CF:บทที่ 656 นักฆ่าผู้ที่โดนโจมตีเพียงครั้งเดียว

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

CF:บทที่ 656 นักฆ่าผู้ที่โดนโจมตีเพียงครั้งเดียว

 

จากคลังข้อมูลอาวุธ หลูวหยู่ชัดเจนว่ามีความคิดอะไรบางอย่างอยู่ หลังจากออกมาแล้วเธอก็ยังหันไปมองห้องนั้นอีกครั้ง

 

“เอานี่ไปใช้ ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นมาอย่างน้อยๆมันน่าจะช่วยเธอได้ซักครั้งหนึ่ง”

 

หลูวหยู่พูดด้วยท่าทีมีความสุข “ขอบคุณนะลุงฮ่าวเหริน แต่หลูวหยู่ไม่ต้องการหรอก”

 

พูดจบเธอก็ถกแขนเสื้อขึ้นเผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ด้านใน

 

เมื่อเขาเห็นสิ่งที่อยู่บริเวณข้อมือของเธอนั้น เขาก็ไม่ได้บ่นอะไรจริงจังที่เธอเรียกเขาว่าลุงแล้ว ทุกคนอยู่ในสถานที่เดียวกัน

 

หลังจากนั้นอีกไม่กี่วินาที เขาก็พูดขึ้น “ให้เจ้าเครื่องนั้นอยู่ที่ข้อมือดีๆนะ อย่าใช้มันง่ายๆ”

 

ภายในกลุ่มซองแดง อู๋ฮ่าวเหรินมองไปยังข้อมูลที่นักวิจัยส่งมาให้และนั่นทำให้เขาเกิดอยากจับข้อมือของหลูวหยู่ไว้เลย

 

“นี่มันแปลกมากๆ เหมือนแกะดำ ใครบางคนใช้เทคโนโลยีนี้เพื่อที่จะศึกษาเกี่ยวกับอุปกรณ์ป้องกันตัว”

 

“มันมีค่ามากไหม?”

 

“มีค่ามากกว่าที่เราคาดไว้อีก คนที่สร้างเจ้านี่ขึ้นมาใช้วัสดุที่ดีที่สุด แต่โชคร้ายที่แกนหลักของมันนั้นเป็นสิ่งหายากไปแล้ว”

 

อู๋ฮ่าวเหรินมองไปยังเด็กสาวผู้ที่ซึ่งเปรียบเสมือนคลังสมบัติเคลื่อนที่แห่งเหม่งไต๋ แต่กระนั้นเธอก็ไม่ต่างอะไรกับปีศาจตัวน้อยยามที่ถือระเบิดแรงอัดพลังงานอยู่ในมือ

 

พวกเขาเดินต่อไปอีกพักหนึ่ง ระหว่างนั้นก็มองการตรวจตราของหุ่นยนต์ที่ติดตามคนพวกนั้นไว้ด้วย ทั้งหมดถูกทำลาย เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากส่ายหน้าเบาๆ

 

ปราการในโบราณสถานแห่งนี้ช่างทรงพลังจริงๆ

 

“บอส เจ้านั่นกำลังมายังตำแหน่งที่เราอยู่ เราจะซุ่มตรงนี้แล้วดักฆ่าเจ้านั่นไหม?”

 

“ผู้หญิงที่มาด้วยยังอยู่หรือเปล่า?”

 

“ยังอยู่”

 

“เฝ้าระวังด้วยแผนสอง อย่าลืมนะว่าถ้าฆ่าเจ้านั่นไม่ได้ ก็ต้องไม่ให้เจ้านั่นรู้ว่าเราซ่อนตัวอยู่ที่ไหน”

 

ทั้งสามเริ่มที่จะนัดแนะกัน นี่เป็นโอกาส ถ้าพลาดครั้งนี้ ครั้งอื่นก็จะได้มายากขึ้น

 

ยิ่งไปกว่านั้น เขาได้ยินมาว่ามีนักฆ่าหลายคนเข้ามายังโบราณสถานแห่งนี้หลังจากที่รับภารกิจมา ไม่มีใครยอมใครแน่ๆ

 

และทั้ง 3 คนนี้ยังไม่รู้

 

ไม่ไกลออกไปมีหุ่นยนต์ขนาดเล็กผ่านไปฟังเรื่องที่พวกเขาคุยกันเพื่อจะส่งต่อไปให้อู๋ฮ่าวเหริน

 

“นี่จะเริ่มกันแล้วใช่ไหม? ฉันช่วยไม่ได้แล้วนะ”

 

อู๋ฮ่าวเหรินที่มากับหลูวหยู่เดินช้าๆไปด้านหน้า หุ่นยนต์ที่ทิ้งไว้ ณ คลังข้อมูลอาวุธนั้นพบคนอีกหลายคนในเวลาเดียวกัน

 

ดูเหมือนว่าโบราณสถานแห่งนี้จะเหลือพลังงานน้อยเกินกว่าจะหยุดคนบางคนแล้ว

 

“หลูวหยู่ ถ้าเกิดมีอะไรอันตรายเกิดขึ้น ให้เธอทิ้งฉันไว้แล้วไปไกลๆซะ”

 

หลูวหยู่ตาเป็นประกายมองไปยังอู๋ฮ่าวเหรินราวกับจะถามว่า อันตรายที่ว่าเป็นแบบไหน

 

มองไปยังท่าทีของเธอที่ดูไม่ได้กลัวอะไรเลยนั้นก็ทำเอาอู๋ฮ่าวเหรินส่ายหน้าเลย

 

ฐานะของเธอคนนี้ในเผาเอราคอสน่าจะไม่ใช่พวกล่างๆแน่ๆ เพราะอุปกรณ์ผดุงชีวิตของเธอนั้นทำให้เธอไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับอันตรายอะไรเลย

 

อู๋ฮ่าวเหรินเดินตรงเข้าไปในพื้นที่ที่ซึ่งเป็นกับดักของคนเหล่านั้นแต่ไม่ได้เข้าติดกับดัก เขาเลือกเดินไปตามขอบไปเรื่อยๆแทน

 

ภาพที่เห็นนี้ทำเอาเหล่านักฆ่าทั้ง 3 ที่วางแผนอยู่นานต้องกระอีกเลือดเมื่อมันไม่ได้ผลแบบ ไม่ได้ผลจริงๆ

 

ทั้งๆที่ถ้าหากเขาเซนิดหน่อย เขาก็จะตกลงไปในบ่อกับดักแล้วแท้ๆ นี่แม้แต่อยู่ปากเหวแห่งกับดักแล้วก็ยังดวงดีอีกงั้นเหรอ

 

“คนๆนี้ถูกอุ้มชูด้วยเทพธิดาแห่งความโชคดีหรือยังไงกันน่ะ? แล้วนี่เราจะเอาไงต่อในเมื่อเขารอดจากกับดักเราไปได้แล้ว?”

 

“รีบไปแล้วให้เขาเข้าใกล้ด้านในให้มากที่สุด”

 

“รับทราบ ตราบใดก็ตามที่เรายังโจมตีอยู่ เขาก็จะต้องรนรานขณะก้าวหลบจนไม่ทันระวังตัวแน่ๆ!”

 

ทั้งสามหยิบเอาหน้ากากกะโหลกสีดำมาสวมก่อนจะวิ่งเข้าไปตรงๆและโจมตีอู๋ฮ่าวเหริน

 

มองไปยังการโจมตีที่เข้ามาหาเขา เขาไม่ได้หลบแต่อย่างใด และนั่นทำให้ทั้งสามตื่นเต้นมากๆ

 

ทันใดนั้นเอง

 

“ไม่คิดเลยว่าจะฆ่าคนได้ง่ายขนาดนี้ เราควรจะทำแบบนี้ตั้งแต่รู้ว่ามันอยู่ในห้องนั้นแล้วนะ”

 

หลูวหยู่มองไปยังอู๋ฮ่าวเหรินที่กำลังโดนโจมตี เขายังคงเยือกเย็นและยิ้มได้

 

“อ่า...น่าแปลก เจ้านั่นตกลงไปแล้วหรือยังน่ะ?”

 

“มันแปลกจริงๆนั่นแหละ รู้สึกได้เลยนะว่าการโจมตีเมื่อครู่ก็รุนแรงอยู่ แต่ก็ไม่น่าจะแรงขนาดย่อยสลายเป้าหมายได้นะ”

 

“ดูเหมือนว่าที่เตือนๆไว้จะไม่ได้ผลสินะ พวกนายกำลังมองหาฉันอยู่หรือเปล่า?”

 

ทั้ง 3 สะดุ้งโหยงและรีบหันกลับมาตามเสียงด้วยความหวาดกลัว สิ่งที่รอพวกเขาอยู่นั้นคือใบหน้าที่คุ้นเคย

 

“เกิดอะไรขึ้น!? ทำไมมันถึงมาอยู่หลังเราได้! เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย!!”

 

“อ๊าาาาา”

 

หัวของชายผู้ที่ถูกโจมตีด้วยคลื่นพลังงานของอู๋ฮ่าวเหรินนั้นกลายเป็นรูกลวงพร้อมๆกับหมดลมหายใจในทันที

 

นักฆ่าอีก 2 คนที่ต้องเผชิญหน้ากับภาพเมื่อครู่ต่างก็อยู่ในอาการหวาดกลัว

 

แต่พอพวกเขารู้ตัวอีกที อู๋ฮ่าวเหรินก็หายไปแล้ว จากนั้นร่างของพวกเขาก็ตกลงไปในหลุมกับดักตนเอง

 

“อย่าฆ่าฉัน! ฉันสามารถทำอะไรได้อีกหลายอย่างเลยนะ!!”

 

ช่างโชคร้าย เพราะเมื่อพูดเสร็จร่างของเขาก็เป็นเพียงแค่ซากศพเท่านั้น

 

นักฆ่าทั้ง 3 ถูกกำจัดเสียแล้ว เกราะของอู๋ฮ่าวเหรินก็ค่อยๆหดหายไป

 

“โชคร้ายหน่อยนะ ฉันไม่ได้อยากได้อะไรจากพวกนาย ดูเหมือนว่าพวกเราคงต้องฝึกหนักกันเพิ่มอีกหน่อย ไม่งั้นคงใช้เกราะนี่ไม่ได้อีกแน่”

 

ถึงแม้ว่าจะแก้ปัญหาเรื่องแบตเตอร์รี่ได้แล้ว แต่ยังไงอู๋ฮ่าวเหรินก็ยังเหนื่อยจากการใช้งานอยู่ดี

 

เหตุผลหลักๆนั่นก็เพราะว่าเกราะนี้กินพลังงานเยอะมากๆ แถมยังหนักเมื่อสวมใส่อีก

 

จากศพของทั้ง 3 อู๋ฮ่าวเหรินพบแค่เหรียญโทเคนที่เป็นเครื่องหมายของนักล่าเท่านั้น

 

ส่วนของอื่นๆนั้นเปรอะเปื้อนหมดแล้ว เพราะงั้นเขาจึงไม่ได้เอามันมาด้วย

 

ร่างพวกนั้นเตรียมที่จะถูกจัดการเร็วๆนี้ ระหว่างนั้นอู๋ฮ่าวเหรินก็มองไปยังหลูวหยู่และก็พบว่าเธอเองก็มองเขาอยู่ด้วยความสนอกสนใจเช่นกัน

 

“มีอะไรจะพูดหรือเปล่า?”

 

“นายช่วยโชว์เสื้อเมื่อกี้ให้ดูอีกได้ป่าว?”

 

เขามองไปยังการแสดงออกของเธอแล้วก็เข้าใจได้ว่าเธอหมายถึงชุดเกราะที่เขาใส่เมื่อครู่นี้

 

“ไม่ได้ ถ้าเธออยากดูมัน เธอสามารถไปที่บริษัทของฉันหลังจากที่ออกจากโบราณสถานแห่งนี้แล้วก็ได้ ที่นั่นมีเกราะมากมายให้ดูอยู่”

 

หลูวหยู่ไม่ได้ตกลงไปกับข้อเสนอนั้นแต่ก็มองเขาด้วยสายตาแปลกๆ

 

ทั้งสองไม่ได้อยู่บริเวณนี้นาน พวกเขาไปจากจุดนี้และมุ่งหน้าสู่ส่วนแกนกลางของโบราณสถานต่อไป

 

เพียงแค่ 10 นาทีหลังจากที่อู๋ฮ่าวเหรินออกไป คน 2 คนผู้ซ่อนตัวอยู่ในผ้าคลุมสีดำก็มาถึงที่นี่

 

“นี่มันกับดักของพวก 3 ผีนี่ มันยังไม่ถูกใช้หรือไงน่ะ”

 

“มีเลือดกระจายอยู่ตรงนี้ด้วย มันต้องมีการต่อสู้เกิดขึ้นบริเวณนี้แน่ๆ มีคนตายแถมตายด้วยการถูกเป่าเพียงครั้งเดียวด้วย พวกเขาแทบไม่ได้โต้ตอบอะไรเลย”

 

“ตรงนี้ยังมีอีก 2 รอย พวกนี้น่าจะโดนแบบนัดเดียวจอดเลย ดูเหมือนว่าพวก 3 ผีจะโดนกำจัดไปแล้ว”

 

“มันต้องเป็นเป้าหมายของภารกิจพวกเราแน่ๆ เพราะพวก 3 ผีนั้นจะไม่วางกับดักมั่วซั่วถ้าไม่มีเป้าหมาย”

 

นักฆ่าใหม่อีก 2 คนนี้ดูคล้ายกับ 3 โง่ที่เพิ่งถูกฆ่าตายโดยอู่ฮ่าวเหริน แล้วก็คนพวกนี้ดูเหมือนจะรู้รูปลักษณ์ภายนอกของอู๋ฮ่าวเหรินซะด้วย

 

“ไปกันเถอะ เดินหน้าต่อไป พวกเราต้องไปทำภารกิจนี้ให้ลุล่วง เมื่อไหร่ที่มันสำเร็จ ฉันจะได้เลื่อนขั้นซักที”

 

“ฮ่าๆ กลุ่มนักฆ่าที่ไม่มีการจัดการที่ดีก็เงี้ยแหละ ไม่ต่างอะไรกับกลุ่มของอาชญากรทั่วๆไป”

 

พวกเขานั้นเร็วมาก ดูเหมือนว่าจะไม่มีความกังวลอะไรเลย ปราการที่คอยปกป้องโบราณสถานแห่งนี้ ดูเหมือนจะจับตามองนักฆ่าที่ทรงพลังทั้ง 2 นี้อยู่