RC:บทที่ 453 บาดเจ็บสาหัส

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

"เจ้าหนุ่ม นายควรต้องเข้าใจว่านายกับซินซินไม่ได้มาจากที่เดียวกัน ถ้าคู่หมั้นของซินซินรู้เรื่องนี้ก็ยากที่จะช่วยชีวิตนายได้!" ป้าบิงมองดูการปฏิเสธที่จะล้มเลิกของหลินเฟิงและกล่าว

"แล้ว คู่หมั้นเธอแข็งแกร่งแค่ไหนครับ?" หลินเฟิงกล่าวด้วยเสียงเย็นชา

"ไม่อ่อนแอไปกว่าฉันและฉันก็ไม่รู้ว่าแข็งแกร่งมากแค่ไหน! เธอยังจับความเร็วของฉันไม่ได้เลยแล้วจะไปเทียบกับเขาได้อย่างไร? " ป้าบิงมองไปที่หลินเฟิงอย่างเห็นใจ

อย่างไรก็ตาม หลินเฟิงหัวเราะขึ้นมาแล้วกล่าว "ไม่อ่อนแอกว่าคุณ นั่นคือตราบใดที่ผมเอาชนะคุณได้ ผมก็มีพลังต่อต้านเขาได้ และจากนั้นก็พาซินซินไป!"

"นายคิดว่ามันเป็นไปได้เหรอ?" ป้าน้ำแข็งมองหลินเฟิงแล้วเอ่ย

"ฮ่า ฮ่า ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ซินซินจะรู้สึกผิดอยู่สักพักและกอดผมแน่นๆแน่! ผมจะเก็บกวาดหญิงชราแล้วพาคุณไปจากที่นี่ รับไปซะ! หมัดผ่าภูเขา" ทันใดนั้นหลินเฟิงก็ตะโกนขึ้นมาและจากนั้นเงาร่างของรูปโลกก็ปรากฏขึ้นมาด้านหลังของเขา มันคือมโนคติทางศิลปะของดิน

ทว่าสิ่งที่แตกต่างในเวลานี้ก็คือหลินเฟิงที่เคยใช้การชกหมัดเดียวแต่ตอนนี้เขามีหกแขนเลยใช้แต่ละข้างปล่อยหมัดผ่าภูเขาออกไป พลังของหมัดที่มีเพิ่มถึงหกเท่าซึ่งไม่เคยถูกใช้มาก่อนได้พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

ขณะที่หมัดถูกปล่อยออกมา ร่างกายของหลินเฟิงก็เปลี่ยนไป แต่ละย่างก้าวที่รวดเร็วของเขาได้ทิ้งรอยเท้าขนาดใหญ่ไว้บนพื้นจากนั้นทั้งตัวก็ก็พุ่งออกไป

รวมถึงมู่ซินซินที่อยู่บนหลังของเขา และความเร็วก็ยังมีมากเท่าๆกับความเร็วของป้าน้ำแข็งอีกด้วย

"หืม?" การเคลื่อนไหวของหลินเฟิงสร้างความประหลาดใจให้แก่ป้าบิง

ท่าทีที่ผ่านไปในแต่ละครั้งของหลินเฟิงมักจะทำให้ป้าบิงประหลาดใจนิดๆ แม้ว่าความแข็งแกร่งจะมีไม่มากแต่อายุเท่านี้เมื่อเทียบกับสถานะของเขาในตอนนี้ คุณสมบัติของหลินเฟิงสร้างความมัศจรรย์ใจได้อย่างแน่นอน

"ถ้านายอยากจะเล่นมากนัก ฉันก็จะแสดงให้เห็นความแตกต่างว่ามันมีมากแค่ไหน" ป้าน้ำแข็งเอ่ยก่อนที่ดวงตาของเธอจะเปลี่ยนไปเป็นเย็นชาอย่างไม่อาจเทียบได้โดยสิ้นเชิง ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้เธอยังไม่ได้ใช้พลังจริง

แต่ความจริงก็คือความจริง แม้ว่าพลังที่ป้าน้ำแข็งใช้จะแข็งแกร่งมากแต่ก็ยังไม่ใช่พลังที่แท้จริงเพราะเธอใช้ไปเพียงห้าส่วนเท่านั้น

ในตอนที่เห็นสายตาของเธอเปลี่ยนไป หลินเฟิงจึงรู้ได้อย่างทันทีว่าผู้หญิงคนนี้สิคือของจริง

ถึงอย่างนั้น หลินเฟิงก็จะไม่ยอมหยุดเพราะเหตุแค่นี้ เขาจะต้องทำให้หญิงคนนี้เห็นศักดิ์ศรีของเขาจะได้ไม่มาดูถูกเขาอีก

ขณะที่หลินเฟิงยกกำปั้นขึ้นและเริ่มใช้งานแขนทั้งหกพร้อมกัน นี่คือพลังที่หลินเฟิงไม่เคยลองใช้มาก่อน เมื่อเอามาใช้ในตอนนี้ หลินเฟิงจึงรู้สึกว่ามันควบคุมค่อนข้างยากไปสักหน่อย

อย่างไรก็ตามป้าน้ำแข็งได้มาอยู่ตรงหน้าของหลินเฟิงด้วยความเร็วผิดกับคราวก่อน มีประกายเย็นชาในสายตาของเธอและจากนั้นก็ยกแท่งน้ำแข็งขนาดใหญ่มาไว้ในมือและโจมตีหลินเฟิงในทันที

เมื่อเห็นแท่งน้ำแข็งขนาดใหญ่กำลังหล่นลงมา แขนทั้งหกของหลินเฟิงจึงไม่ลังเลที่กระหน่ำหมัดใส่ ดังนั้นทุกครั้งที่ป้าน้ำแข็งตีลงมา หลินเฟิงจึงยิงหมัดใส่อย่างรัวเร็ว

ครู่หนึ่ง ทั้งสองปะทะกันสี่ถึงห้ารอบแล้ว และหลินเฟิงก็ยังคงปล่อยหมัดออกไปใส่แท่งน้ำแข็งยักษ์จนแตกออกภายในไม่กี่หมัด

เวลานั้น หลินเฟิงยืนอยู่ห่างจากป้าบิงเพียงไม่กี่เมตร เขาคิดว่าหากฝ่าทำลายแท่งน้ำแข็งเข้าไปใกล้ๆก็จะสามารถทำให้ป้าบิงบาดเจ็บได้

อย่างไรก็ตาม เมื่อป้าบิงเห็นว่าหลินเฟิงที่กำลังปล่อยหมัดได้เข้ามาใกล้เรื่อยๆ เธอก็รู้สึกว่านี่ยิ่งกว่าทำสงคราม เธอเยาะเย้ยอย่างเย็นชาแล้วปลดปล่อยพลังวิญญาณออกมาอย่างรุนแรง จากนั้นแท่งน้ำแข็งที่เต็มไปด้วยรอยร้าวจนใกล้จะแตกออกก็ถูกสมานกลับในทันที

"อะไรน่ะ?" เมื่อหลินเฟิงเห็นแบบนี้ เขาจึงรู้สึกว่าป้าบิงคนนี้ประหลาดหน่อยๆ มันทำให้เขาต้องเวลาเวลาต่อยน้ำแข็งนานขึ้น เขาไม่ได้คาดไว้ว่าจะฟื้นตัวได้อย่างสมบูรณ์ก็จริงแต่จะทำอย่างไรถึงจะไม่กระอักเลือกออกมา

"มันเร็วเกินไปที่จะมาสู้กันฉันถูกไหม?" ป้าน้ำแข็งเอ่ยแล้วจึงเขวี้ยงแท่งน้ำแข็งออกมา หลินเฟิงหลบไม่ทันจึงรีบเอาแขนทั้งสี่ข้างมากันไว้

ปัง!

เสียงปะทะดังสนั่น หลินเฟิงยังยืนอยู่บนพื้นหลังจากที่ถอยไปหลายสิบเมตร แขนทั้งสี่เปียกชุ่มไปด้วยเลือดและสั่นไม่หยุด

"เจ้าหนุ่ม นายมั่นใจมากเกินไปที่จะต่อสู้กับฉันทั้งๆ ที่ยังมีคนอยู่บนหลังด้วยเนี่ยนะ" แม้ป้าบิงจะใช้พลังวิญญาณไปมาก แต่ใบหน้าอันสวยงามของเธอก็ยังคงยิ้มอยู่ตลอด

ก่อนที่เธอจะกล่าวจบ น้ำแข็งในมือก็ถูกขว้างไปใส่หลินเฟิงที่ยังไม่ได้หยุดเท้า เวลานี้หลินเฟิงไม่สามารถจะหลบได้พ้น ยิ่งไปกว่านั้น เป็นเพราะก่อนหน้านี้เขาได้ใช้แขนทั้งสี่ข้างต้านแท่งน้ำแข็งยักษ์มาหลายครั้งแล้วจึงทำให้ใช้การไม่ได้อีกต่อไป

มู่ซินซินที่อยู่บนหลังและเห็นว่าแขนทั้งหกข้างของหลินเฟิงซึ่งรวมที่ใช้อุ้มเธออยู่สองข้างแล้วนั้นต่างก็ถูกทำลายและโชกไปด้วยเลือด แม้ว่าแขนทั้งสี่จะงอกออกมาจากหลังด้วยชิปที่มีความสามารถงอกสามหัวและหกแขนออกมา แต่ทว่าความเจ็บปวดและเลือดที่อยู่บนนั้นเป็นของจริง

เมื่อเห็นป้าน้ำแข็งฟาดลงมาอีกครั้งอย่างรุนแรง หลินเฟิงที่กำลังไถลออกมานั้นนอกจากใช้แขนกันอีกครั้ง เขาคงหลบหลีกไม่ได้อย่างแน่นอน

"ป้าบิง อย่านะ!" พอมู่ซินซินได้เห็นอย่างนั้นก็รีบบอกอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังสายเกินไปอยู่ดี

ปัง!

หลินเฟิงถูกแท่งน้ำแข็งฟาดใส่ก็กระเด็นออกไปอย่างเร็ว เสียงแตกที่ชัดเจนและรุนแรงนั้นทำให้มู่ซินซินได้ยินอย่างชัดเจน เมื่อหลินเฟิงล้มลงบนพื้นเลยได้เห็นว่าแขนทั้งสี่ข้างหักหมดแม้แต่กระดูกซี่โครงของเขาก็หักเช่นกัน

แต่ทุกครั้งที่เขากระเด็นออกไป หลินเฟิงจะปล่อยให้ตัวเองตกลงพื้นแทนเลยไม่ทำให้มู่ซินซินบาดเจ็บ

"วางเธอลงซะ!" ในตอนนั้น ป้าบิงก็ก้าวเข้ามาทีละก้าว

หลินเฟิงค่อยๆลุกขึ้นและมองไปที่ป้าบิง เลือดในปากค่อยๆไหลออกมา แต่หลินเฟิงก็ยังกล่าวยืนกราน: "ไม่มีทาง!"

"ฮึ! งั้นก็อย่ามาโทษฉันแล้วกัน" จากนั้นแท่งน้ำแข็งในมือของป้าบิงก็ถูกดึงขึ้นมาอีกครั้ง

"ไม่นะ ป้าบิง ได้โปรดปล่อยเขาไปเถอะ" ขณะนี้ มู่ซินซินที่อยู่ในอ้อมแขนบนหลังของหลินเฟิงกล่าวขอร้องออกมา

แต่ทว่าป้าบิงกลับไม่ได้ยินเสียงนั้น แท่งน้ำแข็งยักษ์ถูกแทงลงมาอย่างเลือดเย็นและสายเกินไปที่จะหยุดยั้ง

ขณะที่แท่งน้ำแข็งกำลังจะแทงใส่หลินเฟิง มู่ซินซินก็สร้างความตื่นตระหนกด้วยการเหวี่ยงตัวของหลินเฟิงอย่างรวดเร็วแล้วสลับตำแหน่งกับเขาแทน

"ห๊ะ?"

ป้าบิงที่เห็นอย่างนี้ก็ชะงักขึ้นมาทันที เธอพยายามหยุดพลังแต่มันใกล้เกินไป แต่ในตอนนั้นที่หลินเฟิงพบสิ่งผิดปกติเลยรีบโยนมู่ซินซินออกไปด้วยมือที่ยังครบถ้วน

จากนั้นก็เกิดเสียงดังสนั่น ตัวของหลินเฟิงในตอนนี้เป็นดั่งราวกับว่าวที่ลอยออกไปไกล

"หลินเฟิง" มู่ซินซินที่ถูกหลินเฟิงโยนไปไว้ข้างๆ ร้องไห้ออกมาอย่างใจสลาย

ป้าบิงที่ได้เห็นฉากนี้ก็หยุดมือลง ช่างเป็นความจริงใจอย่างยิ่งที่คนสองคนจะยอมแลกชีวิตซึ่งกันและกัน

เวลานี้ป้าบิงรู้สึกเหมือนตัวเป็นปีศาจร้ายที่แยกคนทั้งคู่ออกจากกัน แท่งน้ำแข็งยักษ์ในมือของเธอร่วงหล่นลงกระแทกพื้นจนก่อให้เกิดเสียงสั่นสนั่น ส่งผลให้แท่งน้ำแข็งทั้งหมดสูญสิ้นพลังวิญญาณและแตกสลายไป

"เสี่ยว เสี่ยวซิน!" ป้าบิงมองมู่ซินซินที่กำลังกอดร่างกายพังๆของหลินเฟิงอยู่บนพื้น เธอรู้สึกสังเวชและเสียใจจนรู้สึกละอายขึ้นในใจ เสียงของเธอสั่นเครือและร้องไห้ต่อมู่ซินซิน

"ไปให้พ้น ไปให้พ้นเลย!" มู่ซินซินหันหน้ามา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยประกายอันดุร้าย

ทันใดนั้นเธอก็ได้เห็นดวงตาที่แดงก่ำของมู่ซินซินเต็มไปด้วยความเกลียดชังจนทำให้ตกตะลึง

"ฉัน นี่ฉันผิดเหรอ?"