RC:บทที่ 92 ความสุข

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

RC:บทที่ 92 ความสุข

จากนั้นหลินเฟิงก็จะกลับไปนอนได้สักที เขาป้อนน้ำยาวิวัฒนาระดับต่ำขวดสุดท้ายให้กับงูหลามดำ

หลังกินมันลงไป รอยแผลตามตัวของงูหลามดำก็ถูกฟื้นฟูด้วยความเร็วที่ตาเปล่าสามารถมองเห็นได้ มันถูกรักษาจนเสร็จสมบูรณ์ภายในไม่กี่ลมหายใจ

เมื่อเห็นภาพเหล่านี้ งูหลามดำก็มีความสุขมาก

มันถูกบังคับให้ทำสัญญากับหลินเฟิงก็จริง แต่ถ้าหากมันรู้ว่าหลินเฟิงมีของดี ๆ พวกนี้อยู่ มันคิดว่าน่าจะขโมยองุ่นและไก่ให้มากกว่านี้

หลังกินน้ำยาเข้าไป งูหลามดำก็เข้าสู่ภาวะหลับลึกอย่างรวดเร็วเหมือนกับตอนทำพันธะสัญญากับสัตว์วิญญาณตัวก่อนหน้า

งูหลามดำได้กลายมาเป็นครึ่งสัตว์วิญญาณขั้นต่ำแล้วและมันได้กินองุ่นที่มีพลังวิญญาณของหลินเฟิงอย่างมากมาย

ในขณะที่ได้กินน้ำยาวิวัฒนาการระดับต่ำของหลินเฟิง วิวัฒนาการของมันก็เพิ่มมากขึ้น ดังนั้นเมื่อกินน้ำยาวัฒนาการระดับต่ำเข้าไปแล้วจึงทำให้มันหลับลงไป

เมื่อหลินเฟิงตื่นขึ้นมา ก็เป็นเวลาบ่ายแล้ว เขาลุกขึ้นและเดินไปที่สถานีขยะเพราะเขาต้องการจัดการกับขยะและสิ่งปฏิกูลต่าง ๆ เป็นเวลามากกว่าหนึ่งสัปดาห์แล้วที่ขยะและสิ่งปฏิกูลถูกสะสมเพิ่มมากขึ้น

ขณะที่หลินเฟิงไปถึง จื่อเฉิง ลูกพี่ลูกน้องของเขากำลังยุ่งอยู่จนไม่ว่างไปกินข้าว

"จื่อเฉิง นี่ก็บ่ายแล้ว ทำไมนายถึงยังยุ่งอยู่ล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าร่างกายสำคัญนะ ร่างกายนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดไม่รู้เหรอ?" หลินเฟิงกล่าว

"ขอบคุณครับพี่เฟิง ผมทราบแล้ว ผมใกล้จะจบงานแล้วครับ!" ลูกพี่ลูกน้องกล่าวอย่างอารมณ์ดี

"เอ๋ วันนี้นายอารมณ์ดีนะ ดูสดชื่นและมีพลังดี!" หลินเฟิงกล่าว

"ฮ่าฮ่า ขอบคุณมากครับพี่เฟิง ลูกของผมคลอดแล้วแหล่ะ!" ลูกพี่ลูกน้องจื่อเฉิงลูบหัวแล้วกล่าวอย่างมีความสุข

"คลอดแล้วเหรอ? ได้ งั้นฉันจะให้วันหยุดนาย ฉันลืมเรื่องนี้ไปได้อย่างไรนะ!" หลินเฟิงตบหน้าผากแล้วพูดออกมา

หลายวันมานี้เป็นเพราะตารางงานที่ยุ่งเหยิงและการบาดเจ็บของหลินเฟิง เขาจึงลืมไปว่าภรรยาของจื่อเฉิงใกล้จะคลอดแล้ว

"แล้วทำไมนายถึงไม่บอกฉันล่ะ?" หลินเฟิงตำหนิออกไปตรง ๆ

"เอ่อ ผมก็อยากจะบอกพี่นะ แต่ป้าบอกว่าพี่ป่วยอยู่ ผมเลยไม่ได้บอกพี่ในตอนนั้น!"

"อ้อ งั้นเหรอ แล้วแม่กับเด็กสบายดีใช่ไหม?" หลินเฟิงถามขึ้นอีกครั้ง

"ขอบคุณครับพี่เฟิง ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับ!"

"ผู้ชายหรือผู้หญิงล่ะ?" หลินเฟิงรู้แค่ว่าเป็นฝาแฝด

"ผู้ชายสองครับ ฮิฮิ!"

"โอ้ เยี่ยมเลย!" หลินเฟิงดีใจที่ได้ยินแบบนั้น เขาตบบ่าของจื่อเฉิงด้วยความตื่นเต้น

"ไม่สงสัยเลยว่าทำไมนายถึงดูเปี่ยมไปด้วยพลังงานในทุกวัน เป็นเพราะว่าเมื่อนายกลับบ้านไปก็ได้เจอเด็ก ๆ หลังจบงานล่วงหน้า!" หลินเฟิงกล่าว

งานของจื่อเฉิงนั้นกดดันมาก และในทุก ๆ วันเขาจะทำงานให้เสร็จก่อนเวลาซึ่งจะสร้างความพอใจแก่เขามาก ยิ่งไปกว่านั้นในอนาคตหลินเฟิงตั้งใจที่จะจ้างคนอีกกลุ่มมาทำงานแล้วยกหน้าที่การจัดการวางแผนให้จื่อเฉิง แต่เขาก็ยังไม่ได้ทำสักที

"ทำงานเยอะ ๆ แล้วฉันจะเพิ่มพิเศษให้นาย 500 หยวนในเดือนหน้า!" หลินเฟิงกล่าวออกมา

"พี่เฟิง พี่เฟิง ไม่จำเป็นหรอกครับ แค่นี้ก็มากพอแล้ว!" จื่อเฉิงรีบพูดปฏิเสธทันที

หลินเฟิงจ่ายให้เขา3500ต่อเดือนซึ่งดีต่อเขามากแล้ว เพราะแม้ว่างานจะสกปรกแต่ก็ไม่หนักมากนัก

มันดียิ่งกว่างานที่เขาเคยทำในไซต์งานก่อสร้างที่มีแต่ซีเมนต์และก้อนอิฐมาก ๆ

"ไม่เป็นไร เอาไว้ซื้อนมผงให้เด็ก ๆ แค่ทำให้ดี พี่ชายของนายจะไม่ปฏิบัติต่อนายอย่างย่ำแย่หรอกนะ!" เมื่อกล่าวจบหลินเฟิงก็เดินเข้าไปข้างในโดยไม่เหลือโอกาสให้จื่อเฉิงได้ปฏิเสธเขาได้อีก

ไม่นาน หลินเฟิงก็ออกมาจากสถานีขยะพร้อมกับน้ำยาวิวัฒนาการระดับต่ำสี่ขวดและน้ำยาเร่งโตระดับต่ำอีกสี่ขวดในแหวนมิติของเขา

นอกจากนี้ ยังมีหนังสือในแหวนมิติของหลินเฟิงอีกหนึ่งเล่มซึ่งยังไม่นำมาใช้งาน ซึ่งบนหน้าปกปรากฏคำแนะนำจำนวนหนึ่งที่หลินเฟิงยังไม่มีเวลาอ่านมัน ดังนั้นเขาจึงโยนมันไปไว้ในแหวนมิติเพราะเขายังไม่มีเวลาศึกษามันเลย

หลังเดินออกมา หลินเฟิงก็ขอให้ลูกพี่ลูกน้องของเขาปลูกองุ่นขึ้นอีกครั้ง ในครั้งนี้เขาจะปลูกมากกว่าสี่ต้น ตอนนี้หลินเฟิงจึงมีองุ่นทั้งหมดสิบหกต้น

ผลผลิตในทุกวันนี้ใกล้จะถึงหกร้อยจินแล้ว หลินเฟิงตั้งใจว่าจะส่งห้าร้อยจินไปให้ร้านของบอสเติ้งที่สั่งซื้อในแต่ละวันไปมากกว่าหนึ่งร้อยจิน

"แผนเปิดร้านค้าออนไลน์ควรจะทำมันได้แล้ว!" หลินเฟิงคิดขึ้นมาในใจ 

คราวก่อนที่ร้านค้าของบอสเติ้งถูกพังแล้วทำให้องุ่นของหลินเฟิงขายไม่ออกเป็นอาทิตย์ จึงทำให้หลินเฟิงคิดถึงร้านค้าออนไลน์ขึ้นมา

คงเอาความหวังทั้งหมดไปไว้ที่ร้านของบอสเติ้งไม่ได้ วันหนึ่ง หากมีบางสิ่งเกิดขึ้นกับเขา องุ่นของหลินเฟิงก็จะขายไม่ออก ดังนั้นหลินเฟิงจึงต้องหาหนทางที่สองซึ่งก็คือร้านค้าออนไลน์!

มันไม่ใช่สิ่งที่แปลกใหม่ การขายผลไม้ออนไลน์ได้รับความนิยมมานานแล้ว

หลินเฟิงกล่าวและลงมือทำ อย่างแรก เขาเข้าไปในแอพขายของออนไลน์ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดและสมัครสมาชิก

จากนั้นเขาจึงคลิกเปิดร้านขึ้นมาร้านหนึ่งและใส่ข้อมูลที่สำคัญของเขา, ใบรับรองชื่อจริง ฯลฯ 

หลังกรอกข้อมูลเสร็จสมบูรณ์ หลินเฟิงจึงอัปโหลดรูปองุ่นที่เขาถ่ายไว้เมื่อไม่กี่วันก่อนเพื่อใช้เป็นรูปเผยแพร่ โดยเฉพาะรูปที่ถ่ายภายใต้แสงอาทิตย์ซึ่งดูราวกับดินแดนแห่งเทพนิยายที่อยู่บนโลกใบนี้

ดวงอาทิตย์ที่สว่างไสว, น้ำค้างอันแสนสดชื่น, พวงองุ่นใสกระจ่างที่แขวนอยู่บนต้นไม้ใหญ่ราวกับต้นคริสมาส

"ฮ่า ฮ่า ตอนนี้ทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย ฉันกำลังรอให้ลูกค้าเข้ามาเห็นองุ่นหลินซี่ย์ของฉัน!" หลินเฟิงหัวเราะ

ติ๊งติ๊ง ติ๊งติ๊ง!

ขณะนั้นเอง เสียงโทรศัพท์ของหลินเฟิงก็ดังขึ้น หลินเฟิงเห็นบนหน้าจอว่าบอสเติ้งโทรมา

"ฮัลโหล บอสเติ้ง! สบายดีไหมครับ!"

"เสี่ยวเฟิง ร้านจะเปิดในวันพรุ่งนี้แล้ว นายส่งองุ่นมาในวันพรุ่งนี้ได้เลย วันนี้มีคนมาที่ร้านเยอะมากๆ ๆ ๆ มากจริง ๆ จนบอกได้เลยว่ามันมากจนเกินไป!" บอสเติ้งกล่าว

"แล้วอย่างไร? คนมาเยอะมาก ๆ ไม่ดีเหรอครับ? " หลินเฟิงถามอย่างแปลกใจ

"พวกเขาต่างก็มารอองุ่นของนาย ถ้าพวกเขาไม่ได้ซื้อมันไป พวกเขาก็จะพังร้านของฉันน่ะสิ!"! ฮ่า ฮ่า! " บอสเติ้งหัวเราะและกล่าวออกมา

"โอเคครับ ตอนนี้กำลังขยายพื้นที่ปลูก ผมจะส่งให้คุณวันละ 500 จินนะครับ!" หลินเฟิงพูด

"สุดยอด ในที่สุดก็ขยายสักที! อีกอย่าง ตอนนี้ก็สิ้นเดือนแล้ว ฉันจะจ่ายให้นายเลยละกัน!" บอสเติ้งกล่าวอย่างใจปล้ำ

"โอเค ขอบคุณครับบอสเติ้ง!" หลินเฟิงกล่าว

"ที่ไหนดี? อ้อ ฉันลืมบอกนายว่าร้านของเหล่าหวางจะเปิดอีกครั้งในวันพรุ่งนี้นะ!" บอสเติ้งกล่าว

"โอ้ ดี ดี ยินดีด้วยนะครับ! วันนี้เป็นวันที่ดีจริง ๆ มีแต่ข่าวดีทั้งนั้นเลย ฮ่า ฮ่า! " หลินเฟิงหัวเราะขึ้นมา

"ฮ่า ฮ่า ใช่ อ่อ ตอนนี้ฉันกำลังยุ่งมากเลย โอกาสเหมาะ ๆ ไว้ไปทานข้าวด้วยกันนะ!"

"โอเคครับ เอาเรื่องงานไว้ก่อนเลยครับ" จากนั้นหลินเฟิงก็วางสาย

ติ๊งติ๊ง ติ๊งติ๊ง!

แม้ว่าหลินเฟิงเพิ่งจะวางสาย ก็มีสายโทรเข้ามาอีก เมื่อหลินเฟิงมองดูจึงพบว่าเป็นบอสหวางที่เห็นได้ชัดว่าวันนี้ เขาก็คงโทรมาแจ้งหลินเฟิงว่าเปิดร้านเช่นกัน

"เสี่ยวเฟิง ร้านของฉันจะเปิดพรุ่งนี้ ถ้าว่างเมื่อไหร่ฉันจะไปเอาของนะ!" บอสหวางกล่าว

"ได้ ได้ ว่างเมื่อไหร่ก็มาได้เลยครับ!"

"แล้วก็เอาไก่มาเพิ่มอีกนะและจากนี้ไปก็ส่งมาวันละยี่สิบตัวเลย สิบตัวมันน้อยเกินไป!" หลินเฟิงต้องเพิ่มปริมาณไก่ฟินิกซ์เพราะไก่สิบตัวต่อวันตามที่เคยส่งไปนั้นไม่พอขายอีกต่อไป

"โอเค โอเค เดี๋ยวผมจะเพิ่มปริมาณเป็นยี่สิบเลยนะครับ!" หลินเฟิงตอบ

เยี่ยมเลย ต้องอย่างนั้นสิ เดี๋ยวฉันจ่ายให้นายเลยนะ" บอสหวางกล่าวแล้วก็วางสาย

ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลินเฟิงก็ได้รับเงินสองก้อนใหญ่