CF:บทที่ 592 ออกจากโลก

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

เมื่ออู๋ฮ่าวเหรินได้ทราบเรื่องที่เกิดขึ้นบนโลกและวิธีจัดการเรื่องนี้ของหลิงเมิ่งเสวี่ย, เขาก็โล่งอก

หลังจากที่ยานอวกาศเข้าสู่ระบบสุริยะ, เขาไม่ได้กลับมาที่โลก, แต่มุ่งหน้าไปดูยานอวกาศที่เขาคิดจะใช้ปลอมตัวแทน

ในเวลานี้เขาได้สร้างยานมาทั้งหมด 3 ลำ, ลำหนึ่งเป็นในนั้นเป็นยานสำรวจ, เป็นยานส่วนตัวและเป็นเรือธงของเขา,

ส่วนอีก 2 ลำที่เหลือเป็นยานฟริเกต, ซึ่งไม่ทรงพลังมากนัก มีข้อดีอยู่อย่างเดียวคือมีความเร็วที่สูงเท่านั้น

และเพื่อที่จะทำให้ยานอวกาศเหล่านี้ดูเหมือนยานอวกาศที่ขับโดยนักเดินทางมากยิ่งขึ้น, อู๋ฮ่าวเหรินจึงได้ทำให้ยานอวกาศได้รับความเสียหายแล้วจากนั้นก็ซ่อมแซมขึ้นมาใหม่

และเพื่อการนี้, ต้องทำให้ยานอวกาศดูโทรมๆด้วย

หลังจากที่ได้เห็นสถานการณ์ของยานอวกาศแล้ว, อู๋ฮ่าวเหรินก็ได้ติดต่อไปยังหลิงเมิ่งเสวี่ย

เขานั้นไม่คิดที่จะกลับไปที่โลก, การลาจากกันนั้นเป็นเรื่องที่เจ็บปวดเสมอ

"คุณจะไปแล้วอย่างงั้นเหรอคะ?" หลิงเมิ่งเสวี่ยมองดูอู๋ฮ่าวเหรินและถามเขาอย่างนุ่มนวล

"ใช่แล้ว, แต่รอแปบนึงนะ, ผมขอส่งข้อความฝากไปบอกครอบครัวของผมหน่อย, ผมคงไม่ได้กลับไปลาพวกเขา, ส่วนเรื่องบนโลกผมยกให้เป็นหน้าที่คุณ, แล้วผมจะกลับมาเมื่อผ่านไปปีนึง"

หลิงเมิ่งเสวี่ยพูดขึ้นมา "ถ้าคุณจัดการไม่ไหวจริงๆ, คุณก็กลับมาที่โลกนะคะ, เมื่อถึงตอนนั้นเราจะพาครอบครัวของเราออกไปผจญอวกาศด้วยกัน"

อู๋ฮ่าวเหรินส่ายหัวของเขา การที่จะยอมทิ้งโลกทั้งโลกไปนั้น, เขาไม่สามารถที่จะทำเรื่องเช่นนั้นได้

เพราะสิ่งมีชีวิตมนุษย์นั้นได้เปลี่ยนไปก็เพราะเขา, ดังนั้นเขาจะต้องรับผิดชอบ, ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็รู้ดีว่ามีบางเรื่องที่เขาไม่สามารถหลีกหนีมันได้ด้วย

"ความรู้ของผมทั้งหมดได้ถูกเก็บเอาไว้ในศูนย์กลางสมองกลแล้ว, การพัฒนาโลกต่อจากนี้ คุณสามารถที่จะดัดแปลงมันได้ตามสถานการณ์เลยนะ, และหากมีปัญหาอะไรขึ้นมา, ให้ทำการติดต่อฉุกเฉิน แล้วผมจะรีบเดินทางกลับมาโดยด่วนที่สุด"

"ถ้าผมสามารถหาที่อยู่ในสหพันธรัฐได้แล้ว, ผมจะหาทางติดต่อคุณมาเองนะ"

"อื้ม, ที่รัก ฉันจะรอวันที่คุณกลับมานะคะ"

"ที่รัก, ผมไปก่อนนะ"

อู๋ฮ่าวเหรินตัดระบบติดต่อสื่อสาร, และนั่งลงอยู่ที่เก้าอี้เพื่อทำให้อารมณ์ของเขาสงบลง, ก่อนจะพูดขึ้นมา "จี้, ไปที่แถบกลุ่มดาวเคราะห์น้อยกันเถอะ, ดูสิว่าพวกเราจะสามารถติดต่อกับผู้การมิสต์ได้มั๊ย?"

ถ้าเขาสามารถติดต่อสื่อสารกับผู้การได้, มันก็จะเป็นเรื่องง่ายสำหรับอู๋ฮ่าวเหรินที่จะเข้าไปยังสหพันธรัฐ

นอกจากนี้, ก็จะเป็นเรื่องง่ายในการจัดการกับเรื่องต่างๆอีกด้วย

1 ยานผจญภัยและยานฟริเกตอีก 2 ลำ, มุ่งหน้าไปยังที่ด้านนอกของทางช้างเผือก, สำหรับเรื่องของการเดินทางของอู๋ฮ่าวเหรินในครั้งนี้, มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้

ด้านนอกของแถบกลุ่มดาวเคราะห์น้อย, มิสต์นั้นกำลังมองดูสงครามที่ผ่านมาด้วยความปวดหัว, เขานั้นไม่พอใจอย่างมากกับป้อมปราการที่อยู่ตรงหน้าใกล้จะเสร็จแล้ว

มันเป็นหายนะพออยู่แล้วที่ปล่อยให้อารยธรรมชั่วร้ายนั้นอยู่ในแถบกลุ่มดาวเคราะห์น้อยนี้, และถ้าเกิดปล่อยพวกเขาหนีออกมาจากแถบกลุ่มดาวเคราะห์น้อยนี้ได้ล่ะก็, ผลของมันจะต้องแย่มาก

แต่จากสภาพของแถบกลุ่มดาวเคราะห์น้อยนี้มันค่อนข้างยุ่งยากมาก, เขาได้ลองพยายามหลายครั้งแล้วแต่ก็ยังพลาดท่า

"กองยานที่สองเป็นอย่างไรบ้าง?"

มอร์ริสัน, ที่เป็นผู้ช่วยของมิส์นั้นรู้ดีว่าเวลานี้มิสต์นั้นกำลังปวดหัวอย่างมาก, และเป็นเรื่องที่เสียดายที่วิธีการต่างๆที่พวกเขาช่วยกันคิดขึ้นนั้นก็ยังไม่สามารถที่จะแก้ไขปัญหาของแถบกลุ่มดาวเคราะห์น้อยนี้ได้

"ผู้การเซาโตรได้มอบคำสั่งให้กับคนในกองยานสองว่า, ถ้าพวกเขายังไม่สามารถกำจัดอารยธรรมชั่วร้ายที่นี่ได้, พวกเขาก็จะต้องรับผิดชอบต่อหน้าที่ของตัวเองด้วยการอยู่ประจำการที่นี่ครับ"

"อืม, ดูเหมือนว่าเซาโตรคนนั้นคงจะโมโหจริงๆแล้วล่ะ, ไม่อย่างนั้นคงไม่สั่งให้หนึ่งในกองกำลังหลักของกองยาน 2 มาประจำการอยู่ที่บริเวณนี้หรอก"

"เมื่อใดที่ป้อมปราการสร้างเสร็จแล้ว, พวกเราก็จะถอนกำลังจากที่และกลับสู่สหพันธรัฐกัน, ได้ยินมาว่าช่วงที่ผ่านมานี้ สถานการณ์ของเขตดาวโกลาหลนั้นกำลังแย่ลงเรื่อยๆ"

"เจ้าพวกนั้น, ถ้าเกิดเจอตัวพวกมันเมื่อไรล่ะก็, จะฆ่าพวกมันและกวาดล้างให้สิ้นซากเลย"

มิสต์นั้นรู้ดีว่าสิ่งที่มอร์ริสันว่ามานั้น มันเป็นไปไม่ได้เลย, เพราะคนพวกนั้นเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ของใครหลายคน, ถึงแม้ว่าเขาต้องการที่จะฆ่าคนพวกนี้มากก็ตาม แต่เขาก็ไม่สามารถทำได้

มันเป็นอะไรที่ช่วยไม่ได้ ที่จะไม่สามารถกำจัดให้สิ้นซากได้, ราวกับว่าทางกองทัพกำลังนั้นกำลังถูกควบคุมอยู่ โดยไม่ให้สามารถคุกคามคนพวกนั้นได้, อีกไม่นานทางกองทัพคงได้มีปัญหาแน่

ยานอวกาศของอู๋ฮ่าวเหรินนั้น ในเวลานี้ได้เดินทางมาถึงบริเวณรอบๆทางช้างเผือกแล้ว

เพื่อหลีกเลี่ยงการโดนยิงโดยกองทัพสหพันธรัฐ, เขาได้เปิดระบบอาวุธป้องกันทิ้งเอาไว้

ซึ่งในช่วงที่ช่วงนี้, ยานรบทั้งหมดต่างก็รวมพลกันอยู่ที่ด้านนอกของแถบกลุ่มดาวเคราะห์น้อย, เขาจึงมุ่งหน้าไปเรื่อยๆจนกว่าจะพบยานอวกาศ

หลังจากที่เดินทางมาหลายวัน, อู๋ฮ่าวเหรินใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับระบบซองแดงทุกวัน, ไม่อย่างนั้นเขาได้สติแตกแน่ๆ

"นายท่านคะ, พบยานรบของสหพันธรัฐอยู่ตรงหน้าแล้วค่ะ"

"โอ้! ดีมากจะได้ไม่ต้องใช้ชีวิตแบบนี้ซักที"

อู๋ฮ่าวเหรินลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วมองดูยานรบที่เขาพบด้วยอุปกรณ์ตรวจจับของยานอวกาศ, ทำให้เขามีความสุขมาก

"แจ้งตัวตนของพวกเราออกไปเพื่อป้องกันไม่ใช้พวกเขาคิดว่าเราเป็นศัตรู"

เดิมที, ในสถานที่ที่เป็นสนามรบเช่นนี้, อู๋ฮ่าวเหรินไม่ต้องการที่จะถูกโจมตีแบบไม่มีเหตุผล, ถึงแม้ว่าอาจจะพูดได้ว่าต่อให้ยานอวกาศระเบิด แล้วเขาจะยังรอดอยู่ได้ก็ตามที

ยานรบลาดตระเวณ 2 ลำที่ออกตรวจรอบๆ, หลังจากที่พบยานทั้ง 3 ลำของอู๋ฮ่าวเหริน, ก็รีบแจ้งไปยังกองลาดตระเวณลำอื่นที่อยู่ไม่ไกลทันที

"มันน่าแปลกนะที่มีนักท่องอวกาศอยู่ที่นี่, พวกเขาไม่น่าที่จะกล้ามาแถวนี้ได้!"

มองดูข้อความที่แจ้งมาจากอู๋ฮ่าวเหริน, ผู้รับผิดชอบการลาดตระเวณก็ส่ายหัวด้วยความประหลาดใจ

"กัปตันครับ, พวกเราได้รับรายงานมาครับว่า, จะให้ทำอย่างไรกับยาน 3 ลำนี้ดีครับ?"

"ถึงแม้เขาจะบอกมาว่าเป็นนักท่องอวกาศก็เถอะ, แต่บริเวณนี้เป็นสนามรบอยู่, พาพวกเขาเข้ามาเพื่อคุยรายละเอียด"

อู๋ฮ่าวเหรินได้รับข้อความแจ้งมาจากยานลาดตระเวณกลับมาจึงโล่งอก, เขากลัวว่าคนพวกนี้จะจมยานของเขาทันทีโดยไม่ได้ไถ่ถามอะไร

ถ้าเป็นเช่นนั้น, แผนการของเขาก็จะล้มเหลว

ยานอวกาศของอู๋ฮ่าวเหรินทั้ง 2 ลำ ไม่เคลื่อนไหวอะไรมากนัก, เขาขับยานตามยานลาดตระเวณไปเข้าไปด้านใน

ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่กองยานที่สองและสามที่มาอยู่ที่นี่, แต่ยังมียานรบของกองทัพอื่นที่ถูกเรียกมาด้วยและยังไม่ได้กลับไป

ยานรบของคนเหล่านี้น่าจะมาจากดาวต่างๆกัน, ยานอวกาศของอู๋ฮ่าวเหรินได้ถูกพามาที่นี่ในฐานะที่เป็นนักท่องอวกาศ

ต่อมา, หากการตัวตนของเขาได้รับการยืนยันว่าไม่ใช่คนจากอารยธรรมชั่วร้าย, ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรตามา

เมื่อยานอวกาศของเขาจอดที่สถานีอวกาศชั่วคราว อู๋ฮ่าวเหรินก็ลงมาจากยานอวกาศและพบกับมนุษยต์ต่างดาวรูปร่างประหลาด 2 คนกำลังรอเขาอยู่

"สวัสดีครับ, ผมชื่ออู๋ฮ่าวเหรินเป็นนักท่องอวกาศครับ"

"ตามพวกเรามาและพวกเราจะทำการยืนยันตัวตนของคุณก่อน, ถ้าไม่มีปัญหาอะไรคุณจะต้องอยู่ที่นี่สักระยะ, บริเวณนี้เป็นสนามรบอยู่, จึงห้ามยานอวกาศเข้าบริเวณนี้โดยไม่ได้รับอนุญาติ"

อู๋ฮ่าวเหรินแกล้งทำเป็นตกใจแล้วพูดขึ้น "หา! สนามรบ, เกิดอะไรขึ้น?"

"หลังจากยืนยันตัวตนของคุณได้ค่อยถาม, ตอนนี้พวกเราไม่สามารถบอกอะไรแก่คุณได้"

สองคนนี้สุภาพมาก, อู๋ฮ่าวเหรินเองก็ได้เรียนรู้เรื่องของสหพันธรัฐจักรวาลมาอย่างมากมายตลอดการเดินทางมาที่นี่, แน่นอนว่าเขาก็ได้เล่าให้พวกเขาฟังเกี่ยวกับเรื่องที่น่าสนใจของจักรวาลนี้ที่เขาพบมาระหว่างการออกท่องอวกาศ

ข้อมูลพวกนี้เขารวบรวมมาจากอนาคต, จ้าวแห่งศิลป์ได้แบ่งปันให้เขาอย่างมากมาย

ไม่คาดคิดว่า, เพราะเรื่องเหล่านี้ทำให้ความสัมพันธ์ของเขาทั้งคู่ใกล้ชิดกันมากยิ่งขึ้น

อู๋ฮ่าวเหรินเองก็ได้ทราบว่าหนึ่งในนั้นชื่อว่ามิสสุและอีกคนชื่อว่าไรเดอร์, ทั้งคู่มาจากอารยธรรมปันตู ซึ่งเป็นอารยธรรมเล็กๆที่ยังไม่ได้เป็นแม้แต่อารยธรรมชั้นล่างด้วยซ้ำ