CF:บทที่ 792 ล่อลวงสำเร็จ

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

CF:บทที่ 792 ล่อลวงสำเร็จ

 

ไม่นานนัก, ริด้ารู้ว่าการที่เขาระวังตัวนั้นถูกต้องแล้ว, เพราะยานสอดแนมที่เขาส่งไปทั้งหมดนั้นถูกจมหมด

 

ด้วยผลลัพธ์นี้, ได้ทำให้เขารู้สึกโกรธขึ้นมาและในขณะเดียวกัน, เขาก็เข้าใจได้ว่ากำลังของแนวรับในเขตดาวบลูนั้น, ทรงพลังมากกว่าที่เขาคิดเอาไว้

 

อย่างน้อย, ก็ในด้านของการต่อต้านการสอดแนม, พวกเขาน่าจะทรงพลังกว่าหลายๆอารยธรรมในสหพันธรัฐเสียอีก

 

"ท่านผู้การครับ, พวกเราจะเอายังไงต่อดีครับ? พวกเราไม่สามารถตรวจสอบด้านในเขตดาวบลูได้เลยครับ"

 

"งานนี้ดูเหมือนจะยากกว่าที่พวกคาดเอาไว้ซะแล้ว"

 

"ผู้การริด้า, ข้าคิดว่าท่านจะระแวดระวังมากเกินไปแล้วนะครับ, ก็แค่กองยานสอดแนมถูกกำจัดไม่ใช่รึไง? คุณไม่รู้รึไงว่าอู๋ฮ่าวเหรินนั้นเคยร่วมมือกับทางกองทัพในเรื่องของอุปกรณ์ตรวจจับพิเศษ, หมอนั่นน่ะเก่งในเรื่องของการตรวจจับอยู่แล้ว, ข้าคิดว่าคุณควรที่จะออกคำสั่งโจมตีที่นี่ได้แล้ว"

 

"ใช่แล้ว, รีบจัดการเขตดาวนี้กันเถอะ, แล้วพวกเราก็จะได้เทคโนโลยีชุดเกราะรบไวขึ้นยังไงล่ะ"

 

"ทุกคน, สงครามไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะ, ถ้าพวกเราผลีผลามโจมตีไปทั้งๆแบบนี้, แล้วแนวรับของอีกฝั่งเกิดแข็งแกร่งกว่าขึ้นมาล่ะก็, พวกเราคงได้เสียหายหนักอย่างแน่นอน, เอาอย่างนี้ พวกเราจะส่งออกไปกองยานนึงก่อนเพื่อให้ทดลองโจมตีดู"

 

ถึงแม้ว่าเหล่าตัวแทนจะไม่ยินดีกับแผนการโจมตีแบบชักช้าของริด้าก็ตาม, แต่เขาเป็นผู้บัญชาการสูงสุดในครั้งนี้ พวกเขาจำต้องสู้ตามคำสั่งของเขาเท่านั้น

 

ในเขตดาวบลู, มิสต์และเมด้าต่างก็ดูที่รายงานผลการรบแล้วก็ส่ายหัว

 

"อีกฝั่งดูท่าจะระวังตัวแจมาก, ดูเหมือนว่าผู้บัญชาการรบที่มาสู้กับพวกเราในเวลานี้นั้นจะไม่ใช่กระสอบทรายเสียแล้ว" มิสต์กล่าว

 

เมด้ามองไปที่ข้อมูลของการสอดแนมแล้วพูดขึ้นมา "ไม่ใช่กระสอบทรายจริงๆนั่นแหละ, ดูจากการจัดวางแล้วแสดงให้เห็นว่าเขาเก่งมาก, แต่น่าเสียดายที่พวกเขาไม่มีทางที่จะได้ข้อมูลจากพวกเราไปได้ เว้นแต่พวกเขาจะแข็งแกร่งพอที่จะทำลายพวกเราได้เท่านั้น"

 

"รายงานครับ, ข้าศึกได้ส่งกองยานเข้ามาครับ, และกำลังมุ่งหน้ามายังแนวรับแรกของพวกเราครับ"

 

"พวกเขามากันแล้ว"

 

"ลงมือกันเถอะ, ออกคำสั่งให้เคลื่อนทัพและใช้กองยานหุ่นยนต์ออกไปก่อน, จำไว้ด้วยว่าให้แกล้งทำเป็นแพ้แล้วปล่อยให้พวกเขายึดยานรบของพวกเราไปบ้าง"

 

"รับทราบ"

 

"เจ้าคิดว่าพวกเขาจะหลงกลพวกเราไหม?" มิสต์ถามและมองมาที่เมด้า

 

"ก็ถ้าอีกฝ่ายเป็นกองยานของอารยธรรมเดียว, และอยู่ภายใต้การสั่งการของผู้บัญชาการคนนี้, ก็คงจะไม่หลงกลหรอก, แต่น่าเสียดายที่อีกฝ่ายเป็นกองยานร่วม, ตามในแผนการที่วางเอาไว้, แม้ว่าเขาไม่อยากที่จะโดดลงกับดัก แต่เขาก็จะถูกบีบบังคับให้โดดลงไปอยู่ดี"

 

"นั่นสินะ, นี่คือจุดอ่อนของการยานร่วมล่ะนะ"

 

แล้วศึกแรกในเขตดาวบลูก็ได้เริ่มต้นขึ้นที่แนวรับแรกสุด, ในเวลานี้กองยานทั้งหมดที่ออกมาตั้งรับในเขตดาวบลูล้วนควบคุมด้วยหุ่นยนต์

 

เพราะกองยานร่วมนั้นทำการทดลองโจมตี, การปะทะจึงไม่ดุเดือดมากนัก, และทั้งสองต่างก็ยิงถล่มใส่กันในอวกาศ

 

ริดาร์มีสีหน้าที่ไม่ดีขึ้นมาในขณะที่เขามองดูการสู้รบในแนวหน้าอยู่

 

"ท่านผู้การครับ, ยานรบของข้าศึกดีกว่าของพวกเราทั้งในด้านความแม่นยำและความเร็วในการตอบสนองเลยครับ"

 

"นั่นสิ, ดูเหมือนว่าการจะยึดเขตดาวบลูแห่งนี้จะไม่ใช่อะไรที่ง่ายจริงๆซะแล้ว, ในเวลาอันสั้นขนาดนี้ พวกเขากลับสามารถฝึกกองทหารที่เข้มแข็งแบบนี้ขึ้นมาได้"

 

มองไปยังกองยานที่เขาส่งออกไป, ซึ่งกำลังทำท่าจะแย่แล้ว, ริด้าร์จึงได้ออกคำสั่งให้ถอนทัพกลับ

 

1 ชั่วโมงต่อมา, ริดาร์และเหล่าตัวแทนก็ได้ยืนอยู่ในยานรบที่ยึดมาจากเขตดาวบลูได้, แล้วสีหน้าของเขาก็ไม่ดีขึ้นหนักกว่าเดิมอีก

 

"ผู้การริด้า, เนี่ยน่ะเหรอที่คุณบอกว่าทหารที่ถูกฝึกมาเป็นอย่างดี" ตัวแทนคนหนึ่งพูดขึ้นมาอย่างเหยียดหยาม"

 

ตัวแทนอีกคนก็พูดขึ้นมาบ้าง "ฮ่าๆ, หลังจากที่สู้รบกันอย่างยาวนาน, ยานรบทั้งหมดที่ถูกทำลายไปนั้นล้วนถูกควบคุมโดยหุ่นยนต์, ช่างเป็นเรื่องน่าขันเสียจริงๆ"

 

เมินเฉยต่อคำเหยียดหยามของตัวแทนเหล่านี้, ริด้าก็ออกคำสั่งออกไป "สองกองยานอีกกองไปเพื่อทดลองโจมตีอีกรอบ, ให้พวกเขาเอาอุปกรณ์ก่อกวนติดตั้งไปด้วยและเปิดฉากการโจมตีแบบในรอบแรก"

 

"รับทราบครับ"

 

ณ ฐานบัญชาการรบในเขตดาวบลู, มิสต์และเมด้าต่างก็หัวเราะเมื่อพวกเขาเห็นการทดลองโจมตีรอบที่สองของกองกำลังร่วม

 

"สั่งการออกไป ให้ไปปะทะกับข้าศึกตามขั้นตอนที่ 2 ในแผนการ"

 

มิสต์มองดูข้อมูลแผนการรบที่อยู่ตรงหน้าและพลางคิดว่าเขาอยากที่จะเจอกับนักวางแผนการที่อยู่หนุนหลังอู๋ฮ่าวเหรินอยู่เสียจริงๆ

 

ซึ่งเขาไม่รู้เลยว่าแผนการรบอันนี้, เกิดมาจากการนิรนัยแผนการรบของอารยธรรมระดับสูงต่างๆมากมายและอีกร้อยกว่าอารยธรรมขนาดกลางในยุคอนาคต

 

แม้แต่, อารยธรรมการจำลองการรบที่นับไม่ถ้วนของอารยธรรมต่างๆก็ถูกบรรจุลงในสุดยอดสมองกลด้วย

 

หากอู๋ฮ่าวเหรินนั้นมีกำลังทหารมากเพียงพอ, คนที่จะมาสู้กับเขานั้นก็เหมือนกับกำลังสู้กับผู้บัญชาการรบทั้งหมดในอนาคต

 

หลังจากที่เริ่มการทดลองโจมตีครั้งที่สอง, ยานรบของกองยานร่วมได้ปล่อยระเบิดก่อกวนสัญญาณออกไปทันที

 

แต่ทว่า, ผลที่ออกมานั้นต่างไปจากที่ริด้าและเหล่าตัวแทนคิดเอาไว้

 

มีเพียงยานรบส่วนหนึ่งที่เป็นอัมพาตไป แต่ก็ยังเหลือยานรบที่ยังสู้อยู่ต่อได้

 

ยิ่งไปกว่านั้น, ยานรบในเขตดาวบลูนั้นก็แข็งแกร่งยิ่งกว่ารอบแรกเสียอีก, แต่ทว่าก็ยังเทียบกับอำนาจการรบของกองยานร่วมไม่ได้อยู่ดี

 

แต่ทว่า, ด้วยสถานการณ์เช่นนี้ได้ทำให้เหล่าตัวแทนพวกนั้นต้องหัวเราะออกมา, และมีเพียงริด้าเท่านั้นที่สับสน

 

"ผู้การริด้า, เห็นมั๊ยพวกเขานั้นแข็งแกร่งไปพอหรอก, ถึงแม้ว่าความสามารถในการรบนั้นจะแข็งแกร่งมากก็ตามที, แต่ความแข็งแกร่งโดยรวมนั้นจัดว่าอ่อนแอมาก, หากพวกเราส่งยานรบทั้งหมดเข้าไป พวกเราก็จะสามารถยึดเขตดาวนี้ได้โดยใช้เวลาไม่นาน"

 

"ใช่แล้วผู้การริด้า, คุณมัวแต่ลังเลอะไรอยู่? อาศัยโอกาสนี้โจมตีเผด็จศึกไปเลย, พวกเขาต้องคิดไม่ถึงแน่"

 

ริด้านั้นยังคงลังเลอยู่, เขาคิดมาโดยตลอดว่ามีอะไรที่ผิดปกติ, แต่เขาก็ยังนึกไม่ออกไปสักที

 

เมื่อได้ยินเสียงตัวแทนเหล่านี้พากันโน้มน้าวเขา, มันทำให้เขาเริ่มรู้สึกเบื่อ, ก่อนที่เขาจะมาที่นี่เขาก็คิดเอาไว้อยู่แล้วว่าตัวแทนเหล่านี้จะต้องสร้างปัญหาให้แน่ๆ

 

"เดี๋ยวก่อนนะ, เดี๋ยวก่อน, ทำไมถึงไม่เจอป้อมปืนของพวกเขาเลย? มันจะต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ"

 

ตัวแทนคนหนึ่งก็พูดขึ้นมา "ถ้าอย่างนั้นคุณก็ส่งยานรบไปกองนึงเพื่อโจมตีข้าศึกจากอีกด้าน แล้วจากนั้นก็ค่อยๆบุกเข้ามาด้านใน, ถึงผมจะไม่รู้หรอกนะว่าพวกเขาจะมีป้อมปืนบ้างรึเปล่าน่ะ"

 

"ก็ได้, ส่งกองยานรบออกไปจัดการกับพวกเขา"

 

เมด้าและมิสต์ไม่คิดว่ากองยานร่วมนั้นจะร่วมมือกันแบบนี้, เมื่อมองไปที่กองยานใหม่ที่โผล่ขึ้นมา, พวกเขาก็ได้ออกคำสั่งให้ไปโจมตีและถอนทัพกลับมา

 

ในขณะเดียวกัน, ก็ได้ออกคำสั่งให้หลังจากที่ยานรบศัตรูเข้ามาด้านในแล้ว, ก็ให้ป้อมปืนทั้งหมดเริ่มการโจมตี

 

ทางด้านของกองยานร่วมนั้น, เมื่อพวกเขาดูกองยานของตัวเองเอาชนะข้าศึกได้, แล้วจากนั้นก็ได้อาศัยช่วงที่ชนะนั้นรุกเข้ามาต่อ, ยกเว้นแต่ริด้า สีหน้าของทุกคนนั้นพากันยิ้มขึ้นมา

 

แต่เมื่อป้อมปืนของเขตดาวบลูได้ปรากฏขึ้นมา, และเริ่มการโจมตีกองยานยานรบที่กำลังขับไล่เหล่าตัวแทนก็พากันยิ้มแก้มปริมากกว่าเดิม

 

"ผู้การริดา, ออกคำสั่งถอนทัพเถอะ, มันเป็นไปไม่ได้ที่กองยานที่มียานรบแค่ไม่กี่ลำจะสู้กับป้อมปืนได้, แต่ทว่าหาดูจากสถานการณ์เมื่อสักครู่แล้ว การป้องกันของเขตดาวบลูนั้นก็ดูท่าจะไปแข็งแกร่งมากเท่าไร"

 

"ใช่, จากที่พวกเขาเห็นนั้น, ต่อให้พวกเราส่งยานรบเข้าไปแค่ 80% ของกำลังรบทั้งหมดที่เรามี, พวกเราก็น่าจะสามารถทำลายป้อมปืนของอีกฝ่ายทั้งหมดได้

 

"ผู้การริด้าครับ, มาหารือกันเรื่องของการโจมตีเผด็จศึกกันเถอะครับ, สถานการณ์ของที่นี่นั้น พวกเราก็น่าจะรู้ได้จากเมื่อสักครู่หมดแล้ว"

 

เมื่อริด้าได้ยินถึงสถานการณ์เมื่อสักครู่แล้ว, สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย, แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

 

ทุกคนเข้ามาในห้องประชุมและเริ่มหารือกันเรื่องการโจมตีเผด็จศึกในครั้งต่อไป

 

หลังจากที่หารือกันเรื่องแผนการรบเผด็จศึกเสร็จแล้ว, เหล่าตัวแทนก็พากันหารือว่าจะแบ่งเขตดาวบลูกันอย่างไรหลังจากที่เข้ายึดเขตดาวบลูเรียบร้อยแล้ว

 

ส่วนริด้านั้นออกมาก่อน, เขานั้นอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ดี

 

กลับไปที่ห้องพักของเขา, เขาหยิบเอาข้อมูลทั้งหมดของเขตดาวบลูออกมาศึกษา, แล้วจากนั้นก็หยิบเอาข้อมูลของอูฮ่าวเหรินออกมาศึกษาอีกครั้งด้วย

 

มองไปที่ข้อมูลเหล่านี้, โดยเฉพาะของอู๋ฮ่าวเหริน เขาไม่คิดว่าชายคนนั้นที่ยอมยกเขตดาวที่ยังไม่ได้พัฒนาให้เป็นของรางวัลนั้น จะยอมยกเขตดาวที่เขาพัฒนาขึ้นมาเองให้คนอื่นง่ายๆแน่

 

แต่ก็น่าเสียดาย, ที่ในปัจจุบันสงครามนี้มันเหนือการควบคุมของเขาไปแล้ว



แสดงความคิดเห็น

0 ความคิดเห็น