CF:บทที่ 508 สอดแนมโลก

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

นอนลงบนเตียงขนาดใหญ่ที่นุ่ม, หลิงเมิ่งเสวี่ยนอนลงอยู่บนอกของอู๋ฮ่าวเหริน, ใบหน้าของเธอเป็นสีกุหลาบอ่อนๆและตาของเธอก็กำลังเยิ้ม

แน่นอนว่า, คู่รักคู่นี้เพิ่งจะเสร็จภารกิจกัน

"ฮ่าวเหริน, อย่าซุกซนสิ มาคุยกันเถอะ"

หลิงเมิ่งเสวี่ยจับมือที่ไม่อยู่สุขของอู๋ฮ่าวเหรินซึ่งกำลังเคลื่อนที่ไปตามตัวของเธอ, เธอนั้นมีความแข็งแรงไม่พอ, เธอจึงไม่อยากที่จะทำอีกตอนนี้, เธอเกือบจะสลบไปแล้วด้วยซ้ำ

เมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว, หน้าของเธอก็แดงยิ่งขึ้นไปอีก

อู๋ฮ่าวเหรินก้มหัวมามองและจูบลงที่ใบหน้าของเธอ, เขานั้นรู้ว่าหลิงเมิ่งเสวี่ยนั้นไม่สามารถที่จะทนต่อการรุกของเขาได้อีก, เขาจึงกอดเธอแทน

"มีอะไรจะคุยด้วยอย่างงั้นเหรอ?"

"ค่ะ, สองวันที่ผ่านมานี้, ความทรงจำนั้นมันชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ, มันน่าแปลก, มันเหมือนกับว่าเป็นตัวตนของฉันอีกคนน่ะค่ะ"

อู๋ฮ่าวเหรินนั้นรู้ดีถึงเรื่องของหลิงเมิ่งเสวี่ย, จึงไม่ได้แปลกใจอะไร เขาจึงพูดปลอบเธอ "คุณก็คิดซะว่าความทรงจำนั้น, มันเป็นของคนอื่นละกัน"

หลิงเมิ่งเสวี่ยทุบตีที่ท้องของอู๋ฮ่าวเหริน แล้วถามขึ้น "คุณรู้อะไรใช่มั๊ยคะ?"

อู๋ฮ่าวเหรินก็พูดขึ้นอย่างตกใจ "ทำไมคุณถึงถามอย่างนั้นล่ะ?"

"เพราะบางสิ่งบางอย่างที่ฉันได้เห็นในความทรงจำของฉันนั้น มันคล้ายกับของพวกนั้นที่อยู่ในเมืองนี้, อย่างรถบินได้, อุปกรณ์ที่ล้ำยุค, และยานอวกาศ"

อู๋ฮ่าวเหรินนิ่งคิดอยู่สักพักและคิดว่าน่าจะถึงเวลาที่จะเล่าเรื่องบางอย่างให้หลิงเมิ่งเสวี่ยฟังแล้ว, ตราบเท่าที่ไม่ได้เล่าเรื่องของระบบซองแดง, เรื่องอื่นคิดว่าไม่น่าจะเป็นอะไร

แต่ถึงแม้ว่าเขาจะพูดถึงเรื่องของระบบซองแดงไป, เขาก็คิดว่าไม่น่าจะเป็นอะไร, เพราะเธอไม่สามารถที่จะหามันพบได้เพราะมันอยู่ในร่างกายของเขา

"ก็ได้, เดี๋ยวผมจะเล่าเรื่องให้คุณฟังซักเรื่อง...."

อู๋ฮ่าวเหรินเริ่มเล่าจากตอนที่เธอถูกทำร้ายในตอนอายุ 3 ขวบ, หลิงเมิ่งเสวี่ยตั้งใจฟังอยู่เงียบๆ, ถึงแม้มีบางจุดที่เธอสงสัย แต่เธอก็ไม่ได้ขัดเขา

เมื่ออู๋ฮ่าวเหรินเล่าจบ, หลิงเมิ่งเสวี่ยก็เงียบและไม่มีท่าทีที่ตื่นเต้นอะไร

เธอเงยหัวขึ้นมามองอู๋ฮ่าวเหริน, และจับใบหน้าของเขาด้วยมือทั้งสองข้าง, และถามเขา "หรือก็คือ อาการป่วยของฉันนั้นเกิดขึ้นเพราะสาเหตุนั้นหรือคะ?"

"อื้ม, ถึงแม้จะเป็นแค่การคาดเดาก็เถอะ, แต่จากสถานการณ์ของคุณในปัจจุบัน ก็แสดงให้เห็นว่าที่ผมเดาเอาไว้นั้นมันถูกต้อง, หลิงหยิ่งในอนาคตนั้นได้หายตัวไป, และวิดีโอการเต้นและการร้องที่คุณได้ดูนั้นก็เป็นของหลิงหยิ่ง"

"อ๊ะ! มันเป็นอย่างงี้นี่เอง, ฉันถึงได้รู้สึกคุ้นเคยกับมันนัก? ราวกับว่ามันเคยเกิดขึ้นกับฉันมาก่อน"

"ที่รัก, คุณช่วยเอาข้อมูลของเธอทั้งหมดมาให้ฉันได้มั๊ยคะ, ฉันอยากจะรู้ว่าตัวฉันในอนาคตนั้นเป็นอย่างไรค่ะ"

มองดูใบหน้าที่สงสัยของหลิงเมิ่งเสวี่ยแล้ว, อู๋ฮ่าวเหรินก็พูดขึ้นมา "ก็ได้, ผมจะให้จี้ส่งข้อมูลพวกนั้นมาให้คุณทีหลังนะ"

มองดูร่างกายที่ยั่วยวนของหลิงเมิ่งเสวี่ยแล้ว, อู๋ฮ่าวเหรินก็กระซิบที่ข้างๆหูของเธอ "ที่รัก, ผมขออีกรอบนะ"

ท่ามกลางความตกใจของเธอ, ห้องนั้นก็มีเสียงแปลกๆดังขึ้นมาอีกครั้ง (ข้ามตรงนี้ไปละกันคงไม่ต้องบรรยายต่อแล้ว(จากผู้เขียน))(**ไม่เกี่ยวกับผู้แปล)

---------------------------------------------------------

วันต่อมา, อู๋ฮ่าวเหรินมองดูหลิงเมิ่งเสวี่ย ที่กำลังหลับอยู่, จึงลุกขึ้นจากเตียงอย่างเงียบๆ

ใครกันนะที่บอกว่ากว่าดินจะใช้เพาะปลูกได้ วัวก็หมดแรงพอดี(เป็นสำนวนหมายถึงกว่าผู้หญิงจะถึงจุด ผู้ชายก็หมดแรงแล้ว), ตราบเท่าที่แข็งแรงมากพอซะอย่าง ทุกอย่างก็เป็นไปได้เสมอ

เดินออกมาจากห้องและมองดูพระอาทิตย์ขึ้น, หลังจากที่ล้างมือล้างเท้าเสร็จ อู๋ฮ่าวเหรินก็เริ่มลงมือทำอาหารเช้า

ขณะที่เขากำลังทำอาหารเช้าอยู่, หลิงเมิ่งเสวี่ยก็ลุกขึ้นจากเตียงและมองอู๋ฮ่าวเหรินอย่างแปลกๆ

"ไงที่รัก, ผมกำลังทำอาหารเช้าอยู่, อยากทดลองทานอาหารเช้าฝีมือสามีของคุณหน่อยมั๊ย?"

หลังจากที่ทานอาหารเช้าเสร็จ, อู๋ฮ่าวเหรินก็ไปส่งหลิงเมิ่งเสวี่ยที่โรงเรียน, ซึ่งตอนนี้นักเรียนจำนวนมากมาถึงโรงเรียนกันแล้วในสภาพขอบตาคล้ำ

"หวังหลาน, เกิดอะไรขึ้นกับนักเรียน?"

"ท่านประธานคะ, คนพวกนี้เล่นเกมกันไม่หลับไม่นอนกันตลอดคืนเลยค่ะ"

เมื่ออู๋ฮ่าวเหรินได้ยินว่าคนพวกนี้อยู่โต้รุ่งเพื่อเล่นเกมกัน เขาก็ถึงกับรู้สึกมึนตึ๊บ, หลังจากที่นิ่งคิดอยู่พักนึง เขาก็บอกกับจี้ให้ประกาศออกไปว่าจนกว่าจะถึง 8 โมงเช้าวันพรุ่งนี้ จะไม่อนุญาตให้ใครเข้าเกมได้

แบบนี้ไม่ใช่เรื่องดีเลยนะ, เกิดเล่นเกมกันแบบนี้ต่อไป ร่างกายได้พังกันพอดี, ซึ่งนั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการจะเห็น

"จะว่าไป, ทางประเทศพวกนั้นว่าอย่างไรบ้าง?"

"ท่านประธานคะ, การเจรจาจบลงแล้วค่ะ, พวกเขายอมรับแนวคิดของบริษัทของเราค่ะ"

"ถ้าอย่างนั้นก็ส่งหุ่นยนต์ไปให้พวกเขา, แล้วก็คุณเองก็น่าจะไปพักบ้างนะ, สีหน้าดูไม่ค่อยดีเลยนะ, ท่าทางจะโหมงานหนักล่ะสิ"

หวังหลานถึงกับหน้าแดง, เธออยู่ต้องอยู่จนดึกดื่น, เพราะต้องขอความร่วมมือจากคนมากมายตลอดทั้งคืน

"ทราบแล้วค่ะท่านประธาน ขอบคุณมากค่ะ"

มองดูหวังหลานที่เดินออกไปพร้อมกับใบหน้าที่แดง, อู๋ฮ่าวเหรินก็ส่ายหัว, ในตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าหวังหลานนั้นรู้สึกอย่างไรกับเขา

กลับไปที่ห้องแล็บ, อู๋ฮ่าวเหรินก็ถามขึ้น "จี้, ผลเป็นอย่างไรบ้างแล้ว?"

หลังจากที่กลับมาจากสถานีอวกาศ, เขาก็ได้ส่งหุ่นยนต์จำนวนมากออกไปทำการสอดแนมทั่วโลกเพื่อป้องกันเหตุร้ายที่จะเกิดขึ้น, ดูว่ามีมนุษย์ต่างดาวหลบซ่อนอยู่มั๊ย, หรือกำลังเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงของโลกอยู่เงียบๆ

ถ้าเกิดว่าพบ, อู๋ฮ่าวเหรินจะไม่ยอมที่จะปล่อยไปแน่, เพราะเขารู้แน่ชัดแล้วว่าถ้าโลกมีการเปลี่ยนแปลงกะทันหันล่ะก็ มันจะต้องทำให้เกิดความน่าสงสัยแน่

"การสอดแนมเกือบเสร็จสิ้นแล้วค่ะ, มีปัญหาแค่เพียงบางจุดเท่านั้น, ยิ่งไปกว่านั้นพบแคปซูลหลบหนีซึ่งได้ทำการยืนยันแล้วว่าถูกใช้โดยคนจากอารยธรรมเสวี่ยซิง, และหุ่นยนต์ของเราพบซากยานอวกาศที่ญี่ปุ่นค่ะ"

"เป็นญี่ปุ่นจริงๆด้วยสินะ, คนพวกนี้มันไม่เคยซื่อสัตย์เลยจริงๆ, เอาไว้ก่อนละกัน, ค่อยกลับมาจัดการทีเดียวเมื่อผมมีเวลา"

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูข้อมูลของอารยธรรมเสวี่ยซิง, และจากนั้นเขาก็โล่งอก, ถึงแม้ว่าหมอนั่นจะหนีรอดไปได้, ก็ยังต้องใช้เวลานานมากถึงจะกลับมาล้างแค้นโลกได้

แถมตอนนี้อารยธรรมนี้น่าจะถูกหมายหัวโดยสหพันธรัฐจักรวาลอีกด้วย, เป็นกลุ่มคนที่ไม่น่าจะหนีรอดไปไหนได้แล้ว

ตราบใดที่มีเวลาให้เขามากพอ, อู๋ฮ่าวเหรินก็ไม่กลัวอารยธรรมไหนที่จะมารุกราน, สิ่งที่เขากลัวที่สุดคือเขาจะมีเวลาเตรียมการไม่ทัน

"เจ้านายคะ, นอกจากนี้ยังมีสถานการณ์แปลกที่คิดว่าคุณอาจจะต้องการเห็นค่ะ"

"หืม, พบอะไรเป็นแปลกๆในการสอดแนมอย่างงั้นรึ?"

"ใช่แล้วค่ะ มีสถานการณ์แปลกๆแบบนี้เกิดขึ้นหลายจุดค่ะ, และกำลังอยู่ในการสืบสวนเพิ่มเติม"

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูภาพเหตุการณ์แปลกๆที่จี้ให้เขามา, เขาถึงกับตกใจที่พบว่ามีหุ่นยนต์ที่พบกับศัตรูแล้วสามารถปล่อยให้หนีรอดไปได้

ถึงแม้ว่าหุ่นยนต์ที่เขาได้ส่งออกไปนั้นจะไม่ใช่รุ่นที่แข็งแกร่งที่สุดก็ตาม, แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะสามารถต่อต้านได้ด้วยเทคโนโลยีและวิทยาศาสตร์ของโลกนี้ได้

"คุณบอกว่ามีแบบนี้มากกว่าหนึ่งจุดอย่างงั้นสินะ?"

"ใช่ค่ะ, มีหุ่นยนต์สอดแนม 3 ตัวที่พบสถานการณ์แบบนี้เข้าค่ะ, หนึ่งพบเข้าที่พรหมแดนรัสเซีย ใกล้กับเขตอาร์คติกค่ะ, ส่วนอีกจุดพบในสหรัฐอเมริกาค่ะ, และสุดท้ายพบในแอฟริกาค่ะ"

ในรัสเซียและอเมริกางั้นเหรอ, อู๋ฮ่าวเหรินนั้นไม่แปลกใจเลย ในมือของสองประเทศนี้ จะต้องมีไพ่เด็ดเก็บซ่อนไว้อยู่แล้ว

แต่ทว่า, ไพ่เด็ดพวกนั้นสำหรับเขาแล้ว ไม่ใช่ปัญหาอะไรสำหรับเขาเลย, ดังนั้นจึงยังไม่น่าจะต้องทำอะไรกับ 2 ประเทศนี้

แอฟริกานี่สิที่ทำให้เขาสงสัย, มีองค์กรแข็งแกร่งซ่อนอยู่ในแอฟริกาอย่างงั้นเหรอ?

เขาไม่เชื่อว่าชนพื้นเมืองแบบนั้นจะสู้กับหุ่นยนต์ได้, ถ้ามีองค์กรที่แข็งแกร่งหนุนหลังอยู่จริง ก็น่าจะหาตัวได้ไม่ยาก

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูตำแหน่งในแผนที่, แล้วก็ส่ายหัวอย่างสงสัย, ดูเหมือนว่าเขาคงจะต้องส่งหุ่นยนต์ที่แข็งแกร่งกว่านี้ไปที่ตรงนั้นแล้ว

"จี้, รูปภาพพวกนี้คืออะไร?"

"นี่คือสถานที่แปลกๆ, ที่หุ่นยนต์สอดแนมได้ทำการถ่ายภาพกลับมาค่ะ, ฉันได้ทำการส่งหุ่นยนต์เฉพาะกิจไปสำรวจที่นั่นแล้ว, ถ้าจะมีมนุษย์ต่างดาวซ่อนตัวอยู่ในโลกนี้, ก็น่าจะต้องเป็นสถานที่แบบนี้แหละค่ะ"

แต่ทว่าตอนที่เขาดูรูปถัดมา, อู๋ฮ่าวเหรินถึงกับต้องอุทานขึ้นมาทันที

"หา! มันเป็นไปไม่ได้, ทำไม่ถึงมีของแบบนี้ปรากฏอยู่ในโลกได้? รูปภาพนี้ถ่ายที่ไหน?"