CF:บทที่ 538 มีความสุขในความทุกข์ของคนอื่น

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

เมื่อทั้งกลุ่มได้ตื่นจากข่าวที่ทำให้ช็อคเมื่อซักครู่, พวกเขาก็เริ่มรุมล้อมอู๋ฮ่าวเหรินและถามหาข่าวสารเกี่ยวกับเกมเพิ่มขึ้น

พวกเขาต่างก็ต้องการที่อยากจะรู้เรื่องเกี่ยวกับฟิวเจอร์กรุ๊ป, แต่พวกเขาต่างก็รู้ดีว่านี่ไม่ใช่เวลาที่ดีที่จะมาถามเรื่องพวกนี้

"พี่ชาย, คุณนี้สุดยอดเลยจริงๆ, คุณคงได้ยินข่าวสารแบบนี้มาโดยตลอดสินะครับ"

"ฮ่าๆ, ข้าคิดว่าตัวตนของคนรู้จักของพี่ชายที่อยู่ฟิวเจอร์กรุ๊ปจะต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ"

"แต่คุณที่ทราบข่าวพวกนี้แล้ว, คุณจะสร้างของในเกมนี้ต่อหรือว่าเข้าร่วมฟิวเจอร์กรุ๊ปล่ะครับ?"

"ถามอะไรไร้สาระน่า, แน่นอนว่าถ้าได้ร่วมฟิวเจอร์กรุ๊ปล่ะก็, ก็เปรียบได้กับท้องฟ้าที่ไร้พรหมแดน แน่นอนว่าถ้าเข้าฟิวเจอร์กรุ๊ปได้ก็จะได้อะไรที่มากกว่าเกมนี้เสียอีก

"ก็จริงนะในเมื่อชายคนนั้นของฟิวเจอร์กรุ๊ปจะให้ผลประโยชน์กับพวกเราผ่านทางเกมได้, ดังนั้นถ้าเกิดได้เข้าร่วมฟิวเจอร์กรุ๊ปก็อาจจะได้เยอะกว่าในเกมส์ก็ได้"

"ในเมื่อพี่ช่วงชี่บอกข้อมูลวงในมากขนาดนี้ได้, ผมก็ขอพูดอะไรที่ผมได้รู้มาอย่างนึง, ว่ากันว่าเมื่อได้เป็นพนักงานของฟิวเจอร์กรุ๊ปแล้วและสามารถรวบรวมแต้มเครดิตได้เยอะในระดับนึงแล้ว แม้แต่ดวงดาวก็สามารถซื้อได้เลยล่ะ"

ข่าวนี้ทำให้ทุกคนถึงกับเงียบสนิทในทันที

หลังจากนั้นสักพัก, ก็มีบางคนที่พูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้น "จี๋ฟง, ข่าวที่ว่ามานี้จริงเหรอ?"

"มันเป็นความจริง, จริงๆแล้ว ผมเองก็รู้จักคนในบริษัทฟิวเจอร์กรุ๊ปเช่นกัน, ซึ่งน่าจะเป็นคนละคนกับที่พี่ช่วงชี่รู้จักแน่ๆ, เขาบอกกับผมว่าตราบเท่าที่สามารถเข้าในฟิวเจอร์กรุ๊ปได้และขยันทำงานเพื่อเอาแต้มเครดิตมาได้, คุณก็จะสามารถซื้ออะไรก็ได้ในอนาคต"

"ถ้าเรื่องนี้จริงล่ะก็, ผมเองก็จะต้องเข้าฟิวเจอร์กรุ๊ปบ้างให้ได้, แล้วในอนาคตก็จะขวนขวายหาแต้มเครดิตมาให้ได้เยอะๆเพื่อซื้อดาวและเล่นไปยาวๆ"

"ข้าอยากจะสร้างทีมออกอวกาศ, ข้าสงสัยจะว่าจะใช้ซื้อยานรบได้มั๊ยนะ?" จ้านโต๋วเป่าเล๋ยพูดอย่างตื่นเต้น

ร่างกายที่ใหญ่โตของไทแรนโนซอรัสเร๊กซ์ที่เคลื่อนไหวมาซักพักใหญ่ก็พูดขึ้นบ้าง "ยานรบก็น่าจะซื้อได้นะ, เพราะคนที่อยู่ในเมืองทะเลทรายก็ได้บอกมาว่ามีอยู่ในรายการด้วย, ดูเหมือนฟิวเจอร์กรุ๊ปจะขายยานอวกาศจริงๆ"

กงจู้โชวที่ยืนฟังอย่างสงบ, ก็ส่ายหัวและพูดขึ้น "ถ้าคุณอยากจะซื้อของแบบนั้นล่ะก็, คงจะต้องใช้แต้มเครดิตจำนวนมหาศาลมากแน่ๆ"

ในตอนนี้, เธอกำลังมีความสุขมาก, ยิ่งฟิวเจอร์กรุ๊ปนั้นทรงพลังมากยิ่งขึ้นเท่าไร, โอกาสที่แม่ของเธอจะรักษาหายก็มากยิ่งขึ้นเท่านั้น

และเฮ่ยหลางที่อยู่ใกล้ๆ, ถ้าตัวเขาไม่ใช่หุ่นยนต์ล่ะก็ ร่างกายที่สั่นเทาของเขาคงจะถูกพบไปแล้วแล้ว

สำหรับเขา,

ข่าวนี้สำคัญมากที่ทำให้เขาตัดสินใจที่จะยึดเมืองนี้มากขึ้นไปอีก และให้คนเหล่านี้อยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

ด้วยคนพวกนี้, บางทีในวันหนึ่ง เขาจะสามารถรวบรวมแต้มเครดิตจำนวนนับไม่ถ้วนมาจากฟิวเจอร์กรุ๊ปเพื่อซื้อของเหล่านั้นมาได้แน่ๆ

ดังนั้น, ก่อนอื่นเขาจะต้องส่งข้อความให้คนที่รออยู่ข้างนอก, เพื่อให้พวกเขาเตรียมพร้อมที่จะเข้าโจมตี

"ในเมื่อพวกคุณก็รู้เรื่องข่าววงในมากขนาดนี้แล้ว, พวกคุณคงอยากที่จะเข้าฟิวเจอร์กรุ๊ปกันมากขึ้นไปอีก, ในครั้งนี้มีโควค้าแค่ 100,000 ที่เท่านั้น, พวกเราจะต้องเร่งมือค้นคว้าแล้ว ไม่อย่างนั้นโควต้าเหล่านั้นจะต้องโดนแย่งไปโดยคนอื่นแน่, ซึ่งนั่นคงไม่ใช่เรื่องดี"

"จริงด้วย, งั้นขอผมไปที่ห้องเก็บวัสดุก่อนละกัน"

"ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวไปที่โรงงานเครื่องจักรกลก่อน ผมมีอุปกรณ์ที่จำเป็นที่จะต้องติดตั้งเข้าไปในคอมพิวเตอร์ก่อน"

คนพวกนี้แบ่งหน้าที่กันทำกันอย่างชัดเจน, แล้วพวกเขาก็เริ่มลงมือกันทันที, ซึ่งทำให้อู๋ฮ่าวเหรินนั้นรู้สึกยินดี, ดูเหมือนว่ามนุษยชาติจะไม่ขาดแคลนอัจฉริยะจริงๆ, เพียงแต่ขาดการค้นพบเท่านั้น

เรื่องนี้ทำให้เขาตัดสินใจเด็ดขาดว่า, เขาจะพัฒนาเกมนี้ให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้นไปอีก และเพื่อให้เกมนี้สมจริงมากยิ่งขึ้น

เฮ่ยหลางเองก็ตื่นเต้นมากยิ่งเช่นกัน, เขานั้นกำลังกังวลว่าเขาอาจจะต้องลงมือคนเดียวไปอีกซักระยะ, แต่เขาไม่คิดว่าโอกาสจะมาเร็วถึงขนาดนี้

เขานั้นระแวดระวังมาก, เพราะเขาไม่ต้องการที่จะเปิดเผยตัวเองและหลบซ่อนตัวอยู่ในกลุ่มคนเหล่านี้, เพื่อที่เขาจะได้ควบคุมการเคลื่อนไหวของคนพวกนี้ได้ และใช้ให้พวกเขาทำงานเพื่อตัวเขาเองด้วย

ยิ่งไปกว่านั้น, ถ้าเขาต้องการที่จะเข้าฟิวเจอร์กรุ๊ป, เขาก็จะเป็นที่จะต้องพึ่งพาคนพวกนี้, เพราะอัจฉริยะเหล่านี้เป็นอะไรที่ยากแก่การค้นหา

หลังจากที่ยืนยันได้แล้วว่าไม่มีใครเดินตามเขามา, เขาก็มุ่งหน้าไปที่ฐานอาวุธทันที

ระหว่างทาง, แม้แต่หุ่นยนต์เขาก็พยายามหลบเลี่ยง, เพราะเขาไม่ต้องการที่จะการพฤติกรรมของเขาถูกบันทึกไว้บนกล้อง

และเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกตรวจจับได้, เขาได้ติดตั้งอุปกรณ์ก่อกวนสัญญาณอิเล็กทรอนิกส์ไว้ด้วย, ซึ่งสามารถรบกวนอุปกรณ์เฝ้าระวังที่อยู่ในระยะ 50 เมตรโดยรอบได้

เฮ่ยหลางเดินเข้าไปในฐานอาวุธ, และมองดูจอขนาดใหญ่ ซึ่งมีคำอธิบายของอาวุธป้องกันทั้งหมดอยู่ด้วย

ทำให้เขาสงสัยว่าชายคนนั้นสร้างระบบป้องกันที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ได้ยังไงกัน, เขาคิดว่าหลังจากจบเรื่องยึดเมืองแล้ว, เขาจะลองถามเรื่องนี้กับช่วงชี่ดูทีหลัง

บางทีเขาอาจจะรู้ความลับอะไรบางอย่างก็ได้, ถ้าพวกเขาสามารถจับตัวเขาไว้ได้ล่ะก็, พวกเขาก็จะสามารถรีดเร้นเอาเทคโนโลยีจากเขาออกมาเพื่อสร้างมือให้ใหญ่ขึ้นไปอีก และเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ในดาวดวงนี้ให้ได้เยอะๆ

มองดูสวิทช์หลัก, เฮ่ยหลางก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างมาก, ชีวิตของเขาจะเปลี่ยนไปหลังจากนี้, หลังจากนี้เขาจะไม่ได้เป็นเพียงที่ปรึกษาของแก๊งเล็กๆแล้ว, แต่จะเป็นโจรสลัดอวกาศที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในจักรวาล

ด้วยความตื่นเต้นแบบสุดๆนี้, เขาก็ได้กดปุ่มนั้นลงไป และส่งข้อความให้กลุ่มคนที่ซุ่มรออยู่ด้านนอกโจมตีเข้ามาทันที

ในเวลานี้, อู๋ฮ่าวเหรินได้รวบรวมคนอื่นๆให้มารวมกันและพาพวกเขามาที่ฐานอาวุธ

ถึงแม้พวกเขาจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น, แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก, เพราะยังไงเมืองนี้ก็ไม่ใช่ของพวกเขาอยู่แล้ว

"ป้าเทียน, ดูเหมือนเฮ่ยหลางจะไม่อยู่นะ"

"ดูจากสถานการณ์แล้ว, มันจะต้องเกี่ยวข้องอะไรกับเขาแน่ๆ"

คนพวกนี้ไม่ใช่คนโง่, ในทางกลับกันพวกเขาฉลาดมากต่างหาก, ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาเองก็ได้สงสัยเฮ่ยหลางมานานแล้ว

แต่เนื่องจากพวกเขาเป็นเพื่้อนกันทั้งหมด, จึงได้แต่เก็บความสงสัยนี้ไว้ในใจเพราะไม่มีหลักฐานอะไร

ยืนรออยู่ที่หน้าประตูของฐานอาวุธ, อู๋ฮ่าวเหรินก็หยุดทุกคน, และมองดูพวกเขาแล้วพูดขึ้น "ทุกคนคงสงสัยว่าทำไมผมถึงเรียกให้ทุกคนมารวมกันที่นี่?"

"ผมเองก็สับสนอยู่, พวกเรามากันหมดแล้ว ยกเว้นเฮ่ยหลางเท่านั้นที่ยังไม่มา, เกิดอะไรขึ้น?"

"ดูเหมือนว่าจะมีบางคนที่พอจะเดาได้อยู่แล้ว, ดังนั้นผมจะไม่ปิดบังอะไรก็แล้วกัน, ดูเหมือนว่าเฮ่ยหลางนั้นมีความคิดที่จะยึดเมืองของผม, และในเวลานี้เขาก็ได้ให้กลุ่มคนบุกเข้ามาโจมตีเพื่อที่จะยึดครองเมืองนี้"

เปี้ยนสิงถี่ก็พูดขึ้นมาด้วยความตกตะลึง "เป็นไปไม่ได้, ถึงแม้หมอนั่นจะชอบทำอะไรลับๆล่อๆก็ตาม แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่ทำอะไรแบบนั้นแน่"

คนอื่นๆไม่ได้พูดอะไร, ถึงแม้พวกเขาจะรู้จักกันก็ตาม แต่พวกเขาก็ล้วนแต่เป็นหมาป่าเดียวดายและไม่ค่อยจะรู้จักกันและกันมากเท่าไร

นอกจากนี้ยังเคยมีบางอย่างเกิดขึ้นมาก่อน, ซึ่งพวกเขาก็ยังไม่มั่นใจว่าเป็นฝีมือของเฮ่ยหลางจริงๆหรือเปล่า

ส่วนเฮ่ยหลางนั้นยังอยู่ในฐานอาวุธและกำลังคิดอยู่ว่าจะเกลี้ยกล่อมคนพวกนั้นยังไงดีหลังจากที่เข้ายึดเมืองเสร็จแล้ว เพื่อให้อยู่ช่วยพัฒนาเมืองนี้ต่อ

ด้านนอกเมือง, กลุ่มคนที่ได้รับข่าวมาจากเฮ่ยหลาง ก็รีบขับเครื่องบินและมุ่งหน้ามายังเมืองนี้โดยไม่ลังเล

ยิ่งพวกเขาเข้าใกล้เมืองนี้มากขึ้นเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น, เพราะมันเป็นเรื่องที่ยากจะเชื่อสำหรับพวกเขา, ในเวลานี้พวกเขาต่างก็คิดว่าหลังจากที่เข้ายึดเมืองนี้ได้แล้ว, พวกเขาก็จะกลายกองกำลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเกม

ขณะที่พวกเขากำลังตื่นเต้นกันอยู่, พวกเขาก็ไม่ได้สังเกตว่าก้อนหินที่อยู่บนดินนั้นได้หายไปแล้ว และที่ภูเขาหินก้อนใหญ่ก็ได้เริ่มเคลื่อนตัวออก

ไม่กี่วินาทีต่อมา, ก็ปรากฏแสงสว่างขึ้นบนท้องฟ้า และจากนั้นก็มีเสียงระเบิดขนาดใหญ่ดังมาถึงในเมือง

เครื่องบินเหล่านั้น, ราวกับนกที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ในพายุ, ถูกโจมตีอย่างต่อเนื่อง และโดนสอยกลางอากาศทีละลำๆ และระเบิดกลางอากาศราวกับดอกไม้ไฟ

ในเวลานี้, เฮ่ยหลางที่อยู่ในฐานอาวุธก็ได้ตื่นขึ้นจากฝัน และมองดูฝูงเครื่องบินที่ถูกโจมตีโดยอาวุธที่โชว์อยู่บนจอ, เขาถึงกับยืนนิ่ง และกระหน่ำกดปุ่มต่างๆอย่างบ้าคลั่งเพื่อที่จะหยุดระบบอาวุธ