CF:บทที่ 657 ติดกับดักตัวเอง

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

CF:บทที่ 657 ติดกับดักตัวเอง

 

อู๋ฮ่าวเหรินและหลูวหยู่ซ่อนตัวอยู่ที่มุมๆหนึ่งเพื่อดูสถานการณ์ตรงหน้าก่อน

 

“ก่อนหน้านี้พูดอะไรไว้นะ ตราบใดก็ตามที่เรากังวล เราก็จะไปไม่ถึงจุดหมายใช่หรือเปล่า?”

 

อู๋ฮ่าวเหรินไม่ได้ใส่ใจเรื่องที่หลูวหยู่แซะ เขากำลังมองไปยังหุ่นยนต์ตรงหน้าเขาด้วยความสงสัย มันมีบางอย่างผิดปกติ

 

ถึงแม้จะเป็นหุ่นยนต์ที่อยู่ในโบราณสถานนี้ก็เถอะ มันไม่ควรจะมารวมตัวกัน นี่มันชัดเจนเลยว่าผิดปกติ

 

ภายในกลุ่มซองแดงเองก็กำลังถกเถียงกันว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ตอนนี้

 

ไม่ไกลนักจากพวกเขา นักฆ่า 2 คนกำลังซ่อนตัวอยู่ในความมืดและจ้องมองมายังพวกเขา

 

“สติง นายคิดว่าพวกนั้นจะเข้าไปในดงหุ่นยนต์พวกนั้นมั้ย?”

 

คิลนั้นมองไปยังหุ่นยนต์ที่รวมกันเป็นกลุ่ม และคิดถึงสถานการณ์ตอนนี้ มันมีความกลัวอยู่จางๆ หากพวกเขาไม่มีวิธีที่จะเอาชีวิตรอดดีๆล่ะก็ บางทีเขาก็คงจะมาถึงจุดจบที่ตรงนี้แหละ

 

“ตราบใดที่เจ้าพวกนั้นไม่ใช่พวกโง่ พวกมันก็จะไม่ฝ่าเข้าไปในนั้นหรอก ว่าแต่ว่านายได้จัดการกับดักข้างหลังหรือยัง?”

 

“ถ้าพวกนั้นกลับไปล่ะก็ ได้เจอนรกที่หนักกว่าหุ่นยนต์พวกนั้นอีก”

 

“ภารกิจนี่ดูจะง่ายเหมือนกันนะ ไม่รู้ว่าพวกนั้นคิดอะไร แต่ภารกิจนี้มันมากพอที่จะทำให้เราเลื่อนขั้นกันได้เลย”

 

ระหว่างที่พวกเขากำลังคุยกัน อู๋ฮ่าวเหรินก็ลากหลูวหยู่วิ่งเข้าใส่ดงหุ่นยนต์พวกนั้นแล้ว

 

“มากับฉัน อย่าเพิ่งพูดอะไร แล้วก็อย่าเพิ่งถามว่าทำไมด้วย”

 

หลูวหยู่ที่โดนลากไปแบบงงๆนั้นไม่ขัดอะไรและทำตามที่เขาบอกขณะวิ่งเข้าใส่หุ่นยนต์พวกนั้น

 

นัยน์ตาสีคริสตัลนั้นเต็มไปด้วยความตื่นตาตื่นใจ ไม่ได้รู้สึกเลยว่ามันอันตราย

 

“คิล! ดูนั่น!! พวกนั้นวิ่งใส่หุ่นยนต์แล้ว!!”

 

“ไปกันเถอะ! ถ้าเกิดพวกนั้นตาย ยังไงเราก็ต้องเก็บภาพไปเป็นหลักฐานนะ!!”

 

ในจังหวะที่ออกจากมุมที่ซ่อนตัวอยู่นั้น ใบหน้าของอู๋ฮ่าวเหรินแสดงออกถึงสีหน้าบางอย่างออกมา เขาดึงตัวหลูวหยู่ไว้และหายไปทางด้านซ้ายของพวกหุ่นยนต์

 

เมื่อนักฆ่าทั้งสองเห็นแบบนั้น พวกเขาก็รีบตามเข้าไปย่างรวดเร็ว และเมื่อนั้น มันก็ทำให้พวกเขาเข้าใจได้ชัดเจน ถึงจุดจบที่กำลังจะมาถึง ไม่มีใครหนีรอดการตามล่าของพวกหุ่นยนต์พวกนี้ได้

 

“เฮ้ๆ พ่อคนฉลาดทั้งสอง อยากจะฆ่าฉันด้วยหุ่นยนต์พวกนี้ใช่หรือเปล่า? ถ้ายังไงก็ลองดูด้วยตัวเองก่อนละกันนะ รสชาติของการที่โดนรายล้อมด้วยหุ่นยนต์น่ะ”

 

ในตอนนั้นเอง หลังจากที่ทั้งสองได้หลุดเข้าไปอยู่ท่ามกลางวงล้อมของหุ่นยนต์นั้น หุ่นยนต์ขนาดเท่ากำปั้นก็ระเบิดขึ้นมาในทางที่พวกเขาอยู่ และนั่นทำให้หุ่นยนต์ที่เหลือซึ่งตัวใหญ่กว่าหันมามองทางต้นเสียงราวกับโดนสะกิดอย่างรวดเร็ว

 

อู๋ฮ่าวเหรินกับหลูวหยู่ที่ปลีกตัวมาทางซ้ายนั้น แต่เดิมยังไงพวกเขาก็จะต้องถูกพบเจอได้

 

แต่ตอนนี้ เพราะว่าหุ่นยนต์พวกนั้นกำลังสนใจกับเสียงระเบิดอยู่ และมันก็มีเป้าหมายเป็นนักฆ่าสองคนที่กำลังตกใจเสียงระเบิดอยู่แล้วด้วย ดังนั้นแล้วพวกมันจึงรีบกรูเข้าไปหานักฆ่าทั้งสองทันที

 

ถึงกระนั้น ตอนนี้อู๋ฮ่าวเหรินกับหลูวหยู่เองก็ยังไม่ปลอดภัยซะทีเดียว นั่นเพราะว่าหุ่นยนต์พวกนั้นจะหันกลับมาหาพวกเขาเมื่อไหร่ก็ได้

 

เกราะประจำตัวปรากฏขึ้นมาบนตัวของอู๋ฮ่าวเหรินจากนั้นเขาก็พาตัวเธอวิ่งหนีหายไปในมุมนั้นเลย

 

เมื่อผ่านจากหุ่นยนต์พวกนั้นมาได้ เขาก็ทำภาษามือเป็นเชิงขอบคุณนักฆ่าทั้งสองที่กำลังวุ่นอยู่กับการจัดการพวกหุ่นยนต์เหล่านั้นด้วยหน้าผากและเท้าสุดกำลัง

 

พวกเขาเข้าใจแล้วว่าอู๋ฮ่าวเหรินตั้งใจจะทำอะไร

 

หลังจากที่เข้าไปหลบในมุมอับสายตาของหุ่นยนต์แล้ว เขาหยุดพร้อมกับจับหลูวหยู่หมอบต่ำไว้และจับเกราะของเขาไปด้วย

 

หลูวหยู่ที่ไม่เต็มใจนักมองอู๋ฮ่าวเหรินที่เก็บชุดเกราะของเขาไป ก่อนที่เขาจะหันไปมองทางนักฆ่าทั้ง 2 ที่กำลังวุ่นอยู่กับหุ่นยนต์อยู่

 

“มันจะดีกว่าถ้าวิ่งเร็วๆนะ หุ่นยนต์พวกนี้น่ะไม่ค่อยฉลาดก็จริงแต่พวกมันก็แข็งแกร่งอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นเกราะของมันน่ะ แข็งกว่าอะไรที่เรารู้จักกันซะอีก”

 

“แต่สองคนนั้นเป็นนักฆ่านะ”

 

ในความเป็นจริงแล้วอู๋ฮ่าวเหรินไม่รู้หรอกว่าทั้งสองคนนั้นตามเขามา แต่หลังจากรู้สึกแปลกๆกับสถานการณ์ ณ ตอนนั้นจากการสังเกตุท่าทีของหุ่นยนต์มันเลยทำให้เอะใจขึ้นมา

 

นักฆ่าทั้งสองนั้นตึงมือมากๆในตอนนี้ มันไม่ง่ายเลยที่จะหนีออกจากหุ่นยนต์พวกนี้ได้

 

พวกเขาอยากจะกระโจนเข้าจับอู๋ฮ่าวเหรินแต่ก็โชคร้ายที่หุ่นยนต์พวกนั้นเข้ามาขวางทางเขาเสียก่อน

 

“บ้าเอ้ย! กลับไปตั้งหลักกันก่อน!” หุ่นยนต์พวกนั้นบล็อกการโจมของเขาไว้หมดจนต้องตัดสินใจที่จะถอยกลับไปกันก่อน

 

“อั่ก!? สติง กับดักนาย!!!”

 

โศกนาฏกรรมของเหล่านักฆ่า กับดักที่ตั้งใจจะเอาไว้จัดการอู๋ฮ่าวเหริน ตอนนี้กลับกลายเป็นมันกำลังกำจัดพวกเขาเองเสียแล้ว

 

ถ้าไม่ใช่เพราะไหวพริบที่รวดเร็วล่ะก็ เขาคงจะได้โดนกับดักของสติงกำจัดขึ้นมาจริงๆ

 

“ระวังหน่อย ด้านข้างนี่ฉันติดตั้งกับดักโซ่ไว้ พวกหุ่นยนต์มันเข้ามาแล้ว!”

 

กับดักหลายแบบถูกติดตั้งไว้ที่ด้านหน้าพวกเขา แถมตอนนี้ยังโดนไล่ล่าอีก มันทำให้นักฆ่าทั้งสองหน้าดำคร่ำเครียดกันไปหมด

 

ทั้งๆที่มันควรจะเป็นของอู๋ฮ่าวเหรินแท้ๆ ตอนนี้ต้องตกมาเป็นของพวกเขาซะงั้น

 

ทั้งสองที่ซึ่งมี 1 คนบาดเจ็บหนีออกมาจากด้านใน และก่อนที่เขาจะได้พักหายใจก็ต้องมาพบว่า มีใครกำลังเข้ามาอีกจากด้านนอก

 

พวกเขารีบหาที่หลบอีกครั้งเพื่อเลี่ยงการพบเจอ

 

หมังเทียนหยู่ และผู้ดูแลทั้งสามคนเดินเข้ามาอย่างภาคภูมิใจ แต่ถึงกระนั้นก็ใช่ว่าจะมาในสภาพดี เพราะดูจากเสื้อผ้าแล้วก็ค่อนข้างชัดเจนว่าพวกเขาผ่านการต่อสู้มา

 

“พี่หยู่ คราวนี้ต้องไม่ผิดพลาดแล้วนะ”

 

“นี่ยังกล้าพูดแบบนั้นอีกเหรอ ถ้าพี่ใหญ่ไม่ช่วยเราด้วยสมบัติของเขามาตลอด ไม่ใช่ว่าเราตายคาโบราณสถานนี้ไปแล้วหรือไง? 5 แยกที่ผ่านมา เราเลือกมาแล้ว 5 ครั้ง เพราะงั้นแล้วนี่ต้องเป็นทางที่ถูกต้อง!”

 

เมื่อหมังเทียนหยู่ได้ยินเช่นนั้น ปากเขาก็เผยอนิดหน่อย เขารู้ว่าผลลัพธ์มันจะออกมาเป็นเช่นนี้ ตัวเขาเองเป็นคนใจใหญ่ เพราะงั้นก็จะให้คนอื่นเป็นฝ่ายเลือกอยู่ตลอดเวลา

 

สมบัติทั้งหมดของเขานั้นถูกใช้มาตลอดทาง นั่นทำให้หากเกิดอันตรายครั้งต่อไป มันจะไม่ดีแน่ๆ

 

“ไม่ต้องกังวลไป ครั้งนี้จะไม่ผิดพลาด ถ้าหากมีอะไรที่อันตรายเกิดขึ้น ฉันจะไปเด็ดหัวเจ้านั่นแล้วเอามาเตะเล่นเสียเลย”

 

หลังจากที่พูดออกไป ใครซักคนก็ตะโกนขึ้น “วิ่งเร็ว! นั่นมันพวกหุ่นยนต์! เป็นไงล่ะ จะไปเด็ดหัวมันมาเตะเล่นเลยมั้ย!?”

 

มองไปยังพวกหุ่นยนต์พวกนั้น ใบหน้าของคนเหล่านี้ก็เหยเกขึ้นมาเลย และชายผู้ที่บอกจะเอาหัวอีกฝ่ายมาเตะเล่นเองก็งุนงงเช่นกัน เขาบ่นมุบมิบแบบไม่อยากจะเชื่อ

 

“วิ่งไปทางนั้น!”

 

นักฆ่าทั้งสองที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดมองไปยังทั้ง 4 ที่กำลังตรงมายังที่ที่พวกเขาซ่อนตัวอยู่ จริงจังป่ะนิ?

 

ทั้งสองอุตส่าห์หนีหุ่นยนต์มาหลบตรงนี้ ก็ไม่วายยังโดน 4 คนนั้นเข้ามาทางนี้อีก

 

“พี่หยู่ ตรงนั้นมีคนอยู่!”

 

“ให้โอกาสพวกนั้นไปเป็นเหยื่อล่อหุ่นยนต์ให้เรา!”

 

“ได้ ฉันจัดการเอง!”

 

นักฆ่าทั้งสองไม่ได้คาดคิดเลยว่าพวกคนที่ตามเขามาจะเป็นพวกน่าละอายเช่นนี้

 

“ถ้าอยากจะไปก็ไปด้วยกัน!”

 

แสดงสว่างจ้าปกคลุมพวกเขาไว้ และในเวลาเดียวกันก็มีหุ่นยนต์จำนวนมากอยู่ด้านในด้วย

 

“สติง! ไปเถอะ ปล่อยให้พวกนี้จัดการหุ่นยนต์ไป!!”

 

“บ้าจริง พวกนั้นคิดจะวิ่ง! กลับมานี่! มายืนตรงนี้ เร็วๆ!”

 

ผลของมันก็ทำให้แผนหลบหนีของทั้งสองนักฆ่าพลาดไปในที่สุด พวกเขาทำได้แค่มองไปรอบๆและโจมตีพวกหุ่นยนต์ที่เข้ามาใกล้เท่านั้น

 

“ทำลายหุ่นยนต์พวกนี้ก่อน ไม่งั้นเราจะตายกันหมด!”

 

“พวกนาย 2 คนรอก่อน ทำลายหุ่นยนต์พวกนี้ก่อนแล้วนายจะได้เห็น”

 

ทั้ง 6 คนต่อสู้จากทั้งสองฝั่ง ไม่นานก็สลัดตัวออกจากพวกหุ่นยนต์ได้ และพวกเขาใช้สมบัติไปมากขึ้นกว่าเดิมอีก