CF:บทที่ 655 อาวุธลับของหลูวหยู่

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

หลังจากที่อู๋ฮ่าวเหรินและหลูวหยู่ปรากฏตัวขึ้น พวกนักฆ่าก็รีบถอยกลับออกไปแต่ก็อยู่ไม่ไกลจากประตูนักหรอก

หากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันอะไรขึ้น พวกเขาก็จะมาฆ่าอู๋ฮ่าวเหรินและรีบออกไปทันที

ทั้ง 3 เองตอนนี้ก็อยู่ในอาการตื่นเต้นแบบสุดๆ เพราะเขาไม่ได้คิดเลยว่าจะเจออู๋ฮ่าวเหรินเร็วขนาดนี้ เพียงแค่ฆ่าคนๆนี้ แม้จะไม่ได้สำรวจโบราณสถานเลยก็ถือว่าคุ้มแล้ว

“พ่อหนุ่ม ฉันจะเอาสาวสวยชาวเอราคอสข้างหลังนายมาให้พี่หยู่ ส่วนนายน่ะ ฉันจะตัดหัวแล้วเอามาเสียบตูดแกเองเลย!” ชายผอมแห้งตะโกนข่มขู่อู๋ฮ่าวเหริน

ได้ยินดังนั้นหลูวหยู่ก็หันไปมองอู๋ฮ่าวเหรินอย่างสังสัยและใคร่รู้ว่าเขาจะเอาหัวไปใส่ในก้นได้ยังไงกันนะ!

อู๋ฮ่าวเหรินมองไปยังความใสซื่อและนัยน์ตาที่อยากรู้อยากเห็นแล้วก็เกิดสงสัยว่าเธอจะเข้ามาในนี้ทำไมกันนะ

ถึงแม้ว่าจะเป็นการฝ่าฝืนกฏหากนำเธอไปขาย แต่ก็ยังมีคนมากมายที่แอบทำอะไรแบบนี้อยู่

ดอกไม้ขาวบริสุทธิ์เช่นนี้ ถือเป็นเป้าหมายแรกๆเลยที่พวกพ่อค้าแม่ค้าจะหามาขาย

ชายที่ชื่อพี่หยูมองไปยังอู๋ฮ่าวเหรินและหลูวหยู่ จากนั้นก็พูดกับพวกนักฆ่าทั้ง 3 “ฆ่าเจ้านี่ซะ แล้วจะปล่อยไป หรือไม่พวกแกก็จะต้องอยู่ที่นี่เสียเอง”

“อย่าคิดหนีจะดีกว่านะ เว้นซะแต่อยากจะลิ้มลองไอ้สิ่งของที่อยู่ในมือฉันนี่”

พวกเขามองไปยังสิ่งทีอยู่ในมือผู้พูด ก็พากันตกใจ ชัดเจนเลยว่าไอ้สิ่งที่คล้ายลูกฟุตบอลในมือเขานั้นดูจะเป็นอุปกรณ์ที่อันตรายไม่น้อยเลย

อู๋ฮ่าวเหรินมองไปยังคนพวกนี้และเริ่มคิดว่า การทีพวกเขามาถึงที่นี่ได้ นั่นแสดงให้เห็นว่าพวกเขาฉลาดในระดับหนึ่งเลย

คงจะมองพวก 4 คนที่มาทีหลังโง่ไม่ได้ เพราะพี่ใหญ่หยู ดูท่าจะจงใจให้พวกนี้ตามเขามาเพื่อจะได้ใช้คนพวกนี้กดดันผู้อื่นให้ดิ้นหลุดไม่ได้

เขาปล่อยให้เหล่าพวกพ้องต่อสู้กับนักฆ่าพวกนี้ขณะที่ตัวเขาเองก็ยังกลัวว่าโบราณสถานแห่งนี้จะแสดงปฏิกริยาอะไรออกมา ถ้านักฆ่าทั้ง 3 นี่สามารถฆ่าเหล่าน้องๆของเขาได้ เขาก็จะฆ่านักฆ่าพวกนี้กลับ

ในตอนนี้พวกนักฆ่าเริ่มขยับแล้ว จากแต่เดิมจุดประสงค์คือการเข้ามาฆ่าอู๋ฮ่าวเหริน

ตอนนี้เมื่อมีโอกาสเข้ามา แน่นอนว่าพวกเขาเองก็อยากจะสำเร็จภารกิจที่วางไว้ด้วย

หลูวหยู่ผู้ที่อยู่ข้างๆเขาหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมาและพูดขึ้น “พวกคนที่น่าสงสารทั้งสาม ถ้านายฆ่าไอ้ 4 คนนี้ให้ ฉันจะปล่อยนายไป แล้วก็จะให้นี่ไปด้วย”

ทันทีทันใดเขาก็มองขวับไปที่บางสิ่งที่อยู่ในมือหลูวหยู่

นักฆ่าทั้งสามและคนที่ 4 คนนี้ต่างถอยออกไปรักษาระยะห่างอย่างรวดเร็วราวกับเจออะไรบางอย่างที่น่ากลัวเข้าให้แล้ว

อู๋ฮ่าวเหรินที่มองไปยังมือของหลูวหยู่ก็พบแค่ 2 สิ่ง และพวกมันขนาดพอๆกับลูกปิงปองเท่านั้นเอง เพราะงั้นเขาจึงประหลาดใจว่าทำไมถึงทำให้คนพวกนั้นกลัวได้ขนาดนี้

“พ่อหนุ่ม ฉันแนะนำให้นายอยู่ห่างๆแม่สาวเอราคอสนี่ไว้ เพราะไอ้ของทีอยู่ในมือเธอน่ะ หากมันระเบิดขึ้นมามันจะสร้างหลุมขนาดใหญ่ขึ้นมาได้ทันทีเลย” นักวิจัยเตือน

“หืม นั่นมันอะไรน่ะ?”

“ระเบิดบีบอัดพลังงาน และดูท่าจะเป็นรุ่นพิเศษด้วย มันเหมือนกระสุนปืนเล็กๆที่อัดพลังงานเข้าไว้กว่า 1 แสนหน่วย อนุภาคทำลายล้างนั่นมากพอๆกับปืนใหญ่เรือรบเลยล่ะ”

“นี่ล้อเล่นใช่มั้ยเนี่ย?”

อู๋ฮ่าวเหรินไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจะเป็นอะไรที่น่ากลัวขนาดนี้

“นี่ไม่ใช่เรื่องตลกนะ เรื่องนี้จริงจังมากๆ เพราะระเบิดบีบอัดพลังงานนี่ไม่ได้สร้างโดยพวกเรา แต่มันเป็นสิ่งที่ขุดขึ้นมาได้จากโบราณสถาน ไอ้ลูกที่เธอถืออยู่ก็น่าจะขุดขึ้นมาจากโบราณสถานด้วยเหมือนกัน”

อูฮ่าวเหรินมองไปยังหญิงสาวที่ถือลูกบอลเล็กๆ เธอไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย แถมกลอกตาไปมาอีก การยืนอยู่ข้างๆเธอนั้น รู้สึกอันตรายกว่ายืนอยู่ข้างระเบิดนิวเคลียร์เสียอีก

อย่างน้อยสุด สำหรับเครื่องมือที่ใช้ในการป้องกันตนเอง ณ ตอนนี้ เขาจะไม่ตายเพราะระเบิดนิวเคลียร์แน่ๆ แต่นี่เป็นสิ่งที่อนุภาคมากกว่านั้น เพราะงั้นแล้วมันสามารถเป่าเขาให้กระจุยจนไม่เหลืออะไรให้ดูต่างหน้าได้เลย

นักฆ่าทั้ง 3 มองไปยังหลูวหยู่แและพวก 4 คนที่กำลังตื่นตระหนักเหมือนกัน ไม่ได้คิดเลยว่าจะมีคนพกอาวุธที่ร้ายแรงแบบนี้อยู่ในโบราณสถานแห่งนี้

ส่วนความคิดที่จะวิ่งนั้นเสี่ยงเกินไป เพราะจากตำแหน่งที่อยู่แล้ว เห็นทีว่าต่อให้หนียังไงมันก็ยังตาม

ในตอนนี้ไม่มีใครกล้าขัดเธอเลย

“พี่หยู รีบออกจากที่นี่กันเถอะ ที่นี่มันอันตรายเกินไปแล้ว”

“ใช่ๆพี่หยู ข้างนอกยังมีผู้หญิงอีกเยอะ เราไม่ต้องไปสนใจยัยบ้านี่หรอก”

“น้องเล็ก พวกเราไม่ได้มาร้าย พวกนายอยากจะปล่อยมันให้หลุดมือไปงั้นเหรอ?”

อู๋ฮ่าวเหรินไม่ได้สนใจ 4 คนนั้น หากแต่ตรงไปยังพวกนักฆ่าแทน

“พวกนาย...มาที่นี่เพราะฉันหรือเปล่า? ยังไงก็แล้วแต่ ครั้งนี้มากันกี่คนล่ะ?”

“พวกเราไม่รู้ว่านายพูดถึงอะไรและไม่ได้รู้ว่านายจะมาที่นี่ทำไม พวกเราแค่มาสำรวจโบราณสถานเท่านั้น”

“สำรวจโบราณสถาน? ฮ่าๆๆๆ ถ้างั้นก็ขอให้สำรวจอย่างสนุกละกัน ไม่ว่าจะสำรวจตรงไหนก่อนก็ไม่มีคำว่าผิดหรอก”

“หลูวหยู่ เก็บเจ้าสิ่งนี้ไปแล้วก็เข้าไปเรียนรู้ข้อมูลของเธอต่อเถอะ”

ได้ยินอู๋ฮ่าวเหรินพูดเช่นนั้น ตาหลูวหยู่ก็เปล่งแสงเป็นประกาย และสิ่งที่อยู่ในมือเธอก็หายไปจริงๆ จากนั้นเธอก็เข้าไปบันทึกข้อมูลอุปกรณ์ต่างๆที่ซึ่งจะไม่ได้เรียนรู้ต่อเลย

ทั้ง 4 นั้นไม่กล้าที่จะเปิดปากและพูดอะไรออกมา

พวกเขากลัวว่าถ้าหากยังพูดเรื่อยๆ หญิงสาวอาจจะระเบิดไอ้เจ้าลูกกลมๆนั่นได้ทุกเมื่อ

อู๋ฮ่าวเหรินเองก็หาที่สงบๆในนั้นนั่ง เขาไม่ได้สนใจคนอื่นๆในห้องแล้ว เขาเพียงแค่ต้องพิจารณา...พิจารณาถึงการเคลื่อนที่ขั้นต่อๆไป

สำหรับตอนนี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีแค่ 3 กลุ่มนี้ที่สามารถหลบหนีการตรวจตราของเรือเหาะได้และมายังที่นี่

หากคุณเข้าไปภายในนั้นก่อนและกลับออกมาเผอิญเจอกับพวกนี้ คุณจะโดนมองก่อนราวกับคุณเป็นสมบัติที่เขาตามหาเลยแหละ

ในตอนนี้ พวกคนเหล่านี้ก็เริ่มไม่สุภาพกันแล้ว พวกเขาตัดสินใจที่จะร่วมมือกัน

เพราะว่าอู๋ฮ่าวเหรินเองก็นั่งอยู่ที่ประตู เพราะงั้นผู้ที่คิดจะหนีทั้งหมดจึงทำได้แค่เดินวนไปวนมาในห้องเท่านั้น

เมื่อพวกเขาเห็นข้อมูล ซึ่งทั้งหมดนั้นเป็นข้อมูลของอาวุธ พวกเขาจึงไม่รอช้าที่จะเก็บข้อมูลพวกนี้ไปด้วยเลย

ผ่านไปช่วงหนึ่ง ก็มีกลุ่มคน 5 คนเข้ามา แต่ดูแล้วพวกนี้จะไม่ได้ทำงานกันเป็นทีม

หนึ่งใน 5 คนนี้บาดเจ็บ ดูเหมือนว่าเขาเองจะถูกปราการในโบราณสถานแห่งนี้โจมตีแหละ

เมื่อทั้ง 5 ได้มาเจอสถานการณ์ภายในคลังข้อมูลอาวุธ ต่างก็พากันมึนงง และไม่ได้พูดอะไรออกมา พวกเขาเดินเข้าไปในห้องและเริ่มที่จะเรียนรู้ข้อมูลที่เหลือไปพลางๆ

ทั้ง 4 คนรวมกลุ่มกันอยู่ ณ มุมหนึ่งของห้อง ซึ่งไม่เป็นที่สังเกตุนัก 1 ในพวกเขาเริ่มที่จะพูดกับผู้เป็นพี่ “พี่หยู พี่อยากจะออกไปตรงๆหรือว่า---”

“ตอนนี้มีผู้คนอยู่ด้านนอกเต็มไปหมดแล้ว ไม่น่าเสี่ยงเท่าไหร่ ถ้ายังไงรอให้พวกนี้ไปก่อนแล้วเราค่อยเริ่มงานต่อก็ได้ ”

ในฐานะผู้ประสบความสำเร็จคนหนึ่งในตระกูล เทียนหยู่นั้นไม่เคยพบเจอสถานกาณ์แบบนี้มาก่อน ความรู้สึกที่เหมือนกำลังโดนแหกกฏโดยคนอื่นนั้น ทำให้เขารู้สึกไม่มีความสุขมากๆ

ทั้ง 4 ออกจากมุมห้องและเดินตรงไปยังประตู

พวกเขาเร่งความเร็วขึ้นขณะที่คนอื่นๆยังคงศึกษาวัตถุดิบต่างๆอยู่ในห้องนั้น

ค่อนข้างชัดเจนว่าพวกเขาไม่ต้องการให้ใครมานำหน้า คุณค่าของโบราณสถานแห่งนี้สามารถประเมินได้จากข้อมูลอาวุธที่อยู่ในห้องนี้

พวกเขายังพยายามที่จะออกไปต่อ เช่นเดียวกับพวกนักฆ่าที่แยกย้ายไปแล้วแบบเงียบๆ มีเพียงอู๋ฮ่าวเหรินเท่านั้นที่ยังนั่งรอหลูวหยู่อยู่ที่เดิม

“ดีล่ะ ดูเหมือนนักฆ่าทั้ง 3 นั้นจะเลือกทางถูกนะ แต่ 4 คนนั้นคงจะโชคร้ายหน่อย เพราะถ้าพวกเขาไปต่อ มันไม่แน่ว่าพวกเขาจะมีชีวิตรอดกลับมาไหม แล้วก็ 5 คนที่ดูเหมือนจะทะเลาะกันเรื่องที่คนที่อยากไปต่อคนเดียว อยากได้หุ่นยนต์ติดตามเขาไปด้วย ช่างโชคร้ายจริงๆ”

“พวกนั้นเป็นคนเบิกทางให้แล้ว เพราะงั้นถึงเวลาที่นายต้องเริ่มทำอะไรบ้างแล้วล่ะ ไม่งั้นแล้วข้อมูลของส่วนกลางที่เป็นหัวใจของโบราณสถานแห่งนี้ก็จะกลายเป็นของคนอื่นได้เช่นกัน หากอยากได้มันมา ก็คงต้องใช้กำลังเข้าว่าแล้วล่ะ”

อู๋ฮ่าวเหรินยืนขึ้นและพูดกับหลูวหยู่ “เก็บข้อมูลไว้ทั้งหมดก่อน แล้วระหว่างที่ทำความเข้าใจ เราจะเดินทางต่อไปด้วย”