CF:บทที่ 504 เจ้าแห่งเรดาร์ปรากฏตัว

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

หลิงเมิ่งเสวี่ย, ผู้ที่กลายมาเป็นภรรยาใหม่ที่น่าหลงใหล, ในเวลานี้ เธอกำลังนอนอยู่ที่เตียงอย่างน่าดึงดูดใจราวกับเป็นผลแอปเปิ้ลที่สุกงอม

อู๋ฮ่าวเหรินนั้นกำลังยุ่งอยู่ในห้องครัว, เขาสวมกางเกงตัวใหญ่ตัวเดียว, เผยให้เห็นร่างกายที่กำยำของเขา

มองดูซุปไก่ที่ต้มเสร็จแล้ว, เขาก็ตักลงใส่ถ้วย แล้วถือเดินเข้าไปในห้อง พลางคิดถึงสิ่งที่เขาเพิ่งทำลงไป

เดินเข้ามาในห้องและมองดูหลิงเมิ่งเสวี่ย, อู๋ฮ่าวเหรินนั่งลงที่เตียง ก่อนที่จะพยุงเธอขึ้นมาพิงตัวเขา, เขาตักซุปไก่ขึ้นมาเป่าแล้วค่อยๆป้อนเธอ

"ยังเจ็บอยู่มั๊ย?"

ได้ยินที่อู๋ฮ่าวเหรินถาม, หลิงเมิ่งเสวี่ยก็เขินเล็กน้อย, เธอหันมาจ้องตาเขาก่อนที่จะดื่มซุปไก่ และตอบเขากลับมา "ดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ"

หลังจากนั้นซักพัก, เธอก็พูดขึ้นมา "ฉันไร้ประโยชน์รึเปล่า? ฉันทำให้คุณพอใจยังไม่ได้เลย"

"เด็กโง่, นี่เป็นครั้งแรกของเรานะ"

"แต่, แต่ว่า, ฉันได้ยินมาจากท่านย่าว่า สำหรับครั้งแรกแล้ว, ผู้ชายจะเสร็จเร็..."

ก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอก็รีบก้มหน้าแล้วเอาหน้าเข้ามาซุกที่อกของอู๋ฮ่าวเหริน

จริงๆแล้ว, อู๋ฮ่าวเหรินเองก็รู้สึกผิดหวังนิดหน่อย, เขาเองก็ได้ลองตรวจเช็คข้อมูลเรื่องนี้ดูแล้ว, แล้วคิดว่าหรือเป็นเพราะตัวเขานั้นพิเศษเกินไป

แต่ทว่า, เมื่อลองดูข้อมูลจากอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัดแล้ว, ก็ไม่มีอะไรที่ผิดแปลกไป, ร่างกายของเขาและหลิงเมิ่งเสวี่ยนั้นก็ได้รับการเสริมแกร่งมาแล้ว, ความแตกต่างจึงน่าจะมีไม่มากนัก

แต่คิดว่าน่าจะเป็นเพราะสมรรถภาพร่างกาย, บางที่เขานั้นอาจจะแข็งแกร่งมากเกินไป, ถ้าเขาไม่ยับยั้งตัวเองไว้บ้าง หลิงเมิ่งเสวี่ยคงได้เป็นอันตรายแน่

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่, แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดอะไรแบบนั้น, เขาจึงพูดโอ๋ปลอบเธอก่อน "โอ๋ ไม่เป็นไรนะ, ไม่เป็นไร, เดี๋ยวต่อๆไปก็ดีขึ้นเองแหละ"

"อื้ม"

หลังจากที่ทานอาหารเสร็จ, อู๋ฮ่าวเหรินก็นอนลงบนเตียงกับหลิงเมิ่งเสวี่ยที่นอนอยู่ในอ้อมแขนเขา, บางทีเธอคงจะเพลียจากเมื่อคืนมาก, เธอนั้นนอนหลับต่อ

อู๋ฮ่าวเหรินรู้สึกหนักแขนนิดหน่อย, แต่เขาไม่ต้องการที่จะปลุกหลิงเมิ่งเสวี่ย, เขาจึงนอนต่อในท่านั้นและเข้าระบบซองแดง

หลังจากที่เขามาในระบบ, ตอนนี้เขาไม่รู้สึกหนักแขนแล้ว อู๋ฮ่าวเหรินมองดูคนในกลุ่ม, ตอนนี้คนในกลุ่มกำลังหารือกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนี้กันอยู่

เมื่อปราศจากสงคราม, การสำรวจทะเลดวงดาว (แผนที่ดวงดาว)ก็ยังคงดำเนินต่อไป, ซึ่งเขาได้ยินว่าในช่วงนี้สถานการณ์ไม่ค่อยดีเท่าไร

ทีมของพวกอารยธรรมล้ำยุคนั้น,

กำลังติดปัญหาอยู่บนดาวดวงหนึ่งอยู่, เพราะมีสิ่งที่กดดันพวกเขาอยู่ พวกเขานั้นจำเป็นที่จะต้องฝ่าเข็มขัดอุกกาบาตไป เพื่อที่จะได้ไปสำรวจดวงดาวที่อยู่ไกลออกไปได้

จริงๆแล้ว, การฟ่าเข็มขัดอุกกาบาติไปนั้นไม่ใช่เรื่องยากอะไร, แต่ที่เป็นปัญหาจริงๆคือมีสัตว์ประหลาดดาวหินอยู่ในเข็มขัดอุกกาบาตนี้ด้วยต่างหาก

พวกมันไม่ได้ใหญ่และทรงพลัง, แต่ปัญหาคือพวกมันอยู่กันเป็นฝูงราวกับมด

ถ้าเจ้าพวกกลุ่มแท่งหินพวกนี้มีขนาดใหญ่พอ, พวกมันคงสามารถเขมือบทั้งดวงดาวได้แน่

นอกจากนี้, สถานที่ๆพวกสัตว์ประหลาดดาวหินอยู่นั้น, มีสัตว์ประหลาดยักษ์ดาราสายพันธุ์หนึ่งอยู่ด้วย ซึ่งพวกมันกินสัตว์ประหลาดดาวหินเป็นอาหาร

พละกำลังของพวกมันนั้นสามารถทำลายยานรบระดับสูงๆได้สบายๆ, หนทางเดียวที่จะทำได้เมื่อต้องเจอกับสัตว์ยักษ์ดารานี้ก็คือไม่ไปกวนโมโหมัน, และปล่อยให้พวกมันอยู่ในอาณาเขตของพวกมันไป

"ถ้าเกิดยังสำรวจกันแบบนี้ต่อไป, พวกเราคงจะต้องสูญเสียมากขึ้นแน่ๆ"

"มันแย่จริงๆน้าช่วงนี้, โชคยังดีนะว่า เป็นเพราะกำลังรบที่สูงของพวกอารยธรรมชั้นสูง, ถ้าเป็นพวกอารยธรรมทั่วไป, คงได้แย่กว่านี้แน่"

"แต่ถ้าไม่สามารถเจาะผ่านการป้องกันนี้ไปได้ แล้วต้องการที่จะไปยังเขตดวงดาวแห่งใหม่ต่อ, ฉันเกรงว่าคงได้เกิดเรื่องยุ่งแน่"

"มันเป็นไปไม่ได้ที่ไปต่อ, แต่ถ้าพวกเราหยุดการสำรวจดวงดาวซะตอนนี้ก็ได้อยู่, เพราะการสำรวจดวงดาวนั้นก็เพียงพอที่จะให้ทุกคนได้ทำการศึกษาและวิจัยได้เป็นระยะเวลานานๆได้อยู่

"จะว่าไป, ได้ยินมาว่ามีอยู่หลายดวงดาวที่มีโบราณวัตถุหลงเหลืออยู่, ราวกับว่ามันถูกจงใจทิ้งไว้โดยพวกอารยธรรมสูงสุดในยุคโบราณ"

"พ่อค้าของเก่ามาแล้ว"

การปรากฏตัวของอู๋ฮ่าวเหรินนั้นดึงดูดความสนใจของคนในกลุ่มโดยพลัน, เพราะทุกคนนั้นรู้ว่าเขานั้นยังมีแผนที่ขุมทรัพย์อีกมากอยู่ในมือของเขา

ค่าของแผนที่เขตดวงดาวใหม่นั้นทำให้อารยธรรมมากมายกระตือรือร้น, ถ้าอารยธรรมหนึ่งสามารถค้นพบเขตดวงดาวที่ไม่เคยพบมาก่อนได้สักเขต, ก็มีค่าพอที่จะทำให้อารยธรรมหนึ่งๆกลายไปเป็นอารยธรรมชั้นสูงสุดได้เลย

ซึ่งในตอนนี้ก็ได้มีข่าวรายงานมาว่าแผนที่สมบัตินั้นได้มาจากอารยธรรมยุคกลาง, ซึ่งเป็นช่วงเวลาเดียวกับตอนที่อารยธรรมสูงสุดได้ต่อสู้เพื่อการเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดในจักรวาล

ในช่วงเวลานั้น, พวกอารยธรรมสูงสุดนั้นเหมือนกับหมา, ในขณะที่พวกอารยธรรมชั้นสูงมีอยู่ทั่วทุกที่ และมีเขตดวงดาวที่ยังไม่เคยค้นพบนับไม่ถ้วน

แต่ต่อมา, ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น, อารยธรรมสูงสุดก็ร่วงหล่นอย่างกะทันหัน, และเทคโนโลยีก็ตกลงจนไปสู่จุดๆหนึ่ง

สหพันธรัฐดวงดาวเดี๋ยวนี้เองก็เป็นผลพวงที่เกิดมาจากการหลงเหลือของอารยธรรมสูงสุด, และหลังจากนั้นก็ได้มีอารยธรรมชั้นต่ำอยู่มากมายนับไม่ถ้วน

อู๋ฮ่าวเหรินไม่รู้จะพูดอะไรกับคนพวกนี้ดี, หลังจากที่ทักทายกับพวกเขาเสร็จ เขาก็มองดูซองแดงของวันนี้

ในตอนนี้เขาเข้าใจความจริงที่ว่า: เขาฉกซองแดงมาได้เยอะมากเท่าไร, เขาก็จะต้องส่งซองแดงกลับไปมากขึ้นเท่านั้น, มิเช่นนั้นแล้ว ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับช่องเก็บของของเขา

เช่น, ถ้าเขาต้องการที่จะสร้างยานรบมาซักลำ, เขาจำเป็นที่จะต้องใช้ทรัพยากรมหาศาลเพื่อที่จะเติมเต็มให้กับพลังงานที่ยานรบได้ใช้ไป

มิเช่นนั้นแล้ว, พลังของกฏที่มองไม่เห็นนี้อาจะได้ย้อนกลับมาทำลายเขาแแน่

การเกิดของโลกนั้นสามารถอธิบายจุดนี้ได้เป็นอย่างดี, บางสิ่งบางอย่างที่ไม่คิดว่าน่าจะมีมาก่อน แต่ก็กลับปรากฏขึ้นมาได้โดยที่ไม่มีใครคาดคิดเพราะพลังเช่นนี้

อู๋ฮ่าวเหรินนั้นมั่นใจว่าถ้าเขาสามารถสร้างกองยานที่แข็งแกร่งขึ้นมาจากระบบซองแดง, มันก็อาจจะเป็นไปได้ว่าโลกอาจจะกลายเป็นที่หมายตาของอารยธรรมมากมายก็ได้, นั่นก็เป็นกองยานพวกนี้, ทำให้พวกเขานั้นร่วมมือกันโจมตีก็เป็นได้

"เอ๋, เจ้าแห่งเรดาร์(มิสเตอร์เรดาร์)ออนไลน์ล่ะ"

อู๋ฮ่าวเหรินเองก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย, คนๆนี้หายไปนานมากแล้วและจู่ๆก็กลับมา

"เจ้าแห่งเรดาร์, คุณหายไปไหนมารึช่วงนี้?"

"โอ้! พ่อค้าของเก่า, ไม่เจอกันนานเลย ฉันไปที่อารยธรรมพาลอสมาน่ะ เพื่อช่วยเทพสงครามประกอบอุปกรณ์ต่างๆน่ะ, แล้วก็ ที่กลับมาในครั้งนี้ก็เพราะมีธุระจะคุยกับคุณน่ะสิ"

"หืม, มีธุระอะไรกับผมงั้นเหรอครับ?" อู๋ฮ่าวเหรินถามกลับอย่างสงสัย

"เรื่องของแผนที่ดวงดาวน่ะ, แล้วก็เทพสงครามอยากที่จะพบกับคุณเพื่อคุยถึงเรื่องปัญหาบางอย่าง"

อู๋ฮ่าวเหรินนั้นไม่คิดว่าเทพสงครามนั้นจะเป็นคนที่อยากเจอเขาเอง, เขาเองก็ต้องการที่จะเจอกับเทพสงครามเพื่อถามคำถามบางคำถามเช่นกัน, ถึงมีหลายคำถามที่เขาพอจะเดาได้แล้ว แต่เขาก็ยังต้องการการยืนยันอยู่ดี

"เอาจริงๆนะ, ผมไม่สามารถไปพบเทพสงครามได้หรอก, ให้เขาเข้ามาในนี้เพื่อคุยกับผมเอง"

"โอเค, จะว่าไปคุณนี่โชคดีนะที่หาแผนที่ดวงดาวพบ, ฉันได้ยินมาจากเทพสงครามว่าแผนที่ดวงดาวอันนี้นั้นเคยปรากฏในอารยธรรมมนุษย์มาก่อนแล้วมันก็ได้หายไป"

"มันเคยปรากฏขึ้นมาเหรอ, เมื่อไร?"

"ก็นานมาแล้วล่ะนะ, ตั้งแต่อารยธรรมมนุษย์เพิ่งจะเข้าสู่จักรวาล, พวกเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแผนที่ดวงดาวคืออะไร, ฉันก็เพิ่งมารู้เดี๋ยวนี้เองนี่แหละ, ซึ่งตอนนี้สิ่งๆนั้นมันก็ได้หายไปแล้ว"

อู๋ฮ่าวเหรินพอจะเข้าใจสิ่งที่เจ้าแห่งเรดาร์พูดแล้ว, เขาจึงตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม "ผมสัญญาได้เลยว่าแผนที่ดวงดาวที่ผมมีนั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับการหายไปของมันเลย"

เจ้าเรดาร์ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ต่อ, แต่ก็พูดขึ้นมาว่า "เทพสงครามอาจจะมาพบกับคุณเพื่อพูดคุยในอีกสองวันนี้, ผมจะทิ้งข้อความไว้เมื่อถึงเวลานั้น, โปรดตั้งใจดูด้วย"

อู๋ฮ่าวเหรินก็หันไปคุยกับคนอื่นที่เหลือต่อสักพัก, แล้วก็เข้าไปยังกลุ่มพิเศษ

ในตอนนี้เขาก็ยังไม่รู้ว่าจริงๆแล้วผู้คนในกลุ่มนี้เป็นใคร, แต่อย่างไรก็ตามคนพวกนี้ไม่น่าจะใช่คนจากสหพันธรัฐจักรวาลแน่

ทันทีที่อู๋ฮ่าวเหรินได้เข้ามา, เขาก็ต้องตกใจกับข่าวใหญ่