TB:บทที่ 238 เมืองใต้ดิน

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

“มีวิธีลับที่ไว้ใช้ควบคุมสัตว์ ฉันได้ควบคุมราชินีมดนี่ ตราบใดที่พวกมันโตขึ้น มันจะช่วยฉันไม่มากก็น้อย” เฉินหลงมองไป๋ไท่ฮาง

เมื่อได้ฟังคำของเฉินหลง ใบหน้าของไป๋ไท่ฮางเต็มไปด้วยความหวั่นเกรง ในอาณาจักรคุนหลุน สิ่งที่มีอยู่ทั่วไปไม่ใช่คนของคุนหลุนหากแต่เป็นสัตว์ป่าประเภทต่างๆ หากมีผู้ใดที่ควบคุมสัตว์ป่าได้ คนคนนั้นจะควบคุมคุนหลุนทั้งอาณาจักรได้

เมื่อเขาเห็นความแตกตื่นที่ฉายบนสีหน้าของไป๋ไท่ฮาง เฉินหลงรู้ว่าไป๋ไท่ฮางต้องเข้าใจผิดพลาด “ไท่ฮาง ความลับของฉันไม่ได้เกินความจริงอย่างที่คุณคิดหรอก ทว่ามีความเฉพาะอย่าง ไม่เช่นนั้นอาจเกิดความเสียหายรุนแรงแก่ผู้ใช้ได้”

ในตอนนั้นเองที่ใบหน้าของไป๋ไท่ฮางดูดีขึ้น หากไม่มีข้อจำกัดแล้วคงจะต้านธรรมชาติเกินไป

แต่อย่างไรเสีย เฉินหลงบอกเรื่องพวกนี้กับเขาได้ แสดงว่าเฉินหลงมองว่าเขาเป็นคนของเฉินหลง ไป๋ไท่ฮางรู้สึกว่าได้รับความเชื่อใจมากขึ้น

จากนั้น เฉินหลงและไป๋ไท่ฮางได้รอเพื่อให้ “ราชินีมด” ฟักตัวอยู่ในเขานั้นเอง

การที่ราชินีมดฟักจะตัวนั้นกินเวลากว่าหกวัน ระหว่างนั้นเฉินหลงและไป๋ไท่ฮางสำรวจไปทั่วภูเขาจนทะลุปรุโปร่ง

ในช่วงวันนั้นเอง ไป๋ไท่ฮางพบแหล่งเหล็กสองแหล่งและเหมืองขุดถ่านหินอย่างดี

ก่อนหน้านี้ เหล็กกล้าและไม้ใน “อาณาจักรคุนหลุน” จะใช้งานเพื่อตีเหล็ก เป็นเรื่องโชคดีที่มีแหล่งแร่และไม้ที่หนาแน่นชุกชุมที่จะนำมาใช้เผาได้อย่างยาวนานโดยที่จะไม่มีการขาดแคลนเชื้อเพลิง แต่อย่างไรก็แล้วแต่ หากเหล็กกล้าและไม้เมื่อมาเทียบกับถ่านหินแล้ว ระยะเวลาการเผาไหม้นั่นต่างกันมากโข หลังจากที่เฉินหลงโผล่มา ก็มีเหมืองถ่านหินได้ปรากฎใน “อาณาจักรคุนหลุน” ด้วย ทำให้เกิดการปฏิวัติใน “อาณาจักรคุนหลุน”

เฉินหลงยังพบเจอกับแหล่งแร่ที่ล้ำค่าอีกหลายประเภท บ้างเล็กบ้างเกิดขึ้นได้ยากเช่นแหล่งไททาเนียม

เมื่อคุณมีไททาเนียมอยู่แล้วจะสามารถทำไททาเนียมอัลลอยด์ได้

หกวันต่อมา ในตอนที่ราชินีมดกำลังจะฟักตัว เฉินหลงและไป๋ไท่ฮางกลับไปยังรังมด

ไข่ของราชินีมดกำลังสั่นไหวอย่างสม่ำเสมอ แล้วสิ่งที่รู้ร่างคล้ายเขี้ยวสองชิ้นที่คมดังมีดได้แทงทะลุผ่านเปลือกไข่ นั่นคือมดสีทอง มีมดสีทองที่ไม่ได้ต่างไปจากมดปกติเลยโผล่ออกมา

ก่อนที่จะกลายเป็นราชินีมด ราชินีจะเหมือนกับมดสีทองธรรมดา เว้นเสียแต่ว่าเธอจะตัวใหญ่กว่า หลังจากนั้นเมื่อกลายมาเป็นราชินีแล้ว มันจะเริ่มวางไข่ ร่างกายของมันจะแปรเปลี่ยนให้เหมาะสมกับการสืบพันธุ์ ดังนั้นแล้วด้วยประชากรนี่เองที่สร้างให้เกิดอาณาจักร

หลังจากที่ฟักตัวออก เธอมองเฉินหลง คล้ายกับเห็นแม่ เธอเดินโซเซไปหาเฉินหลง

“เอาล่ะ อย่าเข้ามาที่นี่เลย อยู่ที่นั่นแหละ” เขาเห็นราชินีมดที่มีเมือกอยู่เต็มตัวแล้ว เฉินหลงจึงรีบหยุดราชินีมดนั่นไว้

เป็นไปตามที่เฉินหลงสั่ง ราชินีมดหยุดอยู่ที่นั่นไม่ได้ขยับมาต่อ เธอส่ายหัวให้เฉินหลง

“ฉันจะตั้งชื่อให้ เธอตัวเล็กและมีสีแดง เช่นนั้นชื่อเสี่ยวหง” คล้ายกับที่ตั้งชื่อให้เสี่ยวเฮย เฉินหลงตั้งชื่อให้ราชินีมดโดยไม่คิดให้มากความ

หลังจากที่เจ้าของเธอตั้งชื่อให้แล้ว เสี่ยวหงพลันตื่นเต้นมากขึ้น

ทว่าเฉินหลงไม่ได้ต้องการจะอยู่ที่นั้นอีกต่อไป เขาจึงขอให้เสี่ยวหงทำหน้าที่ของเธอในฐานะราชินีมดและปล่อยเรื่องเขาแสนลูกไว้กับไป๋ไท่ฮาง

เมื่อออกจากเขาแสนลูกแล้ว เฉินหลงและไป๋ไท่ฮางเตรียมพร้อมเพื่อจะไปเมืองใหญ่ที่ใกล้ที่สุด

เมืองใต้ดินกำลังหาคนมาร่วมมือทำการขุดเหมืองแร่ที่นั้น แต่อย่างไรก็ตามเขาได้พบคนที่ช่วยทุ่นแรงอย่างมาก

ในขณะที่เฉินหลงและไป๋ไท่ฮางเดินออกไปจากภูเขานั้น พวกเขาเจอกับยักษ์สีดำที่ขี่ม้ามีเขาอยู่ ดูอายุราวห้าสิบปี เขาเกิดมากับพละกำลัง เขาแบกตะกร้าไม้อันใหญ่และถือที่เจาะเหล็กไว้ในมือ

หลังจากที่ยักษ์นั่นเห็นเฉินหลงและไป๋ไท่ฮางแล้ว มันแสดงสีหน้าประหลาดใจ แล้วมันจึงโยนที่เจาะด้านข้างและเหวี่ยงตัวเองลงพื้น มันกล่าวว่า “เฮยจุ่ย เคารพท่านเทพ”

เฉินหลงตอบกลังพิธีนี้และกล่าวไปว่า “ยืนขึ้น”

หลังจากที่เฉินหลงว่า เฮยจุ่ยได้ยืนขึ้น

“ท่านเทพ ข้าไม่คาดคิดว่าเฮยจุ่ยจะมาเจอท่านเทพที่นี่ ช่างเป็นเกียรติอย่างมากสำหรับเฮยจุ่ย” เฮยจุ่ยกล่าวไปอย่างตื่นเต้น

เขาเห็นที่เจาะเหล็กในมือของเฮยจุ่ย เฉินหลงจึงถามไป

“คุณมาทำอะไรที่นี่ ภูเขาแสนลูกนี้เป็นสถานที่อันตราย คุณมาที่นี่ด้วยพละกำลังและไม่มีเพื่อนร่วมเดินทาง ผมแนะนำให้คุณกลับไป”

“ท่านเทพ ข้าเป็นช่างตีเหล็กอยู่ในเมืองแห่งใต้ดิน ข้ามาที่ภูเขาแสนลูกเพื่อมาดูว่าข้าจะโอกาสได้ขุดแร่เหล็กหรือไม่ แหล่งแร่กำลังจะหมดไป ท่านเทพ ท่านช่วยให้เราได้ค้นพบแหล่งแร่เมื่อท่านกลับมาในครั้งนี้ได้หรือไม่” เฮยจุ่ยว่าอย่างหมดทาง

สิ้นคำเฮยจุ่ยมองเฉินหลงด้วยสายตาคาดคั้น

“เฮยจุ่ย ไม่ต้องกังวลไป อาจารย์ของข้าและตัวข้าได้เจอแหล่งแร่ใหม่ ในการเข้าไปภูเขาในครั้งนี้ ในตอนนี้อาจารย์และข้ากำลังจะไปยังเมืองใต้ดินเพื่อจะพูดคุยกันกับเจ้าเมืองเพื่อจะขุดแหล่งแร่นี้” ไป๋ไท่ฮางที่อยู่ข้างเฉินหลงกล่าว

คำของไป๋ไท่ฮางทำให้เฮยจุ่ยงุงงง ไม่ใช่เพียงเฉินหลงพบแหล่งแร่ทว่าไป๋ไท่ฮางที่เป็นลูกศิษย์ของเทพด้วย นี่ทำให้สมองของเฮยจุ่ยไม่สามารถจะทำความเข้าใจได้

หลังจากนั้นพักหนึ่ง ใบหน้าของเขาแสดงความตื่นเต้น เขากล่าวว่า “ท่านเทพ นี่ท่านกล่าวความจริงหรือ” เขามองเฮยจุ่ยที่ไม่แน่ใจในคำพูดของเขาอย่างคาดไม่ถึงแล้ว คิ้วของไป๋ไท่ฮางขมวดเข้าหากัน ความรู้สึกบนสีหน้าแสดงความไม่ชอบใจ “ไม่เชื่อหรือ”

เฮยจุ่ยไม่อาจเชื่อในตัวเขา ทว่าอาจารย์ของเขาเป็นเทพ เขากล้าแม้แต่จะตั้งคำถาม เรื่องนี้คงไม่ดีนัก

“ไม่หาญกล้า ไม่หาญกล้า นี่เฮยจุ่ยสับสนหรือ คำของเทพเจ้าไม่มีวันผิดไปอย่างแน่นอน ข้าน้อยผิดไปแล้วข้าน้อยผิดไปแล้ว” เขาฟังคำของไป๋ไท่ฮางแล้วมีสีหน้าไม่ชอบใจ เฮยจุ่ยรีบคุกเข่าและกล่าวออกไป

“ขอร้องเถอะ หยุดทำให้เวลาเสียไปแล้วพาพวกเราไปเมืองใต้ดินเถอะ ตราบใดที่พวกเรามีแร่เหล็กพอ พวกเราคงลดความเสียสละที่ต้องเสียไปจากฝูงสัตว์ที่มาครั้งหนึ่งในศตวรรษได้ อีกอย่างคือในครั้งนี้ท่านเทพได้นำพาความประหลาดใจครั้งใหญ่มาสู่พวกเรา” และในตอนนั้นไป๋ไท่ฮางเป็นเสียงให้เฉินหลง สิ่งที่เขาทำควรจะมีประสิทธิภาพ

“ใช่แล้ว พวกเทพเจ้า เหล่าทวยเทพ ข้าจะพาท่านไปเมืองใต้ดินตอนนี้เลย” ถึงแม้ว่าเฮยจุ่ยจะสงสัยเป็นอย่างมากเกี่ยวกับความประหลาดใจที่ท่านเทพได้นำพามา ไป๋ไท่ฮางไม่ได้กล่าวอะไรอีก เขาจึงไม่กล้าจะถามต่อ

“อย่างไรก็แล้วแต่ เหล่าเทพไม่ชอบปัญหามากนัก เมื่อพวกเขาจะทำสิ่งใด พวกเขาจะนำพาพวกเราไปหาผู้ครองเมืองตรงๆ และไม่ต้องเทศก์เรื่องนั้นเลย” ไป๋ไท่ฮางกล่าวต่อไปอีกประโยค

เฮยจุ่ยควรรีบพาเฉินหลงและพวกเขารวมสองคนไปยังเมืองใต้ดิน

หลังจากนั้นสามวัน ในที่สุดเฉินหลงได้ไปยังเมืองใต้ดิน หนึ่งในเมืองทั้งหนึ่งร้อยแปดเมือง

เมื่อเขาเห็นเมืองใต้ดินเป็นครั้งแรก เฉินหลงตื่นตกใจไปกับกำแพงเหล็กสูงกว่าสามสิบเมตรภายนอกเมือง

ตึกสูงบางตึกในเมืองมีความสูงมากกว่ากำแพงเมือง สิ่งที่อยู่ภายนอกกำแพงเมืองนั้นคือสิ่งที่คล้ายกับสายล่อฟ้าทว่ามีความหนาและคมกว่า