RC:บทที่ 435 การเปลี่ยนแปลงของปีศาจ

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

ผลโชว์ค่าเกือบถึง 100000 จินจนทำให้หลินเฟิงช๊อค

"มันควรค่าที่จะเป็นชิประดับ S จริงๆ การเพิ่มพลังแบบนี้ช่างแข็งแกร่งจริงๆ!" หลินเฟิงถอนหายใจ

แต่ทว่าในตอนนี้ ชิปของหลินเฟิงก็แตกและพังลงอย่างรวดเร็ว มันมีรอยแตกที่เห็นได้ชัดอยู่บนนั้น แต่กลับไม่ได้หักออกจากกัน

จากนั้นหัวงูทั้งสามด้านหลังของหลินเฟิงก็หดกลับไปอย่างรวดเร็วราวกับไม่เคยมีมาก่อน ภาพนี้ทำให้หลินเฟิงเป็นบื้อใบ้ไปแล้วเอ่ยขึ้น "ทำไม มันเกิดอะไรขึ้น?"

"เอ่อ ฉันก็ไม่รู้ ฉันเคยบอกนายไปแล้วไงว่าชิปพวกนี้ยังวิจัยไม่สมบูรณ์ มันเป็นแค่ผลิตภัณฑ์กึ่งเสร็จสิ้น เลยยังมีปัญหาอยู่บ้างน่ะ!" เจ้าลิงบอก

"อื้ม!" หลินเฟิงไม่รู้จะช่วยอย่างไรดี

เดิมทีหลินเฟิงต้องการลองฟังก์ชันอื่นด้วย แต่ใครจะนึกล่ะว่ามันจะพังซะก่อน ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันยังเป็นเพียงแค่ผลิตภัณฑ์กึ่งเสร็จสิ้น

อย่างไรก็ตามภายหลังการทดลองเช่นนี้ ก็ทำให้ได้ประสบการณ์การใช้ชิปพวกนั้นพร้อมกันเมื่อคราวล่าสุด หลินเฟิงเลยคาดหวังกับการวิจัยของเจ้าลิงอย่างเต็มเปี่ยม

และตอนนี้ ชิปพวกนี้ก็ทำให้หลินเฟิงได้เปรียบอย่างยิ่งใหญ่ ท่ามกลางพวกมัน ชิประดับ B และ C ก็ยังช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งและยังสามารถผลิตได้เป็นจำนวนมาก มันถูกหวังหานนำไปขายในตลาดพลังมืด สักพักมันก็ขาดตลาด พลังของหลินเฟิงได้รับการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่และเกี่ยวข้องกับโลกแห่งพลัง

จากนั้นเจ้าลิงก็พาหลินเฟิงไปดูสิ่งต่างๆมากมายที่พวกมันทำการวิจัย ท่ามกลางสิ่งของพวกนั้น มีอุปกรณ์ของญี่ปุ่นที่หลินเฟิงนำไปรวบรวมพลังวิญญาณแล้วเคยทำพังอยู่ด้วย สิ่งที่ทำให้หลินเฟิงมีความสุขยิ่งกว่าเดิมเป็นเพราะพวกเจ้าลิงได้ปรับปรุงให้มันทันสมัยและสมบูรณ์แบบมากกว่าของญี่ปุ่นซะอีก ไม่เพียงแค่ดูดซับพลังวิญญาณได้มากกว่าแต่ยังรวดเร็วกว่าอีกด้วย

หลังจากเยี่ยมชมจนทั่ว หลินเฟิงก็ให้คำชี้แนะเพิ่มเติมเพื่อสนับสนุนงานวิจัยของเจ้าลิง หลังจากโต้ตอบกับเจ้าลิงอยู่หลายครั้ง หลินเฟิงกับหวังหานก็กลับออกมา

จากนั้นพวกเขาก็ไปสถานที่ของลู่ซือจี้ซึ่งตอนนี้เธอเป็นหัวหน้าคนงานของหลินเฟิง และพูดได้ว่าสิทธิ์เกือบทุกอย่างของหลินเฟิงอยู่ในมือเธอ

"นายใหญ่ ในที่สุดก็รู้ว่าต้องมาหาฉันสักที!" เมื่อหลินเฟิงเดินเข้ามาในออฟฟิสของลู่ซือจี้ เธอก็กล่าวอย่างติดตลกกับเขา

"ฉันว่างซะที่ไหนล่ะ? ฉันเพิ่งจะกลับมาจากเสร็จธุระหลายๆเรื่อง เลยมีเวลามาดูบริษัทบ้าง! " หลินเฟิงกล่าวด้วยความลำบากใจอยู่บ้าง

อาจกล่าวได้ว่าเครดิตเกือบทั้งหมดมาจากการบริหารบริษัทของลู่ซือจี้, หวังฮ่าวหมิง และเติ้งเทียนฝู ไม่อย่างนั้นหลินกรุ๊ปคงไม่ฉลาดหลักแหลมดังเช่นทุกวันนี้

"ทุกอย่างเหมือนเดิม พี่หาน ช่วยรินชาให้พวกเราด้วย ฉันจะบอกสถานการณ์ล่าสุดให้เจ้านายฟัง!" ลู่ซือจี้มองไปและกล่าวกับหวังหาน

เมื่อได้ยินเธอสั่งการหวังหาน หลินเฟิงก็ประหลาดใจขึ้นมานิดหน่อย เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่หวังหานกับลู่ซือจี้ พวกเขาดูเหมือนจะมีบางอย่างในสายตา จากนั้นหลินเฟิงก็ดูเหมือนจะค้นพบบางอย่าง

เมื่อหวังหานออกไป หลินเฟิงก็ถามออกมา "ตอนนี้เธอสองคน?"

"เย็น พี่เย็น!" ลู่ซือจี้พูดอย่างอายๆ

"เธอสองคน..." หลินเฟิงเอ่ยและมองไปยังลู่ซือจี้

"ถูกต้องแล้วพี่เฟิง เราอยู่ด้วยกัน เราว่าจะบอกพี่เร็วๆนี้แหล่ะ!" ขณะนั้น หวังหานก็เดินเข้ามาพร้อมกับแก้วน้ำสองใบ

"อะไรนะ? อยู่ด้วยกัน? " เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ หลินเฟิงก็อึ้งไปสักพัก

สักพัก หลินเฟิงก็ตระหนักได้ว่านี่ถือเป็นเรื่องที่ดีและรีบพูดอย่างรวดเร็ว "เยี่ยมไปเลย ยินดีด้วยนะ!"

"อยู่ด้วยกันมานานเท่าไหร่แล้ว? ทำไมไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้ล่ะ? " หลินเฟิงไม่ได้เอ่ยอะไรต่อ

"ผ่านไปประมาณสองถึงสามเดือนหลังจากที่นายไป ฉันเลยไม่ได้บอกนาย!" หวังหานอธิบาย

"เยี่ยม แล้วจะแต่งกันเมื่อไหร่?" หลินเฟิงหยอก

"เรื่องนี้ เรื่องนี้ยังไม่ได้กำหนด! เดือนถัดไป! " ลู่ซือจี้เอ่ย

"อุ๊บ..."

หลังจากนั้น หลินเฟิงก็คุยกับพวกเขาอยู่สักพัก และลู่ซือจี้ก็ได้รายงานการพัฒนาบริษัททั้งในตอนนี้และอนาคตให้แก่หลินเฟิง

"เธอทำตามที่ต้องการได้เลย ถ้าต้องการอะไรก็บอกมาได้เลย!" หลินเฟิงมอบอำนาจทั้งหมดให้เธอ, หวังหานและเติ้งเทียนฝู

แม้จะกล่าวว่าหลินกรุ๊ปเป็นของหลินเฟิง แต่ความจริงแล้ว หลินเฟิงกลับไม่ได้ทำอะไรเลย เขาแค่เป็นคนริเริ่มเท่านั้น

จากนั้น หลินเฟิงก็กลับออกมาคนเดียว หวังหานต้องการจะไปส่งหลินเฟิง แต่เมื่อหลินเฟิงได้รับรู้ว่าพวกเขาอยู่ด้วยกัน หลินเฟิงจึงให้เขาอยู่ที่นั่นและกลับออกมาคนเดียวแทน

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวก็ผ่านไปหนึ่งเดือนแล้ว หลินเฟิงอยู่ที่จังหวัด G มาหนึ่งเดือนแล้ว

ในช่วงเดือนนี้ หลินเฟิงไม่ว่างเลยสักวัน ทุกๆวัน เขามัวแต่ยุ่งกับเรื่องของตัวเอง วิ่งรอบไปมา

วันนี้ หลินเฟิงเพิ่งตื่นนอนและคิดว่าจะนอนอยู่บนเตียง ทันใดนั้นก็รับรู้ได้ถึงพลังมืดที่แข็งแกร่ง หลินเฟิงจึงรีบไปที่ด้านหลังภูเขา

เมื่อหลินเฟิงมาถึง เขาก็เห็นสัตว์วิญญาณหลายตัวกำลังล้อมรอบสิ่งประหลาดอย่างหนึ่ง

ท่ามกลางสัตว์วิญญาณพวกนั้นซึ่งประกอบไปด้วยมังกรดำ, มังกรแสง, หมีภูเขาสองตัว, น้ำเขียวเท้าปุย, ราชาหมาป่าขาวและกลุ่มสัตว์วิญญาณตัวอื่นๆ ที่แข็งแกร่ง พวกมันยืนล้อมรอบสิ่งประหลาดที่อยู่ตรงกลาง

เมื่อมองเข้าไป หลินเฟิงจึงเห็นว่าเป็นวัตถุสีดำและตรงกลางมีหนวดเต็มไปหมด ขณะที่เขามองดูก็รู้สึกคุ้นเคยขึ้นมาอย่างทันทีและวินาทีถัดมาเขาก็ช็อค

"นี่มันคือปีศาจน่ากลัวที่เราเจอในป่าลึกลับดึกดำบรรพ์ไม่ใช่เหรอ?" เมื่อหลินเฟิงเห็นเจ้าสิ่งนี้ เขาก็ตกตะลึงขึ้นมา

"นายท่าน ไม่ ไม่ ข้าไม่ใช่ปีศาจ ข้าก็ไม่รู้ว่าทำไมข้าถึงกลายมาเป็นแบบนี้ ข้าคือต้นไม้ปีศาจไง!" อย่างไรก็ตาม เมื่อได้เจอหน้ากับบรรดาสัตว์วิญญาณและหลินเฟิง ปีศาจตัวนั้นจึงพูดออกมา

"ต้นไม้ปีศาจ?" ขณะที่หลินเฟิงได้ยิน เขาก็เดินไปรอบๆและมองดู อย่างที่คิด เขามองไม่เห็นเงาของต้นไม้ปีศาจเลยแต่กลับเห็นรากต้นไม้พระเจ้าทองคำในที่ไกลๆแทน

และพันธะสัญญาระหว่างหลินเฟิงกับต้นไม้ปีศาจก็เชื่อมต่อกันทางวิญญาณ ดังนั้นจึงรู้ได้อย่างง่ายดายว่าไอ้เจ้าสิ่งดำๆ ที่เต็มไปด้วยขนนั้นคือต้นไม้ปีศาจจริงๆ

"ทั้งหมดหยุด!" หลินเฟิงตะโกน!

จากนั้นหลินเฟิงก็มายืนอยู่ข้างๆปีศาจหนวดดำ มองไปที่มัน และหลังจากที่ยืนยันซ้ำๆว่ามันคือต้นไม้ปีศาจแล้ว เขาก็ไม่เข้าใจขึ้นมาทันที: "นายกลายมาเป็นแบบนี้ได้ยังไง?"

"ข้าไม่รู้ ข้ากำลังดูดซับพลังวิญญาณเพื่อเลื่อนขั้นอยู่ ข้าไม่รู้ว่าทำไมถึงกลายมาเป็นอย่างนี้ได้!" ปีศาจหนวดดำกล่าว

หลังจากที่ได้ยินมันบอก หลินเฟิงก็เงียบไปสักพัก จากนั้นเขาก็มองดูและเห็นว่ามีต้นไม้พระเจ้าทองคำอยู่ในนั้น แต่เวลานี้ต้นไม้พระเจ้าทองคำกลับไม่ขยับเขยือน มันเป็นเพียงแค่ต้นไม้ทึ่ไม่มีความนึกคิด

ดูเหมือนว่าความนึกคิดได้ถูกส่งต่อมายังเจ้าหนวดดำนี่แล้วจริงๆ