RC:บทที่ 425 ไม่เสียเปล่า

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

RC:บทที่ 425 ไม่เสียเปล่า


“อะไรทำไมมันราคาสูงถึงพันล้านน่ะ? ฉันคิดว่ามันน่าจะแพงก็จริง แต่ไม่คิดว่าจะถึงระดับนี้...” หลินเฟิงถามเมื่อเห็นว่าเจ้าลิงดูจะพูดจริง 


“ฉันก็ไม่รู้หรอก ก็มันยังไม่เคยใช้ในการต่อสู้จริงๆเลยนี่นา ใครจะไปรู้ว่าทำไมมันถึงแพงขนาดนี้กันล่ะ” ตู๋กังพูดแบบไม่พอใจนิดๆหน่อยๆ 


อย่างไรหลินเฟิงก็ยังคงเหมือนถูกแช่อยู่ในคำว่า พันล้าน ที่ทั้งสองเพิ่งจะพูดไป จากนั้นพักใหญ่ๆเขาถึงได้สติกลับมาและพูด “แล้วพวกนายเอาเงิน 1 พันล้านมาจากไหนนะ?”


ตู๋กังและเจ้าลิงเลิ่กลั่กก่อนที่เจ้าลิงจะเป็นฝ่ายตอบไป “แน่นอนว่าของนายไง!”


*พรู่ด!* 


ในทันทีที่หลินเฟิงได้ยินดังนั้น เขาก็รู้สึกเหมือนหัวใจโดนหินหล่นทับจนจุก เขาเงียบไปอยู่พักใหญ่ๆเลย 


“นายโอเคหรือเปล่า หลินเฟิง?” เห็นดังนั้นเจ้าลิงก็รีบถามหลินเฟิงทันที


สีหน้าที่ดูเอน็จอนาถของหลินเฟิงนั้นทะเอาทุกๆคนต่างรู้สึกว่าทำผิดต่อเขาไปแล้ว หลังจากนั้นครู่ใหญ่ๆ หลินเฟิงก็ได้สติกลับมาอีกครั้งและตอบกลับ “ฉันโอเค!”


ถึงปากจะบอกไปอย่างนั้น แต่พอคิดถึงเรื่องที่ตู๋กังพูดกับเขาอีกครั้งแล้ว ยังไงก็อดที่จะกระอักเลือดไม่ได้


ตู๋กังพูดต่อขึ้นมา “หมอนี่น่ะ เพียงแค่ 2 เดือนก็สูบเงินพันล้านของนายไปโดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ้าชิปนี้จะมีผลอะไรบ้าง!”


“พรู่ด! นายว่าไงนะ!” หลินเฟิงดูเหมือนจะฟังอะไรผิด


เมื่อตู๋กังเห็นดังนั้นเขาก็พูด “แม้แต่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าผลลัพธ์ของมันเป็นยังไง”


“ไม่! ก่อนประโยคสุดท้าย!” หลินเฟิงเน้นย้ำ 


“อ้อ ฉันบอกว่า เจ้านี่สูบเงินพันล้านของนายไปในเวลา 2 เดือน!” ตู๋กังพูดซ้ำในสิ่งที่หลินเฟิงอยากฟัง และเมื่อหลินเฟิงได้ยินมันชัดๆ เขาก็รู้สึกเหมือนตกลงมาจากที่สูงๆแล้วหน้ากระแทกพื้นเลย


ใน 2 เดือน สูบเงินของหลินเฟิงไปหลายพันล้าน นี่คิดจะทำอะไรกันเนี่ย? ยังไงก็ตาม หลินเฟิงไม่เคยคาดคิดเรื่องนี้มาก่อนเลย 


“อย่ามาบอกว่าฉันสูบเงินสิ! สิ่งที่ฉันสร้างเองมันก็ให้ผลดีนะ! นอกจากนั้นเงินทุนสำรองในหลินกรุ๊ปเองก็ยังมีอยู่ตั้งเยอะแยะ อ๊ะ นายเองก็น่าจะรู้ว่ามันทำผลประโยชน์ให้กับหลินกรุ๊ปได้ขนาดไหนนะ!” หลังจากที่ฟังตู๋กังแล้ว เจ้าลิงก็รู้สึกไม่พอใจจนต้องพูดออกมาในทันที 


“หยุดๆๆ พวกนายช่วยเงียบกันก่อนได้มั้ย! ฉันขอสงบสติอารมณ์ก่อน!” หลินเฟิงรีบนั่งลงไปบนโซฟาข้างๆเขาราวกับว่าตัวเขายังไม่ฟื้นสภาพจิตใจมาดีนัก 


“หลินเฟิง นายโอเคใช่มั้ย?” เมื่อเห็นว่าหลินเฟิงดูไม่ปกติ เจ้าลิงและตู๋กังก็เข้ามาดูอาการอย่างสงบ


หลังจากนั้นพักใหญ่ๆ หลินเฟิงก็มองไปยังทั้งสองคนและพูดขึ้น “นี่มันแค่ 2-3 เดือนเองนะ แต่พวกนายใช้เงินไปเป็นพันๆล้านเลย นี่พวกเรามีเงินเท่าไหร่กันน่ะ?”


คำว่า “พวกเรา” ของหลินเฟิงนั้นมันทำให้คนฟังรู้สึกดีมากๆ ถึงแม้ว่าเงินทั้งหมดที่หลินเฟิงครอบครองนั้น จะเป็นแค่ในนามเท่านั้น แต่ตู๋กัง เจ้าลิง และคนอื่นๆต่างก็ยังคงทำงานให้หลินเฟิงต่อไป แต่ในความเป็นจริงๆแล้ว หลินเฟิงนั้นไม่ได้ทำอะไรเลย เขาเพียงแค่ชี้ทางให้เฉยๆ 


ในตอนนี้เขาไม่รู้อะไรทั้งนั้น ไม่รู้ว่าหลินกรุ๊ปกำลังทำอะไร จะจัดการเจ้าสิ่งที่ทำอยู่อย่างไร และผลประโยชน์ของมันคืออะไร ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเขาเองมีอิทธิพลอะไรบนหลินกรุ๊ป ณ ตอนนี้บ้าง 


และตลอดที่ผ่านมา หลินเฟิงมองทุกๆคนเป็นเหมือนครอบครัวของเขาตลอด เพราะงั้นเขาจึงไม่ได้ใส่ใจเรื่องเงินเท่าไหร่นัก 


โดยเฉพาะในตอนนี้เขาได้กลายมาเป็นผู้มีพลังไปแล้ว เขาก็ยิ่งไม่ได้ใส่ใจเรื่องเงินทองมากขึ้นไปอีก เรียกได้ว่าแทบจะไม่คิดถึงมันเลยถ้าไม่จำเป็น 


“เรื่องนั้นฉันไม่รู้ แต่อย่างก็ตาม เงินพวกนั้นก็ยังมีอยู่อีกเยอะนะ มันไม่มีปัญหาอะไรเลยกับที่เราสามารถได้รับเงินวันละ 1-2 พันล้าน ส่วนถ้านายยังอยากรู้ว่าเรามีเงินกันอยู่เท่าไหร่ นายต้องไปถามลู่ซื่อจี้ เพราะยังไงซะยัยนั่นก็เป็นผู้จัดการฝ่ายบัญชีอยู่แล้ว คนธรรมดาอย่างพวกเราไม่รู้เรื่องนี้หรอก แล้วก็ ถ้านายไม่มีเงิน นายอยากได้เท่าไหร่ก็ไปขอ! แต่จำไว้เลยนะว่านายจะไม่มีวันใช้เงินได้มากกว่าเจ้าลิงหรอก!” ตู๋กังพูด 


“มากขนาดไหนกันนะ...” หลังจากได้ยินแบบนั้นหลินเฟิงก็พูดไม่ออก 


พวกคุณต้องรู้ก่อนว่า หลินเฟิงนั้นเริ่มต้นจากการเป็นนักศึกษาคณะอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมที่เพิ่งจบใหม่ ที่ซึ่งตัดสินใจทำงานบริษัทเล็กๆและค่อยๆขยายตัว ตอนนั้นเขามีเงินเดือนเพียง 3000 เท่านั้น แถมบ่อยครั้งเขาเองก็ยังถูกไล่ออกอีกด้วย


แต่ในตอนนี้นั้น เขาไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า เขานั้นมีเงินให้ใช้ถึงพันล้านแล้ว แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น หลินเฟิงก็ยังทำตัวติดดินอยู่ดี 


เขาไม่รู้ว่าเขามีเงินเท่าไหร่แล้ว ดังนั้นเขาจำเป็นต้องไปถามลู่ซื่อจี้ถึงจำนวนเงินตอนนี้ 


“นายหมายความว่ายังไงที่บอกว่าใช้ได้ไม่เท่าฉันน่ะ? หยุดเลยะ ถึงฉันจะใช้ไปเยอะก็จริงแต่สิ่งที่ฉันทำมันก็มีค่ามากๆเลยนะ!” เจ้าลิงได้ฟังคำพูดของตู๋กังก็เกิดไม่พอใจขึ้นมา 


ตู๋กังพูดด้วยรอยยิ้ม “ช่ายๆ สิ่งที่นายทำมันมีค่ามากๆ แต่คนที่ยังไม่ได้ใช้อย่างนายจะรู้อะไรกันล่ะ?”


“อย่ามาพูดบ้าๆน่า! งานของฉันน่ะไม่มีวันที่จะไม่ได้ผลหรอก! แล้วก็นะ ฉันให้ใครบางคนเอาชิปชีวภาพ 10 ชิ้นไปให้หลินเฟิงแล้วด้วย! ว่าแต่นายได้ลองยัง? ขอความคิดเห็นหน่อยสิ!” เจ้าลิงรีบวิ่งมายังหลินเฟิงและพูด 


“ชิปชีวภาพ?” หลินเฟิงฟังและชะงักไป 


“ใช่! มันเคยเป็นชิปชีวภาพแบบใช้แล้วทิ้ง แต่ฉันเอามาปรับเปลี่ยนเป็นชิปชีวภาพที่เป็นพลังพิเศษของสัตว์วิญญาณแทน!” เจ้าลิงพูด 


“อ้อ เจ้านั่นเองสินะ?” หลินเฟิงนึกขึ้นได้ เลยหยิบเอาชิป 7 ชิ้นขึ้นมาและพูดกับเจ้าลิง 


เมื่อเจ้าลิงเห็นสิ่งเหล่านั้น เขาก็ตื่นเต้นมากๆ “ใช่ๆๆ พวกนี้แหละ แสดงว่านายได้ใช้มันแล้วใช่มั้ย? เป็นยังไงบ้าง? ออกความเห็นหน่อย!”


มองไปยังเจ้าสิ่งนี้ หลินเฟิงที่อยากจะพูดก็นึกไปถึงภาพเขาที่อยู่ในถ้ำวันนั้น ซึ่งเขาใช้พลังของชิปอย่างเต็มที่ โดยเฉพาะจังหวะสุดท้ายนั้น จังหวะที่เขากำลังจะตายแต่ก็ได้พลังความเร็วของชิปทั้งสามช่วยชีวิตเขาไว้ 


“แล้วว่าแต่ทำไมมันเหลือแค่ 7 ล่ะ? ฉันจำได้ว่าฉันให้ไป 10 นะ” เจ้าลิงมองอย่างสงสัย 


ได้ฟังดังนั้นหลินเฟิงก็จำได้อีกว่าชิปทั้ง 3 นั้นไม่สามารถทนพลังของมังกรทมิฬที่ทะยานเข้าสู่ SSS ตอนต้นได้ เอ๊ะ หรือว่าเพราะมังกรทมิฬใช้มันหนักเกินไปก็ไม่รู้ ท้ายสุดมันก็เลยแตกเป็นเสี่ยงๆเลย 


พอคิดได้แบบนั้นหลินเฟิงก็เล่าเหตุการณ์ในตอนนั้นให้ฟัง และเมื่อพวกเขาได้ฟัง เจ้าลิงก็พูดอย่างตกใจ “ห้ะ? ระเบิดเลยเหรอ? เป็นไปได้ไงน่ะ?”


“จริงๆแล้วมันแค่ร้าวแหละ แต่คิดว่าน่าจะไม่ใช่เหตุผลอื่นนอกจากใช้งานหนักเกินไป” หลินเฟิงอธิบาย 


“พระเจ้า! พันล้านหายไปเพิ่มแล้ว!” ตู๋กังอุทาน


“อะไรคือพันล้านหายไปเพิ่มน่ะ?” หลินเฟิงสงสัย 


“จะว่าไงดี ทุกๆชิป 3 ชิ้นเราจะใช้เงินราวๆ 1 พันล้านน่ะ และในเมื่อชิปทั้ง 3 มันถูกทำลาย นั่นหมายถึงเงินพันล้านก็หายไปด้วย!” ตู๋กังอธิบายเพิ่ม จากนั้นเขาก็หันไปทางเจ้าลิงและพูดต่อ “เห็นมั้ย? พอหลินเฟิงใช้ มันก็ระเบิดเลย นายคิดว่าแบบนี้มันมีประโยชน์มั้ยล่ะ? มีมูลค่ามากมายตามที่นายว่าไหม?”


“บ้าน่า...เป็นแบบนั้นไปได้ยังไงกัน? ฉันลองใช้มันทุกอันแล้วนะ มันต้องไม่เป็นไรสิ!” เมื่อเจ้าลิงได้ยินหลินเฟิงบอกว่าชิปเหล่านั้นระเบิด เขาก็เกิดสับสนงุนงงขึ้นมาในทันทีพร้อมๆกับจับหัวตัวเองไว้แน่นด้วย


แต่ในตอนนั้น หลินเฟิงก็เข้าใจทุกๆอย่าง จึงเอ่ยขึ้น “หลายพันล้านชีวิตได้ถูกช่วยไว้...แบบนี้ดูเหมือนเราจะไม่เสียเปล่านะ...”  


แสดงความคิดเห็น

0 ความคิดเห็น