CF:บทที่ 359 เป้าหมายของมิสไซล์

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

CF:บทที่ 359 เป้าหมายของมิสไซล์

 

ในเวลานี้เอง, ที่บนเรือรบญี่ปุ่น, ผบ.กำลังอารมณ์ดีเมื่อเขารู้ว่าพวกลูกน้องได้เข้าใกล้ถึงเรือกู้ซากแล้ว

 

"พอได้แล้ว, ออกไปจากที่นี่กันและปล่อยให้พวกแยงกี้รออยู่แบบนั้น"

 

ผบ.อเมริกาที่อยู่บนเรือบรรทุกเครื่องบินก็ได้ยิ้มเยาะเมื่อได้รับข่าวว่าเรือรบญี่ปุ่นได้แล่นออกไปแล้ว

 

"ท่านครับ, เรือญี่ปุ่นหนีไปแล้วครับ, โชคดีนะครับ ที่พวกเราไม่ได้เชื่อพวกนั้นแต่แรก"

 

"หนีไปก็ดี, เดี๋ยวจัดการให้เรียบร้อยนะ, อย่าปล่อยให้ใครรอดไปได้, พวกเราจะเป็นทูตแห่งความถูกต้องเอง"

 

บนเรือกู้ซาก, อู๋ฮ่าวเหรินมองดูที่เรือเร็ว 4 ลำ และเรือรบทั้งสองลำที่อยู่ห่างออกไปอย่างสงสัย, ตอนนี้เขาเริ่มสงสัยแล้วว่า, แผนของอเมริกาและญี่ปุ่นไม่น่าจะเป็นเช่นนี้นี่นา

 

"หัวหน้าครับ, พวกเราจะทำยังไงต่อ?"

 

"รอดูไปก่อนว่าคนพวกนี้ต้องการอะไร, จะว่ายังไงดีล่ะ, ผมรู้สึกเหมือนพวกอเมริกากับญี่ปุ่นกำลังเห็นผีของตัวเองอยู่ยังไงอย่างงั้น"

 

"ท่านครับ, พวกเราพบเรือรบโทรมๆ อยู่ทางทิศนั้นครับ, หากจากพวกเราไปแค่ 10 ไมล์ทะเลเท่านั้น, และกำลังแล่นเรือเข้ามาหาเราครับ"

 

"อาจจะเป็นพวกประเทศที่อยากจะมาเข้าร่วมในงานนี้ก็เป็นได้"

 

ไม่นานนักอู๋ฮ่าวเหรินก็พบว่าเรือรบลำนั้นเป็นของประเทศอะไร, ซึ่งเขาเองก็ยังไม่คิดว่าแม้แต่ทางฟิลิปปินส์เองยังกล้าที่จะมาสร้างปัญหาให้กับญี่ปุ่น

 

"จี้ ปล่อยเจ้าสิ่งนั้นลงไปในน้ำ, ด้วยเทคโนโลยีของพวกเขา ไม่น่าจะตรวจจับเจ้าสิ่งนั้นได้"

 

ที่ใต้ท้องเรือ, ได้ติดตั้งอุปกรณ์เพื่อป้องกันจากจู่โจมจากใต้น้ำ, อู๋ฮ่าวเหรินเองก็ได้เตรียมระเบิดพลังงานเอาไว้, ถ้ามีเรือดำน้ำที่กล้าที่จะเข้า ก็อย่าหวังจะได้ลอยขึ้นมาได้อีก, และจมลงไปในทะเลซะ

 

ในเวลานี้, เหล่าSDFญี่ปุ่นที่ได้ปลอมตัวเป็นโจรสลัดนั้น, คนพวกนี้ได้ใช้เรือเร็วบุกเข้าหาเรือกู้ซากอย่างรวดเร็ว

 

บนเรือกู้ซากเอง เหล่าลูกเรือก็ได้เห็นอาวุธของหุ่นยนต์ได้เชิดหัวขึ้นมาเตรียมและสงสัยถึงประสิทธิภาพของการโจมตีของพวกหุ่นยนต์เหล่านี้

 

"เจ้าพวกนั้นดูเหมือนจะพร้อมที่จะบุกเข้ามาใกล้เรือเรา และเตรียมพร้อมที่จะขึ้นเรือเราแล้ว"

 

"ปล่อยไปดีกว่า, มันน่าเบื่อไปที่จะฆ่าเจ้าพวกนี้เลย, ข้าเองก็อยากจะเห็นความแข็งแกร่งของเจ้าพวกหุ่นยนต์พวกนี้ด้วย, นายคิดมั๊ยว่าปากกระบอกปืนพวกนี้มันดูใหญ่กว่าปืนของพวกเราเสียอีกนะ"

 

ทหารที่เคยศึกษาเรื่องของปืนมาก็พูดขึ้น "นั่นไม่ใช่ปืนหรอก, มันน่าจะเป็นปืนใหญ่แม่เหล็กไฟฟ้า, ดังนั้นตอนที่หุ่นยนต์พวกนี้โจมตี คุณอย่าเข้าไปใกล้ๆมันล่ะ ไม่งั้นอาจจะพลาดเจ็บตัวได้"

 

ทำไมถึงใช้ปืนแม่เหล็กไฟฟ้าที่สิ้นเปลืองพลังงานมากน่ะเหรอ,

เป็นเพราะอู๋ฮ่าวเหรินไม่มีทางเลือกอื่นน่ะสิ

 

เขาสามารถวิจัยเรื่องของระเบิดได้ก็จริง, แต่การจะให้หุ่นยนต์ใช้อาวุธแบบนั้นได้, เมื่อโจมตีออกไป, แรงถีบที่เกิดขึ้นมาทำให้หุ่นยนต์ต้องการพื้นที่มั่นคงเพื่อที่จะให้หุ่นยนต์สามารถทรงตัวได้

 

แล้วยิ่งเป็นการต่อสู้บนเรือแบบนี้อีก, เมื่อเขาลองคิดดูแล้ว, มันน่าจะเป็นตัวเลือกที่ดีกว่าที่จะใช้ปืนแม่เหล็กไฟฟ้า

 

จริงๆแล้ว, ถ้าอู๋ฮ่าวเหรินสั่งไปล่วงหน้าว่าให้ทำการโจมตีรอบๆ เขาก็จะสามารถจมเรือเร็วญี่ปุ่นที่จะต้องการจะเข้ามาใกล้พวกนี้ได้

 

แต่ทว่า, เขารู้สึกได้ถึงบางอย่างที่ผิดปกติจากเรือรบอเมริกาทั้งสองลำ, เขาจึงยังไม่ได้ออกคำสั่งโจมตีออกไป

 

"ท่านครับ, พวกญี่ปุ่นเริ่มเคลื่อนไหวแล้วครับ"

 

"ดีมาก, ติดต่อไปยังเรือกู้ซากลำนั้นและบอกเขาว่าพวกเราคือเรือของอเมริกา, พวกเราจะเข้าต่อสู้กับโจรสลัดพวกนี้ให้, ขออย่าได้เป็นกังวล, พวกเราจะปกป้องพวกเขาเอง"

 

"ท่านครับ, พวกนั้นเริ่มเข้าใกล้เรือกู้ซากแล้วครับ"

 

"เริ่มการโจมตีได้, จมเรือเร็วและเดินเรือเข้าหาเรือกู้ภัยพร้อมกัน"

 

เมื่ออู๋ฮ่าวเหรินได้รับการติดต่อเข้ามาจากเรือรบอเมริกาแจ้งเข้ามาว่า พวกเขาจะเข้าต่อสู้กับพวกโจรสลัดและปกป้องพวกเขา เขาถึงกับอึ้งขึ้นมาเลย, เขาคิดกับตัวเอง พวกเขาน่าจะรู้ของสถานการณ์บนเรือลำนี้ดีอยู่แล้วนี่ หรือต้องการจะเล่นบทตี 2 หน้าเพื่อเข้าประชิดเรือกู้ซากกันแน่นะ?"

 

"หัวหน้าครับ, พวกเราตรวจพบได้ว่าทางเรือของอเมริกาได้ทำการยิงมิสไซล์ครับ"

 

ขณะที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่นั้นเอง, เรือเร็วก็ได้เกิดระเบิดขึ้นกลางทะเล, ก่อนจะได้ยินเสียงดังขึ้นตามมาอีก 3 ครั้ง, ดังมาจากทั้งสามทิศของเรือกู้ซาก

 

"หัวหน้าครับ, หัวหน้า, เรือรบของอเมริกาได้ทำการจมเรือเร็วที่เข้ามาหาเราหมดแล้วครับ! เขาขอให้พวกเราอย่าได้เคลื่อนไหว, พวกเขาจะคุ้มกันเราจากทะเลนี้เองครับ"

 

อู๋ฮ่าวเหรินได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่, เขาเคยพบคนที่ไม่ละอายแก่ใจมาเยอะแล้ว, แต่เขาไม่เคยพบคนที่ไม่ละอายแก่ใจขนาดนี้มาก่อนเลย, แม่เจ้าโว้ย เป็นการแทงข้างหลังที่สุดยอดมาก, ขายพวกเดียวกันได้เฉยเลย แล้วตีหน้าทำเป็นพวกผดุงคุณธรรม เข้ามาประชิดเรือกู้ซากเฉยเลย

           

ถ้าเขาไม่ได้ดักฟังการติดต่อของพวกเขาผ่านทางดาวเทียมมาก่อน, อู๋ฮ่าวเหรินคงจะเชื่อพวกนี้แน่

 

"บอกพวกเขาไป แจ้งไปว่าอย่าเข้ามาใกล้เรือกู้ซาก, ไม่เช่นนั้นเราจะจมพวกเขา"

 

เขาไม่รู้ว่า, ถ้าทางญี่ปุ่นทราบเรื่องนี้แล้ว จะทำอย่างไร?

 

ถ้าทราบแล้ว, ญี่ปุ่นจะยังเป็นสุนัขที่ซื่อสัตย์ของอเมริกาต่อไปได้มั๊ยนะ?"

 

"กัปตันครับ, พวกเขาแจ้งมาว่าจะคุ้มครองพวกเรา, ออกจากน่านน้ำนี้และโจรสลัด, พวกเขายังแจ้งมาด้วยว่าไม่ไกลจากพวกเรามีเรือที่กำลังมุ่งหน้ามาทางนี้, และได้ทำการล็อคเป้าการโจมตีแล้ว"

 

"พวกเขาคิดว่าผมเป็นคนโง่รึไง, นั่นมันเรือฟิลิปปินส์นะ, พวกเขาน่าจะยังไม่ได้ตรวจสอบและล้อเล่นกับผมอยู่แน่, บอกพวกเขาไปว่าถ้าคุณยังขืนเข้ามาใกล้เรือกู้ซากของเราไปมากกว่านี้, เราจะทำการตอบโต้กลับไป"

 

แต่ทว่าหลังจากที่พูดออกไป, อู๋ฮ่าวเหรินก็รู้สึกสังหรณ์แปลกๆจากทางเรือรบของฟิลิปปินส์ที่กำลังเข้ามา ซึ่งคิดว่าอาจจะไม่จำเป็นที่เขาจะต้องใช้ระเบิดพลังงานอีกก็ได้ เพราะเขาคิดว่าอีกไม่นานเรือลำนั้นก็ได้จมลงไปในทะเลแน่, เพราะทางอเมริกานั้นคงไม่ต้องการให้มีใครที่รู้เรื่องนี้เล็ดลอดไปได้เด็ดขาด

 

และเป็นอย่างที่คิดจริงๆ, ไม่นานนัก จากทางเรือรบของอเมริกา ก็ได้มีแสงพุ่งตัดผ่านท้องฟ้าออกไป

 

หลังจากนั้นสักพัก, ก็ได้มีเสียงดังลั่นมาจากตรงที่เรือรบของฟิลิปปินส์อยู่

 

ในเวลานี้เอง, ที่อู๋ฮ่าวเหรินรู้สึกว่าเขานั้นรู้จักพวกแยงกี้แล้ว, บ้าเอ๊ย! เพื่อที่จะเข้าใกล้มาเรือกู้ซากแล้ว พวกเขาไม่สนใจเลยว่าจะเป็นมิตรหรือไม่ ฆ่าทิ้งได้หมด

 

"หัวหน้าครับ, ทางอเมริกาแจ้งเข้ามาว่า โจรสลัดที่อยู่ตรงนั้นได้ถูกกำจัดแล้ว, พวกเขาต้องการที่จะเข้าใกล้เรือของของเราเพื่อคุ้มกันเรือของพวกเราครับ"

 

อู๋ฮ่าวเหรินนั้นรู้แล้วว่าอะไรที่เรียกว่าการใส่ร้าย และอะไรคือการที่โจรบอกว่าจับโจรด้วยกันเอง

 

"ไม่, แจ้งบอกเขาไปว่าพวกเราไม่ต้องการการคุ้มกัน, ถ้าพวกเขายังขืนเข้ามาใกล้อีก, พวกเราจะจมเรือรบทุกลำ"

 

"พวกเขาบอกว่าถ้ายังไม่อนุญาตให้พวกเขาเข้ามาใกล้, พวกเขาจะจมเรือกู้ซากของเราครับ"

 

ความจริงได้ถูกเปิดเผยแล้ว, ดูเหมือนการโจมตีในตอนแรกนั้นเป็นการแสดงแสนยานุภาพเพื่อที่จะขู่นั่นเอง

 

ในเวลานี้, เจ้าหน้าที่ที่ได้รับผิดชอบภารกิจนี้ซึ่งอยู่บนเรือรบอเมริกาได้ก็ได้ออกคำสั่งไป, "เดินเรือเข้าใกล้พวกเขาต่อไป และไม่ต้องกังวลการขู่ว่าพวกเขาจะจมเรือของพวกเรา, ถ้าพวกเขาจมเรือเราได้จริง ก็ให้พวกเขาจมให้ดูหน่อย, เมื่อไรกันที่เรือรบอเมริกาของพวกเรากลัวการขู่ของคนอื่นกัน?"

 

เมื่อได้ยินข้อความที่ส่งออกมาจากเรือรบอเมริกา, อู๋ฮ่าวเหรินก็ส่ายหัว, ความเย่อหยิ่งมักมาพร้อมค่าตอบแทนเสมอ

 

"บอกพวกเขาไปว่าโชคดี และหวังว่าพวกเขาจะมีอุปกรณ์ช่วยชีวิตเพียงพอ"

 

"โจมตีได้!"

 

เมื่ออู๋ฮ่าวเหรินออกคำสั่งออกไป, ปืนใหญ่ลำแสงทั้งสองกระบอกก็ได้เริ่มรวบรวมพลังงานอยู่สักพักหนึ่งก่อนที่จะเริ่มมีแสงขึ้นมา, แสงไฟที่สว่างไสวพุ่งออกมาจากปืนใหญ่, ทำให้เกิดสายรุ้งบนท้องทะเล

 

เรือรบอเมริกาทั้งสองลำโดยลำแสงเข้าไปอย่างจังโดยปราศจากการหลบหลีกได้ทัน และเกิดการระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง

 

มองดูไฟที่อยู่ไกลออกไป, อู๋ฮ่าวเหรินก็ได้แต่ส่ายหัว

 

เหล่าลูกเรือกู้ซากถึงกับอึ้ง, พวกเขาไม่คิดว่าอู๋ฮ่าวเหรินนั้นจะจมเรือรบทั้งสองลำได้จริงๆ, ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนปืนกระบอกเล็กๆพวกนั้น, จะอาณุภาพที่สุดยอดมาก

 

"กัปตันหม่าครับ, อย่ามัวแต่ช็อคครับ, รีบแล่นเรือออกจากน่านน้ำที่ไม่รู้ผิดหรือถูกนี่กันเถอะครับ และไปยังสถานที่ๆพวกเราจะไปกู้ซากหาสมบัติกันดีกว่า, หลังจากนี้ เดี๋ยวเรือบรรทุกเครื่องบินของสหรัฐอเมริกาจะต้องรีบแจ้นมาแน่"

 

"อ้า, ได้!"

 

หม่าช่างจุนมองดูหัวหน้าของพวกเขาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป, ในเวลาแบบนี้, เขายังต้องการที่จะค้นหาสมบัติได้อีกเหรอ, จากเหตุการณ์ในคืนนี้ เขาคงจะไม่มีวันลืม, เพราะมันสุดยอดมาก

 

"ว่าแต่หัวหน้า, ผมเกรงว่าคงจะไม่เหมาะสมเท่าไรที่เราจะมากู้ซากหาสมบัติกันตอนนี้รึเปล่าครับ?"

 

"อะไรที่ไม่เหมาะสมเหรอ? ก็แค่โจรสลัดฆ่าโจรสลัดสองรอบ และพวกเราก็ฆ่าโจรสลัดอีกต่อนึงเท่านั้นเอง, ไม่มีอะไรต้องกังวล ไม่มีปัญหามาถึงพวกเราอย่างแน่นอน"

 

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูท้องฟ้า, ซึ่งไม่รู้ว่าประเทศเหล่านั้น, จะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?