RC:บทที่ 236 ผลน้ำเต้าวิญญาณ

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

RC:บทที่ 236 ผลน้ำเต้าวิญญาณ

"ช่างแข็งแกร่งอะไรอย่างนี้ สัตว์วิญญาณพวกนี้ถูกฆ่าในเสี้ยววินาที ฉันคงทำไม่ได้แน่!" ตงฟางเหลียนมองไปรอบ ๆ และกล่าวด้วยเสียงต่ำ

"และพวกเขาสามารถฆ่าสัตว์วิญญาณมากมายพวกนี้ได้ในเวลาสั้น ๆ ก่อนที่พวกเราจะมาถึง และยังสามารถขุดแก่นวิญญาณของสัตว์วิญญาณแล้วจากไปอย่างใจเย็นได้ พวกนี้คงจะต้องเชี่ยวชาญหรือแม้กระทั่งแข็งแกร่งกว่าฉันแน่ ๆ ถ้าเราไปเจอคนพวกนี้เมื่อไหร่ก็อย่าไปยั่วยุพวกเขาจะดีกว่า!" ตงฟางเหลียนกล่าวจากนั้นก็นำมือถืออกมาแล้วดูแผนที่

หลินเฟิงควรจะเตือนลูกทีมทันทีอย่างไม่ต้องคิด แต่เขากลับไม่กังวลเลยเพราะพวกนั้นมองไม่เห็นอยู่แล้ว ป่านี้กว้างใหญ่ไพศาลเพียงพอให้พวกเขาหาที่ซ่อนตัวได้ไปหลายวัน

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีต้นไม้ปีศาจที่สามารถหาต้นไม้ใหญ่ ๆ สักต้นมาแฝงร่างและซ่อนตัวได้ ถ้าพวกนั้นมีระดับถึง ss ก็หาไม่เจออยู่ดี

"โอ้ นายจะไปกลัวอะไร! เมื่อถึงเวลานั้น นายก็อ้างชื่อพี่ชายของฉันสิ พวกมันคงกลัวจนฉี่ราดแน่! " เย่เฉียวเอ่ยเย้ยหยัน

"นายน้อยเย่เฉียว พี่ชายของคุณนั้นแข็งแกร่งมาก แต่เขาเป็นพี่ชายไม่ใช่ตัวคุณเอง อีกอย่างพี่ชายของคุณไม่ค่อยออกสังคม คนอื่นคงไม่สนใจชื่อของเขาและน่าจะไม่เกรงกลัวพี่ชายของคุณด้วยเช่นกัน!" ขณะเดียวกันเขาก็มองไปยังเย่เฉียวด้วยความรังเกียจและคิดขึ้นมาว่า "ทำไมผู้ทรงพลังอย่างพี่ชายของเขาถึงได้มีน้องชายขี้อวดแบบนี้นะ?"

"ฮ่า ฮ่า นายหมายความว่าอย่างไร? ฉันคิดว่านายกำลังดูถูกพี่ชายของฉันใช่หรือไม่! " เย่เฉียวพูดอย่างหยิ่งยโส

"ไม่ ฉันแค่กำลังพูดความจริง!" ตงฟางเหลียนกล่าว

"ฉันไม่ให้อภัยนายหรอกนะแต่สายตาของนายมันแปลกไป? นายไม่พอใจฉันอยู่ใช่ไหม? หรือนายคิดว่าฉันหลอกนายเล่น! " เย่เฉียวมองดูคนๆ นี้มาตลอดทางแต่เวลานี้ดวงตาของเขากลับไม่พอใจมากขึ้น

กล่าวโดยทั่วไปแล้ว เย่เฉียวมักจะเป็นที่หนึ่งไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนก็ตาม แต่หลังจากที่ตงฟางเหลียนถูกส่งตัวมา เป็นเพราะความแข็งแกร่งของเขา หลายคนเลยไม่ให้ความสนใจเย่เฉียวดังนั้นเขาจึงไม่ชอบใจเลย

เขาเป็นคนที่จะต้องเป็นจุดสนใจและทุกคนให้ความเคารพ เขาชอบเป็นคนที่น่ายกย่องและถูกคนอื่นยกย่อง แต่เมื่อตงฟางเหลียนก้าวเข้ามา ทุกคนที่นี่กลับเชื่อฟังเขาและตงฟางเหลียนก็มักจะสั่งงานเย่เฉียวอยู่บ่อย ๆ

เขาไม่รู้เลยว่าในเวลานี้ ตงฟางเหลียนนั้นรู้สึกมากกว่าไม่พอใจเย่เฉียว ถ้าไม่มีพี่ชายระดับ s อยู่เบื้องหลัง เขาคงจะฆ่าชายคนนี้ไปตั้งนานแล้ว 

เขาเป็นผู้มีพลังระดับ A สูงสุดจากตระกูลตงฟาง ตลอดทั้งชีวิตเขาหวังที่จะบรรลุไปถึงระดับ s สูงสุด แต่เวลานี้เขากำลังโดนผู้มีพลังระดับ B ตัวเล็ก ๆ ที่ขี้อวดดูหมิ่นแล้วเขาจะไม่โกรธได้อย่างไร

เมื่อมองดูคนทั้งสองจากในต้นไม้ หลินเฟิงก็รู้ได้ทันทีว่าภายในกลุ่มกำลังเกิดความผิดปกติ หรือเรียกได้ว่าพวกเขาไม่เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน

โดยเฉพาะเย่เฉียวที่เป็นพวกชอบคุยโวว่าพี่ชายของเขาเป็นผู้มีพลังระดับ S และชอบหยิ่งยโส 

"ไม่มีอะไร ช่างมันเถอะ!" ท้ายที่สุดตงฟางเหลียนก็ดึงสติกลับมาเพราะเขาไม่ต้องการเป็นสาเหตุให้เกิดปัญหาขึ้นในตระกูล ถ้าไม่ใช่คำสั่งจากเบื้องบนให้คุ้มครองพวกเขา เขาก็ไม่อยากจะมาข้องแวะกับคนอย่างเย่เฉียวหรอก คนที่ไม่รู้จักเข้าหาคนอื่นในไม่ช้าก็เร็วเขาก็จะต้องเข้าไปพัวพันด้วยอยู่ดี

"ดี งั้นไม่ต้องสนใตแล้ว แก่นวิญญาณก็ถูกขุดออกไปหมดแล้ว เช่นนั้นก็รีบมุ่งไปที่เป้าหมายกันเถอะ!" ตงฟางเหลียนหันมาคุยกับคนอื่นๆ ขณะนั้นเขาก็คิดขึ้นมาในใจว่า: " เจ้าโง่ ฉันจะไม่ไว้หน้าแกหรอก เดี๋ยวแกก็จะได้เจอดี! ฮ่า ฮ่า! "

ตงฟางเหลียนกล่าวพร้อมกับพาคนอื่น ๆ จากไปอย่างรวดเร็วไม่รีรอโดยมีเย่เฉียวตามไปรั้งท้าย

"ไปที่เป้าหมาย?" หลินเฟิงประหลาดใจ ปลายทางที่คนพวกนั้นจะไปคือที่ไหน?

หลินเฟิงรู้สึกไม่ชอบมาพากลดังนั้นเขาเลยเกิดความคิดขึ้นมาอย่างกระทันหันว่าถ้าเขาติดตามพวกนั้นไปน่าจะดีกว่าจับปลาในน้ำวน

"หวังหาน ตู๋กัง พวกนายสองคนรออยู่ที่นี่ ต้นไม้ปีศาจคุ้มกันพวกเขาไว้ เดี๋ยวฉันกลับมา! มังกรแสงลงไปใต้ดินแล้วตามคนพวกนั้นไป! " หลินเฟิงเอ่ยกับมังกรแสง

"รับทราบ นายท่าน!"

จากนั้นมังกรแสงก็รับหลินเฟิงขึ้นมา หนึ่งคนหนึ่งสัตว์ลงไปใต้ดินติดตามกลุ่มนั้นไปตลอดเวลา

ราวครึ่งชั่วโมงต่อมาคณะเดินทางก็หยุดลงเพื่อคุยรายละเอียด ทั้งสองไม่รู้ว่าพวกเขาคุยอะไรกัน

หลินเฟิงและมังกรแสงอยู่ใต้ดิน ขยับเข้าไปหาอย่างเงียบเชียบและมาอยู่ที่ใต้เท้าของพวกเขา

มังกรแสงมีความเกี่ยวพันธ์กับตัวนิ่มและมีทักษะการซ่อนตัวในดิน แม้แต่คนที่เข้าใกล้ระดับ A สูงสุดก็หาไม่พบ

"นายน้อยเย่เฉียว ผลไม้ที่คุณต้องการอยู่ในป่าด้านหน้า คุณเห็นหรือไม่? มีสัตว์วิญญาณบินได้ที่ทรงพลังปกป้องเอาไว้ พวกมันเป็นสัตว์วิญญาณระดับกลางและระดับสูงเกือบทั้งสิ้น คุณคงจะสำเร็จได้ไม่ง่ายนัก ระวังตัวด้วยล่ะ!" ตงฟางเหลียนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

"จัดการไม่ง่าย? ไม่ใช่ว่านายมีพลังระดับ A หรอกหรือ? นายแค่ไปเด็ดลงมาอย่างสบาย ๆ ไม่ได้เหรอ? " เย่เฉียวถาม

"คุณต้องจัดการด้วยตัวเอง ฉันทำมันไม่ได้หรอก!" รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาสว่างสดใสยิ่งขึ้น

เขามีพลังระดับ A สูงสุด ในเวลานี้เขามีหน้ามีตาเหนือกว่าระดับ B เล็กๆ ที่ขี้โอ่ แต่แปลกที่เขากลับไม่ได้ใส่ใจเย่เฉียวเลย

"งั้นถ้าตระกูลของนายขอให้นายมาเล่นเป่าขนไก่หรอ พี่ชายของฉันจะยอมเสียเงินไปมากโขเพื่อให้ได้เข้าพบตระกูลนาย แล้วพอได้นายมา นายกลับบอกว่าทำไม่ได้ ให้ทำเองงั้นเหรอ?" เย่เฉียวมองตงฟางเหลียนอย่างไร้ความปรานีเล็กน้อย

ขณะเดียวกันเขาก็เห็นอยู่ว่าตงฟางเหลียนกำลังแก้แค้นเขาเพราะทำมันเสียหน้ามาตลอดทาง

"ตระกูลของพวกเราไม่ได้ส่งฉันมาเพื่อปรนิบัติคุณ แต่มาเพื่อปกป้องคุณ มันขึ้นอยู่กับคุณว่าจะเอามันมาได้เองหรือไม่ เพราะพี่คุณจ่ายเงินเพื่อซื้อผลไม้ระดับ A เท่านั้น ดังนั้นฉันจะคอยปกป้องคุณอยู่ตรงนี้ ส่วนการไปเอามันมาไม่ใช่หน้าที่ของฉัน!"

ไม่ว่าเย่เฉียวจะพูดอย่างไร ตงฟางเหลียนก็ไม่ขยับเขยื้อน เขายกมือขึ้นกอดอก เอนพิงต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งแล้วมองไปที่ผลไม้วิญญาณสองลูกที่อยู่บนขอบภูเขาตรงหน้าเขา แล้วเอ่ยขึ้น: " จุ๊ จุ๊ ยอดเขาที่สูงชันพร้อมกับการปกป้องจากเหล่าสัตว์วิญญาณที่ดุร้าย ไม่ง่ายเลยที่จะได้เป็น B สูงสุดตัวเล็กๆ!"

"ผลไม้แห่งการบรรลุ?" หลินเฟิงช็อค

เมื่อมองไปยังทิศที่ตงฟางเหลียนมองไป หลินเฟิงก็เห็นต้นไม้วิญญาณต้นหนึ่งอยู่ที่ขอบภูเขาในระยะไกล ๆ ต้นไม้วิญญาณยืนต้นออกจากหน้าผาและเปล่งแสงสีเขียวจาง ๆ เวลานั้น ผลไม้วิญญาณที่อยู่บนนั้นสุกงอมแล้วและมีสัตว์วิญญาณมากมายคอยปกป้องมันอยู่

ยิ่งไปกว่านั้น เหล่าสัตว์วิญญาณพวกนี้ก็ไม่อ่อนแอเลย พวกมันทั้งหมดต่างก็เป็นสัตว์วิญญาณระดับกลางและระดับสูงและเป็นสัตว์วิญญาณที่บินได้ มันบนไปรอบ ๆ ยิ่งทำให้ยากต่อคนธรรมดาที่จะเข้าไปเอา

หากเป็นตงฟางเหลียนคงเข้าไปเอาได้อย่างง่ายดายเป็นเพราะความแข็งแกร่งในระดับ A สูงสุดของเขา หากลอยตัวอยู่สักพักสัตว์วิญญาณพวกนั้นคงไม่สามารถทำให้เขาบาดเจ็บได้

แต่เย่เฉียวคงทำไม่ได้หรอก เขาน่าจะถูกสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่มีปีกพวกนั้นรุมสกรัมก่อนที่จะไปถึงแน่ๆ เพระสัตว์พวกนี้ไม่ได้อ่อนแอกว่าพวกเขาเลยสักนิด

"นาย!" ใบหน้าของเย่เฉียวเปลี่ยนเป็นสีเขียวด้วยความโกรธ