CF:บทที่ 645 การผจญภัยในจุดเริ่มต้น

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

CF:บทที่ 645 การผจญภัยในจุดเริ่มต้น

 

ด้านนอกโบราณสถานนั้น ลมและเมฆเริ่มก่อตัวกันมากขึ้น และกองกำลังภายนอกทั้งหมดก็รีบส่งทหารและผู้คนเข้ามาภายในโบราณสถานกันแล้ว

 

ภายในโบราณสถาน อ้างอิงตามแผนที่ อู๋ฮ่าวเหรินเดินตรงไปตามทางที่จะนำไปสู่จุดหมายแรก นั่นคือคลังเก็บวัตถุดิบ

 

ยืนอยู่ตรงปากทางเข้า อู๋ฮ่าวเหรินก็รู้สึกลังเลขึ้นมาขณะที่มองไปยังพลังงานที่กำลังแปรผันถี่มากขึ้น

 

“นายแน่ใจนะว่าจะไม่มีอะไรอันตรายอยู่ในนี้น่ะ?” อุปกรณ์ของเขายังคงตรวจเจอว่าพลังงานแปรผันภายใต้นี้มันค่อนข้างจะไม่มั่นคงมากๆ มันต้องมีเครื่องกำเนิดพลังงานอะไรบางอย่างทำงานอยู่แน่ๆ

 

“มันไม่ควรจะมีอันตราย” นักวิจัยเอ่ยขึ้นอย่างลังเลเช่นกัน “พวกเราลองดูข้อมูลที่เกี่ยวข้องให้แล้ว และไม่มีการบันทึกนะว่ามีอันตรายอะไรอยู่ที่นี่ ณ ตอนนั้น”

 

“ฉันคิดว่ามันจะดีกว่าถ้าระวังตัวไว้ แล้วก็ถ้านายเริ่มใช้งานอุปกรณ์ป้องกันตนเองแล้ว แม้มันจะมีอันตรายอะไรเกิดขึ้นมาจริงๆ อย่างน้อยๆนายก็มั่นใจได้เลยว่านายจะมีเวลาที่จะกลับออกมา” ชาวไร่พูดเตือน

 

อู๋ฮ่าวเหรินพยักหน้า ถึงแม้ว่าภาพที่มองจากหน้าทางเข้านั้นจะดูไม่มีอันตรายอะไรรออยู่ก็จริง แต่เขาก็รู้สึกไม่ดีอยู่ตลอดเวลาเลย

 

เมื่ออุปกรณ์ป้องกันตัวเองของเขาเริ่มทำงาน อู๋ฮ่าวเหรินก็ยังคงรู้สึกไม่สบายใจ เขาถือเครื่องป้องกันเครื่องอื่นในมือไว้อีกและพร้อมที่จะใช้งานมันตลอดเวลา และนี่ก็ทำให้เขาได้เห็นว่าอุปกรณ์พวกนี้แข็งแกร่งขนาดไหน

 

เขาหยิบเอาชิ้นส่วนเหล็กแข็งออกมาจากระบบซองแดงและโยนมันเข้าไปยังจุดที่น่าสงสัย และเพียงครู่เดียวเหล็กนั้นก็หายไปเลย ไม่มีแม้แต่เศษซากใดๆเหลือให้เห็นด้วย

 

การเดินเข้าไปด้านในนั้นต้องใช้ความระมัดระวัง อู๋ฮ่าวเหรินมองสิ่งปลูกสร้างหน้าตาประหลาดตรงหน้าเขา ถ้ายึดตามข้อมูลที่ได้มาจากเหล่าคนในซองแดงแล้ว นี่น่าจะเป็นส่วนที่ใช้ในการต้อนรับของอารยธรรมนี้

 

ในความเป็นจริง หากว่ากันตามตรง ทางที่เข้ามานั้นค่อนข้างจะเรียกว่าลักลอบเลยก็ว่าได้ ถ้าไม่ใช่เพราะอุปกรณ์ที่ติดตัวมาแล้ว หลายๆอย่างที่พกมาด้วยคงได้เป็นอัมพาตไปแล้วเพราะพลังงานอวกาศที่ปกคลุมที่นี่

 

ตอนที่เขาเข้ามา เขาจำเป็นต้องเข้ามาพร้อมอุปกรณ์ป้องกันตัว ในตอนนั้นหากไม่มีใครคอยช่วยเหลือแบบนี้ ป่านนี้่เขาคงตายเพราะอุปกรณ์ที่ช็อตไปแล้ว

 

“ตึกพวกนี้ใช้วัสดุอะไรสร้างเนี่ย? รู้สึกไม่เหมือนของทั่วๆไปเลย”

 

“มันไม่ได้สร้างด้วยวัสดุทั่วไปหรอก พวกนี้น่ะ คือวัสดุสังเคราะห์” นักขุดแร่เอ่ยขึ้น “พวกนี้เป็นหินพิเศษที่มีเหล็กอยู่ด้านใน นอกจากนั้นก็ยังรวมเอาแร่ธาตุหลายๆอย่างไว้ด้วยกันด้วย เป็นการรวมกันอย่างลงตัวของหินกับเหล็ก”

 

“อยากจะทุบตึกทิ้งแล้วขุดเอาวัสดุไปใช่หรือเปล่า?”

 

ผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์เหมือนจะรู้ใจอู๋ฮ่าวเหริน

 

“เอาล่ะ ถ้าจะขุดเจาะพวกตึกพวกนี้นายต้องปลดอุปกรณ์ป้องกันลง”

 

“จริงๆมันก็ไม่ดีเท่าไหร่ เพราะถึงนายจะขุดเจาะได้ หากแต่โบราณสถานนี้ก็เป็นที่ที่ต้องอนุรักษ์ไว้ แล้วก็นะ วัสดุพวกนี้ต้านทานได้แม้กระทั่งพลังงานจักรวาล ไม่งั้นมันอยู่มาไม่ได้ถึงขนาดนี้หรอก ทีนี้นายลองคิดดูว่านายจะเจาะมันได้ไหม”

 

อู๋ฮ่าวเหรินได้ฟังเช่นนั้นก็รู้สึกช็อคไปหมด เขาไม่ได้คิดเลยว่าเจ้าวัสดุนี้จะทรงพลังขนาดนี้ แต่ก็จริงนั่นแหละที่มันสามารถต้านทานพลังงานจักรวาลได้

 

อย่างไรก็ตาม เมื่อได้พิจารณาเพิ่มก็เห็นได้ว่าโบราณสถานนี้อยู่ในจักรวาลอื่น แล้วถ้าวัสดุมันไม่แข็งแกร่งจริงๆ มันคงจะถูกทำให้เกิดความเสียหายโดยพลังงานจักรวาลต่างๆที่มันผ่านมาไปแล้ว

 

เขาจำได้ว่ามีโบราณสถานต่างของจักรวาลมากมายปรากฏขึ้นในโลกอนาคต หลายๆแห่งนั้นมีความเสียหายเกิดขึ้นโดยรอบ นั่นหมายถึงวัสดุที่ใช้ในการก่อสร้างไม่ได้แข็งแกร่งขนาดทนทานในสภาวะแต่ละจักรวาล

 

ขณะที่อู๋ฮ่าวเหรินกำลังคิดถึงปัญหาพวกนี้ จู่ๆเขาก็ออกมาจากจุดนั้นแล้ว

 

“ระวัง!”

 

“เห้ย อะไรน่ะ!?”

 

“อันตราย!!”

 

อู๋ฮ่าวเหรินตอบสนองด้วยการถอยกลับในทันที แรงปะทะนั้นทำให้เขารู้สึกได้เลยว่าโล่ของเขามันสั่นสะเทือนอยู่ ชัดเจนเลยว่าพลังงานที่แปรผันด้านในนี้มันหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ความมั่นคงมันน้อยลงๆไปทุกที

 

หลังจากที่โดนพลังงานพวกนั้นโจมตีเข้าไป อู๋ฮ่าวเหรินก็ยังคงตื่นตระหนกอยู่ ถ้าเกิดแรงปะทะมันมากกว่านี้ล่ะก็ เขาเองก็คงจะกลายเป็นเหยื่อของพลังงานเมื่อครู่เช่นกัน

 

เมื่อผ่านไปพักใหญ่ๆ เขาจึงได้ถามออกไป ”เมื่อกี้มันอะไรกันน่ะ?”

 

“น่าจะเป็นหุ่นยนต์ แต่ไม่น่าจะเป็นหุ่นยนต์ที่ฉลาดนัก เมื่อกี้หุ่นยนต์มันโจมตีโล่พลังงานของนาย”

 

“บ้าเอ้ย ไหนบอกไม่มีอันตรายไง แล้วเมื่อกี้ยังเรียกไม่อันตรายอยู่ไหม!”

 

“เอาล่ะ พวกเราก็ไม่คาดคิดว่าจะมีหุ่นยนต์อยู่ที่นี่ ข้อมูลที่เรามีอยู่ไม่ได้บอกว่ามีหุ่นยนต์อยู่ในโบราณสถานแห่งนี้นี่”

 

“นี่มันไม่ถูกต้องแล้ว ไม่มีข้อมูลการมีอยู่ของหุ่นยนต์นั่นในข้อมูลที่ได้มาเลย มันไม่ควรมีหุ่นยนต์ในพื้นที่นั้น ”

 

ในตอนนี้ นักวิจัยค่อนข้างจะกดดันมากๆ ช็อตเมื่อครู่ถ้าไม่ใช่ว่าอู๋ฮ่าวเหรินเตรียมพร้อมแบบมากๆไว้อยู่แล้ว เขาคงได้ตายไปจริงๆ

 

“เดี๋ยวก่อนนะ นายบอกว่าไม่มีหุ่นยนต์อยู่ในรายการวัตถุดิบที่นายมีอยู่ นั่นหมายถึง มีหุ่นยนต์ที่ไม่ได้ใช้งานแล้วอยู่ในโบราณสถานนี้หรือเปล่า?”

 

“ใช่ หุ่นยนต์พวกนั้นถูกเอาออกไปตอนที่พวกอารยธรรมชั้นสูงเข้ามาสำรวจโบราณสถานแห่งนี้”

 

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อู๋ฮ่าวเหรินก็ยิ้มแหยออกมา “ฉันคิดว่าฉันเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น”

 

“เกิดอะไรขึ้น?”

 

“นี่เป็นตอนที่โบราณสถานเพิ่งจะปรากฏ เพราะงั้นมันเร็วเกินไปที่หุ่นยนต์เหล่านั้นจะถูกนำออกจากที่นี่ ดังนั้นแล้วนี่จึงเป็นสภาพที่ใหม่ที่สุดของมัน และที่สำคัญ ฉันกำลังอยู่ในโบราณสถานที่ยังไม่มีใครมาสำรวจ สถานที่ที่ซึ่งพลังงานยังไม่ถูกแพร่กระจายออกไปจนหมด”

 

คนที่ได้ฟังนั้นต่างเข้าใจพร้อมๆกัน ในแล้ว ในอนาคตโบราณสถานแห่งนี้ถูกสำรวจหมดแล้ว ซึ่งมันคือหลังจากนี้อีกเนิ่นนานกว่าจะถึงขั้นนั้นได้ แต่อู๋ฮ่าวเหรินกำลังเผชิญหน้ากับโบราณสถานในยุคบุกเบิก เช่นเดียวกับที่เขาเคยพูดไว้ ‘โบราณสถานจะปรากฏก็ต่อเมื่อสภาพพลังงานที่เก็บรักษามันไว้อยู่ในสภาพที่เหมาะสม’

 

“แล้วตอนนี้จะเอายังไงต่อ?”

 

“ถ้านายยังไม่อยากจะออกมา เราจะไม่สามารถระบุได้ว่าตรงไหนมีอันตรายบ้างและเราไม่รู้ว่าตรงที่ปลอดภัยจริงๆนั้นอยู่ตรงไหน”

 

กลุ่มคนเหล่านั้นเริ่มเกลี้ยกล่อมอู๋ฮ่าวเหรินให้ยกเลิกการสำรวจและออกมาจากโบราณสถานนั้นก่อน พวกเขายังไม่อยากให้อู๋ฮ่าวเหรินตายในโบราณสถานนั้น

 

อู๋ฮ่าวเหรินส่ายหัวและบอกว่า “ยังไม่อยากจะออกไปในสภาพนี้ซักเท่าไหร่ ถ้ายังไงจะลองคิดหาทางอื่นดู พลังงานที่นี่ยังหลงเหลืออยู่จำนวนมาก บางทีอาจจะมีบางสิ่งบางอย่างที่น่าจะเก็บรักษาไว้หรือนำกลับไปได้”

 

อย่างไรก็ตามแต่ เขารู้ว่าหลายๆอย่างนั้นจะเกิดความเสียหายในอนาคตนั่นก็เพราะว่าการป้องกันที่ลดลง

 

แต่ตอนนี้พลังงานที่คอยปกป้องโบราณสถานแห่งนี้ไว้ยังคงมีมาก ซึ่งนั่นหมายถึงถ้าเกิดเขาทำอะไรก็ตามในตอนนี้ พลังงานเหล่านี้ก็จะรักษาให้โบราณวัตถุกลับสู่สภาพเดิมโดยเร็วที่สุด

 

ถ้าเกิดเขาออกไปตอนนี้ เขาคงไม่มีโอกาสได้ทำแบบนี้อีกแน่ๆ

 

คนอื่นๆที่มาที่นี่นั้นไม่เหมือนเขา ส่วนใหญ่ก็กลัวตายกันและท้ายสุดก็ยอมแพ้ที่จะสำรวจ

 

“ฉันจะทดสอบมันกับหุ่นยนต์เพื่อดูว่าจะมีทางไหนที่ไปแล้วปลอดภัยบ้าง”

 

“ลองก่อนนะ ถ้าเกิดรู้สึกว่าอันตรายต้องรีบออกมาเลย เพราะถึงยังไงวัสดุพวกนั้นนายก็ยังสามารถหามันมาได้จากที่อื่นเมื่อนายแข็งแกร่งขึ้นแล้ว”

 

ได้ยินแบบนี้ไปเขาถึงกับพูดไม่ออกเลย พวกนี้มันเป็นโจรหรือไงกันเนี่ย

 

อู๋ฮ่าวเหรินส่ายหัวก่อนจะนำหุ่นยนต์ 5 ตัวออกมาจากระบบซองแดง

 

หุ่นยนต์เหล่านั้นติดตั้งอุปกรณ์และกระจายตัวออกไปตามทางเดินต่างๆในที่แห่งนั้น

 

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

 

เกิดเสียงดังขึ้นมาจาก 3 ทิศทาง และเมื่อเขาหันไปก็พบหุ่นยนต์ 3 ตัวกระเด็นออกไปราวกับกระสุนปืน

 

มองไปยังหุ่นยนต์ที่ลอยเคว้งออกไปนั่นก็พบว่าที่ตัวของมันเกิดอาการช็อต ชัดเจนเลยว่าโดนโจมตีไปแล้ว พวกมันลอยสูงไปในอากาศและกลายเป็นเพียงพลังงานก่อนจะกลายเป็นแสงหายวับไป

 

สิ่งนี้พิสูจนย์ให้เห็นอีกครั้งว่าอันตรายของโบราณสถานแห่งนี้เป็นอย่างไร

 

ส่วนหุ่นยนต์อีก 2 ตัวนั้นไม่โดนโจมตีใดๆ และเข้าไปยังพื้นที่ต้อนรับได้สำเร็จ

 

เพื่อที่จะไปยังฝั่งที่ปลอดภัยได้ อู๋ฮ่าวเหรินให้หุ่น 2 ตัวนั้นเดินกลับมาทางเดิมเพื่อความมั่นใจว่าปลอดภัยและมันก็เป็นเช่นเดิมคือไม่มีการโจมตีใดๆเกินขึ้น

 

“ดูเหมือนว่าทางนี้จะปลอดภัยแฮะ”

 

“ระวังอุบัติเหตุด้วยล่ะ” เรดาร์พูดเตือน

 

อู๋ฮ่าวเหรินและอุปกรณ์ป้องกันทั้ง 3 ชิ้นเดินตามหุ่นยนต์เข้าไปยังโต๊ะในส่วนต้อนรับต่อไป