CF:บทที่ 400 กวาดทีเดียวหมด

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

คืนนั้น, อู๋ฮ่าวเหรินได้สวมชุดล่องหนนาโน, แล้ววิ่งไปยังพิพิธพัณฑ์อังกฤษราวกับเป็นผี

ระหว่างทางมาถึงที่นี่นั้นไม่พบปัญหาอะไร, อู๋ฮ่าวเหรินจึงได้มุ่งไปที่ห้องเก็บของในพิพิธภัณฑ์อังกฤษต่อ, ส่วนของที่อยู่ให้ห้องจัดแสดงนั้น, เขายังไม่พร้อมที่จะไปตอนนี้

เมื่อเข้ามาในพิพิธภัณฑ์แล้ว, อู๋ฮ่าวเหรินมองดูอาคารที่อลังการนี้แล้วคิดว่าถ้าเขาเอาทั้งหมดนี่เข้าไปในระบบซองแดง, เขาจะแลกเปลี่ยนกลับมาเป็นเหรียญพลังงานได้มากมายขนาดไหน

"จี้, เธอจัดการระบบป้องกันที่อยู่ตรงนั้นได้ไหม?"

"เรียบร้อยแล้วค่ะ, และนี่คือแผนที่เส้นทางที่จะนำไปห้องเก็บของด้านในค่ะ"

"ดีมาก, งั้นก่อนอื่นก็ไปที่ห้องเก็บของที่เก็บของโบราณจีนกันก่อนเถอะ, คราวนี้จะเอาไปให้ไม่มีอะไรเหลือเลย"

มีเจ้าหน้าที่รปภ.อยู่มากมายและอุปกรณ์ป้องกันที่หลากหลาย, ซึ่งเป็นการคุ้มกันที่เข้มงวดจริงๆ

แต่น่าเสียดายที่, ของเหล่านี้ไม่ได้มีผลอะไรกับอู๋ฮ่าวเหรินเลย, ราวกับว่าเขากำลังเดินอยู่ในสวนหลังบ้านยังไงอย่างงั้น

หลังจากที่เดินมาจนถึงห้องเก็บของแรก, อู๋ฮ่าวเหรินก็มองดูและไม่รู้ว่ามีข้าวของที่กองทัพรุกรานจากอังกฤษขโมยเอากลับไปจากจีนเป็นจำนวนเท่าไร

ทั้งห้องเก็บของนี้ช่างราวกับหีบสมบัติที่บรรจุอยู่เต็มหีบ, ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครที่เข้ามาทำความสะอาดห้องนี้นานแล้ว, ช่างทำสมบัติล้ำค้านี่เสียเปล่าจริงๆ

โดยที่ไม่ได้ตรวจเช็คอะไร, เขาเริ่มเปิดใช้ระบบซองแดงและนำข้าวของในห้องนี้ใส่ช่องเก็บของ

เขานั้นรู้สึกได้ว่าเหรียญพลังงานที่เขาจำเป็นที่จะต้องใช้ในรอบนี้ต้องมีเยอะมากแน่

เขาไม่คิดว่าการกอบโกยข้าวของทั้งหมดง่ายๆเช่นนี้ยังกินเวลาไปตั้ง 2 นาที

เมื่อมองมายังห้องที่ว่างเปล่านี้, อู๋ฮ่าวเหรินก็ผงกหัวและเชื่อว่าคนอังกฤษที่เพิ่งมารู้เรื่องนี้ในตอนพรุ่งนี้คงได้เป็นบ้าแน่

ไปต่อดีกว่า, ยังมีห้องเก็บของอีกตั้ง 9 ห้องที่เก็บรวบรวมของโบราณจีนเอาไว้, แล้วจากนั้นเขาจึงค่อยไปที่ห้องเก็บของในประเทศอื่นต่อ เพื่อกอบโกยข้าวของในห้องเก็บของพวกนั้นให้หมด

อู๋ฮ่าวเหรินต้องใช้เวลาถึงครึ่งชั่วโมงถึงจะรวบรวมเอาของโบราณจีนในห้องเก็บของทั้งหมดเสร็จสิ้น, ซึ่งมีไม่ต่ำกว่า 20,000 ชิ้น

มองดูห้องที่ว่างเปล่า, อู๋ฮ่าวเหรินก็เริ่มรู้สึกดีขึ้นมา, ก่อนที่เขาจะเริ่มทำตามแผนการที่เหลือที่วางไว้ต่อ จากห้องหนึ่งไปยังอีกห้องหนึ่ง

แน่นอนว่า, อู๋ฮ่าวเหรินเองก็ไม่ได้เอาของโบราณพิเศษบางอย่างไป, เช่นมัมมี่อียิปต์, และของโบราณที่มีค่าน้อย, และเขาไม่สามารถใส่ที่เก็บของลงไปในช่องเก็บของได้ด้วย

การกอบโกยในครั้งนี้กินเวลาไปถึง 3 ชั่วโมง, อู๋ฮ่าวเหรินนั้นสนใจเป็นพิเศษกับห้องเก็บโบราณวัตถุวัฒนธรรมของอังกฤษ, ซึ่งเขาได้กวาดไปเรียบไม่เหลือแม้แต่ขนไก่

มองดูข้าวของที่เขากอบโกยมาในช่องเก็บของซองแดง, อู๋ฮ่าวเหรินก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก, เขารวบรวมข้าวของมาได้มากกว่า 3 ล้านชิ้น

ถ้าไม่ใช่ว่ามีของบางอย่างที่ถูกเก็บเอาไว้ในกล่องแล้ว, มันเป็นเรื่องยากมากที่จะเอากล่องพวกนั้นใส่ลงไปในช่องเก็บของซองแดงได้

หลายล้านเหรียญพลังงานได้ถูกใช้ไปก็เพื่อที่จะรวบรวมของโบราณเหล่านี้, และสุดท้ายอู๋ฮ่าวเหรินก็จะได้โยนซองแดงออกไปให้ในกลุ่มเพื่อแลกเปลี่ยนเป็นเหรียญพลังงานกลับมา

"ไปกันได้แล้วล่ะ, มิเช่นนั้น ถ้าเกิดพวกเขารู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่นี่แล้ว, พวกเขาได้ปิดเส้นทางเข้าออกแน่, แล้วมันจะเป็นปัญหาตอนที่หลบหนีออกมาแน่"

ในตอนนั้นเอง, ที่จู่ๆจี้ก็ได้โชว์รูปภาพหนึ่งให้เขาเห็น, ข้าวของทั้งหมดที่ถูกเก็บอยู่ในนั้น จะได้รับการดูแลอย่างดีเป็นพิเศษ, ของพวกนั้นได้รับการป้องกันเป็นอย่างดี, มองแค่แว่บเดียวก็บอกได้เลยว่ามันคือสมบัต

"นี่คือ?"

"ห้องเก็บสมบัติค่ะ, ที่นี่มีการป้องกันที่เข้มงวดมากกว่าที่อื่น, ถ้าคุณอยากที่จะเข้า ก็ขอให้ระวังอันตรายในระดับหนึ่งด้วยค่ะ"

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูข้าวของที่อยู่ด้านในโดยเฉพาะ "ม้วนภาพการตักเตือน(女史箴圖)" ซึ่งล้ำค่ามาก

"ไปดูกันเถอะ, ถ้าเข้าไปไม่ได้จริงๆค่อยถอนตัวออกมา แล้วกลับมาใหม่คราวหน้า"

อย่างไรก็ตาม, อู๋ฮ่าวเหรินนั้นรู้ดีว่าหลังจากผ่านเรื่องในวันนี้ไปแล้ว, ทางสหราชอาณาจักรจะต้องหาวิธีจัดการกับของโบราณให้เข้มงวดกว่าเดิมแน่นอน, ถ้าเขาจะมาที่นี่อีกครั้ง, ก็อาจจะไม่ได้มีโอกาสแบบในคราวนี้อีก

มาตรการรักษาความปลอดภัยของที่นี่แน่นหนามากกว่าที่อื่นจริงๆ, ไหนจะระบบล็อครหัสรุ่นเก่าแบบนี้ ถ้าไม่ได้การช่วยเหลือจากหุ่นยนต์นาโนล่ะก็ คงไม่มีทางที่จะเปิดเข้าไปได้แน่

"ระวังตัวด้วยค่ะ, มีอุปกรณ์เตือนภัยติดตั้งอยู่, และฉันก็ไม่สามารถปลดอุปกรณ์ตัวนี้ได้ด้วยค่ะ"

อู๋ฮ่าวเหรินผงกหัว, เขารู้อยู่แล้วว่าจะต้องมีอุปกรณ์ติดตั้งที่นี่แน่, และเมื่อใดที่มันทำงาน ก็คงหมดโอกาสที่จะเข้าไปเอาของด้านในแน่นอน

มองดูอุปกรณ์ตรวจจับความร้อน, โชคดีที่หุ่นยนต์นาโนนั้นสามารถป้องกันอุปกรณ์พวกนี้ได้

ถึงจะเป็นเช่นนั้น, อู๋ฮ่าวเหรินก็ยังต้องเข้าไปอย่างระวังอยู่, ทันทีที่มีการเคลื่อนไหวอะไร เขาจะต้องรีบหนีออกไปให้ทันการ

หลังจากที่เข้าไปยังห้องเก็บสมบัติแล้ว, ตาของอู๋ฮ่าวเหรินก็ถึงกับเป็นประกายเมื่อเขาเห็นเตาหลอม 3 ขาขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงกลาง

หนอยเจ้าพวกคนอังกฤษ, ดันเอาสมบัติล้ำค้ามาซ้อนไว้ในห้องนี้ซะได้ แล้วแถมยังเก็บเงียบไม่บอกใครอีก

แล้วเขาก็เริ่มหยิบเอาข้าวของโบราณจีนเก็บเข้าช่องเก็บของก่อน, แล้วจากนั้นจึงค่อยไปดูข้าวของโบราณอย่างอื่นต่อ

ตอนที่เขากอบโกยสมบัตอังกฤษนั้น, อู๋ฮ่าวเหรินก็ลังเลไปชั่วขณะ, เขารู้สึกได้ว่าจะต้องมีอุปกรณ์เตือนภัยติดตั้งอยู่แน่

ผลก็คือ, เมื่อของชิ้นแรกเข้าไปในช่องเก็บของ, เขาก็พบว่ามีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นจึงได้รีบผละออกมา

แต่โชคดีที่, หุ่นยนต์นาโนพวกนี้เร็วกว่า มิเช่นนั้นแล้วเขาคงได้ถูกขังอยู่ในกรงโลหะแน่

เมื่อได้ยินเสียงเตือนดังมาจากข้องนอกและเสียงฝีเท้า, อู๋ฮ่าวเหรินรู้ดีว่าเขาอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้แล้ว

ไม่อย่างนั้น, ถ้าพวกเขารู้ตัวแล้ว, พวกเขาจะต้องผนึกทางออกทั้งหมดแน่, แล้วมันจะเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะออกไปได้แน่, เขาพบกับกลุ่มทหารสามคนที่วิ่งมาอย่างเร่งรีบพร้อมกับเจ้าหน้าที่บางส่วน

เมื่อเขาออกมาที่ประตูด้านนอก, เขาก็พบรูปปั้นหินรูปสิงโตสองตัว, ซึ่งอู๋ฮ่าวเหรินก็ไม่ลืมที่จะหยิบใส่เข้าช่องเก็บของด้วย

เมื่อมองกลับไปยังพิพิธภัณฑ์อังกฤษ, เขาก็ส่ายหัวแล้วก็เดินออกมา

มองมายังรถที่วิ่งมาอย่างเร่งรีบและรถตำรวจที่มาพร้อมกับไฟหวอ, อู๋ฮ่าวเหรินก็ฟังที่คนพูดคุยกัน

"ฉันไม่รู้หรอกนะว่ามีโจรที่ไหนที่กล้าเข้ามาขโมยของไปจากพิพิธภัณฑ์อังกฤษ, พวกเขาอยากรนหาที่ตายกันรึไงนะ?"

"ขโมยสารเลวพวกนี้, ถ้าจับมันได้, ข้าขออัดมันให้น่วมซักทีเถอะ"

อู๋ฮ่าวเหรินเดินผ่านพวกเขาไปและเดินห่างจากพวกเขาไป, คนพวกนี้ควรที่จะเฝ้ายามกันให้ดีกว่านี้หน่อยนะ

เขาคิดว่าเมื่อถึงตอนรุ่งสาง, คนพวกนี้จะยังมีอารมณ์มาพูดเล่นแบบนี้กันอีกมั๊ยนะ

เพราะการกอบโกยในครั้งนี้, ต้องขอบคุณพ่อบ้านดีแลนที่ให้ข้อมูลเหล่านี้มา, เขาจึงตัดสินใจที่จะไม่ไปหาพวกเขาก่อน

มิเช่นนั้นแล้ว, ตระกูลที่อยู่เบื้องหลังของแดฟเน่จะต้องเดาได้ว่าเป็นฝีมือของเขาแน่นอน

เมื่อออกจากตัวเมืองมายังชายฝั่งแห่งหนึ่ง, เขามองดูพระอาทิตย์ที่ขึ้นมาจากทะเล, อู๋ฮ่าวเหรินนั่งมองอยู่บนหินก้อนใหญ่ และมองดูพระอาทิตย์ขึ้นที่สวยงามนี้

เขาทำอาหารจากในช่องเก็บของ, และเอาไวน์มารินใส่แก้วหยกขาวเพื่อดื่มด่ำกับบรรยากาศ

ในเวลานี้, พิพิธภัณฑ์อังกฤษได้ทำการปิดกั้นโดยตำรวจ, มีกลุ่มคนที่ได้เข้ามาเพื่อตรวจด้านในด้วยอุปกรณ์ต่างๆ

มีเจ้าหน้าที่จำนวนมากได้เข้ามาห้องเก็บของที่ว่างเปล่านี้, หัวของพวกเขารู้สึกสับสนเล็กน้อย

ผู้จัดการพิพิธภัณฑ์อังกฤษเองก็หัวเสียอย่างมากเมื่อเขาเห็นสถานการณ์ในห้องเก็บของ

"ข้าวของมากมายเป็นล้านชิ้น, ถ้าจะขนไปด้วยรถยนต์, ก็จำเป็นจะต้องใช้รถหลายร้อยคันขนไป, พวกคุณคิดว่าผมโง่เหรอที่มาบอกผมว่าของพวกนี้มันจะหายไปหมดได้ภายในข้ามคืนเดียว?"

"ถ้าคุณไม่โง่, ก็เป็นผมโง่เหรอ? ผมไม่สามารถขโมยของจำนวนมากแบบนี้ไปได้หรอกต่อให้ผมเฝ้ายามอยู่ก็ตาม, ห้องเก็บของพวกนี้มีการตรวจตราเป็นประจำอยู่แล้ว, หรือคุณคิดว่ารปภ.ทั้งพิพิธภัณฑ์ร่วมมือกันขโมยร่วมกัน?"

ข้าวของหลายล้านชิ้น, ข้าวของส่วนใหญ่มักจะถูกรวมเอาไว้ในกล่องขนาดใหญ่, ซึ่งของบางอย่างก็เป็นรูปปั้นหินขนาดใหญ่, ซึ่งเป็นอะไรที่ยากจะเข้าใจได้ว่าของพวกนี้มันหายไปอย่างลึกลับจากในพิพิธภัณฑ์ที่มีอุปกรณ์ป้องกันหลายชั้นนี้ไปได้อย่างไร