RC:บทที่ 461 สู้อีกครั้ง

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

RC:บทที่ 461 สู้อีกครั้ง

" นี่ นี่เป็นผลจากชิประดับ S สามแผ่นงั้นเหรอ?" หลินเฟิงตกตะลึงอยู่ในใจ

ตอนนั้น ชิปทั้งสามของหลินเฟิงก็ทำงานไปอีกสักครู่ เวลานั้น ชายวัยกลางคนที่พามู่ซินซินจากไปแล้ว ใบหน้าของเขาหน้าราวกับคนตายจนกลายเป็นเถ้าถ่านและไร้ซึ่งประกายแสงในดวงตาก็ได้บินไปถึงกลางทะเลสาบ

พอหลินเฟิงได้เห็น ปีกทั้งหกอันของเขาจึงได้กระพือเบาๆ ทันใดนั้นหลินเฟิงก็หายตัวไปจากตรงนั้นทันที

ในตอนที่สามทั้งสามแผ่นของหลินเฟิงกำลังทำงาน ชายวัยกลางคนดูเหมือนจะรับรู้ได้ถึงบางสิ่งและกำลังจะหันกลับไปมอง

แต่ทว่า ในขณะที่กำลังหันหัวของเขาไป ก็มีกรงเล็บยักษ์ที่เต็มไปด้วยสายฟ้าและฟ้าแล่บตะปบลงมาที่เขาอย่างกะทันหัน

"หืม?เป็น... " เป็นเพราะอย่างนั้น ก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบ ทั่วทั้งร่างก็ถูกกรงเล็บยักษ์โจมตีเข้าอย่างจังตรงบริเวณกลางทะเลสาบ

จากนั้นมังกรดำก็พุ่งออกมาจากทางด้านหลังของหลินเฟิงแล้วคว้ามู่ซินซินไว้และพาไปไว้ด้านหลังของมัน

"หลิน หลินเฟิง? เธอ เธอไม่เป็นไรแล้วเหรอ? " มู่ซินซินเห็นว่าหลินเฟิงในตอนนี้สมบูรณ์ครบถ้วน อีกทั้งพลังที่แผ่ออกมาก็แข็งแกร่งเป็นอย่างมากจึงเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ

" ฉันบอกแล้วว่าจะพาเธอไปด้วยในวันนี้ ฉันก็ต้องทำให้ได้สิ?" หลินเฟิงมองชายวัยกลางคนที่กำลังอ้าปากค้างและตัวแข็งด้วยกรงเล็บของเขา

ในตอนนั้น ทั้งร่างของชายวัยกลางคนกำลังถูกกัดกร่อนด้วยสายฟ้าและฟ้าแล่บที่น่ากลัวแม้ตัวของเขาจะตกลงไปในน้ำ แต่ก็ยังคงรู้สึกได้ถึงสายฟ้าและฟ้าแล่บสีฟ้าอันน่ากลัวอยู่

"บ้าชะมัด!" พอเห็นชายวัยกลางคนตกลงไปในน้ำ เขาก็ตกตะลึงขึ้นมาทันที ทันทีสายฟ้าหายไปหมดเขาก็พุ่งตัวออกมาจนน้ำพุ่งขึ้นมาบนท้องฟ้าและตกลงมาบนผิวหน้าของทะเลสาบจนทำให้ดูปั่นป่วนไปหมด

" เกิดอะไรขึ้น? แกสร้างพลังนั้นขึ้นมาได้ยังไง? " ชายวัยกลางคนช็อคมากเพราะเมื่อกี้กรงเล็บของหลินเฟิงสามารถทำให้เขาบาดเจ็บขึ้นมาได้จริงๆ

เมื่อได้เห็นรูปร่างของหลินเฟิง เขาก็อดไม่ได้ที่จะชะงักงันเพราะรูปร่างของหลินในตอนนี้ดูน่ากลัวอย่างแท้จริง จากเดิมที่ร่างขาดวิ่นและน่าสังเวชได้หายไปและแทนที่ด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยอันตราย

คราวนี้ ทั่วทั้งตัวของหลินเฟิงดำไปหมด ปีกหกบนหลังของเขากระพือเบาๆก็ยังทำให้เขาลอยได้สูงกว่าชายวัยกลางคน

บนหลังของหลินเฟิงยังมีหัวมังกรสามหัวที่งอกออกมาทางด้านซ้ายและด้านขวา อีกทั้งยังมีบนหัวของเขากำลังจ้องมองมาที่ชายวัยกลางคนราวกับพร้อมเข้าโจมตีได้ทุกเมื่อ

และยังมีสายฟ้าอยู่บนกรงเล็บทั้งสองข้างของหลินเฟิง ฟ้าแล่บที่เปล่งประกายและเต็มไปด้วยพลังทำลายล้าง ในตอนนี้ชายวัยกลางคนกำลังสูญเสียเป็นอย่างมากเนื่องจากมีบาดแผลขนาดใหญ่ห้าแผลอยู่บนหลังของเขา และยังคงรู้สึกราวกับถูกสายฟ้าเผาไหม้อยู่

และเมื่อเขาเห็นว่ามู่ซินซินถูกหลินเฟิงช่วยไว้อย่างปลอดภัย ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาวยะเยือกแล้วกล่าว: " ฉันอยากจะปล่อยให้แกตายไปเอง แต่ถ้าหากแกอยากตายนัก ฉันก็จะช่วยสงเคราะห์ให้!"

พอชายวัยกลางคนกล่าวจบ ทั่วทั้งร่างของเขาก็แผ่พลังอย่างน่ากลัวกระจายออกมาราวกับสัตว์ร้ายโบราณที่หลับใหลซึ่งยอมปล่อยให้มู่ซินซินอยู่บนหลังของหลินเฟิง เธอก็อดไม่ได้ที่จะเกรงจนจิกไหล่ของหลินเฟิง

" ซินซิน ถอยออกไปให้ห่าง ฉันจะสู้กับเขาแล้วค่อยพาเธอไป" หลินเฟิงเอ่ยด้วยสายตาที่มั่นคง

" ไม่ ฉันจะอยู่กับเธอแม้จะต้องตายก็ตาม!" มู่ซินซินใช้มือทั้งสองข้างกอดหลินเฟิงไว้แน่นไม่ยอมปล่อยง่ายๆ

เดิมทีหลินเฟิงต้องการให้มู่ซินซินอยู่ห่างจากเขาจะได้ไม่บาดเจ็บ แต่มู่ซินซินกลับปฏิเสธที่จะไป!

หลินเฟิงไม่รู้ว่าทำไมมู่ซินซินถึงตัดสินใจที่จะอยู่กับเขา เป็นเพราะมู่ซินซินเองก็รู้จักพ่อของเธอดีเกินไปด้วยซ้ำ พลังของเขามันน่ากลัวมากหากเธอไม่มาอยู่ใกล้หลินเฟิง หลินเฟิงก็จะไม่ยอมยั้งตัวเองจนทำให้ได้รับบาดเจ็บสาหัสได้อีก ดังนั้นเธอจึงยืนยันที่จะอยู่กับเขาแม้ว่าจะกลัวชายวัยกลางคนก็ตาม!

" อื้ม งั้นเราจะเอาชนะเขาแล้วออกไปด้วยกัน!" หลินเฟิงกล่าว

แต่ทว่า ในตอนที่พวกเขาคุยกัน ชายวัยกลางคนก็พุ่งเข้ามาพร้อมกับตะโกนออกมาว่า: "เงาแห่งการแยก!"

พลังที่แผ่ออกมาของชายวัยกลางคนนั้นน่าสะพรึงกลัว ร่างของเขาดึงเงาออกมาในอากาศ เงาพวกนี้เร็วมาก ทันใดนั้นเงาจำนวนมากกว่าสิบก็ตรงเข้ามาหาหลินเฟิง

"หืม? ไป" หลินเฟิงยังคงกังวลอยู่บ้าง แต่หัวบนหลังทั้งสามที่วิวัฒนาการมาเป็นหัวมังกรกลับพุ่งตรงเข้าไปโจมตีชายวัยกลางคน

ขณะที่หัวมังกรทั้งสามออกมา พวกมันก็เข้าปะทะและสร้างบาดแผลให้กับเงาพวกนั้นส่งผลให้จำนวนเงาลดลงถึงครึ่งหนึ่งในทันที แต่ก็ยังเหลืออีกหลายเงาที่เข้ามาโจมตีหลินเฟิง

พอมองดูเงาแต่ละเงา หลินเฟิงบอกไม่ได้เลยว่าเงาไหนคือร่างจริงไปชั่วขณะเพราะเงาพวกนั้นว่องไวมากเกินไป

ในไม่ช้าเงาพวกนั้นก็เข้ามาล้อมรอบหลินเฟิงเอาไว้และเริ่มโจมตีหลินเฟิงด้วยพลังอันแข็งแกร่งทั้งหมัดและเท้าอย่างรวดเร็วจนหลินเฟิงสามารถป้องกันไว้ได้เพียงชั่วครู่เท่านั้น

การโจมตีของชายวัยกลางคนเข้ามาในทุกทิศทุกทาง ดูเหมือนการโจมตีในทุกๆครั้งจะเป็นความจริงและไร้ข้อบกพร่องใดๆเลย

หัวทั้งสามบนหลังของหลินเฟิงหลบหลีกอย่างต่อเนื่องและคอยไล่ตามร่างเสมือนพวกนั้น มือของหลินเฟิงยังคงรับการโจมตีจากทั้งหมัดและเท้าอย่างต่อเนื่อง

การจู่โจมของชายวัยกลางคนนั้นน่ากลัวเป็นอย่างมาก ทุกครั้งที่หลินเฟิงรับการโจมตีก็จะรู้สึกได้ถึงพลังอันน่ากลัวที่พุ่งออกมาจากมือของเขาจนทำให้เจ็บปวดไปหมด

และหลินเฟิงก็ยังแบกมู่ซินซินเอาไว้ จึงทำให้ต้องรับการโจมตีของชายวัยกลางคนไปเรื่อยๆ

หลังจากที่หลินเฟิงที่มีร่างยาวทั้งสามได้คอยหลบหลีกเงาเสมือนพวกนั้น และหลินเฟิงก็ยังคงหลบหลีกอย่างต่อเนื่องราวกับจะมองหาร่างจริงของชายวัยกลางคน

ทันใดนั้น หลินเฟิงก็นึกขึ้นได้ว่าน้ำวนสีดำลึกลับได้เคยมอบสายตาอัจฉริยะไว้ให้เขา พอหลินเฟิงเปิดใช้งานมัน เงาที่อยู่รอบตัวของเขาทั้งหมดก็หายไปเหลือเพียงร่างๆหนึ่ง ร่างนั้นมีความว่องไวเป็นอย่างมากและมันก็กระพริบไปทุกที่

" ตายซะ หมัดแสงศักดิ์สิทธิ์!" ชายวัยกลางคนตระโกนออกมาจากนั้นก็เหวี่ยงหมัดๆนึงใส่หลินเฟิง

"ผมหาคุณพบสักที!" ขณะที่ชายวัยกลางคนเริ่มโจมตีครั้งต่อมาอย่างดุร้าย หลินเฟิงก็คำรามออกมา เขาควบแน่นสายฟ้าอันทรงพลังไว้ในมือแล้วตวัดใส่ชายวัยกลางคนในจุดเดิม

ปัง!!!

ชายวัยกลางคนกับกรงเล็บยักษ์ของหลินเฟิงปะทะเข้าด้วยกัน เป็นเหตุให้สายฟ้าสีน้ำเงินระเบิดออกมา การปะทะกันของทั้งสองส่งผลให้เกิดเป็นพลังงานระเบิดรูปครึ่งทรงกลมขนาดใหญ่ที่รุนแรงมากในทันที

วินาทีต่อมา ร่องรอยการระเบิดก็ปะทุขึ้นจนก่อให้เกิดเป็นเสาน้ำอันสูงตระหง่านในทันที ขณะที่เสาน้ำตกลงมาก็มีคลื่นยักษ์ก่อตัวอยู่กลางน้ำและแผ่ออกโดยรอบราวกับคลื่นแสง ส่งผลให้ปลาชนิดต่างๆและกุ้งมากมายในทะเลสาบกระโดดออกมาจากน้ำอย่างต่อเนื่อง

หลินเฟิงและชายวัยกลางคนถูกแรงระเบิดอันทรงพลังนี้พัดกระเด็นออกไป ทั้งหลินเฟิงกับมู่ซินซินต่างก็ได้รับบาดแผลจากแรงระเบิดอันน่ากลัวนี้

"แฮปปี้!" หลินเฟิงเห็นเช่นนี้ก็ตะโกนออกมาแล้วรีบบินไปหาเธอ

แต่ทันใดนั้น เสาน้ำที่สูงตระหง่านก็ได้แยกทั้งสามออกจากกันและไม่มีใครเห็นใครเลย