CF:บทที่ 524 สิ้นหวัง

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

มีคนเพียงคนเดียวที่ไม่ได้ใช้ยาคลั่งนั่นก็คือคนที่รับผิดชอบการโจมตีในครั้งนี้, เขาได้ถอนตัวไปอยู่ข้างหลังและเฝ้าดูทุกคนที่กำลังใช้ยาคลั่ง, สีหน้าของเขาดูเจ็บปวด

อู๋ฮ่าวเหรินรีบวิ่งไปที่เหล่าคนคลั่ง, กำหมัดของเขาแน่นและต่อยเข้าไปที่คนที่กำลังบ้าคลั่ง

มีเสียงที่ดังออกมา และตามมาด้วยเสียงกระดูกหัก, กระดูกซี่โครงของคนเมื่อซักครู่น่าจะหักไปซัก 4 ท่อนแล้ว

ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขากลายเป็นสัตว์ประหลาด, คนๆนี้คงไม่ใช่แค่กระดูกซี่โครงหัก แต่คงได้ตายไปแล้วเพราะอวัยวะภายในแหลกละเอียด

อู๋ฮ่าวเหรินไม่คิดว่าชุดเกราะครึ่งๆกลางๆของเขานั้นจะทรงพลังถึงเพียงนี้

สัตว์ประหลาดพวกนี้สูญเสียสติสัมปชัญญะไปแล้ว แต่ทว่าเพราะอู๋ฮ่าวเหรินได้พุ่งเข้าใส่ตรงกลางวง เหล่าคนคลั่งพวกนี้ก็เลยมุ่งเป้าไปที่อู๋ฮ่าวเหรินทั้งหมด

เมื่อเห็นอู๋ฮ่าวเหรินสามารถจัดการคนคลั่งได้อย่างสบาย, คนที่รับผิดชอบก็รู้สึกกลัวจนแทบจะเป็นบ้า

เขาคิดว่าถ้าไม่มีหุ่นยนต์ เขาก็น่าจะจับตัวอู๋ฮ่าวเหรินกลับไปได้, แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ความคิดที่ดีเสียแล้ว

ในเวลานี้, คนเดียวเพียงคนเดียวที่ไม่ได้ฉีดยาผสานยีนส์สัตว์นั้น กำลังตกอยู่ในความสิ้นหวัง

เขาไม่คิดที่จะอยู่ต่อแล้ว เมื่อเห็นอู๋ฮ่าวเหรินกำลังสู้อยู่กับเหล่าคนคลั่งและรีบวิ่งขึ้นไปบนเขา

เป็นหนทางเดียวที่เขาคิดออกที่จะหนีรอดจากที่นี่ เพื่อหลบหนีจากปีศาจในร่างมนุษย์

อู๋ฮ่าวเหรินที่มองเห็นคนกำลังหลบหนี เขาก็สะบัดเหวี่ยงเหล่ามนุษย์สัตว์ป่าทิ้งไปรอบๆ และรีบมุ่งหน้าไปยังตรงนั้น

"มันจะสายไปหน่อยมั๊ย? ที่คิดจะหนีตอนนี้เนี่ย"

"ปล่อยข้าไป, ข้าจะยอมพูดทุกอย่างก็ได้"

"สายไปแล้วล่ะ, ผมไม่อยากจะรู้แล้ว"

"ถ้างั้นก็ตายซะเถอะ!"

อู๋ฮ่าวเหรินยิ้มให้เขาและพูดอย่างแดกดัน "ในเมื่อคุณอยากที่จะกดระเบิด, ก็ลองกดดูสิ"

"อย่าท้านะ..."

"ตูมม..."

หลังจากเสียงที่ดังสนั่น, เขาก็มองรอบๆที่ไม่มีอะไรเหลือ, แม้แต่เศษเนื้อ และเลือดต่างก็หายไปพร้อมกับแรงระเบิด, พื้นดินที่ถูกระเบิดโดยรอบกลายเป็นหลุมที่มีความกว้าง 10 เมตร และต้นไม้รอบๆก็ถูกทำลายหมด

"บ้าจริง, รู้งี้น่าโยนเขาขึ้นไปบนท้องฟ้าก่อนที่จะระเบิดดีกว่า, ดูเหมือนจะต้องมาซ่อมที่นี่ทีหลังซะแล้วล่ะ"

ถนนครึ่งหนึ่งถูกทำลาย, แม้แต่ต้นไม้โดยรอบก็ยังได้รับผลกระทบ เมื่อเห็นสิ่งนี้อู๋ฮ่าวเหรินก็รู้สึกเสียดาย

มองดูพวกสัตว์ประหลาดคลั่งที่กำลังสู้กันเอง เขาก็รู้สึกแปลกๆ, คนพวกนี้ช่างบ้ากันเสียจริงๆ

เขาจึงรีบมุ่งตรงไปและจัดการน็อคพวกคนที่เสียสติพวกนี้ให้หมด แล้วจากนั้นก็ให้จี้ส่งรถความเร็วสูงมา เพื่อเอาพวกสัตว์ประหลาดพวกนี้ใส่รถแล้วนำกลับไปกักตัวเอาไว้ที่ห้องแล็บ

ซึ่งจัดการน็อคคนพวกนี้ทั้งหมดใช้เวลาเพียงแค่นาทีเดียวเท่านั้น, อาวุธลับที่คนพวกนั้นศึกษามาไม่เพียงพอที่จะต่อกรกับชุดเกราะนี้ได้เลย

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูชุดเกราะที่เขาสวมใส่อยู่, ถ้าเขาสามารถให้มนุษย์สวมใส่ด้วยชุดเกราะนี้ได้, เขาเชื่อว่าต่อให้มนุษย์ต่างดาวมา พวกเขาก็ไม่สามารถต้านทานพลังนี้ได้แน่

"ว่าไง, ที่รัก ไม่เป็นไรแล้วนะ, มันจบลงแล้วล่ะ แต่ขอผมจัดการอะไรแปบนึง, แต่อย่าเพิ่งออกมาจากตรงนั้นล่ะ"

"เร็วๆเข้านะ, ทุกคนเป็นห่วงคุณอยู่"

"อื้ม, ขอจัดการตรงนี้แป๊บเดียว"

วางสายโทรศัพท์ไป, อู๋ฮ่าวเหรินก็ส่ายหัวและตรวจดูสถานการณ์รอบๆของคนพวกนี้ ซึ่งไม่พบเงื่อนงำอะไรเลย

พวกคนคลั่งพวกนี้ก็ไม่มีสติสัมปชัญญะเหลืออยู่แล้วด้วย ถามไปก็ไม่ได้ความอะไร

แน่นอนว่า, อู๋ฮ่าวเหรินก็ไม่คิดจะถามอะไรอยู่แล้วด้วย, เพราะเขามีความคิดในใจอยู่แล้ว, นั่นคือ บุกไปจัดการศูนย์ใหญ่ของคนพวกนี้โดยตรงเลย

มองดูหุ่นยนต์นำพาตัวคนพวกนี้ไป, อู๋ฮ่าวเหรินเอาชุดเกราะเก็บใส่กล่องและเก็บกลับเข้าช่องเก็บของซองแดง

-----------------------------------------------------

เมื่อการโจมตีที่นี่จบลง, เหล่าผู้ทรงเกียรติของแต่ละประเทศต่างก็เฝ้ารอคอยฟังข่าว

"ล้มเหลว, ไม่มีใครที่ส่งไปโจมตีรอดกลับมาได้ซักคนเดียว"

"อะไรนะ, ไม่มีใครรอดกลับมาเลยเรอะ!"

"ใช่, ตายหมด, แล้วก็พวกเขาได้ใช้ยาคลั่งด้วย แต่ก็ยังทำอะไรเป้าหมายไม่ได้เลย"

"เป็นไปไม่ได้" เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพูดขึ้นมาอย่างไม่เชื่อ "ถ้ายาคลั่งถูกใช้ มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เป้าจะรอดมาได้อย่างปลอดภัยสิ, แล้วนี่ไม่ใช่ว่าข่าวการโจมตีครั้งนี้ออกมาแล้วงั้นเหรอ?"

"ดูเหมือนว่าข่าวจะยังไม่ถูกเผยแพร่ออกมา, ในเหตุการณ์มีเพียงรถคันนั้นคันเดียว พวกเขาไม่ได้เอากองทัพหุ่นยนต์มาด้วย, จากข่าวที่ได้รับกลับมา ดูเหมือนว่าทุกคนจะถูกจัดการโดยเป้าหมายเสียเอง"

คนเหล่านี้รู้สึกกลัวขึ้นมา, พวกเขาไม่คิดว่าเป้าหมายของพวกเขาจะทรงพลังถึงขนาดนี้, ถ้าเป็นเช่นนี้ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะฆ่าเป้าหมายอีกต่อไปแล้ว

"พวกเราจะทำยังไงต่อไปดี? รึควรที่จะใช้แผนนั้นดี?"

"พวกเราไม่มีทางเลือกอื่นแล้วล่ะ, ถ้าพวกเราไม่ใช้แผนการนั้นตอนนี้ แล้วรอให้เรื่องถูกเปิดเผยออกมา, เมื่อถึงตอนนั้นพวกเราก็หมดโอกาสที่จะใช้แผนนั้นแล้ว"

"งั้นก็เริ่มลงมือกันเถอะ, หวังว่าให้การตัดสินใจในคราวนี้ถูกทีเถอะ"

กลุ่มคนเริ่มปรึกษาหารือกัน และไม่นานคำสั่งก็ได้ถูกดำเนินการออกไปจากที่นี่

กองทัพยุโรปเริ่มเคลื่อนไหว และพวกเขาก็ได้เริ่มมารวมพลกันที่ตะวันออกกลาง

ในขณะเดียวกัน อู๋ฮ่าวเหรินก็ได้มาถึงสถานที่ก่อสร้างหยวนหมิงหยวน, เขาเห็นเหล่าสาวงามที่กำลังชมภาพวาดของหยวนหมิงหยวนและ ภาพวาดสามมิติที่หลังจากเสร็จแล้ว

"มันสวยงามมากเลย, แต่น่าเสียดายที่หยวนหมิงหยวนของจริงถูกทำลายลงไปแล้ว" หลิวเหมยหรูพูดอย่างเสียดาย

โจ้วหลานก็พูดขึ้นบ้าง "ใช่, โชคดีนะเนี่ยที่หัวหน้าคิดที่จะสร้างพระราชวังฤดูร้อนขึ้นมาใหม่, เมื่อใดที่ที่นี่สร้างเสร็จ พวกเราก็จะได้เห็นมันอีกครั้ง"

"ถึงที่นี่จะยังสร้างไม่เสร็จ, แต่ก็ดูสวยมากเลยนะ"

ก่อนที่อู๋ฮ่าวเหรินจะได้เดินเข้าไปด้านใน, เขาก็ได้ยินเสียงคนเรียกเขา "หัวหน้า, ในที่สุดคุณก็มาที่นี่ คุณไม่ได้มาที่นี่นานขนาดไหนแล้วนะ?"

"ฮ่าๆ, อาจารย์หลี่ พอดีผมไม่ค่อยมีเวลาน่ะครับ, แล้วก็เป็นเพราะผมเชื่อในฝีมือของคุณมากน่ะสิครับ, ผมรู้สึกพอใจที่ได้เห็นหยวนหมิงหยวนที่คุณสร้างขึ้นมามาก"

"มันสุดยอดมากใช่มั๊ยล่ะ, มาสิ พาทุกคนเข้ามาดูด้านใน"

อู๋ฮ่าวเหรินเดินเข้าไปในประตูของหยวนหมิงหยวนกับกลุ่มสาวงาม, ตอนนี้พื้นที่บริเวณรอบๆถูกล้อมเอาไว้ด้วยกำแพงสีแดงสด

เหล่าสาวๆมองดูการก่อสร้างพระราชวังฤดูร้อนและเริ่มพูดถึง และคุยกันว่าจะออกมาเป็นอย่างไรหลังจากที่สร้างเสร็จแล้ว

ขณะที่มองดูสถานการณ์โดยรอบ, อู๋ฮ่าวเหรินก็ได้ขอตัวแยกออกมาจากสาวๆ

เขารู้ตัวดีว่าถ้าเขาอยู่กับกลุ่มๆสาวต่อไป เขาอาจจะเจอปัญหาขึ้นมาก็ได้

เมื่อเข้าไปยังส่วนของแผนกช่าง, มีคนที่อยู่ข้างในไม่มาก เพราะส่วนใหญ่ออกไปที่บริเวณก่อสร้างกันหมด เพื่อคุมงานการก่อสร้างหยวนหมิงหยวน

"ดูนี่สิ, นี่คือกองเครื่องหยกสลักของคุณ, หลังจากที่ตัวพระราชวังเสร็จแล้ว ของพวกนี้ก็จะถูกนำไปประดับตกแต่งข้างใน"

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูเครื่องหยกในห้องนี้, เขานั้นตกใจและไม่คิดว่า, คณาจารย์เหล่านี้จะจริงจังกันถึงเพียงนี้

ขณะที่เขาคิดที่จะเข้าไปยังด้านในเพื่อไปชม, ก็ไม่คาดคิดว่าจะมีโทรศัพท์ดังขึ้นมา

เมื่อเขาเดินหลบไปยังที่ๆไม่มีใครเขาก็พูดถามอย่างสงสัย "จี้, มีอะไรเกิดขึ้น? มีอะไรผิดปกติกับพวกคนที่มีโจมตีอย่างงั้นเหรอ?"

"ดูนี่ก่อนค่ะ, นี่คือข้อมูลที่ฉันเพิ่งได้รับมาค่ะ"

อู๋ฮ่าวเหรินเปิดดูอย่างสงสัยและก็ต้องคิ้วขมวด, คนพวกนี้เป็นบ้ากันไปแล้ว

"คุณมั่นใจใช่มั๊ย ว่าพวกเขากำลังลงมือในตอนนี้"

"มั่นใจค่ะ, จากการคาดการณ์การเคลื่อนไหวของกองทัพ, เป้าหมายของพวกเขาคือที่นี่แน่นอนค่ะ"

มองดูสถานที่ที่จี้ได้ทำเครื่้องหมายเอาไว้, ซึ่งมันคือตะวันออกกลาง ทำให้เขาก็รู้สึกสงสัย, ในขณะเดียวกันเขาก็คิดว่าเขาควรที่จะส่งหุ่นยนต์ออกไปสกัดดีหรือไม่

-----------------------