CF:บทที่ 358 ขัดขวาง

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

วิธีรับรหัสปลดล็อค

พระจันทร์สว่างสไว, ดวงดาราเปล่งประกายบนท้องฟ้า, และน้ำทะเลที่สะท้อนท้องฟ้าในยามนี้ช่างเป็นอะไรที่สวยมาก

เขายืนอยู่ที่หัวเรือ, มองดูทิวทัศน์ที่สวยงาม แต่อู๋ฮ่าวเหรินกลับกำลังคิดถึงอย่างอื่นอยู่ในตอนนี้

ห่างออกไป 20 ไมล์ทะเล, มีเรือรบที่จอดนิ่งอยู่ ขณะที่คนบนเรือกำลังเตรียมพร้อม

"จำเอาไว้, หากพบใครก็ให้จัดการตามแผนที่วางไว้, และถ้าเป้าหมายขัดขืน ก็ให้ฆ่าทิ้งได้ทันที, อย่าปล่อยให้เขารอดไปได้"

"รับทราบครับ, แล้วเรือกู้ซากล่ะครับ?"

"เช่นกัน, เราปล่อยให้อ้อยเข้าปากช้างไม่ได้, แล้วก็จำไว้ด้วยว่า พวกคุณไม่ใช่SDFแล้ว แต่เป็นโจรสลัดนะ, โจรสลัด"

"พวกเราเป็นโจรสลัด, โจรสลัดที่กล้าหาญที่สุด, ไปกันเถอะ"

20 กว่าคน, ที่แต่งตัวในชุดโจรสลัดและติดอาวุธครบมือ ซึ่งแน่นอนว่าดูไม่เหมือนเป็นของโจรสลัดเลยแม้แต่น้อย กระโดดขึ้นเรือเร็วล้ำสมัยและขับมุ่งหน้าไปยังเรือกู้ซาก

และอีก 50 ไมล์ทะเลถัดออกไป, มีเรือบรรทุกเครื่องบินลำหนึ่งกำลังจอดอย่างสงบในทะเล, ในขณะที่ผู้คนบนดาดฟ้าเรือต่างก็กำลังวุ่นวาย

"ท่านครับ, มีรายงานมาว่า, พวกเขาเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว"

"เริ่มเคลื่อนไหวกันแล้วเหรอ? พวกญี่ปุ่นนี่คึกคักกันดีจริงๆ, พวกเราก็มาเคลื่อนไหวกันบ้างดีกว่า, เตรียมตัวให้พร้อม แล้วออกดำเนินการภารกิจเข้าสกัดกั้นได้"

เจ้าหน้าที่อีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆเขาก็ได้พูดถาม "ท่านครับ, ให้พวกเราออกทำภารกิจของพวกเราเลยมั๊ยครับ?"

"เริ่มได้เลย, และจำไว้ว่าต้องสำเร็จ"

เรือรบทั้งสองลำ แยกตัวออกไปจากกองเรือบรรทุกเครื่องบิน, จะล่องเรือมุ่งหน้าไปยังเรือกู้ซากของอู๋ฮ่าวเหริน

คืนแห่งหายนะที่ค่อยๆคืบคลานเข้ามา, และเรือรบของประเทศต่างๆก็ได้เริ่มเคลื่อนไหวเช่นกัน

พวกเขาอยู่ห่างออกไปจากเรือกู้ซากของอู๋ฮ่าวเหรินเล็กน้อย, แต่พวกเขาตั้งขบวนเข้ามาใกล้ชิดกันแบบแปลกๆ, ราวกับว่าพวกต้องการจะหารืออะไรกัน

บนเรือพิฆาตของจีน, ผู้คนยังไม่ได้หลับนอนกันต่างก็ช่วยกันตรวจสอบสถานการณ์ของบริเวณรอบๆน่านน้ำแห่งนี้, พวกเขาได้รับแจ้งจากหน่วยข่าวกรองมาว่าพวกต่างชาติพวกนั้นจะลงมือในช่วงหลายวันนี้แน่

"ท่านครับ, ฉุกเฉิน, ฉุกเฉิน!"

"เกิดอะไรขึ้น?"

"กองเรือบรรทุกเครื่องบินอเมริกาครับ,

มุ่งหน้ามาอย่างรวดเร็วเข้ามาหาพวกเราครับ, แล้วก็เรือรบญี่ปุ่นที่ตรวจพบก่อนหน้านี้ก็ได้หายไปแล้วด้วยครับ"

"บ้าชิบ, แย่แล้ว, แจ้งไปยังกระทรวงกลาโหมเร็วเข้า, พวกเขาเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว, และแจ้งไปเรือกู้ซากว่าให้ล่องเรือเข้ามาใกล้พวกเรา แล้วแจ้งไปยังกองเรือให้เดินเรือเต็มกำลังเคลื่อนที่เข้าหาเรือกู้ซาก, คนพวกนี้มันเป็นบ้ากันไปแล้ว, พวกเขาต้องการที่จะก่อสงครามกันจริงๆรึไง?"

ตอนนี้สีหน้าของเหล่าเจ้าหน้าที่บูดเบี้ยวกันขึ้นมา, เพราะพวกเขาไม่คิดว่าคนพวกนั้นกล้าที่จะลงมือกันจริงๆ

20 นาทีต่อมา, เรือบรรทุกเครื่องบินของอเมริกาก็ได้ปรากฏขึ้นมาต่อหน้าของเรือรบจีน, และจัดขบวนเข้าขัดขวางและกันไม่ให้พวกเขามุ่งหน้าไปต่อได้

"ท่านครับ, พวกเขาต้องการที่จะขัดขวางพวกเราครับ, ส่วนเรือญี่ปุ่นที่หายจะต้องเข้าไปหาเรือกู้ซากแน่เลยครับ"

"ปัง!(เสียงทุบโต๊ะ), พวกอเมริกันมันเป็นบ้ากันไปหมดแล้วรึไง? แล้วสถานการณ์ของเรือกู้ซากล่ะ?"

"พวกเขาไม่ยอมแล่นเข้ามาใกล้เราครับ, พวกยังคงอยู่กลางทะเล, กัปตันหม่าช่างจุนแจ้งเข้ามาว่าสุภาพบุรุษท่านนั้นปฏิเสธที่จะทำตามคำขอของเราและเรือยังคงจอดนิ่งอยู่อย่างนั้นครับ"

สีหน้าของเจ้าหน้าที่แย่ลงเรื่อยๆ, จึงได้ถามกลับไป "แล้วคำสั่งจากกระทรวงกลาโหมล่ะ?"

"กระทรวงกลาโหมได้แจ้งเข้ามาว่าจะส่งเครื่องบินมาสนับสนุนพวกเรา, และขอให้เตรียมเข้าสู่สภาวะพร้อมรบทุกเมื่อครับ"

ในเวลานี้, เจ้าหน้าที่สื่อสารก็ได้มาหาและพูดขึ้น "ท่านครับ, ทางอเมริกาได้แจ้งมาว่าต้องการที่จะคุยกับคุณครับ"

พวกเขาอเมริกานั้นไม่ได้ต้องการที่จะปะทะกับจีน, แต่พวกเขาแค่ต้องการจะถ่วงเวลาเท่านั้น, ตราบเท่าที่เรื่องเสร็จสิ้น พวกเขาก็จะออกจากน่านน้ำไปทันที

ในเวลานี้, เหล่าผู้คนบนเรือกู้ซากได้เตรียมพร้อมเข้าสู่สภาวะพร้อมรบ, และกัปตันก็มองมาที่อู๋ฮ่าวเหรินและไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไปดี

"ไม่ต้องกังวลขนาดนั้นหรอก, มันไม่มีอันตรายอะไรหรอก, ก็แค่กลุ่มคนที่เข้ามารนหาที่ตายเท่านั้นเอง, บางครั้งการที่อ่อนแอเกินไปก็ไม่ใช่เรื่องดี, เมื่อถึงคราวจำเป็น ก็ต้องให้พวกเขาได้รู้รสชาติของความเจ็บปวดเสียบ้าง"

"แต่พวกเราไม่สามารถที่จะเอาชนะเรือรบได้ในสถานการณ์เช่นนี้นะครับ" หม่าพูดออกมาอย่างร้อนรน

อู๋ฮ่าวเหรินมองไปหาเขาและยิ้ม, แต่ไม่ได้อธิบายอะไร และคิดถึงสิ่งที่อยู่ข้างใน

"หุ่นยนต์เตรียมพร้อมแล้ว, พวกโจรสลัดญี่ปุ่นจะถูกกำจัดโดยพวกหุ่นยนต์, และอุปกรณ์ที่อยู่ที่ท้องเรือก็เสร็จแล้ว, เรืออเมริกาสองลำนั้นถ้าเข้ามาใกล้อีกคงได้จบไม่สวยแน่"

ทันใดนั้น เหล่าผู้คนบนเรือก็ได้เริ่มสังเกตว่าหุ่นยนต์ที่เดิมทีใช้สำหรับควบคุมเครื่องมือก็ได้เปลี่ยนไป

"ไอ้เกลอ, ดูที่หุ่นยนต์นั่นสิ, ไอ้ที่เงาๆนั่นมันคืออะไร?"

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน, แต่รู้สึกได้ว่าตอนนี้หุ่นยนต์พวกนี้ให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกจากเดิม"

"บ้าน่า, หรือว่ามันคือ?"

"ปืนเลเซอร์งั้นเหรอ?"

มองดูหุ่นยนต์แปลกๆที่เดินขึ้นมาจากท้องเรือ, เหล่าลูกเรือต่างก็รู้สึกอึ้ง

แม้แต่หม่าช่างจุนก็ไม่อยากจะเชื่อสายตาหลังจากที่ได้เห็นหุ่นยนต์ 3 ตัวที่มีปืนที่ใหญ่ยาวและเป็นเงางามอยู่ที่หลังพวกเขา

เขานั้นเคยเห็นปืนเลเซอร์มาก่อน, เขาจึงมั่นใจว่าที่เห็นนี้ไม่ใช่ปืนเลเซอร์อย่างแน่นอน, มันดูเหมือนปืนพลังงานที่ถูกผลิตโดยอเมริกาเสียมากกว่า

"ดูเหมือนว่าผู้การคนนั้นจะพูดถูก, อัจฉริยะจะไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเองได้อย่างไร?"

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ถึงประสิทธิภาพของหุ่นยนต์ทั้ง 3 ตัวนี้และปืนที่เงางามบนหลังพวกหุ่นก็ตามที

อย่างไรก็ตาม, เขาเชื่อว่ามันจะต้องเป็นไปตามที่อู๋ฮ่าวเหรินพูดไว้, ว่าจะสามารถจมเรือรบได้แน่

เมื่อคิดเช่นนี้, เขาก็ได้รีบไปที่สะพานเดินเรือ ซึ่งเหตุการณ์ยิ่งใหญ่นี้ จำเป็นที่จะต้องรายงานโดยทันที, มิเช่นนั้นแล้ว อาจจะเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้นมาได้

"ท่านผู้นำครับ, จากข่าวที่เราเพิ่งได้รับมา, เรือพิฆาตที่พวกเราส่งไปได้ถูกเข้าขัดขวางโดยเรือบรรทุกเครื่องบินของอเมริกาครับ, แล้วก็มีเรือดำน้ำของอเมริกาและญี่ปุ่นดำอยู่ในน่านน้ำนั้นด้วย ทำให้เรือดำน้ำของพวกเราไม่สามารถเข้าไปใกล้ได้เลยครับ"

"แล้วเรือพิฆาตที่เหลือ, ตอนนี้อยู่ที่ไหน?"

"ต้องใช้เวลาถึง 50 นาทีถึงจะไปถึงที่หมายครับ"

เมื่อท่านผู้นำได้ยินเวลาที่ต้องใช้, ก็หน้านิ่วคิ้วขมวดและถามกลับไป "แล้วเครื่องบินขับไล่ล่ะ?"

"ทำอะไรไม่ได้ครับ, พวกเขาโดนเครื่องบินขับไล่ของญี่ปุ่นกับอเมริกาตามจี้อยู่ครับ"

"เจ้าหนูนั่นต้องการจะทำอะไรกันแน่นะ? เขาน่าจะได้รับแจ้งอันตรายไปแล้ว, ทำไมเขาถึงยังจอดนิ่งอยู่แบบนั้น?"

"บางทีเขาอาจจะมีความคิดของเขาก็เป็นได้ครับ"

ทันทีที่เลขาณุการพูดจบ, ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาพอดิบพอดี

ท่านผู้นำรับสายโทรศัพท์, และอีกสองนาทีต่อมา เขาก็ระเบิดหัวเราะออกมา"

"คนบ้า, ช่างเป็นคนที่บ้าเสียจริงๆ, ข้าหวังว่าสองประเทศนั้นคงจะไม่ได้หุนหันพลันแล่นเสียก่อนนะ, ข้าไม่คิดว่าจะแอบซ่อนพวกเราและสร้างอาวุธขึ้นมาได้จริงๆ, ดูเหมือนเจ้าหนูนั่นจะมีความลับซ่อนเอาไว้มากมายกว่าที่พวกเราคิดไว้เสียอีกนะ"

มองดูสีหน้าที่มีความสุขของท่านผู้นำ, เลขาณุการก็รู้ได้ว่าจะต้องเป็นอู๋ฮ่าวเหรินส่งข้อความอะไรสำคัญมาแน่ๆ

"คุณไปที่หน่วยข่าวกรองนะ, แล้วคุณคอยเฝ้าจับตาดูสถานการณ์นี้ตลอดเวลา, ในเวลานี้, เจ้าหนูนั่นคงได้สร้างปัญหาใหญ่ให้พวกเราแน่นอน"

ทางด้านของเรือกู้ซาก, เหล่าโจรสลัดญี่ปุ่นและเรือเร็ว 4 ลำได้เข้าใกล้เรือกู้ซากแล้ว, แต่ทว่าพวกเขากลับจอดเมื่ออยู่ห่างจากเรือกู้ซากในระยะประมาณ 1 กิโลเมตร

ในเวลานี้เอง, ที่เรือรบอเมริกาทั้งสองลำที่จอดอยู่กลางทะเลไม่ไกลจากเรือพวกนั้นมานักเพื่อทำการตรวจสอบน่านน้ำโดยรอบๆ

"ท่านครับ, พบพวกเขาแล้วครับ"

"ดีมาก, เป็นไปตามแผน จำไว้ว่า, พวกเรานั้นอยู่ฝ่ายดี พวกเราจะเข้าต่อสู้กับพวกโจรสลัดและเข้าช่วยเหลือเรือกู้ซาก, เมื่อโจรสลัดเข้าใกล้เรือกู้ซากแล้ว ก็ยิงมิสไซล์ใส่พวกนั้นและฆ่าพวกมันให้หมด, จากนั้นก็รีบบุกขึ้นเรือเรือกู้ซากและพาพวกเขากลับไปยังจีน" เจ้าหน้าที่พูดขึ้นมาราวกับว่ามีความชอบธรรม

ถ้าผบ.ญี่ปุ่น, ได้ยินคำพวกนี้เข้าล่ะก็ ไม่รู้ว่าเขาจะชักมีดออกและฆ่าผบ.อเมริกาลงตรงนั้นเลยรึเปล่านะ?

ที่เขาเรียกว่าเป็นไปตามแผน, แต่เป็นแผนการที่ทางอเมริการได้วางแผนเอาไว้ทีหลัง ไม่ใช่แผนที่หารือร่วมกับญี่ปุ่น

แน่นอนว่า, ทางพวกญี่ปุ่นที่กำลังปลอมตัวเป็นโจรสลัดอยู่นั้นไม่ได้รู้เลยว่ามีมิสไซล์กำลังล็อคเป้ามาที่พวกเขาอยู่