉัน”

 

ในสายตาของพวกนักฆ่านั้น สิ่งที่เห็นคืออู๋ฮ่าวเหรินหันปืนมาทางพวกเขาและยิงออกมาทันที



แสดงความคิดเห็น

0 ความคิดเห็น