CF:บทที่ 774 หลุมพราง

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

ถ้าอู๋ฮ๋าวเหรินจำไม่ผิด, ส่วนใหญ่ที่คนๆนี้พูดคุยกับคนในกลุ่มส่วนใหญ่มักจะเกี่ยวข้องกับยานรบ

ดูเหมือนว่าเขาคนนี้น่าจะเป็นผู้ออกแบบยานรบที่แข็งแกร่งมาก, ซึ่งทำให้อู๋ฮ่าวเหรินคิดว่า ในอนาคตเขาน่าจะขอแบบแปลนยานรบจากเขาบ้าง

อย่างไรก็ตาม, เขาก็ต้องล้มเลิกความคิดที่ไม่มีทางเป็นจริงได้ออกจากหัวของเขา

ผู้คนในกลุ่มนี้ต่างไปจากคนจากจักรวาลในอนาคต, ซึ่งพวกเขาไม่สามารถส่งข้อมูลแบบนั้นมาได้เขาได้ง่ายๆแน่

แม้แต่ในตอนที่พวกเขาหารือกันในด้านของเทคนิค, พวกเขาก็ได้ตั้งรหัสขึ้นมาทำให้คนอื่นไม่สามารถมองเห็นได้

"ขอบคุณ, ขอบคุณ, ขอบคุณมากครับ"

"เจ้าหนุ่ม, ไม่ต้องไปขอบคุณเขามากขนาดนั้นหรอก, ถึงแม้ว่าผีไม้เฒ่าจะเก่งเรื่องของยานอวกาศก็จริง, แต่ทว่ายานรบที่เขาออกแบบนั้นส่วนใหญ่มันสุดโต่งมากเกินไป"

"เจ้าหนูตาบอด, มันมีปัญหาอะไรกับยานอวกาศที่ข้าออกแบบอย่างงั้นเรอะ? มีเพียงการไขว่คว้าหาความสุดยอดเท่านั้นถึงจะคว้าความแข็งแกร่งในการรบที่แท้จริงได้, ว่าไงเจ้าหนูอยากได้รึเปล่า? ถ้าเจ้าไม่เอาข้าจะได้เก็บกลับ"

"เดี๋ยวครับ, เดี๋ยว, ผมอยากได้ครับ, อยากได้"

อู๋ฮ่าวเหรินเกือบที่จะร้องไห้, เขาไม่คิดว่าสถานการณ์จะกลายเป็นแบบนี้ได้, จึงได้รีบดาวโหลดข้อมูลนี้โดยไว

โชคดีที่, ของที่เขียนขึ้นมาเช่นนี้ไม่ถือเป็นของแลกเปลี่ยน, ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่สามารถหาแกนกลาง 3 อันมาจ่ายได้แน่

"ฮ่าๆ, ดูสิ ข้าบอกแล้วใช่มั๊ยล่ะ มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วกับการไล่ตามสิ่งที่สุดยอดน่ะ"

"แกนี่มันช่างไร้ยางอายจริงๆ, นั่นมันอารยธรรมที่ต่ำกว่านะ, มันไม่มีทางอยู่แล้วที่เขาจะเลือกแบบแปลนที่สุดโต่งของคุณ, ถ้าเกิดว่าเขามีตัวเลือกอื่นให้เลือกน่ะ, คุณน่าจะรู้นะว่าใครเขาจะเลือกยานรบที่คุณออกแบบขึ้นมากัน"

อู๋ฮ่าวเหรินรู้สึกพูดอะไรไม่ออกกับเจ้าหนูตาบอดคนนี้, เขากำลังจะขุดหลุมฝังฉัน

"อย่าทะเลาะกันเลยครับทั้งสองคน, ไม่ว่าจะเป็นยานรบแบบไหน, มันก็ล้วนแล้วแต่ประโยชน์ทั้งนั้นแหละครับ"

"ฮึ่ม"

เมื่อเห็นคำตอบของอู๋ฮ่าวเหริน, เจ้าหนูตาบอดก็เลิกทะเลาะกับผีไม้เฒ่า

อู๋ฮ่าวเหรินพบว่าในตอนที่ทั้งสองคนนั้นทะเลาะกัน, ดูเหมือนว่าคนอื่นๆนั้นจะหยุดพูดด้วย

เขาจึงคิดกับตัวเองว่า, ดูเหมือนว่าทั้งสองคนนี้ในกลุ่มน่าจะเป็นตัวตนที่สุดยอดมากแน่

น่าเสียดายที่, ด้วยสถานการณ์ในวันนี้ทำให้เขาต้องล่วงเกินหนึ่งในสองคนนั้นไปซะแล้ว

ในเมื่อเขาเอาแบบแปลนมาจากอีกคนหนึ่งแล้ว, เขาก็จะต้องพูดช่วยอีกคนหนึ่ง, ซึ่งมันหลีกเลี่ยงไม่ได้

หลังจากที่คิดอยู่สักพักแล้ว, เขาจึงคิดที่จะออฟไลน์ไปเพื่อความปลอดภัยของเขาเอง, และหวังว่าคงจะไม่มีปัญหาอะไรหลังจากนี้

"ผมขอตัวก่อนเพื่อไปเช็คดูข้อมูลของยานรบก่อนนะครับ, เชิญพวกคุณคุยกันต่อได้"

จริงๆแล้วอู๋ฮ่าวเหรินไม่จำเป็นที่จะต้องพูดแบบนี้ก็ได้, เพราะเดิมทีไม่มีใครในกลุ่มนี้ที่สนใจว่าเขาจะอยู่หรือไม่อยู่แล้ว

แบบแปลนนั้นได้ถูกส่งออกมาโดยอู๋ฮ่าวเหรินและให้จี้รีบทำการวิเคราะห์ให้ทันที

"จี้, พวกเราสามารถที่จะสร้างยานอวกาศลำนี้ขึ้นมาในปัจจุบันได้ไหม?"

"ได้ค่ะ, แต่ฉันไม่แนะนำให้สร้างขึ้นมาค่ะ, ยานอวกาศลำนี้มันสุดโต่งมากเกินไปค่ะ, และค่าใช้จ่ายก็ยังสูงมากเกินไปอีกด้วยค่ะ"

"หืม, มันสุดโต่งมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ขอผมดูข้อมูลอีกทีซิ"

อู๋ฮ่าวเหรินสงสัยขึ้นมา, และมองดูข้อมูลที่จี้ได้ทำการวิเคราะห์ออกมา แล้วสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

ชายคนที่บอกว่าเขาคนนั้นมันสุดโต่งจริงๆด้วย, แบบนี้มันเรียกว่าสุดหูรูดเลยด้วยซ้ำ!

หลังจากยานรบลำนั้นได้ถูกออกแบบขึ้นมาใหม่, ระบบต่างๆได้ถูกเอาออกไป เหลือเอาไว้แต่เพียงความเร็วเท่านั้น, ความเร็วที่สุดยอด

"นี่มันหลุมพรางชัดๆ, เปล่าประโยชน์ที่จะสร้างขึ้นมาจริงๆ"

ค่าใช้จ่ายนั้นไม่ได้สมน้ำสมเนื้อกับคุณค่าของยานลำนี้เลย, อู๋ฮ่าวเหรินมองไม่เห็นประโยชน์ของยานลำนี้เลยแม้แต่น้อยนอกเสียจากเอาไปขับเล่นเท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้น, เพราะเป็นยานอวกาศที่มีขนาดเล็กมาก, บวกกับความเร็วที่เร็วมากเกินไป, ทำให้ยานอวกาศลำนี้จำเป็นต้องใช้ระบบประมวลผลอัจฉริยะที่ความสามารถที่สูงมากด้วย

อู๋ฮ่าวเหรินรู้สึกหดหู่ขึ้นมา, ไม่คาดคิดว่าข้อมูลที่ในที่สุดที่เขาได้มาจะกลายเป็นเช่นนี้

"เฮ้อ, ช่างมันเถอะ"

ในความคิดของเขา, ค่อยๆพัฒนายานอวกาศจากในอนาคตไปทีละขั้นจะดีกว่า

-----------------------------------------------------------------

ในอวกาศที่อยู่ห่างไกลออกไป, ห่างไกลจากศูนย์กลางของสหพันธรัฐไปมาก, มีหายนะที่กำลังเริ่มคืบคลานเข้ามายังจักรวาลนี้

อารยธรรมทายาล่า เป็นอารยธรรมที่อ่อนแอมากในจักรวาลนี้, เทคโนโลยีของพวกเขาในปัจจุบันนั้น, ยังอยู่ในขั้นเพิ่งจะออกสู่อวกาศและเพิ่งจะสร้างยานอวกาศออกจากดาวได้เท่านั้น

กลุ่มนักสำรวจของอารยธรรมนี้กำลังปฏิบัติภารกิจสำรวจดวงดาวสีม่วงดวงหนึ่งกันอยู่

"กัปตันฮิวส์ลี่ครับ, คุณคิดว่าจะมีพลังงานและทรัพยากรที่พวกเราต้องการที่ดาวดวงนี้ไหมครับ?"

"ผมจะไปรู้ได้อย่างไรละ?" ฮิวส์ลี่พูดขึ้นมา, ขณะที่กำลังนำเครื่องจักรออกมาจากยานอวกาศ "จะรู้ได้ก็หลังจากที่พวกเราทำการสำรวจที่นี่แล้วเท่านั้น"

"เร็วเข้าเถอะ, ทุกคน, หลังจากที่พวกเราทำการสำรวจดาวดวงนี้เสร็จแล้ว, พวกเราจะได้ออกจากที่นี่แล้วกลับบ้านกัน"

"เยี่ยมไปเลย, ในที่สุดก็ได้กลับบ้านซักที"

"ขอให้กัปตันอายุยืน, ในที่สุดพวกเราก็ได้กลับบ้านแล้ว"

"ผมจะได้เอาของขวัญกลับให้ลูกสาวซักที"

"..........."

ในขณะที่คนในกลุ่มนั้นกำลังตื่นเต้นที่จะได้กลับบ้าน, ที่พวกเขาจากมานานแสนนาน

ฮิวส์ลี่ก็ส่ายหัวอย่างเหนื่อยหน่าย, แต่เขาก็รู้ดีว่าภารกิจนี้มันช่างเนิ่นนานเสียจริงๆ

มองออกไปไกลๆ, เขาหวังว่าเขาจะได้ทรัพยากรที่ดีกลับไปจากดาวดวงนี้

คนเหล่านี้ไม่ได้รู้ถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไปในตอนที่พวกเขาลงมาจากยานอวกาศเลย

หลังจากที่ทุกคนขึ้นมาบนรถปฏิบัติงานแล้ว, พวกเขาก็ขับรถปฏิบัติงานและเริ่มทำการสำรวจดาวดวงนี้

หนึ่งวันผ่านไป, คนเหล่านี้ก็ได้มาถึงซากโบราณสถานแปลกๆ, เมื่อมองดูรอบๆกำแพงหินที่ดูธรรมดามากเหล่านี้, พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่ามีร่องรอยของอารยธรรมอาศัยอยู่ที่นี่

"กัปตันครับ, น่าจะไม่มีใครอยู่ที่นี่มานานมากแล้ว, หากดูจากหินที่แตกพวกนี้และร่องรอยของการกัดกร่อน"

ทีมสำรวจคนหนึ่งได้หยิบเอาก้อนหินขึ้นมาแล้ว บีบนวดผิวของก้อนหินด้วยมือของเขา, ก่อนที่เขาจะล้มเลิกแผนที่จะค้นหาอารยธรรมบนดาวแห่งนี้

"กัปตันครับ, มานี่สิครับ, ผมพบอะไรแปลกๆที่นี่ด้วย" อุปกรณ์มีเสียงเตือนขึ้นมา ลูกทีมสำรวจจึงได้ตะโกนเรียก

เมื่อได้ยินเสียงคนตะโกนเรียก, คนเหล่านี้จึงได้พากันมารวมตัวกันตรงที่มีคนเรียก

ไม่นานนักทุกคนก็มารวมตัวกันที่ด้านบน, และพวกเขาต่างก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่

ก้อนหินขนาดใหญ่วางจัดเรียงกันบนพื้นดินเป็นรูปร่างที่แปลกประหลาด

บนก้อนหินเหล่านี้, มีพลังงานแปลกๆเชื่อมต่อเข้าด้วยกันทั้งหมดเอาไว้

ด้านนอกของก้อนหินเหล่านี้, จะพบป้อมปืนหลงเหลืออยู่รอบๆด้วย

"กัปตันครับ, พวกเราจะเอายังไงต่อดีครับ? คุณต้องการที่จะลงไปดูใกล้ๆไหมครับ?"

ก่อนที่กัปตันจะได้ตอบ, ก็มีบางคนที่พูดขึ้นมา "แน่นอนสิ, พวกเราควรที่จะลงไปดูให้รู้ชัดไปเลย, ไม่อย่างนั้นพวกเราจะมาที่นี่ทำไมกันล่ะ?"

"ถ้าอย่างนั้นก็ลองสำรวจด้วยอุปกรณ์กันก่อนเถอะ, ถ้าไม่มีอันตรายอะไรพวกเราค่อยเข้าไปกัน" กัปตันพูดขึ้นอย่างระวัง

เขารู้ว่าที่นี่เต็มไปด้วยสิ่งแปลกๆมากเกินไป, เขาไม่กล้าที่จะเข้าไปยุ่งอะไรมากนั้นและกลัวจะมีปัญหาตามมา

พวกเขาได้ใช้อุปกรณ์สำรวจวิ่งเข้าไปในกลุ่มก้อนหิน, และจากนั้นก็มองดูในจอที่ดูสถานการณ์ข้างในกลุ่มก้อนหินนั้น

อุปกรณ์นั้นได้หันไปรอบๆข้างใน, และพวกเขาก็ไม่เห็นอะไรข้างในเลยนอกจากก้อนหิน

ส่วนเรื่องของอันตราย, พวกเขาก็ไม่พบอะไร, อุปกรณ์ตรวจจับนั้นไม่แสดงผลอะไรตั้งแต่เข้าไปจนกลับออกมา

"ไม่มีอันตรายอะไร, เขาไปสำรวจดูข้างในกันเถอะ, แต่ระวังตัวด้วย, อย่าแตกกลุ่มเด็ดขาด"

หัวหน้าทีมเดินนำแล้วคนอื่นๆก็เดินตามหัวหน้าทีมเข้าไปข้างใน

"ดูเหมือนมันจะไม่มีอะไรจริงๆนอกจากก้อนหินพวกนี้"

"นั่นสินะ, ไม่พบอะไรเลยจริงๆ"

"ถ้าอย่างนั้น, ลองเคลื่อนย้ายก้อนหินพวกนี้ดูดีไหม? บางทีอาจจะมีอะไรซ่อนอยู่ข้างใต้ก็ได้"

"มันจะเป็นการดีกว่าถ้าไม่ขยับอะไรมั่วซั่ว, ก้อนหินพวกนี้จัดวางในตำแหน่งที่แปลกๆ, และยังตอบสนองต่อเครื่องจับพลังงานอีกต่างหาก, พวกเราไม่รู้ว่ามันมีไว้ทำอะไร, ถ้าเกิดอะไรไม่คาดคิดขึ้นมา, พวกเราได้เจอปัญหาแน่"

แล้วกัปตันก็พูดขึ้นมา, "ออกจากที่นี่แล้วขับกลับไปที่ยานอวกาศกันก่อนเถอะ"