RC:บทที่ 329 ต้นไม้ปริศนา

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

RC:บทที่ 329 ต้นไม้ปริศนา

ในตอนนั้น มีเพียงแค่ชายแข็งแกร่งระดับ S เท่านั้น โดยชายทั้งสามจากตระกูลตงฟางและสามคนจากตระกูลฮวงฝูซึ่งอยู่เหนือระดับ S ไปอีก พวกเขาแล้วแต่เป็นผู้แข็งแกร่ง

เสือขาวมองผู้คนที่วิ่งเข้ามา ไม่มีท่าทีตื่นกลัว และไม่ได้เคลื่อนไหวไปไหนราวกับรอที่จะให้พวกนั้นเข้ามาอยู่แล้ว

“พวกเจ้าไม่ฟังคำเตือนของข้าเองนะ ข้าเลยต้องทำแบบนี้” ในขณะที่คนทั้งหกกำลังวิ่งจะมาถึงตัวเสือขาวแล้วนั้น มันก็จ้องไปที่พวกเขาก่อนจะกล่าวออกมา

ต่อมา จู่ๆ เสือขาวก็กระโดดผาง ปีกที่อยู่ด้านหลังกระพือไปมาอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะโผทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า

มันอ้าปากขึ้นก่อนที่แสงจากลูกบอลขนาดใหญ่จะปะทุออกมาอย่างรวดเร็วว่องไวและระดมเข้ามาไม่หยุด จนชายร่างกำยำทั้งหกคนที่กำลังรีบเข้ามายังไม่มีเวลาได้ตั้งตัวเลย จนในที่สุดก็โดนโจมตีก่อนจะล้มลงกับพื้น เกือบจะหมดสติ

“โอโห เจ้าเสือขาวตัวนี้เก่งเป็นบ้า” ทุกคนต่างรู้สึกแปลกใจ ทั้งๆที่นี่เป็นแค่ดวงจิตที่แยกออกมาของเสือขาวหลังจากถูกกักขังมาหลายปี จึงทรงพลังเช่นนี้ 

ส่วนที่เหลืออีกสี่คนนั้นต่างอึ้งไปเมื่อเห็นเสือขาวเข้าทำร้ายสองคนด้วยการโจมตีหนึ่งครั้งเพียงนิดเดียว แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังไม่หยุดเข้ามา ก่อนจะดาหน้าเข้าโจมตีเสือขาวตัวนั้นทีละคน

ตงฟาง เชาหยางลั่นไกปืนยาวในมือขึ้นมาก่อนจะว่าเสียงลั่น “ปืนลวงตา”

การยิงของเขายังทำได้ยอดเยี่ยมเช่นเดิม ทั้งดุดันและกล้าแกร่ง แล้วทันใดนั้นเองเงาจากปืนนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้น กระจัดกระจาย

แต่อย่างไรก็ตาม เสือขาวตัวดังกล่าวก็ไม่ได้นึกเกรงกลัวเงาเป็นแฉกๆนับไม่ถ้วนนั่นเลย เหลือไว้แต่เพียงร่องรอยของเงาที่เคยปรากฏอยู่เดิม ก่อนที่เงาที่แยกออกมานั้นจะพุ่งแทงเงาพวกนั้นเรียงตัว 

เมื่อเงาลำปืนหายไป ร่างของเสือขาวก็ปรากฏขึ้น แถมยังไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆอีกด้วย และในทางตรงกันข้าม เขาก็ไม่รู้เลยว่าลูกบอลแสงสีขาวลูกใหญ่เกินจะประมาณได้ก่อตัวขึ้นในปากของมัน ก่อนจะพ่นออกไปที่ตงฟาง เชาหยาง

“เป็นแบบนี้ไปได้ยังไงกัน” เมื่อเห็นแบบนี้ ตงฟาง เชาหยางก็ถึงกับอึ้งไปและจะพาดปืนไว้บนไหล่ของตน

ตูม!

หลังจากเกิดเสียงดังลั่น ลูกบอลแสงก็ปะทะปืนยาวของตงฟาง เชาหยางเข้าเต็มๆ ปืนยาวกระบอกหนานั้นก็ถึงกับงอไปทันที ก่อนจะกระแทกเข้าที่อกของเขา จนปลิวไปด้านหลัง ล้มลงกับพื้นแล้วกระอักเลือด

ในขณะเดียวกันนั้นเอง ฮวงฝู เทียนหนานก็เริ่มเคลื่อนไหว เขามักจะหาช่วงเวลาที่เหมาะสมที่สุดที่จะลงมือในเวลาสำคัญๆได้ ดาบทองคำในมือของเขาจ้วงลงมา ก่อนที่ดาบแห่งแสงที่ไร้เทียมทานจะปรากฏขึ้นมาฟันร่างเสือขาวตัวดังกล่าว

เมื่อเสือขาวเห็นแบบนั้น มันก็ไม่รู้สึกตื่นกลัวหรือหลบเลี่ยงเลย แล้วทันใดนั้นเองปีกที่หลังของมันก็หุบลงเพื่อป้องร่างของมันไว้

ทันใดนั้นเอง ดาบแสงสีทองเล่มใหญ่ของฮวงฝูก็ตัดไปที่ปีกของมันในทันใด

แต่อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ทุกคนเริ่มจะสบายใจกันแล้วนั้น สิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็ได้เกิดขึ้น ดาบเล่มใหญ่ที่แหลมคมเป็นพิเศษนั้นถูกปีกที่ดูจะป้องกันอะไรไม่ได้นั้นตัดขาดกระเด็น ก่อนจะเด้งหลุดไป

ยิ่งไปกว่านั้น  ฮวงฝู เทียนหนานเองก็ได้รับการโจมตีที่สั่นสะเทือนไปทั่วร่างก่อนจะปลิวไปทางด้านหลัง

จนถึงตอนนี้ ชายกำยำผู้มีพลังระดับ S ทั้งสองคนที่รออยู่ด้านหลังก็เข้ามาสมทบ คนหนึ่งมาจากตระกูลตงฟางส่วนอีกคนหนึ่งมาจากตระกูลฮวงฝู พละกำลังของพวกเขาไม่สามารถประมาทได้เลย

หนึ่งในพวกเขาถือดาบขนาดใหญ่เล่มหนึ่ง ส่วนอีกคนถือขวานเล่มใหญ่ พวกเขาร่วมกันเข้าผ่าร่างของเสือขาวร่วมกันด้วยพลังโจมตีที่รุนแรง รู้สึกได้ถึงพลังวิญญาณที่หลั่งไหลออกมามหาศาลผ่านหน้าหลิน เฟิงไป

แต่ถึงแม้จะเผชิญหน้ากับชายทั้งสองคนที่ทั้งแกร่งและโจมตีร่วมกัน เสือขาวตัวนั้นก็ยังดูสงบนิ่ง และเมื่อมันขยับปีก ใบมีดลมขนาดใหญ่สองอันก็ปรากฏขึ้นในทันทีก่อนที่จะฟันลงที่ร่างพวกเขา

อาวุธวิญญาณในมือของชายทั้งสองเข้าปะทะกับใบมีดลม อีกทั้งแสงสีขาวและเสียงร้องลั่นก็แผ่ออกมาในทันที ก่อนที่ร่างของชายทั้งสองจะสั่นไปมา

จนกระทั่งถึงตอนนี้ ทุกคนต่างก็อึ้งไป เมื่อพวกเขาเข้าโจมตีมัน มันกลับไม่สะเทือนเลยสักนิด แต่เป็นพวกเขานี่สิที่ได้รับบาดเจ็บจากเสือตัวดังกล่าวไม่ใช่น้อย

“พวกเจ้ายังอ่อนหัดนัก และข้าเองก็ไม่ได้มีเจตนาจะฆ่าพวกเจ้าด้วย เดี๋ยวข้าคงต้องกลับก่อน อ่อนแอเช่นนี้ ถึงจะได้ผนึกพยัคฆ์ขาวไป พวกเจ้าก็ไม่สามารถรักษาไว้ได้หรอก” เสือขาวตัวดังกล่าวจ้องไปที่ทุกคน ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาเบาๆ

“เหอะ นั่นก็เพราะพวกเรายังใช้พลังออกมาไม่เต็มที่ต่างหาก” ในตอนนั้นเอง ตงฟาง เชาหยางก็ได้เอ่ยขึ้นก่อนจะลุกขึ้นมาจากพื้นในทันที

ตงฟาง เชาหยางจ้องไปที่เสือขาวตัวดังกล่าวด้วยดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยโทสะ การที่ถูกสัตว์วิญญาณหยามหน้าขนาดนี้ นับว่าเป็นเรื่องที่น่าอับอายเลยทีเดียว

“ไม่ต้องซ่อนพลังกันแล้ว เสือขาวตัวนี้แข็งแกร่งกว่าที่เราคิดเอาไว้มาก ถ้าเราไม่ใช้พลังทั้งหมดที่มี เราก็ไม่สามารถเอาผนึกนั่นมาได้” ตงฟาง เชาหยางกล่าวกับทุกคนที่อยู่ข้างหลังเขา

“เอาล่ะ คราวนี้เราจะไม่เล่นแล้ว คงต้องสอนบทเรียนให้ท่านสักหน่อย หรือว่าท่านคิดจริงๆงั้นหรือว่าตัวเองเป็นเสือ” ฮวงฝู เทียนหนานว่าขึ้น 

แล้วทันใดนั้นเอง คนทุกคนที่อยู่ข้างหลังก็ยืนขึ้นก่อนจะปล่อยแรงส่งไปสู่ระดับสูงสุด พลันอาวุธในมือของพวกเขาก็สั่นไปมาราวกับกระตือรือร้นกระหายเลือด

เมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า หลิน เฟิงก็สัมผัสได้ว่าร่างทั้งร่างของเขานั้นมีพละกำลังเต็มเปี่ยม พลางรู้สึกว่าเหมือนตนกำลังต่อสู้อยู่ในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งอยู่เลย

“ฆ่ามัน” ในตอนนั้นเอง ตงฟาง เชาหยางกับฮวงฝู เทียนหนานก็ร่วมมือกันจัดการ

พวกเขาต่างก็ไม่ได้เตี๊ยมกันมาก่อน ทั้งดาบเล่มใหญ่และหอกด้ามยาวในมือของพวกเขาส่งเสียงร้องก่อนจะส่องประกายออกมซึ่งต่างจากก่อนหน้านี้

ชายทั้งสองคนนั้นว่องไวมาก แม้แต่เงาก็ลากตามไปติดๆก่อนจะเข้าโจมตีเสือขาวตัวดังกล่าว

ในตอนนี้ ในที่สุดเสือขาวก็เริ่มแสดงความหวาดกลัวออกมาให้เห็นเล็กน้อย เพราะคนพวกนี้เริ่มจะดึงพละกำลังทั้งหมดของตัวเองออกมาใช้กันแล้ว

เสือขาวลอยขึ้นไปในอากาศ เสียงคำรามของมันดังก้องไปทั่ว และปีกที่หลังของมันนั้นก็กระพือไปมาอย่างต่อเนื่อง และทันใดนั้นเอง ทั้งลมและเสียงคำรามก็พุ่งมาที่พวกเขา

แรงส่งที่เพิ่มมากขึ้นทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้าในบัดดล คนที่มีความสามารถระดับต่ำกว่านั้นก็ถูกพัดกระเจิดกระเจิง แต่อย่างไรก็ตาม คนที่มีพลังระดับ S ที่อยู่หน้าๆก็เริ่มมีปฏิกิริยาตอบโต้อย่างไวว่องก่อนจะปล่อยพลังโจมตีทำลายลมและเสียงคำรามนั้นไป

กำลังการต่อสู้หลักๆก็คือชายทั้งหกคน พวกเขาล้วนแต่เป็นชายผู้แข็งแกร่งระดับ S หรืออยู่เหนือกว่านั้น ส่วนคนอื่นๆเป็นแค่กำลังย่อยๆ เท่านั้น

คนทั้งหมดล้วนพุ่งตัวเข้าสู้กับเสือขาว ไม่นาน เสือขาวผู้ทรงพลังก็ไม่อาจต้านทานได้

ในตอนนั้นเอง หลิน เฟิงก็ได้เริ่มเคลื่อนไหวบ้างแล้ว ท่ามกลางคนมากมายนั้น ไม่มีใครที่สังเกตเขาอยู่แล้ว เมื่อคิ้วของเขาสว่างขึ้นมา ต้นไม้ปีศาจที่แสนจะแข็งแกร่งก็ยื่นออกมาก่อนจะตรงไปที่หัวใจของเสือขาวตัวดังกล่าว

เดิมที เสือขาวก็มัวแต่สนใจพวกผู้มีพลังระดับ S ทั้งหกคนอยู่แล้ว ส่วนคนที่เหลือที่อยู่ด้านหลังนั้นมันไม่ได้นึกสนใจเลย แล้วฉับพลันนั้นเอง มันก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศมาคุก่อนจะหยุดไปชั่วครู่

ต้นไม้ปีศาจทองคำยิงออกไปด้วยลักษณะราวกับปืนยาว ทั้งเร็วและน่ากลัวเอามากๆ และในตอนนั้นเอง เสือตัวดังกล่าวก็มาถึงพวกคนทั้งหกแล้ว การตอบสนองของต้นไม้ปีศาจช้าเกินไป

ตูม!

ทันใดนั้นเอง ก็เกิดเสียงดังขึ้น ต้นไม้ปีศาจทองคำจึงยิงไปที่อกของเสือขาว ก่อนที่ร่างของมันจะผงะถอยไปจนกระแทกกับกำแพงหินที่อยู่ข้างๆ

สิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าทำเอาผู้คนถึงกับตกใจ อีกทั้งยังไม่มีใครสังเกตว่าต้นไม้ปีศาจนี้มาได้อย่างไร พวกเขาเห็นแค่เสือขาวจู่ๆก็ล้มลงก่อนจะได้รับบาดเจ็บสาหัส

ในตอนนี้ ผู้คนต่างไม่มีเวลาทำความเข้าใจถึงที่มาที่ไปของต้นปีศาจทองคำนั่นแล้ว พวกเขารู้แค่ว่านี่ล่ะเป็นโอกาสดีที่จะเพิ่มพลังโจมตีเสือขาวนั่นให้รุนแรงขึ้น