CF:บทที่ 487 ของขวัญในกลุ่ม

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

ในตอนเย็นอู๋ ฮ่าวเหรินกลับไปที่ห้องของเขา คิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้และตรงเข้าระบบซองแดง

อาจเป็นเพราะเขาไม่ค่อยออนไลน์ กลุ่มซองแดงเลยดูเหงานิดหน่อย

หลังจากที่บางบัญชีถูกซื้อไปโดยอารยธรรมอื่นก็มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ใช้ระบบซองแดงจริง ๆ

เมื่อเห็นอู๋ ฮ่าวเหรินออนไลน์ ขี้เมาก็ทักทายว่า "พ่อค้าของเก่าเกิดอะไรขึ้นหรือ? นายไม่ได้ออนไลน์มานานมาก ถ้าไม่ใช่เพราะบัญชีนายยังอยู่ล่ะก็ ผู้คนคงจะคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นกับนายไปแล้ว"

"ช่วงนี้ฉันไปจัดการกับบางสิ่งบางอย่างอยู่ ก็เลยไม่ได้ออนไลน์ แล้วการสำรวจแผนที่ดวงดาวล่ะเป็นอย่างไร?"

แม้ว่าอู๋ ฮ่าวเหรินจะรู้ข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่บ้าง แต่เขาไม่รู้ข้อมูลที่แน่ชัดในปัจจุบัน

"เอ่อ ให้ผู้เชี่ยวชาญเป็นคนบอกดีกว่านะ"

ในไม่ช้าอู๋ ฮ่าวเหรินก็เห็นมนุษย์ชุดเกราะออนไลน์ จากนั้นก็มีสมองกล นักธุรกิจพลังงาน นักวิจัยและอื่น ๆ เข้ามา

เห็นได้ชัดว่าขี้เมาเพิ่งส่งข้อความถึงคนเหล่านี้เพื่อแจ้งให้ทราบว่าพ่อค้าของเก่าออนไลน์แล้ว

"พ่อคนดี เราเป็นห่วงนายมาซะนานเลย แล้วนายจะชดเชยให้เราได้ยังไง?" มนุษย์ชุดเกราะกล่าว

"ฉันได้ยินมาว่านายได้รับการเลื่อนยศจนตอนนี้เป็นผู้นำทีมเองได้แล้วนี่ ไม่ต้องห่วงฉันได้เตรียมของขวัญสำหรับนายไว้แล้ว ฉันรับประกันเลยว่าเป็นของดีแน่นอน"

"งั้นก็เอามันออกมาเร็ว ๆ สิ" นักธุรกิจพลังงานพูดขึ้น "ถ้าไม่ดีจริงเรารับประกันว่าจะเล่นงานนายแน่"

อู๋ ฮ่าวเหรินนำของขวัญที่เขาเตรียมไว้ใส่ลงไปในระบบซองแดงทีละชิ้นและเริ่มแจกจ่าย

"นี่สำหรับนักวิจัย ฉันรู้ว่านายชอบศึกษาสิ่งต่าง ๆ สิ่งนี้พบได้บนดาว ซึ่งเหมาะกับนาย"

“เฮ้ยของดีนี่ สิ่งนี้เคยมีอยู่ในกาแลคซีเก่าก่อน แล้วหลังจากนั้นมันก็ถูกขุดออกไปหมดแล้ว"

อู๋ ฮ่าวเหรินคิดในใจว่าหากไม่ใช่เพราะข้อมูลที่นักวิจัยให้มาก็คงจะหาสิ่งนี้ไม่พบ

"นี่ของชาวไร่ เมล็ดของพืชจากดาวบางดวงซึ่งเก่าแก่ที่สุดและมันก็ยังไม่ได้ถูกดัดแปลงพันธุกรรมอีกด้วย"

ชาวไร่ ฉกมันไปทันที พืชเหล่านี้หลายชนิดอยู่ในกาแลคซีเก่า นอกจากนี้เมล็ดพืชบางชนิดก็สูญพันธุ์ไปแล้วด้วย

“ขอบคุณ มีเมล็ดพืชที่สูญพันธุ์ไปแล้วอยู่มากมายในนี้ด้วย นายไปหามันได้ที่ไหน?”

"ความลับ ฉันคิดว่ายังไม่ถึงเวลาที่จะบอกนาย"

"นักธุรกิจพลังงาน นี่ของนาย ถึงฉันจะไม่อยากให้นายก็เถอะ"

"นายได้หัวใจแห่งพลังงานมาได้ยังไง?"

อู๋ ฮ่าวเหรินพูดไม่ออก เขาไม่อยากให้มันไปจริง ๆ แต่เขาก็ไม่พบของขวัญที่เหมาะสมจนเขาต้องใช้หัวใจแห่งพลังงาน

(**หัวใจแห่งพลังงาน น่าจะเป็นของที่อู๋ฮ่าวเหรินรวบรวมจากการขุดดาวทรัพยากร)

" แทบจะไม่เคยเจอในเหมืองพลังงานแล้ว"

“ไร้สาระ มันไม่ได้หายากสักหน่อย สมบัติแบบนี้จะต้องเอาไว้บนดาวเคราะห์ที่มีพลังงานเพียงพอเท่านั้น แต่มันสามารถให้กำเนิดแร่ใหม่ได้ ทว่ามันช้าไปหน่อย ฉันจะเอามันไปใส่ในคลังพลังงานของฉันเพื่อปรับปรุงคุณภาพของหินพลังงาน"

"มนุษย์ชุดเกราะนี่ของนาย วัสดุเหล่านี้น่าจะเพียงพอสำหรับสร้างเกราะขั้นสูงนะ"

มนุษย์ชุดเกราะถามด้วยความประหลาดใจว่า "นายไปปล้นคลังสมบัติของอารยธรรมไหนมา?”

เขาตกใจที่มีผลึกเวทมนตร์อยู่ในนั้น ทันทีที่มีผลึกนี้โผล่มาก็ถูกผู้ใช้ชุดเกราะฉกไปหมด

เพราะตราบใดที่มีผลึกเวทย์มนตร์นี้ใส่ในชุดเกราะ ชุดเกราะก็จะวิวัฒนาการไปเป็นเกราะอาเรสในสนามรบทันที

มีชุดเกราะแบบนี้ห้าชุด ทั้งหมดส่งต่อมาจากยุคมืด ซึ่งกลายเป็นสมบัติของอารยธรรมมนุษย์และถูกเก็บไว้ในห้องลับของสมองแสงส่วนกลาง

ชุดเกราะชนิดนี้แม้กระทั่งอารยธรรมขั้นสูงจะไม่ถูกใช้จนกว่าจะถึงเวลาชี้เป็นชี้ตายของมนุษย์

เพราะชุดเกราะชนิดนี้ก็มีปัญหาร้ายแรงเช่นกัน เมื่อมันวิวัฒนาการเป็นเกราะอาเรสถ้าผู้สวมไม่แข็งแกร่งพอก็จะได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง

"ฮ่า ๆ ฉันหวังว่าจะเป็นคลังสมบัติของสักอารยธรรมนะ"

"มนุษย์ชุดเกราะ ระวังหน่อย เจ้าผลึกเวทมนตร์นี้ล้ำค่ามาก ทว่าหากไม่มีเกราะที่พัฒนาไปถึงระดับเกราะอาเรสได้ ผู้ใช้ก็มักจะตาย" นักวิจัยเตือน

เพราะในยุคมืดนั้นมีเกราะดังกล่าวนับร้อยแต่มีเพียงห้าคนเท่านั้นที่รอดชีวิต ความจริงชุดเกราะทั้งห้าชุดได้วิวัฒนาการไปเป็นเกราะอาเรส ส่วนเกราะที่เหลือถ้าไม่พังก็ผู้ใช้ตายอย่างไม่คาดคิดราวกับเป็นคำสาป

"ไม่ต้องห่วงฉันรู้เกี่ยวกับผลึกเวทมนตร์นี้ เพียงแต่ตาแก่ของฉันไม่สามารถสร้างเกราะด้วยผลึกเวทมนตร์ให้ฉันได้"

ของขวัญจากอู๋ ฮ่าวเหริน ทำให้ตอนนี้พวกเขาถึงกับเศร้า แต่ก่อนพ่อค้าของเก่า "ผู้ยากไร้" จู่ ๆ ก็กลายเป็นเศรษฐี

"พี่ชาย บอกเราได้ไหมว่านายได้ของพวกนี้มาจากไหน? นายรู้ไหมว่ามีของมากมายในนั้นที่ไม่ได้มีให้เห็นมาเป็นเวลานานแล้ว"

"ถ้าฉันบอกว่าฉันขุดเองนายเชื่อรึเปล่า?"

"เชื่อก็ได้ ถ้านายจะบอกว่าสร้างมันขึ้นมาเองฉันก็เชื่อ หาเจอแม้กระทั่งพืชที่สูญพันธุ์ไปแล้วเนี่ย"

อู๋ ฮ่าวเหรินไม่สนใจคนเหล่านี้ ตอนนี้เขาได้ให้ของขวัญมากมายด้วยตัวเองและเขาก็กำลังจะเลื่อนระดับแล้ว

เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า "ยังมีคนอีกเยอะไหมที่ยังใช้ระบบซองแดงอยู่ในตอนนี้?"

"แน่นอนสิ มันไม่มีทางขาดคนใช้เครื่องมือจัดส่งที่รวดเร็วแบบนี้หรอก แต่น่าเสียดายที่บัญชีจำนวนมากในกลุ่มนี้ถูกอารยธรรมพวกนั้นซื้อไปแล้ว"

"ก็ดีที่ยังมีคนใช้มันอยู่ เดี๋ยวฉันจะเพิ่มกลุ่มสักหน่อย ฉันยังมีที่ไม่ได้ใช้ ไว้เพิ่มกลุ่ม นอกจากนี้อีกไม่นานจะเลื่อนเป็นระดับเจ็ดแล้ว ก็จะมีที่เพิ่มเติมอีกจำนวนหนึ่งด้วย"

"งั้นก็รีบเข้า กลุ่มนี้เงียบเหงามากตั้งแต่นายไม่ได้ออนไลน์"

อู๋ ฮ่าวเหรินออกจากกลุ่มแล้วเข้าระบบการเพิ่มกลุ่ม และเริ่มสุ่มเลือกกลุ่มซองแดง

ในสองนาทีเขาก็ใช้โควต้ากลุ่มที่เหลือหมดไป

"นี่มันพ่อค้าของเก่าที่เขาลือกันไม่ใช่หรือ?”

"เราไม่โชคดีขนาดนั้นหรอก เป็นกลุ่มที่พิเศษนั่นจริง ๆ รึ?"

"ครั้งล่าสุดที่ฉันได้ยินมาว่าตราบใดที่เข้ากลุ่มที่มีเขาคนนี้ บัญชีของนายก็สามารถเปลี่ยนเป็นเงินได้มหาศาลเลย"

"กลุ่มของเขาเป็นกลุ่มที่พิเศษที่สุด นายจะได้ของที่ดียิ่งขึ้นถ้ายังอยู่ในกลุ่มนี้"

"..."

ในพริบตาก็มีคนนับร้อยเพิ่มเข้ามาในกลุ่ม ผลก็คือข้อมูลจำนวนมากพุ่งขึ้นมาบนหน้าจอ

แต่ก็ว่าพวกเขาไม่ได้ อู๋ ฮ่าวเหรินเป็นคนที่มีชื่อเสียง เมื่อไม่นานมานี้เหตุการณ์แผนที่ดวงดาวทำให้พ่อค้าของเก่ากลายเป็นผู้มีชื่อเสียงในจักรวาล

การที่จู่ ๆ พวกเขาก็ได้เข้าร่วมกลุ่มนั้น แน่นอนว่าพวกเขาจะต้องมีคำถามมากมายที่ต้องการคำตอบ

นอกจากข้อความสนทนาแล้วซองแดงต่าง ๆ ก็เริ่มเต็มหน้าจอ เมื่อเข้าสู่กลุ่มนี้แน่นอนว่าต่อหน้าคนดังแล้ว การแสดงความมั่งคั่งของพวกเขาบางทีอาจจะได้ของดีจากคนดังก็เป็นได้

บางคนก็เริ่มให้ข้อมูลอู๋ ฮ่าวเหรินแล้วถามเกี่ยวกับการซื้อแผนที่ดวงดาว สำหรับแผนที่ดวงดาวที่เหลือของอู๋ ฮ่าวเหรินทุกคนต่างต้องการมัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วง นี้มีของดีปรากฏในเขตดาวใหม่ ดังนั้นทุกคนจึงเข้าใจคุณค่าของแผนที่ดวงดาว

โชคร้ายที่อู๋ ฮ่าวเหรินหายตัวไปในช่วงนั้นไม่ยอมออนไลน์ คนเหล่านั้นจึงคิดว่าเขากลัวที่จะไม่ออนไลน์

เมื่อดูข้อมูลสนทนาส่วนตัวต่าง ๆ ที่เขาได้รับถึงพันข้อความทันที อู๋ ฮ่าวเหรินก็ไม่ตอบอะไรและบล็อกระบบแชทส่วนตัวไป

ตอนนี้เขากำลังดูสถานการณ์ของกลุ่มพิเศษที่เขาได้รับในการเพิ่มกลุ่มครั้งนี้