CF:บทที่ 798 คนที่ประหม่าทั้ง 4 คน

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

CF:บทที่ 798 คนที่ประหม่าทั้ง 4 คน

 

ฉางเจี๋ยไม่สามารถหยุดเฉียนเผิงไว้ได้, มองดูเฉียนเผิงที่ถือวิสาสะเข้าไป, สีหน้าของเขาจึงไม่ดีขึ้นมา

 

แล้วจึงหันไปบอกกับหลิวเฟย "ผู้จัดการหลิว, คุณกลับไปก่อน, ไม่มีอะไรที่คุณทำได้แล้ว"

 

เขามองดูเฉียนเผิงที่ตรงเข้าไปหาหลิวหมิงเยี่ย จึงได้รีบตามเข้าไปในห้องส่วนตัว

 

แล้วทั้งสี่้คนที่ตามเฉียนเผิงมาก็ได้เดินตามเขาเข้าไปในห้องส่วนตัวด้วย

 

"สวัสดีครับคนสวย, ผมมีชื่อว่าเฉียนเผิง เป็นผู้จัดการแผนกให้เช่ายานอวกาศภายใต้นามของฟิวเจอร์กรุ๊ปครับ" เฉียนเผิงพูดอย่างภาคภูมิใจ

 

เขาคิดว่าวันนี้เขาโชคดีมากที่ได้พบกับสาวงามเช่นนี้

 

เดิมที, เขาอยากที่จะเห็นสีหน้าตกใจของหลิวหมิงเยี่ยตอนที่ได้ยินชื่อของเขา, แต่ก็ต้องผิดหวังที่เหมือนกว่าหลิวหมิงเยี่ยไม่ได้ยินเขาเลย

 

เธอไม่ได้แม้แต่จะมองเขาด้วยซ้ำ, แต่เธอกำลังคุยกับชายที่อยู่ข้างๆเธออยู่

 

ในเวลานี้เฉียนเผิงถึงได้รู้ว่ามีผู้ชายอีกคนอยู่ในห้องนี้ด้วย, และดูเหมือนความสัมพันธ์ของเขากับสาวงามคนนี้ก็ไม่ธรรมดาเสียด้วย

 

"เฉียนเผิง, อย่ารบกวนแขกของผม" ฉางเจี๋ยพูดกับเฉียนเผิงพร้อมกับคิ้วที่ขมวด

 

"ฮ่าๆ, ฉางเจี๋ย ในเมื่อเป็นแขกของคุณ, ก็ช่วยแนะนำให้ข้ารู้จักบ้างสิ ข้าเองก็อยากรู้จักบ้างเหมือนกันนะ"

 

"ไม่จำเป็นต้องแนะนำก็ได้, ผมไม่ต้องการที่จะรู้จักกับคุณ" อู๋ฮ่าวเหรินพูดสวนกลับไป

 

ด้วยท่าทีที่โอหังของอู๋ฮ่าวเหริน, เฉียนเผิงก็ตกใจไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรอู๋ฮ่าวเหริน

 

เขาหันไปพูดกับฉางเจี๋ยแทน "ฉางเจี๋ย, ข้าจะแนะนำเพื่อนของข้าให้รู้จักนะครับ, นี่คือจอร์จแจ็คจากอเมริกา, ตระกูลของเขานั้นเกี่ยวข้องกับเทคโนโลยียานอวกาศ, ส่วนนี่ดาฟเน่(แดฟเน่), เจ้าหญิงน้อยจากตระกูลบอร์บอนในยุโรป, ตระกูลของเธอนั้นให้การร่วมมือกับฟิวเจอร์กรุ๊ปอยู่"

 

จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่สองคนด้านหลังแล้วพูดต่อ "ส่วนของคนนี้คือซุยเอ็นเจียนกับซุยเอ็นเฉิงจากประเทศเกาหลี, ตระกูลของพวกเขานั้นเกี่ยวข้องกับโครงการผลิตยานอวกาศ"

 

หลังจากที่แนะนำตัวเสร็จ, เขามองไปที่ฉางเจี๋ยอย่างภาคภูมิใจ, ราวกับกำลังจะบอกเขาว่าเขาได้แนะนำเพื่อนของเขาให้รู้จักแล้ว, ซึ่งถือว่าบุญคุณต่อฉางเจี๋ยแล้ว

 

จากนั้นเขาจึงได้หันไปมองที่หลิวหมิงเยี่ยและอู๋ฮ่าวเหริน, แต่ก็ต้องผิดหวังที่หลิวหมิงเยี่ยยังคงไม่สนใจเขาอยู่

 

แต่กลับเป็นผู้ชายที่มองมาที่เขาแทนด้วยสีหน้าที่แปลกๆ

 

"เงินน่ะเรื่องเล็ก, ถ้าคุณแนะนำเพื่อนของคุณเสร็จแล้ว, ก็ออกไปได้แล้ว เดี๋ยวผมจะให้ผู้จัดการหลิวจัดหาห้องส่วนตัวใหม่ให้คุณเอง"

 

มองมาที่ฉางเจี๋ยที่ไม่ไว้หน้าเขาเลยและไม่ยอมแนะนำทั้งสองคนที่อยู่ในห้องให้เขาด้วย เฉียนเผิงจึงได้โกรธขึ้นมา

 

"ฉางเจี๋ย, นี่มันหมายความว่ายังไง? ข้าอุตส่าห์แนะนำเพื่อนของผมให้คุณแล้ว, นี่คุณยังกล้าไล่พวกเราออกไปอีกเหรอ"

 

ตอนนี้อู๋ฮ่าวเหรินคิ้วขมวดขึ้นมาแล้ว, และหลิวหมิงเยี่ยก็ไม่ได้มองมาที่เขาเลย, ฉางเจี๋ยสีหน้าไม่สู้ดีจึงได้พูดขึ้น "ก่อนอื่นเลยนะ, ผมไม่ได้เชิญคุณเข้ามา, และสอง ผมไม่ได้อยากรู้จักเพื่อนของคุณเลยซักนิด"

 

"แก!"

 

เฉียนเผิงไม่คิดว่าฉางเจี๋ยนั้นจะพูดเช่นนี้กับเขา, เขาชี้มาที่เฉียนเผิงด้วยความโกรธ

 

"ก็ได้, ก็ได้, งั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ, ผมจะหาที่รับประทานอาหารใหม่ให้พวกคุณเอง"

 

ดาฟเน่ที่โตเป็นสาว, กลายเป็นสาวงามและเซ็กซี่ มองมาที่อู๋ฮ่าวเหรินด้วยตาที่เป็นประกายแล้วจึงพูดขึ้น "คุณเฉียน, ฉันคิดว่าฉันทานที่นี่ดีกว่าค่ะ"

 

ส่วนแจ็คมองมาที่หลิวหมิงเยี่ย, ราวกับคิดอะไรบางอย่างอยู่ แล้วพูดขึ้น "ผมคิดว่าทานที่นี่ก็ดีเหมือนกันครับ, ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนสถานที่หรอก, คุณฉางครับผมคิดว่าเรามาสนิทกันเถอะครับ, ไม่มีปัญหานะครับ"

 

เหลือชาวเกาหลีอีกสองคนที่คงสับสนอยู่กับบรรยากาศที่แปลกๆในห้องนี้

 

อย่างไรก็ตาม, เมื่อเห็นว่าดาฟเน่และแจ็คอยากที่จะอยู่ต่อ, พวกเขาก็คงต้องบอกอยู่อยู่ต่อด้วยเช่นกัน

 

ด้วยเหตุนี้, เฉียนเผิงจึงระเบิดอารมณ์โกรธขึ้่นมา

 

"ก็ได้, ก็ได้, พวกคุณทั้งหมดอยู่ที่นี่แหละ, ฉางเจี๋ยผมจะทำให้คุณต้องเสียใจกับเหตุการณ์ในวันนี้" เมื่อพูดจบเขาก็เดินออกไป

 

หลังจากที่เฉียนเผิงออกไปแล้ว, ดาฟเน่ก็ได้เดินมาหาอู๋ฮ่าวเหรินราวกับเด็กน้อยและนั่งลงกอดแขนของอู๋ฮ่าวเหรินเอาไว้

 

เหตุการณ์นี้ทำให้ฉางเจี๋ยและอีกทั้งสามคนรู้สึกสับสนและไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

 

"พี่ฮ่าวเหริน, ทำไมพี่ถึงไม่ให้คนไปรับหนูที่ยุโรปบ้างตอนที่พี่กลับมา, ฮึ่ม พวกคนที่บ้านน่าเบื่อจะตายพวกเขาไม่ยอมให้หนูออกไปไหนมาไหนเลย"

 

อู๋ฮ่าวเหรินมองมาที่หลิวหมิงเยี่ยพร้อมกับลูบหัวของดาฟเน่ด้วยมือของเขา, ตอนนี้เขาถึงได้รู้สึกว่าเธอนั้นเป็นเด็กสาวที่สวยและเซ็กซี่มาก, ไม่เหลือเค้าเดิมของเจ้าหญิงตัวน้อยที่ป่วยติดเตียงอีกแล้ว

 

หลิวหมิงเยี่ยหยิกเอวของอู๋ฮ่าวเหรินแล้วพูดขึ้นกับดาฟเน่ "ยัยหนู, คุณเห็นแต่พี่ชายแต่ไม่เห็นพี่สาวคนนี้บ้างรึไง?"

 

"ฮิ ฮิ, แน่นอนหนูเห็นพี่หลิว แต่หนูไม่ได้เจอกับพี่ชายตั้งนานแล้วนี่นา"

 

"โอ๊ย, มันเจ็บนะรู้มั๊ย?"

 

คนอื่นๆที่ตอนแรกยังเข้าใจอะไร แต่ตอนนี้เริ่มอึ้งกิมกี่แล้ว

 

โดยเฉพาะฉางเจี๋ย, ที่มองไปที่ใบหน้าของอู๋ฮ่าวเหรินให้ชัดๆ, ก็รู้สึกตัวแล้วว่าคนๆนี้เป็นใครกันแน่

 

เขาไม่คิดว่าจะได้พบกับบุคคลในตำนานที่นี่, โดยเฉพาะอย่างยิ่งได้พบกันเป็นการส่วนตัวเช่นนี้

 

ในขณะเดียวกัน, ทั้งตัวของเขาก็เริ่มกระวนกระวาย, เมื่อคิดถึงสิ่งที่อู๋ฮ่าวเหรินได้ทำเอาไว้, ทำให้อารมณ์ของเขานั้นรู้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม

 

อย่างไรก็ตาม, ตอนที่เขามองไปที่หลิวหมิงเยี่ย เขาก็ได้แอบหยิกตัวเอง, โชคดีที่ตอนทั้งสองคนมานั้น เขาไม่ได้ทำอะไรที่ไม่ดีออกไป

 

ถ้าเกิดเขาทำตัวเหมือนเฉียนเผิง, ชีวิตเขาคงได้จบแน่

 

ถ้าเกิดเขาเผลอทำให้เหล่าผู้ชื่นชมอู๋ฮ่าวเหรินรู้ว่าเขาทำพฤติกรรมไม่เหมาะสมต่ออู๋ฮ่าวเหริน, เขาคงถูกฆ่าตายแน่

 

ในเวลานี้บนโลก, มีกลุุ่มคนที่บูชาอู๋ฮ่าวเหรินแบบไม่ลืมหูลืมตา, คนเหล่านั้นได้ยกย่องอู๋ฮ่าวเหรินให้เป็นเหมือนดั่งพระเจ้า

 

มองไปที่อู๋ฮ่าวเหริน, ชายธรรมดาๆที่นั่งอยู่ตรงนั้น, เขาไม่คิดว่าชายคนนั้นที่อายุน่าจะพอๆกับเขา, เป็นคนที่ทำให้มนุษยชาติสามารถพัฒนาไปได้อย่างก้าวกระโดดและออกสู่อวกาศได้

 

"เอาเถอะ, นั่งกันก่อนเถอะทุกคน"

 

อู๋ฮ่าวเหรินรู้ว่าถ้าเกิดเขาไม่พูดอะไรออกไป, คนเหล่านี้คงยืนเอ๋อไปตลอดแน่ๆ

 

"ได้ครับ"

 

ฉางเจี๋ยและทั้งสี่คน, ที่เหมือนกับหุ่นยนต์ทำตามคำสั่ง, ก็รีบจัดแจงหาเก้าอี้มานั่งลง

 

ซึ่งดูระมัดระวังมาก, ไม่มีแม้แต่เสียงเล็ดลอดออกมา

 

เมื่อหลิวหมิงเยี่ยเห็นแบบนี้แล้วก็พลันหัวเราะออกมา

 

"คุณทำให้ทุกคนกลัวหมดแล้วนะ"

 

อู๋ฮ่าวเหรินจับหน้าของเขาแล้วพูดออกมาอย่างติดตลก "หน้าผมก็ไม่ได้ดูน่ากลัวขนาดนั้นซักหน่อย, ผมจะทำให้พวกเขากลัวได้ยังไง?"

 

เมื่อได้ยินที่อู๋ฮ่าวเหรินพูด, ทั้งสีคนที่กำลังตื่นกลัวก็ผ่อนคลายลงมามาก

 

อย่างไรก็ตาม, จากท่าทีของพวกเขา, ก็ได้แสดงให้เห็นว่าพวกเขายังคงมีอาการเกร็งๆอยู่บ้าง

 

ซึ่งเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว, เพราะชื่อเสียงของอู๋ฮ่าวเหรินนั้นมีมากเกินไป ทำให้พวกเขาไม่คาดฝันว่าพวกเขาจะได้พบกับเขาเช่นนี้

 

ในเวลานี้, ผู้จัดการหลิวได้เคาะประตูแล้วเดินเข้า

 

"นายน้อยครับ, จะให้ผมจัดเตรียมอาหารที่นี่เลยมั๊ยครับ?"

 

ฉางเจี๋ยมองไปที่อู๋ฮ่าวเหริน, และเมื่อรู้ตัวตนของฮ่าวเหรินแล้ว, แน่นอนว่าเขาไม่คิดที่จะเปิดเผยตัวตนของอู๋ฮ่าวเหริน

 

"ดูจากจำนวนคนของพวกเราแล้ว, เอามาเพิ่มอีกโต๊ะก็แล้วกัน"

 

หลิวเฟยมองมาที่ฉางเจี๋ยแล้วผงกหัวให้กับเขาแล้วพูดขึ้น "ผมเข้าใจแล้วครับ"

 

ถึงแม้เขาจะไม่รู้ถึงตัวตนของอู๋ฮ่าวเหริน, แต่เขาพอจะมองสถานการณ์ด้านในออกและรู้ว่าตัวตนของชายคนนั้นต้องไม่ธรรมดาแน่

 

อาหารมือนี้เป็นที่น่าสุขสันต์ของดาฟเน่และหลิวหมิงเยี่ย

 

หลิวหมิงเยี่ยได้สนิทกับอู๋ฮ่าวเหรินมากขึ้นเพราะอาหารมือนี้, ส่วนดาฟเน่นั้นยินดีที่ได้พบกับอู๋ฮ่าวเหรินโดยบังเอิญ

 

ส่วนทั้ง 4 คนนั้นยังคงมีการระวังตัวอย่างมากและเกร็งๆ

 

ถึงแม้ว่าอู๋ฮ่าวเหรินจะพยายามอย่างมากที่จะทำตัวให้เหมือนคนธรรมดามากที่สุด, แต่เขาก็ยังส่งแรงกดกันมายังพวกเขาได้อยู่ดี

 

แต่แน่นอนว่าพวกเขานั้นรู้สึกยินดียิ่งกว่าหลิวหมิงเยี่ยและดาฟเน่เสียอีก, เขาได้พบกับอู๋ฮ่าวเหรินและรับประทานอาหารร่วมกับเขาบนโต๊ะเดียวกัน, ถ้าเกิดพูดเรื่องนี้ออกไป หลายคนคงจะต้องอิจฉาพวกเขาจนตายแน่ๆ

 

โดยเฉพาะหลังจากอาหารมือนี้แล้ว, พวกเขายังได้สร้างความสัมพันธ์ในระดับหนึ่งกับฟิวเจอร์กรุ๊ปอีกด้วย

 

ฉางเจี๋ยเมื่อคิดว่าเฉียนเผิงซึ่งออกไปด้วยความโกรธนั้นทำให้เขารู้สึกยินดีมาก, ถ้าเขาเกิดตัดสินใจผิดในวันนี้, เขานั้นไม่อยากที่จะคิดถึงผลที่ตามมาเลย

 

เขาคิดว่าเขาควรจะที่แจ้งพ่อของเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้และให้เขานั้นจัดการตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเฉียนให้เร็วที่สุด

 

แน่นอนว่าทางเฉียนเผิงเอง, หลังจากที่ออกมาด้วยความรู้สึกเหยียดหยามและต้องการที่จะล้างแค้น

 

และเป้าหมายในการล้างแค้นของเขานั้นคือตระกูลฉางที่มาเรียกร้องเก็บเงินจากพวกเขา