CF:บทที่ 540 เผชิญหน้ากับหลักฐาน

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

CF:บทที่ 540 เผชิญหน้ากับหลักฐาน

 

อู๋ฮ่าวเหรินยังไม่ได้รีบเอาหลักฐานออกมา, ในเวลานี้ยังไม่ได้มีใครพูดอะไร แต่กำลังจ้องมองดูวิดีโอการต่อสู้ในวิดีโออยู่

 

พวกเขาต่างก็กำลังทึ่งกับความแข็งแกร่งในการป้องกันตัวของเมืองนี้, แม้แต่จ้านโต๋วเป่าเล๋ยก็ยังต้องตกใจ, ถึงแม้ว่าเขาจะเข้าร่วมการวิจัย แต่งานหลักของเขาคือการต่อสู้

 

เขาเคยเขาร่วมกับเมืองต่างๆมากมายในฐานะทหารรับจ้าง, แต่เขาก็ไม่เคยเจอเมืองไหนที่มีอาวุธป้องกันเมืองที่ทรงพลังเช่นนี้มาก่อน

 

"ทรงพลังเกินไป, แถมเป็นอาวุธพลังงานทั้งหมดด้วย, ปิดประตูแพ้ได้เลยนะแบบนี้"

 

"จริงด้วย, การป้องกันแบบนี้ไม่มีทางเจาะผ่านมาได้เลยนะ"

 

พี่ช่วงชี่, คุณคิดทำอาวุธที่ทรงพลังเช่นนี้มาได้ยังไงเหรอครับ?"

 

อู๋ฮ่าวเหรินไม่ตอบคำถามนี้, แต่หันไปมองเฮ่ยหลางที่อยู่ข้างหลังเขาแทน, ในเวลานี้เขาน่าจะกำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่

 

"เอาล่ะ, ผมดูวิดีโอจบแล้ว, ตอนนี้ขอผมดูหลักฐานที่คุณบอกเอาไว้ให้ชมกันหน่อยสิ"

 

"ในเมื่อคุณอยากที่จะเห็นขนาดนั้น, ผมก็จะเอาออกมาให้ดูก็ได้, แล้วก็ก่อนที่ผมจะเอาออกมา ผมขอถามหน่อยว่าคุณได้ทำลายอุปกรณ์ก่อกวนสัญญาณของคุณไปแล้วหรือยัง?"

 

เฮ่ยหลางตกใจและก็ยังพูดอย่างใจเย็น "อุปกรณ์ก่อกวนสัญญาณอะไร?"

 

"จริงๆแล้ว, ผมอยากจะบอกว่าคุณว่ากล้องบางตัวของที่นี่ไม่สามารถถูกก่อกวนได้ด้วยอุปกรณ์ก่อกวนระดับแค่นั้นหรอกนะครับ, ดังนั้นถ้าคุณจะยอมรับเสียแต่ตอนนี้, ผมจะแค่ขับไล่คุณออกไปเท่านั้น, แต่ถ้าผมเอาออกหลักฐานออกมาเมื่อไร คุณก็จะมีทางเลือกแค่ทำลายหุ่นยนต์ของตัวเองเพื่อออกไปจากที่นี่แล้วเริ่มต้นใหม่เสีย"

 

คนอื่นๆต่างก็รู้สึกตกใจเมื่อเห็นอู๋ฮ่าวเหรินพูดเช่นนี้, แต่ในขณะเดียวกันพวกเขาก็เชื่อที่เขาพูด

 

"ผมไม่เข้าใจว่าคุณหมายถึงอะไร, แต่ถ้าคุณมีหลักฐานจริง จะเอาตามนั้นก็ได้"

 

เฮ่ยหลางคิดว่าอู๋ฮ่าวเหรินเพียงแค่ขู่ให้เขากลัว เพื่อให้เขายอมรับผิด, แน่นอนว่าเขาไม่เชื่อคำพูดของอู๋ฮ่าวเหริน

 

"ถ้างั้น อย่ามาโทษผมทีหลังละกัน"

 

นิ้วของอู๋ฮ่าวเหรินจิ้มลงไปที่จอแสง แล้วถอยออกมาที่มุมหนึ่ง

 

ไม่นานนักบนจอแสงก็แสดงภาพของการกระทำของเฮ่ยหลาง, เขานั้นพยายามเดินหลบหุ่นยนต์และกล้อง, เคลื่อนไหวแบบลับๆล่อๆ ดูแล้วน่าสงสัยมาก

 

ในเวลานี้, เฮ่ยหลางรู้สึกหวาดกลัวมาก, เขาไม่คิดว่าอุปกรณ์ก่อกวนสัญญาณของเขาจะใช้การไม่ได้, การกระทำของเขาถูกบันทึกเอาไว้ทั้งหมด

 

เมื่อวิดีโอได้แสดงภาพของเขากำลังเข้าฐานอาวุธออกมา, สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป

 

เมื่อเฮ่ยหลางได้เห็นภาพที่ตัวเขาเองกำลังกดสวิทช์หลักถูกบันทึกเอาไว้, จึงได้รู้ตัวว่าเขาโดนวางกับดักเสียแล้ว

 

การกระทำของเขาทั้งหมดถูกบันทึกไว้หมดแล้ว, มันทำให้เขารู้สึกคิดผิดขึ้นมา, ถ้าเข้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ก็คงไม่ท้าทายแบบนั้น, บางทีเขาควรจะรออีกสักหน่อยเพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์ที่นี่ก่อน

 

เมื่อวิดีโอจบลง, อู๋ฮ่าวเหรินก็พูดขึ้นมา "มีอะไรจะพูดไหม?"

 

"ฮ่าๆ, ผมไม่คิดว่าคุณจะระแวดระวังพวกเราถึงขนาดนี้ แสดงว่าคุณไม่ได้เชื่อพวกเราเลยงั้นสินะ"

 

อู๋ฮ่าวเหรินไม่คิดว่าเขาจะใช้แผนนี้ ยุยงปลุกปั่นให้ความสัมพันธ์ของเขากับคนอื่นไม่ลงรอยกัน

 

"แน่นอนผมจะต้องสงสัยคุณอยู่แล้ว, ถ้าผมไม่ระมัดระวังตัว เมืองใหญ่แบบนี้คงจะตกเป็นของคนอื่นไปแล้ว"

 

ป้าเทียนทำหน้าเข้าใจและพูดขึ้น "มันก็ถูกอยู่นะที่พี่ช่วงชี่จะทำแบบนี้, ถ้าเขาเชื่อพวกเราแบบสนิทใจแต่แรก, มันก็ดูน่าแปลกไปนะ"

 

"ว่าแต่เฮ่ยหลาง, พอจะบอกพวกเราหน่อยได้มั๊ยว่า ทำไมนายถึงทำแบบนี้?"

 

เมื่อเห็นว่าคำพูดของเขาไม่ได้ผล, แต่เฮ่ยหลางก็ไม่ได้ตกใจอะไร, แล้วเขาก็พูดขึ้นมา "จริงๆแล้ว, ผมไม่ใช่พวกหมาป่าเดียวดายหรอก, ผมแค่เคลื่อนไหวตามลำพังด้วยเหตุผลบางอย่างเท่านั้นแหละ"

 

"ข้าเกรงว่าจะไม่ใช่เคลื่อนไหวเพียงลำพัง, แต่เป็นหาข่าวสารคนเดียวมากกว่า แล้วก็คอยส่งข่าวให้กับกองกำลังที่อยู่เบื้องหลังนาย" ทีเร๊กซ์กล่าว "และถ้าข้าเดาไม่ผิด, เหตุการณ์ครั้งก่อนก็น่าจะเกี่ยวข้องกับนายเช่นกันสินะ?"

 

ในเวลานี้, ทุกคนต่างก็นึกถึงเรื่องเหตุการณ์ครั้งก่อน, พวกเขาต่างก็คิดว่ามันเป็นแค่อุบัติเหตุ, แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเป็นฝีมือของกองกำลังที่อยู่เบื้องหลังของเฮ่ยหลาง

 

มันเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับเขาที่จะคอยส่งข่าวให้กับกองกำลังที่อยู่เบื้องหลังเขา เพื่อฆ่าคนอื่นๆ

 

"ฮ่าๆ, ก็เป็นอย่างที่ทุกคนคิดนั่นแหละ, มันเป็นเรื่องจริง, ผมทำงานคนเดียวก็เพื่อที่จะได้เป็นเพื่อนกับพวกคุณที่เป็นผู้มีความสามารถด้านเทคโนโลยี, โดยเฉพาะพวกคุณกลุ่มหมาป่าเดียวดาย, เพื่อให้ได้ข้อมูลของพวกคุณมา, แต่ก็ไม่คิดว่าจะมาทำพลาดในคราวนี้ซะได้"

 

กงจู้โชวก็พูดขึ้นมาบ้าง "นั่นก็เป็นเพราะคุณโลภยังไงล่ะ, ถ้าคุณอดทนรออีกหน่อย บางทีคุณอาจจะพบกับจุดจบแบบนี้ก็ได้"

 

"ใช่, ผมน่ะทั้งโลภทั้งใจร้อน, แต่ถ้าได้เจอเมืองแบบนี้เข้าไป ไม่ว่าใครก็ต้องโลภอยากได้ทั้งนั้นแหละ, โดยเฉพาะข่าวที่พวกคุณบอก, แต่อย่าดีใจไปล่ะ, ข้าจะกลับมาแน่นอน แล้วเมื่อพวกเราเจอกันอีกครั้งเมืองนี้จะต้องตกเป็นของข้า"

 

หลังจากนั้น, หุ่นยนต์ของเฮ่ยหลางก็ได้เกิดการช็อตอย่างต่อเนื่อง

 

อู๋ฮ่าวเหรินรีบกดปุ่มที่อยู่ใต้จอแสง, แล้วก็มีวงบาเรียขนาดใหญ่มาครอบเฮ่ยหลางเอาไว้ข้างใน

 

มองดูหุ่นยนต์ของเฮ่ยหลางที่จู่ๆก็กลายเป็นชิ้นๆ, ทุกคนต่างก็ตกใจ, ถ้าเฮ่ยหลางไม่ถูกครอบเอาไว้โดยวงบาเรียแล้วล่ะก็, บางทีพวกเขาอาจจะตกอยู่ในอันตรายแล้วก็ได้

 

"หมอนี่, ไม่คิดเลยว่าจะทำร้ายพวกเราจนถึงที่สุดจริงๆ" จ้านโต๋วเป่าเล๋ยพูดขึ้นมาแบบหวาดกลัว

 

"ผมเคยคิดว่าเขานั้นเป็นตัวปัญหามาก่อน, แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นปัญหาใหญ่ถึงขนาดนี้, โชคดีนะว่าเป็นพี่ช่วงชี่ ไม่อย่างนั้นเมืองนี้คงเป็นอันตรายไปแล้ว"

 

"จะว่าไป, พี่ช่วงชี่รู้เรื่องนี้ได้อย่างไรครับ"

 

อู๋ฮ่าวเหรินไม่คิดที่จะปิดบังอะไร แล้วก็พูดขึ้นมา "เขาส่งข่าวออกไปข้างนอกเมืองในขณะที่กำลังซ่อนตัวอยู่, แล้วผมก็ดักสัญญาณเขาได้ จึงได้รู้ถึงแผนการของเขา, และเพื่อที่จะเปิดโปงแผนการเขา ผมจึงได้เล่นละครร่วมมือกับเขา, อย่าโทษผมก็แล้วกัน"

 

"ไม่เลย, ไม่, เรื่องอย่างนี้, ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะคุณเปิดโปงเขาล่ะก็, พวกเราไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้"

 

"แล้วก็, ไหนๆเรื่องนี้ก็จบแล้ว อุปกรณ์ที่นี่ควรจะเป็นอย่างเดิมได้แล้ว"

 

ทุกคนทำสีหน้าตกใจ, เมื่อพวกเขาได้เห็นกำแพงที่อยู่ข้างหลังพวกเขาได้ถูกเปิดออก, และเหล่าหุ่นยนต์ก็ได้รีบนำอุปกรณ์ที่อยู่ในห้องออกไปและนำอุปกรณ์ใหม่เข้ามาแทนที่ทีละอันๆ

 

"นี่มันอะไรกัน?"

 

"ที่นี้ไม่ใช่ห้องควบคุมอาวุธหรอก, แต่เป็นห้องสำหรับสังเกตการณ์ต่างหาก, ผมได้ทำการเปลี่ยนทุกอย่างที่นี่เป็นการชั่วคราว, ไปกันเถอะ ออกไปห้องนี้ก่อน, ผมจะแนะนำเมืองนี้ให้พวกคุณฟังอย่างละเอียด, เพื่อที่พวกคุณจะได้คุ้นเคยกับเมืองนี้, จริงๆแล้ว ถ้าหมอนั่นอดทนมากกว่านี้ซักหน่อย เขาอาจจะทำสำเร็จก็ได้"

 

ต่อมา, อู๋ฮ่าวเหรินก็ได้อธิบายส่วนต่างๆของเมืองนี้โดยละเอียด

 

เมื่อพวกเขาได้รู้ว่าอู๋ฮ่าวเหรินอาจจะไม่ได้ว่างออนไลน์เป็นเวลานาน, สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไป, เมื่อรู้ว่าเมืองนี้นั้นสร้างขึ้นมาด้วยฝีมือของหุ่นยนต์จริงๆ, พวกเขาก็รู้สึกขึ้นมาว่าอู๋ฮ่าวเหรินนั้นลึกลับมาก

 

แล้วกงจู้โชวก็เหมือนกับเข้าใจความคิดของเขาขึ้นมา

 

"ที่คุณพาพวกเรามาดูเมืองแบบนี้ หมายความว่าคุณจะพวกเราใช้งานเมืองนี้ได้ตามใจชอบงั้นเหรอครับ"

 

"ใช่, เพราะผมคงไม่ค่อยว่างเข้ามาเล่นเกมนี้มากนัก, ดังนั้นเรื่องการแสดงผลงานของเมืองนี้จำเป็นจะต้องเป็นหน้าที่พวกคุณแล้ว"

 

ในเวลานี้, ทุกคนต่างก็สับสน, เพราะจากที่เขาพูดก็หมายความเขาจะยกเมืองนี้ให้พวกเขาดูแล

 

ถ้าเฮ่ยหลางยังอยู่ที่นี่, เขาคงจะได้คลั่งตายถ้าได้รู้เรื่องนี้เข้าแน่ๆ, หลังจากที่เดินชมเมืองกันพักใหญ่, อู๋ฮ่าวเหรินก็ได้มอบเมืองนี้ให้กับพวกเขา

 

"เอาล่ะ, ผมหวังว่าพวกคุณจะช่วยคนที่มีความสามารถให้มาเข้าร่วมเมืองนี้เพิ่มขึ้นนะครับ, ผมมั่นใจว่าพวกคุณจะสามารถทำเมืองนี้ให้ดูยิ่งขึ้นไปอีกได้"

 

อู๋ฮ่าวเหรินนั้นไม่ได้ให้โอกาสพวกเขาได้ปฏิเสธ, หลังจากที่มอบอำนาจการจัดการเมืองให้พวกเขาเสร็จ, เขาก็ออกจากเกมไปในทันที

 

มองดูหุ่นยนต์ของอู๋ฮ่าวเหรินที่อยู่ในภาวะหลับไหล, กลุ่มหุ่นยนต์ที่อยู่ตรงนั้นก็รู้สึกตกตะลึงและไม่คาดฝันในเวลาเดียวกัน

------------------------------