CF:บทที่ 650 หุ้นส่วนแห่งอนาคต

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

CF:บทที่ 650 หุ้นส่วนแห่งอนาคต

 

อู๋ฮ่าวเหรินเริ่มที่จะรู้สึกคุ้นกับภาพเหล่านี้แล้ว และเขาก็เริ่มบรรลุแล้วว่า ในความเป็นจริง หากเขาทำปริศนาอีกซัก 30 ครั้ง เขาก็จะสามารถได้มาซึ่งแผนที่ได้!

 

นั่นเพราะว่าภาพที่ปรากฏตอนนี้ จะวนภาพก่อนหน้านี้ซ้ำขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง นั่นหมายความว่า การแก้ปริศนา 30 ครั้งจะสามารถทำให้เราเห็นภาพทั้งหมดได้

 

“ฉันไม่รู้ว่า ถ้าใครซักคนที่เคยร้องไห้กับปริศนา ณ ที่แห่งนี้จะรู้สึกโกรธหากวันหนึ่งพวกเขาได้กลับมาแก้ไขมันได้สำเร็จ”

 

เขาเข้าใจแล้วถึงแม้จะใช้เวลาเล่นมันกว่าร้อยรอบก็ตาม ตอนนี้แผนที่มันปรากฏขึ้นมาแล้ว

 

“เอาจริงๆก็อยากรู้ว่าคนที่แก้ปริศนานี้ได้ในการเล่น 100 ครั้งนี่นับว่าเป็นคนโง่หรือฉลาดนะ?” นักธุรกิจพลังงานพูดขึ้นมา

 

“บางทีอาจจะเป็นคนที่ในหัวไม่รู้จักการจัดลำดับก็ได้”

 

แผนที่อยู่ภายใต้การควบคุมของอู๋ฮ่าวเหรินแล้ว

 

“นี่คือแผนที่ดวงดาว และเป็นแบบที่เก่าแก่ที่สุด” นักวิจัยพูด

 

“ใช่แล้ว สัญลักษณ์ต่างๆบนนั้นถูกสร้างโดยเทคโนโลยีแผนที่ดวงดาวโบราณ”

 

“พวกนายพอจะดูได้มั้ยว่ามันอยู่ที่ไหน?” อุ๋ฮ่าวเหรินถาม

 

ในตอนที่แผนที่ดวงดาวปรากฏนั้น นั่นหมายถึงอุปกรณ์นั้นไม่ได้อยู่ในโบราณสถานนี้แล้ว ในอนาคต ลัคกี้แมนผู้ที่มาพร้อมกับข้อมูลบางอย่างก็ได้ค้นพบว่า แผนที่ดวงดาวนั้นน่าจะอยู่ในพื้นที่ของพันธมิตรจักวาล

 

“รอแปปนึงนะ ฉันจะทำแผนที่ดวงดาวนี่ขึ้นมาใหม่ก่อน ไม่งั้นฉันจะเอามันมาเปรียบเทียบกับอันปัจจุบันไม่ได้”

 

ด้วยความได้เปรียบของห้วงเวลานั้น อู๋ฮ่าวเหรินเริ่มตรวจดูและเก็บเกี่ยวอุปกรณ์ในห้องนั้นๆ ซึ่งมีมากกว่า 300 ชิ้น ไม่ว่าจะชิ้นเล็กหรือชิ้นใหญ่ ส่วนชิ้นใหญ่สุดๆนั้นกินเนื้อที่เกือบครึ่งหนึ่งของห้องเก็บอุปกรณ์นั้นเลย

 

ดูๆจากของที่เก็บมาแล้ว มันน่าจะเป็นเซ็ตสมบูรณ์ของอะไรซักอย่าง และการที่จะรู้ได้ว่ามันคืออะไร ก็คงต้องพึ่งพาประสบการณ์ของอู๋ฮ่าวเหรินเอา

 

ท่ามกลางของต่างๆที่กระจัดกระจายอยู่ อุปกรณ์ที่อู๋ฮ่าวเหรินต้องการนั้นคือเครื่องที่จะนำไปสร้างยาที่ทำให้ร่างกายแข็งแรงได้ แต่ย่างไรก็ตาม หากจะวางแผนการผลิตของเจ้ายานี่ดูท่าอุปกรณ์พวกนี้คงยังไม่เพียงพอ

 

ยิ่งไปกว่านั้นมันต้องอยู่ที่ความรู้ความเข้าใจของพวกเขาด้วย เพราะยาดังกล่าวจะถูกแบ่งออกเป็น 5 ระดับ คือ ใช้งานได้ , ดี , ดีมาก , ดีเยี่ยม และสมบูรณ์แบบ การที่จะสร้างยาแบบนั้นได้ในระดับกลุ่มคนมันก็คงได้แค่ระดับ ดี หรือไม่ก็ดีมากเท่านั้น

 

ในกรณีที่จะทำให้มันสูงไปกว่านั้น อู๋ฮ่าวเหรินต้องพัฒนาวิธีการปรุงยาอีกเยอะเลย

 

เพื่อให้ได้มาซึ่งยาอายุวัฒนะ

 

อาจจะเป็นเพราะว่าพระเจ้าไม่ได้ให้ค่าโชคแก่เขามามากพอ เพราะงั้นบางทีตลอดทั้งชีวิตอู๋ฮ่าวเหริน เขาอาจจะไม่ได้เจอยาอายุวัฒนะระดับสูงเลยก็เป็นได้

 

ยาอายุวัฒนะที่เรียกว่าสมบูรณ์แบบนั้น สามารถให้ผลลัพธ์ได้ถึง 2 ทาง ในขณะที่ยาอายุวัฒนะแบบพิเศษนั้นจะสามารถจัดการศักยภาพของมนุษย์ตามเงื่อนไขของร่างกายได้

 

ดังนั้น นี่จึงเป็นสาเหตุ ว่าทำไมพวกคนในซองแดจึงต้องการให้อู๋ฮ่าวเหรินไปยังพื้นที่แห่งนั้นและเสาะหาเทคโนโลยีในการทำยาดังกล่าวขึ้นมา

 

เพราะถ้าพวกเขาสามารถสร้างยาอายุวัฒนะแบบพิเศษนี้ได้ มันก็จะทำให้พวกเขาแข็งแกร่งขึ้นไปอีก นอกจากนี้ ยาอายุวัฒนะยังสามารถสร้างประโยชน์อื่นให้พวกเขาได้อีกด้วย

 

แม้แต่มันจะไม่ใช่ยาอายุวัฒนะแบบพิเศษที่ต้องการ เพียงแค่ยาอายุวัฒณะระดับสมบูรณ์แบบก็เพียงพอสำหรับพวกเขาแล้ว

 

พวกอุปกรณ์ที่เก็บมานอกจากอุปกรณ์ทำยาแล้ว ที่เหลือนั้นเขาแทบจะไม่รู้เลยว่ามันเอาไว้ทำอะไร ในอนาคต ใครก็ตามที่เข้าถึงเครื่องมือพวกนี้ได้ต่างไม่ยอมเผยแพร่ว่าพวกมันคืออะไรกันแน่

 

เพราะงั้นมันเป็นไปไม่ได้ที่จะหาข้อมูลพวกนี้จากอนาคต

 

“เอาล่ะ ไม่ต้องตื่นเต้นไป มันยังมีไอ้สิ่งพวกนี้อีกมากมายรอนายอยู่ในอนาคต เพราะงั้นตอนนี้ก็ช่วยทำตัวเป็นปกติก่อน”

 

“ฉันจะส่งเครื่องมือพวกนี้ไปให้ทีหลัง นายน่าจะหาใครซักคนที่พอจะให้ความรู้ได้ และจะได้รู้ว่ามันยังใช้งานได้หรือเปล่า”

 

“ยังไงก็ตาม พวกนายสนใจอยากจะร่วมมือกับบริษัทของฉันในอนาคตหรือเปล่า? ถ้าสนใจเดี๋ยวฉันจะให้เทคโนโลยีการทำยากับนาย หรือว่านายอยากจะทำมันคนเดียว?”

 

“ฟังดูดี พวกเรายังไม่เคยคิดเรื่องนี้เลย แต่นายก็พูดถูก ในอนาคต นายคงจะมีเทคโนโลยีมากมายจากโบราณสถานต่างๆ พวกเราเองก็อยากจะตั้งบริษัทที่สามารถพัฒนาควบคู่ไปกับเทคโนโลยีต่างๆได้ในอนาคตเช่นกัน” นักวิจัยพูด

 

“ฉันสนใจ ฉันจะรับหน้าที่เป็นฝ่ายพัฒนาชุดเกราะให้ในอนาคตเอง” ชายชุดเกราะพูดอย่างเร่งเร้า

 

“งั้นฉันจะรับผิดชอบเรื่องเกี่ยวกับเหมืองแร่ในบริษัทก็ได้ มันเป็นอะไรที่ตระกูลฉันทำอยู่แล้ว เพราะงั้นอะไรที่มันคล้ายๆกันย่อมไม่ยากเกินความสามารถฉันหรอก”

 

“ส่วนฉันจะดูแลเรื่องระบบอัจฉริยะในบริษัทใหม่เอง” ชายหนุ่มพูดปิดท้าย กลุ่มของพวกเขาในตอนนี้กำลังตัดสินใจกันว่าใครจะทำอะไรในบริษัทที่จะก่อตั้งใหม่

 

“ในเมื่อพวกเราตัดสินใจยอมรับกันหมดแล้ว พวกเราจะเอาธุรกิจครอบครัวในยุคนี้เป็นเดิมพัน จากนั้นก็จะให้ความสำคัญในการจัดตั้งบริษัทของพวกเราขึ้นมา มุ่งมั่นที่จะพัฒนาให้ไปอยู่ในระดับองค์กรขนาดใหญ่ให้ได้ ใหญ่ที่สุดในเอกภพไปเลย”

 

แต่เดิมแล้วผู้ที่อยู่ในกลุ่มนี้ต่างก็เป็นนายน้อยที่ร่ำรวยกันอยู่แล้ว หากแต่ตอนนี้พวกเขาเหมือนได้เจอจุดหมายอันยิ่งใหญ่ในชีวิตเข้าซะแล้วด้วย

 

อู๋ฮ่าวเหรินพูด “ถ้างั้นได้เวลาตั้งชื่อบริษัทแล้ว หรืออยากจะให้เรียกว่า ฟิวเจอร์กรุ๊ป?”

 

“ไม่ ลืมมันไปซะ ชื่อของนายมันโหล ฉันคิดว่ามันควรจะชื่อ กลุ่มดาวเด่นแห่งอวกาศ!” ชายชุดเกราะเอ่ยขึ้น

 

“เรียก ไป่ชวนกรุ๊ป ยังดีกว่า ในโลกโบราณ มีคำกล่าวที่ว่า ‘จงโอบกอดทะเลด้วยแม่น้ำ’ เพราะงั้นแล้วเราจะใช้อัตลักษณ์นี้เพื่อแสดงให้เห็นว่าเราจะครอบคลุมสิ่งต่างๆที่จำเป็นในชีวิตประจำวันเอาไว้ทั้งหมดในอนาคต”

 

“ไม่ นั่นไม่ใช่ชื่อที่ดีเลย แล้วถ้าเป็น กลุ่มกาลเวลาและอวกาศล่ะ? บริษัทของพวกเรานั้นก่อตั้งได้ก็เพราะเวลากับอวกาศเป็นตัวเชื่อมโยงกัน”

 

ดูพวกคนเหล่านี้ตั้งชื่อบริษัทกันแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้า มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะตกลงเรื่องชื่อบริษัทนี่ได้ในเร็วๆนี้หรอก

 

โชคดีที่ชื่อของบริษัทนั้นไม่จำเป็นต้องนำไปถกเถียงและหารือกับคนอื่น ตราบใดที่เขาเป็นคนตัดสินใจ ยังไงเขาก็เลือกมันได้ด้วยตัวเอง

 

ในตอนนั้นเอง การปรากฏตัวของนักวิจัย ทำให้เรื่องการตั้งชื่อบริษัทใหม่นั้นถูกระงับไปชั่วคราว

 

“นี่คือแผนที่ดวงดาว ฉันรวมมันเข้าแล้ว เพราะงั้นมันน่าจะอยู่แถวๆนี้ จากนั้นก็อ้างอิงตามเจ้าคนโชคดีนั่นด้วย เพราะงั้นไม่น่าจะผิดพลาด”

 

“มันเป็นเรื่องจริงที่ว่าคนๆนั้นสร้างบริษัทยาอายุวัฒนะต่างๆที่นั่น และเป็นเหตผลว่าทำไม”

 

อู๋ฮ่าวเหรินมองไปยังแผนที่ดวงดาว ที่ซึ่งถูกปรับปรุงให้เข้ากับแผนที่ของสัมพันธมิตรอวกาศ เขาประหลาดใจและตื่นเต้นมากๆที่จะได้หาตำแหน่งของดาวที่ยังไม่ถูกพัฒนาดวงต่อไป

 

“ดูเหมือนว่ามันยังมีปัญหาบางอย่างในการหาตำแหน่งพวกนั้นบนแผนที่อยู่นะ”

 

“นายไม่ต้องขี้เหนียวกับเอาเปรียบมากก็ได้ พวกดาวที่ยังไม่ได้รับการพัฒนาพวกนี้ สำหรับนายแล้วก็คือดาวที่ไม่มีใครเป็นเจ้าของ ตราบใดก็ตามที่นายยังครอบครองดาวดวงนี้อยู่ มันจะช่วยลดปัญหาให้นายได้เยอะเลย”

 

“นั่นก็จริง”

 

ถ้าแผนที่ดวงดาวที่หลุดไปอยู่ในวัฒนธรรมของดาวดวงอื่นและหากนายต้องการที่ยังไปยังอาณาเขตของคนอื่นๆเพื่อหาอะไรบางอย่าง นั่นถือเป็นปัญหาใหญ่เลยถ้าเกิดโดนจับได้

 

อู๋ฮ่าวเหรินคิดถึงอนาคต สถานการณ์ในตอนนี้มันเอื้อต่อเขามากๆ เห็นทีว่าพวกเขาจะต้องก่อตั้งบริษัทระหว่างดวงดาวเสียที ครั้งสุดท้ายที่เขาเคยถามตระกูลลูโอสำหรับการทำงานร่วมกัน ครั้งนั้นเขาเสียเปรียบมากๆ

 

ฉันหวังว่าลูโอก้าจะช่วยหาคนมาได้มากกว่านี้ เพราะถ้าทำได้ มันจะไม่มีปัญหาเรื่องการจัดตั้งบริษัทใดๆเลย

 

ยังไงก็ตาม อู๋ฮ่าวเหรินก็แอบตัดสินใจที่จะพาลู่เผิงเฟยออกมาจากโลกอยู่เหมือนกัน

 

จ้าวแห่งเรด้าที่เห็นอู๋ฮ่าวเหรินทำท่าเหมือนคิดอะไรอยู่ก็พูดขึ้น “นายไม่จำเป็นต้องรีบที่จะพัฒนาที่อยู่บนดาวดวงอื่นก็ได้ อย่างไรก็ตาม ในยุคของนายนั้น ยาพวกนี้ยังไม่ดีมากนักภายใต้พันธมิตรจักวาล”

 

“ก็รู้แหละ แต่ถ้าจะวางโครงสร้างบริษัท นายจำเป็นต้องใช้เครื่องมือทั้งหมดนี่ไง”

 

“มันคงต้องใช้เวลาอีกพักใหญ่ๆกว่าจะก่อตั้งบริษัทรวมไปถึงใช้เวลารวมของทั้งหมดด้วย และถึงแม้ว่าเราจะอยากก่อตั้งบริษัทยาขนาดไหน แต่เราก็ต้องคิดถึงการปกปิดให้บริษัทรอดจากปัญหาอื่นๆอันเกิดจากตัวบุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องกับพวกเราด้วย ไม่เช่นนั้นแล้วคงได้เกิดการถกกันแน่ๆว่ายาพวกนี้มาจากไหน”

 

“ดีล่ะ ถ้างั้นในห้องนี้ไม่มีอะไรแล้ว เตรียมตัวไปห้องต่อไปเลยละกัน นายอาจจะต้องชอบมันแน่ๆ เพราะมันคือ ห้องเก็บข้อมูลอาวุธ”

 

อู๋ฮ่าวเหรินที่มองพวกเขาถกกันเรื่องบริษัทแล้วก็ได้แต่ส่ายหัวขณะเดินไปยังห้องต่อไป