RC:บทที่ 231 สิงโตขาวเกล็ดมังกร

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

"นายท่าน ระวังด้วย! มีพลังที่แข็งแกร่งกำลังเข้ามาจากทางด้านหน้า มันทรงพลังมากจนน่ากลัว! " เมื่อพวกเขาเพิ่งเข้ามาในป่าต้นไม้ปีศาจก็รีบเตือนหลินเฟิงทันที

ต้นไม้ปีศาจเคลื่อนตัวมาอยู่ด้านหน้าพวกเขา หากมีสิ่งใดเข้ามารบกวนมันจะได้แจ้งหลินเฟิงได้อย่างรวดเร็ว

"ทรงพลังจนน่ากลัว? ทุกคน รีบกลั้นหายใจและซ่อนตัวเร็ว! " เมื่อหลินเฟิงได้ยินอย่างนี้ เขาก็ตื่นตะลึงแล้วรีบบอกหวังหานกับตู๋กัง

ทันใดนั้นพวกเขาก็พบกับสถานที่ที่เต็มไปด้วยพุ่มไม้ให้ซ่อนตัวและกลั้นลมหายใจไว้อย่างมิดชิด

ผ่านไปสองสามอึดใจ พวกเขาก็รู้สึกได้ถึงความกลัวอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ มันเป็นสัตว์วิญญาณที่ทรงพลังจนไม่สามารถเปรียบเทียบกับอะไรได้เลย ก่อนที่พวกเขาจะได้มองเห็นรูปร่างของมันเนื้อตัวของพวกเขาก็สั่นระริกด้วยความกลัวไปก่อนหน้าแล้ว

พื้นดิน, ต้นไม้, หินและสิ่งที่อยู่รอบ ๆ สั่นไหวและทุกอย่างก็ดูเหมือนจะพังทลายลงมา

"ทำไมถึงช่างน่ากลัวอย่างนี้! ร่างกายของพวกเราสั่นจนควบคุมไม่ไหวแล้ว!" หลินเฟิงเอ่ยด้วยความตะลึง

"กรร!" จากนั้นก็มีเสียงคำรามดังขึ้นมาจนสั่นสะท้านไปทั้งป่า เสียงนั้นทำลายต้นไม้ที่อยู่รอบ ๆ ให้แตกเป็นเสี่ยง ๆ และร่วงลงบนพื้น

หลินเฟิงกับหวังหานรู้สึกเหมือนร่างจะฉีกขาด ตู๋กังกับหวังหานทนไม่ไหวจนหมดสติไปแล้ว

เมื่อทั้งสองหมดสติลง น้ำวนสีดำในมือถือของหลินเฟิงก็ออกมาอย่างรวดเร็วแล้วปรากฏเป็นโล่โปร่งใสคลุมร่างพวกเขาทั้งสามเพื่อป้องกันเสียงคำรามอันน่ากลัวนี้

ท้ายที่สุดเมื่อเสียงสงบลง พวกเขาก็ถูกกลบฝังไปด้วยเศษหินและกิ่งไม้ที่หักร่วงลงมา เวลานั้นหวังหานกับตู๋กังก็หมดสติเนื่องจากเสียงคำรามไปแล้วจึงเหลือแค่เพียงหลินเฟิงที่ยังมีสติอยู่

หากไม่ได้โล่แสงจากน้ำวนสีดำที่อยู่ในมือถือของหลินเฟิงแล้ว หลินเฟิงคิดว่าพวกเขาทั้งสามคงจะถูกเสียงคำรามที่น่ากลัวนั่นฉีกเป็นเสี่ยง ๆ ไปแล้ว

เมื่อมีวัตถุขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมาอย่างรวดเร็วที่เหนือหัวของหลินเฟิง ด้วยความรวดเร็วนั้นก็ทำให้หลินเฟิงชะงักไป

สุดท้ายหลินเฟิงก็เห็นร่างของสัตว์วิญญาณตัวนั้นพาดผ่านพุ่มไม้ไปอย่างรวดเร็ว มันเป็นสัตว์วิญญาณรูปร่างมหึมาที่ไม่มีใครรู้จักมาก่อน แต่หลินเฟิงสังเกตเห็นเกล็ดสีขาวใต้ท้องของสัตว์วิญญาณตัวนั้น

แต่ละเกล็ดมีขนาดประมาณหนึ่งฝ่ามือ ความเร็วของมันสูงมากจนหลินเฟิงได้เห็นแค่แว่บเดียวจากนั้นมันก็หายไป

"เร็วเข้า หยุดมันไว้ อย่าปล่อยให้มันออกไปนอกเขตได้ ถ้ามันหลุดไปได้จะทำให้เกิดการบาดเจ็บล้มตายมาก" ขณะที่สัตว์วิญญาณที่น่ากลัวตัวนั้นบินผ่านหบินเฟิงไป ยังมีคนอีกสามคนที่อยู่ด้านหลังพวกเขา ทั้งสามปล่อยพลังที่แข็งแกร่งออกมา

หลินเฟิงปกปิดพลังของตัวเองแล้วซ่อนตัวใต้พุ่มไม้ คนทั้งสามเลยไม่เจอใครอยู่บริเวณนั้นเลยเพ่งความสนใจทั้งหมดไปที่สัตว์วิญญาณที่ทรงพลังตรงหน้าของพวกเขา

สักครู่เสียงของคนกลุ่มนั้นก็หายไปอย่างรวดเร็ว หลินเฟิงจึงออกมาจากพุ่มไม้

จากนั้นเขาก็นำน้ำ, หินวิญญาณ และของอื่น ๆ ที่มีพลังวิญญาณออกมาจากแหวนเก็บของ เขาใช้เวลาอยู่นานกว่าจะทำให้ตู๋กังกับหวังหานฟื้นขึ้นมาได้

เขาต้องเสียพลังไปมากกว่าจะทำให้หวังหานฟื้นคืนสติได้ ไม่เหมือนกับตู๋กังที่ไม่มีพลังจึงได้รับผลกระทบที่ร้ายแรงกว่าแต่เขากลับฟื้นขึ้นมาอย่างรวดเร็วหลังจากหลินเฟิงเรียกเบา ๆ เพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้น "ฮู้ว์ นี่มันคือสัตว์วิญญาณแบบไหนกัน? น่ากลัวชะมัด! " เมื่อหวังหานฟื้นขึ้นมา เขาก็ตกใจกลัวและอ้าปากค้างเพื่อหายใจเข้าปอด

"มันไม่ได้มีแค่สัตว์วิญญาณเท่านั้น แต่ยังมีผู้มีพลังติดตามมาด้วย ดูเหมือนว่าผู้ไล่ตามทั้งสามจะมีพลังไม่น้อยเลย! ฉันชักเริ่มจะสงสัยแล้วล่ะว่าเราน่าจะคิดผิดที่มาที่นี่! " หลินเฟิงกล่าวพร้อมถอนหายใจยาวออกมา

"นายท่าน คราวนี้ถือว่าคงเป็นอุบัติเหตุ เมื่อกี้สัตว์วิญญาณตัวนั้นคือสัตว์วิญญาณระดับ S สูงสุด ข้าคาดว่ามันน่าจะกำลังเข้าสู่ระดับ SS มันคงถูกตระกูลผู้พิทักษ์แผ่นดินโบราณพบเข้า พวกเขาเลยต้องหยุดสัตว์วิญญาณตัวนี้ไว้!" มังกรดำบอก

"S สูงสุด? ในป่าแห่งนี้มีสัตว์วิญญาณที่ทรงพลังอยู่ด้วยเหรอ? " หลินเฟิงประหลาดใจ

"เวลานี้ท่านยังไม่รู้เหรอ? ต่อหน้ามัน เราขยับเขยื้อนแทบจะไม่ได้ แค่พลังที่มันปล่อยออกมาก็เพียงพอที่จะทำให้เราเป็นอัมพาตกันหมดแล้ว!" มังกรดำกล่าว

"ใช่ เมื่อกี้ฉันรู้สึกแย่มาก ๆ ร่างกายสั่นระรัวอย่างควบคุมไม่อยู่จนแทบจะฉีกขาดออก!" เมื่อหลินเฟิงย้อนนึกถึงเหตุการณ์ เขาจึงรู้สึกขนลุกขึ้นมา

"เมื่อกี้คือสัตว์วิญญาณอะไรน่ะ? มันน่ากลัวชะมัด! " หลินเฟิงถาม

หลินเฟิงเห็นเพียงแค่เกล็ดบางส่วนที่ใต้ท้องของสัตว์วิญญาณ เขามองไม่เห็นหน้าตาจึงไม่รู้ว่าเป็นสัตว์วิญญาณประเภทไหน

"นายท่าน ข้าเห็นเกล็ดบนตัวสัตว์วิญญาณผ่านสายตาของท่านและเสียงคำรามของมันเมื่อสักครู่ หากคิดไม่ผิดมันจะต้องเป็นสิงโตขาวเกล็ดมังกรแน่!" มังกรดำเอ่ย

"สิงโตขาวเกล็ดมังกร? มันเป็นสัตว์วิญญาณอะไร? " หลินเฟิงสงสัย

"ข้าไม่รู้รายละเอียดเพียงแต่คิดตามความทรงจำที่อยู่ในจิตเท่านั้น! ยิ่งพลังของข้าแข็งแกร่งเพิ่มมากขึ้นเท่าใด สายเลือดก็ยิ่งหลอมรวมกันมากเท่านั้น และความทรงจำที่ลึกลับมากมายก็จะถูกปลุกขึ้นมา" มังกรดำตอบ

"เยี่ยม เยี่ยมเลย! บอกฉันเมื่อไหร่ที่นายรู้นะ! แล้วเรายังจะเดินหน้าต่ออยู่ไหม? หากเรายังต้องเจอสัตว์วิญญาณที่ทรงพลังอย่างนั้นแล้วเมื่อไหร่เราจะเสร็จงานกันล่ะ? " หลินเฟิงนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่แล้วก็ยังคงรู้สึกกลัวอยู่เลย

"ไปต่อเถอะ ถึงจะมีอุบัติเหตุบ้างแต่เราก็มาถึงที่นี่กันแล้ว เรามาถึงครึ่งทางแล้วนะ! อีกอย่าง เรื่องแบบเมื่อกี้คงไม่เกิดขึ้นแล้วหล่ะ" มังกรดำบอก

มังกรดำไม่คาดคิดว่าโชคของพวกเขาจะเลวร้ายขนาดนี้ เพิ่งเข้าป่ามาก็เจอเข้ากับสิ่งนั้นที่พวกเขาไม่ได้ต้องการเลย

"ใช่ คงงั้น!" หลินเฟิงคิดแบบนั้นแล้วเดินหน้าต่อไป

ขณะเดียวกัน หลินเฟิงก็ยังนึกถึงโล่แสงจากกระแสน้ำในมือถือของเขาที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ซึ่งบางทีก็ปรากฏบางทีก็ไม่ปรากฏ แล้วกระแสน้ำวนสีดำนั้นน่าเชื่อถือได้ไหมนะ

เมื่อหลินเฟิงหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาแล้วมองดู น้ำวนสีดำก็หยุดหมุนราวกับมันเป็นเพียงภาพหน้าจอในมือถือ

"เกิดอะไรขึ้นเหรอ?" เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเหตุการณ์แบบนี้ มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

"พี่เฟิง มีอะไรเหรอ?" หวังหานถาม

"โอ้ ไม่ ไม่มีอะไร!" หลินเฟิงทำใจให้สงบ

"เป็นเพราะกระแสน้ำดำเพิ่งปรากฏออกมาเป็นโล่ปกป้องเลยใช้พลังงานไปมากจนต้องหยุดพักรึเปล่านะ?" หลินเฟิงคิดในใจขณะที่เดินอยู่

เมื่อเร็ว ๆ นี้ พวกเขาจำเป็นต้องเดินทางไกล แต่พอเข้ามาแล้วหลินเฟิงกลับรู้สึกไม่สบายใจอยู่ตลอดเวลา