CF:บทที่ 780 การขอความช่วยเหลือของทายะล่า

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

เจ้าตัวเขมือบจำนวนมากกำลังปิดล้อมดวงดาวอยู่ไกลๆ

ในเวลานี้, ผู้คนทั้งหมดในสภาของอารยธรรมทายะล่ากำลังมองดูภาพในวิดีโอ, แล้วสีหน้าของพวกเขาก็ไม่ดีขึ้นมาทันที

"มันเป็นไปได้อย่างไร, มันเป็นไปได้อย่างไร, มันมีจำนวนมากขนาดนี้ได้อย่างไร?"

"นี่มันมากกว่า 100 เท่าอีกนะ, เกรงว่านี่มันหลายร้อยเท่าแล้ว, ยิ่งไปกว่านั้นสัตว์ประหลาดพวกนี้ก็ตัวใหญ่กว่าที่พวกเราเคยกำจัดไปเสียอีกนะ"

"ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาหารือเรื่องนี้กันนะ, สัตว์ประหลาดจำนวนมากปรากฏตัวขึ้นมาแล้ว, พวกเราจะทำยังไงกันต่อไปดีต่างหาก? หากพวกมันฝ่าแนวป้องกันเข้ามาได้ ด้วยความเร็วของพวกมันแล้ว คงได้เกิดหายนะขึ้นแน่ๆ"

นายพลที่รับผิดชอบเรื่องการตั้งแนวรับซึ่งอยู่ไม่ไกล ก็ได้พูดขึ้นมาอย่างขมขื่นว่า "ต่อให้พวกเราใช้กองกำลังที่พวกเรามีอยู่ทั้งหมด ก็ไม่เพียงพอที่จะหยุดสัตว์ประหลาดจำนวนมากเช่นนี้ได้หรอกครับ, ยิ่งไปกว่านั้นความสามารถในการเพิ่มจำนวนของพวกมันก็แสดงให้เห็นแล้วว่าสัตว์ประหลาดพวกนี้มันไม่ใช่อะไรที่อารยธรรมทายะล่าของพวกเราจะจัดการได้อีกต่อไปแล้ว"

ทุกคนเงียบสนิท, เพราะพวกเขาไม่ต้องการที่จะบอกสหพันธรัฐจักรวาลเนื่องจากความเห็นแก่ตัวของพวกเขา

แต่จากปัญหาในตอนนี้ต่อให้ไม่ต้องบอก พวกเขาก็รู้ว่าจำนวนเจ้าตัวเขมือบที่มากขนาดนี้ พวกเขาคงได้ตายกันหมดแน่

และหากพวกเขาปล่อยสัตว์ประหลาดพวกนี้ไปเฉยๆให้พวกมันมีโอกาสได้ขยายพันธุ์, พวกมันคงได้กลายเป็นหายนะที่ยิ่งกว่าอารยธรรมปีศาจแน่ๆ

"ทุกคน, นี่ไม่ใช่เวลาจะมัวมาลังเลแล้วนะ, ถ้าพวกเราไม่ร้องขอการช่วยเหลือจากทางสหพันธรัฐตั้งแต่ตอนนี้แล้วล่ะก็, มันก็จะสายเกินไปที่จะขอความช่วยเหลือจากพวกเขาแล้ว"

มีบางคนที่ได้เห็นสถานการณ์ที่พวกเขากำลังเผชิญในตอนนี้, เมื่อใดที่เจ้าตัวเขมือบเปิดฉากโจมตีแล้วล่ะก็, มันคงได้เป็นหายนะของอารยธรรมทายะล่าแน่ๆ

"ถ้าอย่างนั้นก็แจ้งไปยังสหพันธรัฐกันเถอะ แล้วร้องขอการสนับสนุนจากพวกเขา"

เมื่อทางสหพันธรัฐจักรวาลได้รับข้อความมาจากอารยธรรมทายะล่า, ถึงแม้ว่าพวกเขาจะให้ความสนใจในเรื่องนี้, แต่พวกเขาก็ยังไม่เชื่อในทันที

ดังนั้นพวกเขาจึงได้ส่งหน่วยตรวจการณ์ออกไปยังอารยธรรมทายะล่าเพื่อที่จะทำการตรวจสอบสถานการณ์

หน่วยตรวจการณ์เฉพาะกิจนี้, เพราะเรื่องของรูหนอน ทำให้ต้องล่าช้าออกไปเป็นสัปดาห์

กว่าที่พวกเขาจะไปถึงอารยธรรมทายะล่าได้, สถานการณ์ก็ได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงแล้ว

เขตดาวครึ่งหนึ่งของอารยธรรมทายะล่าได้สูญเสียไปแล้ว, และเจ้าตัวเขมือบนั้นก็กำลังรุกรานอารยธรรมทายะล่าอย่างต่อเนื่อง

และจำนวนของเจ้าตัวเขมือบนั้น, หาได้ลดลงไปเลยแต่กลับเพิ่มจำนวนมากขึ้นอย่างมาก

แน่นอนว่า, ในช่วงระหว่างนี้ทางอารยธรรมทายะล่าเองก็ได้ร้องของไปยังทางสภาของสหพันธรัฐให้ส่งกองกำลังมาอยู่เรื่อยๆ แต่พวกเขาก็ปฏิเสธมาโดยตลอด

ในเวลานี้, อารยธรรมทายะล่าไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอีกแล้ว

สำหรับเรื่องของเจ้าตัวเขมือบนั้นพวกเขาไม่ได้รู้สึกว่าโชคดีอีกแล้วในตอนนี้, สำหรับพวกเขามันเป็นหายนะที่น่ากลัว

โดยเฉพาะหลังจากที่กองยานนั้นถูกกินโดยเจ้าตัวเขมือบนั้น, อารยธรรมทายะล่าก็รู้สึกได้ถึงความหวาดกลัว

พวกเขาที่ทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาทำได้เพื่อกำจัดเจ้าตัวเขมือบพวกนั้น, แต่ไม่ว่าพวกเขาจะทำอย่างไร, จำนวนของเจ้าตัวประหลาดนี้ก็เอาแต่จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อเผชิญเข้ากับสถานการณ์นี้, พวกเขาจึงได้เปิดเผยความสามารถพิเศษของเจ้าตัวเขมือบ, แต่ก็ยังไม่มีใครที่สนใจเลย

การมาถึงของเจ้าหน้าที่ของสภาสหพันธรัฐจักรวาลได้ทำให้ผู้นำระดับสูงของอารยธรรมทายะล่ารู้สึกเหมือนกับว่าได้พบกับพระผู้มาโปรดก็ไม่ปาน

"ในที่สุดพวกคุณก็มา"

ทันทีที่ทีมตรวจการณ์ได้ลงมาจากยานอวกาศ, เหล่าเจ้าหน้าที่ของอารยธรรมทายะล่าก็ได้พากันเดินมาและพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น

ไม่น่าแปลกใจ, เพราะในเวลานี้พวกเขากำลังอยู่ในสถานการณ์ที่แย่มาก, ถ้าพวกเขาไม่รีบจัดการกับสัตว์ประหลาดพวกนี้พวกเขาคงได้ตายหมดแน่

เหล่าผู้ตรวจการณ์ไม่เคยคิดว่าจะมีคนที่ออกมาพบกับพวกเขามากมายขนาดนี้

พวกเขานั้นเคยทำภารกิจเช่นนี้มาก่อนหลายครั้ง, แต่ทุกครั้งมีเพียงหน่วนงานระดับล่างที่มารับพวกเขาเท่านั้น, และการดูแลก็แย่มากเช่นกัน

"พวกคุณคือ?"

"พวกเรากำลังรอพวกคุณมานานมากแล้ว, ผมหวังว่าพวกคุณจะช่วยตรวจสอบสถานการณ์นี้อย่างรวดเร็ว, และช่วยแจ้งเรื่องข้อมูลของสัตว์ประหลาดพวกนี้ และให้ทางกองทัพของสหพันธรัฐส่งกองกำลังพลมาช่วยจัดการกับสัตว์ประหลาดพวกนี้ที, พวกเราอารยธรรมทายะล่าจะช่วยช่วยเหลือและสนับสนุนอย่างเต็มความสามารถ"

"ครับ, ไม่ต้องกังวลไป, ให้พวกเราได้ตรวจสอบสถานการณ์ก่อนแล้วจากนั้น..."

"อ้า! จะไม่ให้พวกเราไม่กังวลได้อย่างไร, อารยธรรมทายะล่าของพวกเราสูญเสียเขตดาวไปถึงครึ่งหนึ่งแล้ว, ยิ่งไปกว่านั้นจำนวนสัตว์ประหลาดพวกนี้ก็ยังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ, ถ้าพวกเราไม่รีบหยุดพวกมัน มันอาจจะสายเกินไปก็ได้"

เหล่าผู้ตรวจการณ์รู้สึกได้ถึงความกลัวจากเจ้าหน้าที่เหล่านี้อย่างไม่น่าเชื่อ, ต่อให้เป็นสัตว์ดาราที่ทรงพลังมาโจมตีก็ยังไม่น่ากลัวเท่านี้เลย

เจ้าหน้าที่ของทางทายะล่านั้นไม่ยอมปล่อยให้พวกเขาได้มีเวลาพักเลย, แต่พาพวกเขาไปที่แนวหน้าของสนามรบในทันที, เพื่อให้พวกเขาได้เห็นการต่อสู้กับเจ้าตัวทำลายล้างด้วยตัวเอง

นอกจากนี้, ยังโชว์เจ้าตัวเขมือบที่พวกเขาจับมาให้เหล่าผู้ตรวจการณ์ได้ดู

รวมถึงความเร็วในการขยายพันธุ์ของเจ้าตัวเขมือบที่พวกเขาได้บันทึกเอาไว้ให้เหล่าผู้ตรวจการดูด้วย

หลังจากที่ได้ศึกษาข้อมูลเหล่านี้ทั้งหมด, จากตอนแรกที่พวกเขารู้สึกได้ว่าสัตว์ประหลาดพวกนี้เหมือนกับเป็นสมบัติ แต่แล้วสีหน้าของพวกเขาก็ต้องเปลี่ยนไป

ถึงแม้ว่าพวกมันจะกินแร่ธาตุเข้าไป, ทำให้พวกมันสามารถสกัดแร่ที่บริสุทธ์ออกมาได้

แต่ด้วยความสามารถในการขยายพันธุ์อย่างรวดเร็วเช่นนี้, ทำให้พวกเขารู้สึกกลัวขึ้นมา

หากสัตว์ประหลาดพวกนี้ไม่ได้ถูกควบคุม, พวกมันก็จะสามารถยึดครองทั้งสหพันธรัฐได้ด้วยความเร็วในการกินและการเพิ่มจำนวนของพวกมัน

ในตอนที่ทางสหพันธรัฐจักรวาลได้รับรายงานจากทีมผู้ตรวจการที่ได้ส่งไป, พวกเขาก็รู้สึกเหลือเชื่อ

จริงแล้ว, พวกเขาเองก็สงสัยข้อมูลที่ทางอารยธรรมทายะล่าให้มาอยู่เช่นกัน, พวกเขาคิดว่าอาจเป็นแผนการที่ทางอารยธรรมทายะล่าต้องการให้ทางสหพันธรัฐส่งกองทัพไปช่วยเร็วขึ้นเท่านั้น

ในเวลานี้ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่แผนการแล้ว, แต่ผลมาจากการถูกกดดันโดยเจ้าตัวเขมือบ

หากต้องเผชิญการสถานการณ์ที่อารยธรรมกำลังสูญสิ้น, พวกเขาเองก็ไม่ตัวเลือกมากนั้นนอกจากพวกเขาจะต้องยอมเผยแพร่ข้อมูลพวกนี้ออกมา

ทางสภาของสหพันธรัฐ, เมื่อเผชิญเข้ากับสภาพของทางอารยธรรมทายะล่าและคุณค่าของเจ้าตัวเขมือบ จึงได้เริ่มหารือกัน

"เจ้าสัตว์ประหลาดที่พิเศษพวกนี้, ถ้าพวกเราสามารถจับพวกมันและเลี้ยงดูพวกมันในสถานที่ปิด, พวกมันจะเป็นเครื่องจักรขุดเหมืองที่ยอดเยี่ยมมากเลยล่ะ"

"จริงด้วย, จากที่เห็นพวกมันสามารถกินแร่ธาตุได้ทุกชนิดเลยนะ"

"ถ้าเป็นเช่นนั้น, พวกเราก็ส่งกองยานของพวกเราออกไปจับสัตว์ประหลาดพวกนั้นมากันเถอะ, อย่างไรก็ตาม ด้วยความเร็วของการขยายพันธุ์ของพวกมัน, แค่จับมาซักไม่กี่ตัวก็น่าจะเพียงพอ"

"เดี๋ยวก่อนนะ, พวกคุณเห็นแค่ประโยชน์ของเจ้าตัวพวกนี้, แต่พวกคุณไม่เห็นความน่ากลัวของมันมั่งรึยังไง?"

"แน่นอน, พวกมันมีอันตราย แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่มากขนาดนั้น"

"ผิดแล้ว, พวกคุณเข้าใจผิดหมดแล้ว, ถ้าปล่อยให้สัตว์ประหลาดพวกนี้ให้ขยายพันธุ์ได้ พวกมันคงได้เขมือบทั้งสหพันธรัฐแน่"

มีการโต้เถียงกันเกิดขึ้นในห้องประชุม, และมีความคิดเห็นที่ต่างกันออกไป

มีบางคนที่คิดว่าการกำจัดสัตว์ประหลาดพวกนี้คือหนทางที่ดีที่สุด

และบางคนก็ต้องการที่จะจับสัตว์ประหลาดพวกนี้เพื่อการขุดหาแร่ธาตุบนดวงดาว

เป็นที่รู้กันดีว่าบนดาวที่ทรัพยากรขาดแคลน, การทำเหมืองแร่นั้นจึงเป็นอะไรที่ขาดทุนมาก

แต่ถ้ามีสัตว์ประหลาดพวกนี้, มันก็จะไม่ขาดทุนอีกต่อไป

แต่สุดท้าย, ทั้งสองฝ่ายก็ตกลงกันได้และส่งกองกำลังออกไปช่วย

ไม่ว่าจะจำเจ้าตัวเขมือบกลับมาได้หรือไม่นั้น, แต่ต้องกำจัดพวกมันให้ได้ทั้งหมด, และทางกองทัพจะต้องไม่ปล่อยให้พวกมันรอดไปได้

สมาชิกของทางสภาเหล่านี้พวกเขาไม่รู้เลยว่าพวกเขาต้องชดใช้อย่างเจ็บปวดที่สุด เพราะความเห็นแก่ตัวของของพวกเขาเอง