CF:บทที่ 510 จุดเริ่มต้นของความโกลาหล

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

CF:บทที่ 510 จุดเริ่มต้นของความโกลาหล

หลังจากที่เขากลับมาจากเบอร์มิวด้า, อู๋ฮ่าวเหรินที่อารมณ์ไม่ค่อยดีก็เข้าไปในเกมทันที

มองดูที่หุ่นยนต์อย่างง่าย, อู๋ฮ่าวเหรินเริ่มทำการใส่เกราะลงไปในหุ่นยนต์เพื่อทำให้มันดูเหมือนมนุษย์มากยิ่งขึ้น

ด้วยหุ่นยนต์ตัวแรก, อู๋ฮ่าวเหรินได้เริ่มสั่งการหุ่นยนต์ตัวที่เขาสร้างขึ้นมาใหม่

แล้วเขาก็เริ่มสร้างหุ่นยนต์ตัวที่ 2, ทันทีที่สร้างหุ่นยนต์เหล่านี้เสร็จ, ขั้นตอนต่อไปของเกมก็จะง่ายแล้ว

หลิวเถาตื่นเต้นมากในวันนี้, เขาเป็นผู้เล่นเกมอารยธรรมที่โชคดีมาก เขาไม่คาดคิดว่าเขาจะขุดแร่หายากออกมาได้

มองดูหุ่นยนต์ในหน้าจอ, และตะโกนออกมาในห้องว่า "ไปบอกไคจื่อดีกว่าว่าฉันขุดแร่หายากขึ้นมาได้, ให้เขาไปพาคนมาขุดเพิ่ม"

ชายร่างอ้วน เมื่อได้ยินเรื่องของแร่หายาก, เขาก็กระเด้งลุกจากเก้าอี้และมาโผล่ด้านหลังของหลิวเถาด้วยความเร็วที่ผิดกับร่างกายของเขา

"จริงด้วย, นี่มันแร่หายาก, ถ้าพวกเรามีแร่ชนิดนี้, ชีวิตของพวกเราก็จะดีขึ้นในอนาคตแน่"

ไม่นานนัก, ก็มีบางคนได้เข้ามาในห้องเพื่อมาดูแร่ในมือหุ่นยนต์ของหลิวเถา, พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า

"โชคดีชะมัดยาด, ทำไมไม่แบ่งโชคมาทางฉันบ้างนะ, ด้วยแร่ชนิดนี้ หลังจากที่ผ่านช่วงแรกไปแล้ว, วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของนายจะต้องรุดหน้าอย่างแน่นอน"

"น้องชาย, ถ้านายมาเขาร่วมทีมของพวกเรา, หัวหน้าทีมบอกว่าจะให้เงินจริงกับนายเป็นการตอบแทนเรื่องของแร่หายาก"

หลิวเถาส่ายหัว, เขาไม่ต้องการที่จะเข้าร่วมทีมและถูกควบคุมโดยคนอื่น, ประกาศของฟิวเจอร์กรุ๊ปที่เผยแพร่ออกมาและสิ่งที่เขาได้รู้จากอินเตอร์เน็ททำให้เขาเข้าใจว่าเกมนี้คือโอกาส

ถ้าเขาได้เซ็นสัญญากับคนอื่นแล้ว, อาจจะเป็นการผูกมัดตัวเองไว้แล้วต้องมาเสียใจทีหลัง

"ไม่ล่ะ, ผมยังโอเคอยู่, ผมจะสะดวกมากกว่าถ้าเล่นคนเดียวด้วย"

ในตอนนี้เขาได้รับการช่วยเหลือจากรัฐบาลอยู่, พวกเขาจึงไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีเงินใช้กินและไม่มีที่ซุกหัวนอน

เมื่อได้ยินคำปฏิเสธของหลิวเถา, ชายคนนั้นก็รู้สึกผิดหวัง, ถ้าเขาแนะนำหลิวเถาให้เข้ากลุ่มได้, นอกจากหลิวเถาจะได้ผลประโยชน์แล้ว เขาก็จะได้ด้วย

ในเว็บบอร์ด มีผู้เล่นบางคนที่ได้ออกจากกิจวัตรของตัวเองแล้วดูว่าพวกเขาจะสามารถหาฐานทัพของคนอื่นเจอไหม

ผู้เล่นพวกนี้เป็นพวกที่ชอบแหวกแนว, ที่เข้าเกมมาแล้วไม่ได้ทำอะไร

มีเพียงอุปกรณ์ที่จำเป็น, แล้วออกสำรวจไปทั่ว เพียงเพื่อหาความตื่นเต้นให้กับชีวิต

คนเหล่านี้นั้น, คนส่วนใหญ่จะจัดให้เป็นพวกที่สมองมีปัญหา

การขั้นตอนนี้ของเกม, การสำรวจแบบนี้นั้นไม่มีค่าอะไรเลย, ในเมื่อไม่สามารถที่จะใช้กำลังบุกฐานคนอื่นได้, มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปที่ฐานคนอื่น

ในเกมนั้นยุ่งวุ่นวายกันอย่างมาก, แต่ดูเหมือนนอกเกม ก็กำลังยุ่งวุ่นวายกันอยู่ในโลกเช่นกัน

เพราะอู๋ฮ่าวเหรินนั้นได้ส่งหุ่นยนต์สอดแนมออกไป, ทำให้ผู้คนในฐานทัพลับต่างๆมากมายบนโลกนี้รู้สึกกลัวขึ้นมา

พวกเขานั้นรู้สึกได้ว่าจะต้องเป็นฝีมืออู๋ฮ่าวเหรินและกังวลว่าจะต้องมีปัญหาเกิดขึ้นตามมาแน่

โดยเฉพาะสหรัฐอเมริกา, รัสเซีย และสหภาพยุโรป, ซึ่งสามารถพูดได้ว่าพวกเขานั้นเกลียดฟิวเจอร์กรุ๊ป

ในเวลานี้, มีบ้านเล็กๆหลังหนึ่งในทางตอนเหนือของรัสเซีย มีคนสองคนที่กำลังดื่มไวน์และคุยกันถึงเรื่องบางอย่างอยู่

1 ในนั้นกำลังซ่อนตัวอยู่ในความมืดและพูดขึ้นมาอย่างกระซิบกระซาบ, "พวกเราได้ถูกเปิดโปงและแสดงให้หุ่นยนต์พวกนั้นเห็นแล้ว, พวกเราจะทำยังไงต่อไปดี?"

"สามารถขนย้ายได้มั๊ย?"

"ในตอนนี้, มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะย้ายศูนย์วิจัยในขณะที่งานวิจัยกำลังอยู่ในขั้นตอนสำคัญครับ, และตราบเท่าที่สามารถวิจัยได้เสร็จอย่างปลอดภัย ความแข็งแกร่งของกองทัพเราก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมากครับ, เมื่อถึงตอนนี้พวกเราก็น่าจะสามารถรับมือกับหุ่นยนต์ได้ครับ"

เมื่อได้ยินคำว่าสู้กับหุ่นยนต์ได้, คนที่นั่งก็ทำได้แค่ยิ้มออกมาเฉยๆ, เขาเองก็รู้ดีว่าต่อให้สามารถวิจัยได้สำเร็จ, ก็ยังไม่เพียงพอที่จะสู้กับหุ่นยนต์ได้อยู่ดี, โดยเฉพาะหุ่นยนต์ของอู๋ฮ่าวเหริน

"ให้พวกเขาวิจัยกันให้เสร็จไวๆ, ถ้ามีหุ่นยนต์ปรากฏตัวเข้ามา, ให้ยอมแพ้เรื่องงานวิจัยในปัจจุบันและเข้าไปยังอุโมงค์ลับทันที"

"รับทราบครับ, แล้วก็...ท่านต้องการให้ส่งทหารสัตว์ออกไปเพื่อจัดการกับหุ่นยนต์สอดแนมมั๊ยครับ"

"ช่างหัวมันไปก่อน, พวกเราไม่มีเวลามากพอแล้ว"

ณ ห้องประชุมในทำเนียบขาวของสหรัฐอเมริกา, ก็ได้มีกลุ่มคนที่กำลังดูรูปภาพหุ่นยนต์ที่ปรากฏตัวขึ้นในสหรัฐ ทำให้สีหน้าของพวกเขานั้นดูไม่ดี

พวกเขานั้นเคยเป็นคนควบคุมกิจการภายในของประเทศอื่นๆมาโดยตลอด, ไม่คาดคิดว่า วันหนึ่งพวกเขานั้นจะเจอจีนส่งหุ่นยนต์เข้ามาในประเทศแบบนี้

ยานอวกาศของพวกเขาที่กำลังศึกษากันอยู่นั้น, ถึงแม้ว่าจะทดสอบกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ส่งออกไปในอวกาศ

เพราะหลังจากที่พวกเขาได้เห็นเมืองทะเลทรายแล้ว, พวกเขาก็เข้าใจได้ถึงความต่างของพวกเขากับอู๋ฮ่าวเหริน, ยานอวกาศที่พวกเขากำลังศึกษาอยู่นั้นเป็นแบบเดียวกันกับยานขนส่งของฟิวเจอร์กรุ๊ปที่ใช้พาคนไปยังเมืองทะเลทราย

ซึ่งเรื่องนี้เหมือนกับการชกหน้าพวกเขา, พวกเขาจึงได้รู้ว่ายานอวกาศที่พวกเขากำลังวิจัยอยู่นั้นมันช่างเสียเวลาสิ้นดี

"ท่านครับ, ผมว่าพวกเราควรจะส่งคนไปเฝ้าดูหุ่นยนต์พวกนี้นะครับ เพื่อดูว่าพวกเขาต้องการที่จะทำอะไร?"

"ไม่, ไม่, จนกว่าพวกเราจะมีแสนยาณุภาพเพียงพอ, พวกเราไม่ควรที่จะไปยุ่งเกี่ยวกับฟิวเจอร์กรุ๊ป แล้วสถานการณ์ในแอฟริกาเป็นอย่างไรบ้าง?"

"ได้ข่าวมานิดหน่อยครับ, น่าจะเป็นคนที่หนีไปแน่ๆครับ"

ผู้การคนหนึ่งพูดขึ้น "ไม่คิดว่าพวกคนที่หนีไปในวันนั้นจะมาโผล่หัวในแอฟริกาแบบนี้, นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน"

แล้วรัฐมนตรีกระทรวงกลาโหมพูดขึ้นมา "ผมได้ตัดสินใจส่งคนไปที่แอฟริกาเพื่อไปตามหาตัวพวกเขาแล้ว, แล้วถ้าเกิดพบตัวละก็ ให้จัดการฆ่าทิ้งทันที"

"ผมหวังว่าการวิจัยของเราจะเสร็จโดยไว, เพราะการพัฒนาของฟิวเจอร์กรุ๊ปนั้นไปไวมาก, ผมเกรงว่าพวเราจะตามพวกเขาไม่ทัน"

ทุกคนตกอยู่ในความเงียบ, พวกเขามีไพ่เด็ดอยู่ในมือก็จริง, แต่ในปัจจุบันไพ่เด็ดนี้ของพวกเขายังแก้ไขไม่ได้

อู๋ฮ่าวเหรินนั้นไม่ได้รู้เลยว่าโลกนั้นกำลังก้าวเข้าสู่ความโกลาหล และมีบางประเทศที่กำลังเคลื่อนไหว โดยเฉพาะญี่ปุ่น

พวกเขากำลังทำการวิจัยกันอย่างบ้าคลั่ง ตั้งแต่ที่พวกเขาได้ข้อมูลบางอย่างมา, มีประชากรในญี่ปุ่นได้หายตัวไปอย่างลึกลับ, ทำให้คนจำนวนมากไม่กล้าที่จะออกมาในตอนกลางดึกอีก

ในศูนย์วิจัยใต้น้ำ, ผู้คนที่ถูกจับตัวมาต่างก็ถูกแช่อยู่ในของเหลวพิเศษ

มีเหล่านักวิจัยที่แววตาราวกับคนบ้า, กำลังมองดูข้อมูลของตัวอย่างทดลองอยู่และทำการบันทึกข้อมูลลงไป

มีเสียงจักรกลดังขึ้นมาพูดว่า "ตัวอย่างทดลองที่ 24 ล้มเหลว, เริ่มการทดลองตัวอย่างต่อไป"

ไม่นานนัก, ก็มีเสียงร้องโหยหวนดังขึ้นมาจากศูนย์วิจัยราวกับมีผีอยู่

"ตัวอย่างทดลองมีการตอบสนองดีเริ่มการทดลองขั้นต่อไป"

ผู้คนที่อยู่ในศูนย์วิจัยนี้ ราวกับคนเสียสติ, และล้วนแล้วแต่อยู่ในสภาพวิกลจริต

อู๋ฮ่าวเหรินไม่ได้รู้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่, ในครั้งล่าสุดนั้น, เขาแค่ให้หุ่นยนต์นำเอาซากยานอวกาศกลับมายังห้องแล็บใต้ทะเลเพื่อทำการวิจัยเท่านั้น

และไม่ได้มีการทำการสำรวจสถานการณ์นี้ในญี่ปุ่นต่อแต่อย่างใด

ออกจากห้องแล็บ, เขาก็มุ่งตรงไปยังโรงเรียนเพื่อที่จะไปรับหลิงเมิ่งเสวี่ยและน้องสาวของเขาและขับรถกลับไปที่บ้าน

ในช่วงนี้เขามีเวลาว่างมากพอและใช้ชีวิตร่วมกับครอบครัวมากขึ้น อย่างไรก็ตามเขาก็ได้เตรียมพร้อมสำหรับการแผนการต่อไปแล้ว

ตราบเท่าที่ไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้น, และทุกอย่างเรียบร้อยดี, เมื่อถึงเวลานั้น ตอนที่ดวงดาวสร้างเสร็จแล้วและผู้คนบนโลกเรียนรู้มากพอแล้ว, เขาก็จะเริ่มแผนการขนย้ายผู้คนข้ามดวงดาว

แต่โชคร้าย ที่แผนนี้ไม่อาจทำได้สำเร็จ, และสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นนั้นได้ขัดขวางแผนการของเขา


แสดงความคิดเห็น

0 ความคิดเห็น