CF:บทที่ 523 สารเคมีที่บ้าคลั่ง

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

ในตอนนี้ทางฝั่งผู้โจมตีไม่สามารถหลบหนีจากการตามล่าของหุ่นยนต์ได้เลย, พวกเขาจึงหลบซ่อนอยู่หลังก้อนหินใกล้ๆและเริ่มตอบโต้อย่างเต็มที่

ส่วนอู๋ฮ่าวเหรินมองดูอาวุธของคนกลุ่มนั้นที่ใช้ต่อสู้กับหุ่นยนต์, เขาก็เริ่มสงสัยเล็กน้อย, อาวุธเหล่านี้พวกเขาไปได้จากที่ไหนมา

ด้วยพลังโจมตีของอาวุธเหล่านี้, ถ้ามันเป็นก่อนหน้าที่เขาจะรวบรวมกองทัพได้ล่ะก็ การจะยึดครองโลกไม่ใช่เรื่องยากเลย

"จี้, คุณสามารถตรวจสอบพวกคนเหล่านี้ได้มั๊ย?"

"ไม่สามารถยืนยันได้ค่ะ, บางทีคนเหล่านี้อาจจะเป็นกองกำลังลับที่ถูกฝึกโดยประเทศเหล่านั้นค่ะ, เมื่อดูจากอาวุธที่พวกเขาใช้, มันเหมือนกับว่าเพิ่งจะศึกษามาใช้ได้ไม่นาน เพราะยังมีจุดบกพร่องให้เห็นค่ะ"

ของอู๋ฮ่าวเหรินเองก็เช่นกัน, พลังงานที่ถูกใช้โดยอาวุธพลังอันนี้จะหมดอย่างรวดเร็วมาก, คนพวกนั้นจำเป็นที่จะต้องเปลี่ยนตัวจ่ายพลังงานภายในเวลาไม่กี่นาที

แน่นอนว่า, ตัวจ่ายพลังงานของพวกคนในกลุ่มนี้จะต้องไม่ใช่หินพลังงาน, แต่น่าจะเป็นอุปกรณ์ที่ให้พลังงานไฟฟ้าแรงดันสูงมาก

เมื่ออู๋ฮ่าวเหรินกำลังทำการศึกษาผู้โจมตีอยู่, ก็มีการสื่อสารกันภายในกลุ่มผู้โจมตี

"หัวหน้า, พวกเราไม่สามารถถอนกำลังได้, ใช้ความสามารถนั้นกันเถอะครับ ดีกว่าตายเปล่ากันแบบนี้ ถึงแม้ว่ามันจะแบ่งแยกศัตรูกับพวกเดียวกันเองไม่ได้ก็เถอะ"

"กระจายกำลังออกไป, ล้อมเป็นวงกลมแล้วใช้ยาคลั่ง"

"โอ้! หัวหน้า, ผมจะไปก่อนและถ่วงเวลาไว้ให้"

เมื่อพูดจบ, เขาก็ล้วงกระเป๋าสะพายข้างหลัง, แล้วหยิบเข็มฉีดยาออกมาซึ่งบรรจุตัวยาสีฟ้าเอาไว้, คนๆนี้ก็ได้ปักเข็มฉีดยาไปที่ตัวของเขา และฉีดยาเข้าไปในร่างกายอย่างรวดเร็ว, แล้วก็ออกมาจากที่กำบัง

ทันทีที่เขาออกมา, เสื้อของเขาก็ฉีกขาด แขนของเขาเริ่มใหญ่โตขึ้น ใบหน้าของเขาเริ่มงอกขนสีดำออกมา และปากของเขาก็เริ่มงอกยาวออกมาคล้ายหมาป่ากำลังแยกเขี้ยว

"บ้าน่า! นั่นมันอะไรกัน?"

อู๋ฮ่าวเหรินตกใจกับการเปลี่ยนไปของชายคนนั้น, และรีบสั่งให้หุ่นยนต์โจมตีชายคนนั้น แต่ก็ไม่สามารถฆ่าเขาได้, ทำให้อู๋ฮ่าวเหรินประหลาดใจมาก

มองดูสัตว์ประหลาดที่กลายมาเป็นครึ่งหมาป่าและครึ่งมนุษย์, สีหน้าของอู๋ฮ่าวเหรินถึงกับเปลี่ยน

เขาไม่คิดว่าคนพวกนี้จะสามารถศึกษายาเปลี่ยนยีนส์สัตว์ได้, ซึ่งเป็นสิ่งที่มนุษย์ในอนาคตศึกษากัน, แต่ต่อมา, เนื่องจากผลข้างเคียงที่มากเกินไป ทำให้มีการล้มเลิกการวิจัยเรื่องนี้ไป

แต่ทว่า, การวิจัยนี้สามารถขยายผลไปยังตัวทำปฏิกิริยายีนส์พิเศษได้, ซึ่งคือยาผสานยีนส์สัตว์ที่กำลังเป็นที่สนใจกันในอนาคต อันเนื่องมากจากการเสริมสร้างความแข็งแกร่งของยีนส์ที่มีคุณภาพลดต่ำลงจึงได้มีการนำตัวยานี้เข้ามาใช้ร่วมด้วย,

เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของร่ายกาย

แน่นอนว่าคนจำนวนมากไม่ต้องการที่จะใช้ยาผสานยีนส์สัตว์นี้, มันทำให้ดูน่าเกลียดเกินไป

การเปลี่ยนแปลงของคนพวกนี้ทำให้อู๋ฮ่าวเหรินนึกสงสัยขึ้นมาว่า, บางทียาผสานยีนส์สัตว์นี้อาจจะถูกสร้างขึ้นมาโดยองค์กรที่หนุนหลังคนพวกนี้อยู่ก็ได้

ซึ่งเป็นที่รู้กันดีว่า, เพื่อที่จะศึกษาตัวยาเหล่านี้, คนพวกนี้จะต้องใช้นักโทษประหารจำนวนมากเพื่อที่จะได้ทดลองยาตัวนี้

และท้ายที่สุด, ก็ได้มีผู้ทดลองที่ต่อต้านและแหกคุกหนีออกไป, ซึ่งเป็นเรื่องที่เพิ่งเปิดเผยขึ้นมา

อู๋ฮ่าวเหรินจำได้ว่าดูเหมือนจะมีห้องแล็บที่สร้างขึ้นมาโดยพวกรัสเซียและพวกยุโรปบางประเทศ, ซึ่งศูนย์ใหญ่น่าจะอยู่ที่เขตขั้วโลกอาร์คติก

เมื่อนึกถึงเรื่องที่หุ่นยนต์รายงานมาในคราวก่อน, อู๋ฮ่าวเหรินจึงได้ปักใจเชื่อว่า นั่นจะต้องเป็นตำแหน่งของศูนย์วิจัยลับอันนี้แน่ๆ

ไม่นานนัก, ก็มีนักรบบ้าคลั่งโผลมาเพิ่มอีก 3 คน, คนพวกนี้เหมือนมีอะไรไม่ถูกต้อง และพวกเขายังสู้กันโดยที่แบ่งแยกว่าไหนมิตรไหนศัตรู

ดูเหมือนว่า ไม่ว่าจะอนาคตหรือปัจจุบัน, ตัวยาชนิดนี้ยังไม่ถึงจุดที่เรียกได้ว่าสมบูรณ์ก็ว่าได้

ขณะที่อู๋ฮ่าวเหรินกำลังเฝ้าดูหุ่นยนต์สู้กับพวกคนคลั่งอยู่, ตอนนี้คนพวกนี้มาอยู่ข้างหลังเขาแล้ว

"คุณถูกล้อมโดยพวกเราแล้ว, ถ้าไม่อยากที่จะตายล่ะ อยู่นิ่งๆ"

อู๋ฮ่าวเหรินหันหลังกลับไปและมองดูพวกเขาที่กำลังถือปืนพลังงานเล็งมาทางเขาอยู่ และยิ้มที่มุมปากของเขา

"พวกคุณช่างกล้าหาญมากที่เลือกที่จะจับผมแทนที่จะวิ่งหนีไป"

"พวกเราเสียสละพวกพ้องไปเป็นจำนวนมากเพื่อที่จะฆ่าคุณ, แต่ตอนนี้หุ่นยนต์กำลังยุ่งอยู่กับพี่น้องสัตว์ประหลาดของพวกเราอยู่ ทำไมพวกเราจะต้องหนี, ต่อไปมันเป็นตาของคุณบ้างล่ะ ที่จะได้รู้ว่าหลังจากที่พวกเราพาตัวคุณไปที่ศูนย์ใหญ่ได้แล้ว ตายเสียดีกว่าอยู่จะเป็นยังไง"

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูสายตาที่เกลียดชังของผู้คนที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาก็ส่ายหัวและพูดขึ้น, "ถ้าคุณมาเพื่อฆ่าผม ก็ฆ่าผมเลยจะดีกว่า, คุณน่าจะรู้นะว่า มันไม่ใช่เรื่องดีเลยที่มาจ้องหน้าผมด้วยสีหน้าแบบนั้น"

"ลูกพี่, ตัดแขนตัดขาของเขาก่อนดีกว่า, พาหมอนี่กลับไปเป็นๆก็น่าจะพอแล้ว, ไม่สำคัญว่าเขาจะพิการหรือไม่นี่นะ"

"แล้วแต่นายละกัน"

มองดูคนๆนั้นที่กำลังถือมีดมาเพื่อที่จะตัดเขา, อู๋ฮ่าวเหรินใช้เท้าข้างหนึ่งเตะเข้าไปที่ตัวคนๆนั้น

"ปัง!"

ปืนพลังงานที่ยิงออกมาถูกป้องกันเอาไว้ได้ด้วยโล่ห์พลังงานของอู๋ฮ่าวเหริน, เมื่อเห็นเช่นนี้คนจำนวนมากต่างก็ต้องตกใจ

พวกเขาไม่คิดว่าอู๋ฮ่าวเหรินนั้นจะมีอุปกรณ์ที่สามารถป้องกันปืนพลังงานได้

"โจมตี, ในเมื่อไม่สามารถจับเป็นได้ก็เอาศพกลับไปแทน"

หัวหน้าของกลุ่มคนพวกนั้นตัดสินใจได้ดีมาก, แต่ตอนนี้ไม่ใช่สถานการณ์ที่ถูกต้องเท่าไร, เป็นการออกคำสั่งด้วยความกลัวเป็นครั้งแรกของเขา

ทั้งระเบิดพลังงานและปืนพลังงานต่างก็ถูกยิงเข้าใส่โล่ห์พลังงานของอู๋ฮ่าวเหรินโดยทันที, มองดูอู๋ฮ่าวเหรินที่ไม่เป็นไร กลุ่มผู้คนก็รู้สึกตกใจ

"โจมตีต่อไป"

"ยอมแพ้แล้วมาเข้าร่วมการทดลองกับผมดีกว่า, ผมจะไม่ฆ่าพวกคุณหรอก"

เมื่อเผชิญกับความเยือกเย็นของอู๋ฮ่าวเหริน, เหล่าผู้โจมตีต่างก็รู้สึกตกใจ พวกเขาไม่คิดว่าอาวุธพวกนี้จะสามารถต้านทานโดยคนที่เป็นเป้าหมายได้

"อย่าไปเชื่อเขา, โจมตีต่อไป เมื่อใดที่พลังงานของโล่ห์ป้องกันของเขาหมด, พวกเราชนะได้แน่, ตอนนี้หุ่นยนต์ก็ยังไม่สามารถมาช่วยเขาได้ด้วย"

"โอกาสสุดท้ายนะ, จะไม่ยอมแพ้จริงๆเหรอ?"

ไม่มีใครที่สนใจอู๋ฮ่าวเหริน, มองดูระเบิดพลังงานที่ลอยมาโจมตีเขา อู๋ฮ่าวเหรินก็ส่ายหัวแล้วหยิบเอากล่องบางอย่างออกมาจากช่องเก็บของในระบบซองแดง

กล่องนั้นมีความสูงเท่ากับอู๋ฮ่าวเหริน, เมื่ออู๋ฮ่าวเหรินกดปุ่มที่กล่อง

"ผมไม่เคยได้มีโอกาสใช้เจ้าอุปกรณ์นี้ซักที, ใช้โอกาสนี้ทดลองประสิทธิภาพของชุดเกราะนี้ไปในตัวเลยละกัน"

อู๋ฮ่าวเหรินที่พูดเหมือนกำลังคุยอยู่กับตัวเองหรือพูดให้ฝ่ายตรงข้ามฟังก็ไม่รู้, แต่ดูเขามีท่าทีแปลกๆไป

"วิ่งหนีกันให้ดีนะ"

การโจมตียังคงมีอยู่อย่างต่อเนื่อง, เมื่อหัวหน้ามองเห็นกล่องขนาดใหญ่ที่โผล่ขึ้นมาข้างหลังอู๋ฮ่าวเหริน, ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกสับสนว่ากล่องใบนั้นมาจากที่ไหน แต่หน้าที่ของพวกเขาคือจับตัวอู๋ฮ่าวเหรินให้ได้

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูพวกเขา, พร้อมกับเปิดกล่องออกมาและเริ่มเอาชิ้่นส่วนเกราะที่อยู่ข้างในกล่องออกมาและใส่เข้าไปที่ตัวของเขา

ไม่กี่นาทีต่อมา, ทั้งตัวของอู๋ฮ่าวเหรินก็เปลี่ยนไปอย่างมาก, เขาห่อหุ้มทั้งตัวด้วยชุดเกราะ แม้แต่หน้าก็ยังปิด

หลังจากที่ลองเค้นหมัดเพื่อรู้สึกถึงพลังที่สุดยอดที่ได้รับมาจากชุดเกราะ, อู๋ฮ่าวเหรินก็เข้าใจได้ทันทีว่าทำไมเขาถึงต้องการที่จะศึกษาเรื่องอุปกรณ์เช่นนี้ในอนาคต

ถ้าเป็นเรื่องของการต่อสู้, ชุดเกราะเช่นนี้แหละสุดยอดที่สุดแล้ว, หากทหารกองทหารได้ใส่ชุดเกราะเช่นนี้เข้าต่อสู้กับกองทหารธรรมดา ก็ไม่ต่างอะไรกับการทรมาณกันชัดๆ

เหล่าผู้โจมตีเมื่อเห็นอู๋ฮ่าวเหรินที่เปลี่ยนไปก็รู้สึกสงสัย, แล้วคิดในใจว่าชุดเกราะแปลกๆเช่นนั้นจะสามารถเอาชนะพวกเขาได้อย่างงั้นเหรอ

แต่ทว่า, ในวินาทีต่อมา กลุ่มคนพวกนี้ก็เหมือนกับเห็นผี พวกเขามองดูพวกพ้องที่กำลังกระเด็นออกไป ในขณะที่อู๋ฮ่าวเหรินกำลังยืนนิ่งแล้วยิ้มและมองมาที่พวกเขา

"บ้าชิบ, มันทรงพลังมาก!"

"ทำยังไงดี?"

"บ้าแล้ว, นี่มันบ้าไปแล้ว ต่อให้พวกเราต้องตายที่นี่ ก็ต้องฆ่าเขาให้ได้"

มองดูพวกเขาที่หยิบเข็มฉีดยาที่มาตัวยาสีฟ้าขึ้นมาฉีดเข้าไปที่ตัวของพวกเขา, อู๋ฮ่าวเหรินก็ไม่ได้หยุดพวกเขา, ถึงแม้ว่าคนพวกนี้จะถูกจับตัวไป พวกเขาก็คงไม่ยอมเปิดปากพูดอะไรอยู่ดี

เขาเองก็ต้องการที่จะใช้คนพวกนี้ในการทดสอบสมรรถนะของชุดเกราะด้วย, แต่น่าเสียดาย ที่ชุดเกราะนี้เป็นของที่ยังทำไม่เสร็จดี, เพื่อที่จะทำชุดเกราะนี้ให้สำเร็จ เขาต้องการวัสดุพิเศษจำนวนมาก

มองดูเหล่าคนคลั่ง, อู๋ฮ่าวเหรินก็ได้พุ่งตัวออกไป, ไม่อย่างนั้น คนพวกนี้ได้ทำร้ายกันเอง และไม่ทำอะไรเขาแน่ๆ