CF:บทที่ 748 ใครกันแน่ที่โง่

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

กองยานรบรอบเป็นวงกลมขนาดใหญ่ล้อมรอบดาวเคราะห์น้อยที่อยู่ไม่ไกลจากดาวพฤหัส, ซึ่งมียานสำรวจอยู่ใกล้

"ดูเหมือนว่าคนพวกนั้นจะคิดว่าพวกเราจะยังไม่เจอพวกเขานะ"

"ฮ่าๆ, ไม่แปลกใจหรอกเพราะเทคโนโลยีที่ท่านหัวหน้านำกลับมาด้วยนั้นมันล้ำสมัยยิ่งกว่าของพวกเขาไปแล้วยังไง, อย่างไรก็ตามจากการสนทนาของพวกเขาเมื่อซักครู่นั้นน่าสนใจจริงๆ"

"คงมีแต่กลุ่มคนหยิ่งยะโสระดับนี้แหละ, ที่จะกล้ามาสอดแนมพวกเรา"

"โอเค, ใกล้ได้เวลาปิดงานนี้แล้ว"

มองดูยานรบล้อมรอบพวกเขาอยู่นั้น, ซ่อนตัวอยู่ในช่องว่างของมิติ, ยานสำรวจลำนั้นยังคิดว่าโชคยังเข้าข้างพวกเขาอยู่ และยังไม่คิดที่จะออกมา

"ยานอวกาศที่อยู่ข้างใน, ออกมาข้างนอกเร็วเข้า ไม่อย่างนั้นพวกเราจะยิงทิ้ง"

ประโยคนี้ได้ทำลายความคิดว่าโชคยังเข้าข้างอยู่จนหมดสิ้น, แล้วกลายเป็นว่ายานรบลำนี้จะมาจับพวกเขาแล้ว

หลบหนี, มองดูยานรบที่ล้อมพวกเขาอยู่และกำลังชาร์จพลังงานปืนใหญ่, ถ้าพวกเขาคิดหนีคงเป็นการรนหาที่ตายเท่านั้น

ในเวลานี้พวกเขาถูกพบแล้ว, กองยานเหล่านั้นสามารถทำความเสียหายให้กับพวกเขาในช่องว่างของมิติได้

พวกเขาเคยลองเช่นนี้มาก่อนแล้ว, และพบว่าการโจมตีนั้นสามารถทำความเสียหายให้กับพวกเขาได้ถ้าพวกเขาตรวจพบยานที่อาศัยอยู่ในช่องว่างของมิติได้

ยิ่งไปกว่านั้น, หากความเสียหายหนักในระดับหนึ่ง, พวกเขาจะอยู่ในสภาพที่แย่ยิ่งกว่าตายในมิติหลักเสียอีก

นั้นใดนั้น, ลำแสงก็โจมตีออกมาใส่ยานรบของพวกเขา, และยิงใส่เข้าไปยังช่องว่างของมิติ

"เผื่อพวกแกไม่ได้ยินที่ข้าพูด, ข้าจะพูดอีกครั้ง, ยังไม่ออกมาข้างนอกอีก?"

"เฮ้อ, ช่างโง่กันเสียจริงๆ, คิดว่าพวกเรายังไม่เจอพวกคุณอย่างงั้นเหรอ, ออกมาเร็วเข้า ไม่อย่างนั้นพวกเราจะจมคุณ"

เมื่อพวกเขาพบว่ายานสำรวจของพวกเขานั้น ถูกพบโดยฝ่ายตรงข้ามแล้ว, ชาวโครน่าที่อยู่ในยานสำรวจต่างก็รู้สึกสงสัย

เขาคิดกับตัวเอง, คนพวกนี้ได้วางกับดักด้วยการนำเอาชาวโครน่ามาไว้ที่นี่อย่างงั้นเหรอ?

อย่างไรก็ตาม, ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดถึงเรื่องนี้, ถ้าพวกเขาไม่รีบออกจากมิตินี้, ปืนใหญ่จากยานรบเหล่านั้นคงได้ฆ่าพวกเขาตายแน่

มองดูที่ยานสำรวจที่กำลังออกมา, ยานทุกลำก็ได้เข้าล้อมกรอบ, และได้ปล่อยคนคนในชุดเกราะจำนวนหนึ่งออกมาจากยานรบ

ไม่นานนัก, ชาวโครน่าก็ถูกจับ

"บ้าเอ๊ย, ทำไมถึงเป็นคนพวกนี้อีกแล้ว? พวกเขาชอบรนหาที่ตายกันจริงๆนะ!"

"เป็นครั้งที่สองแล้วที่หัวหน้าปิดประตูตีสุนัข, ไม่สิคราวนี้ท่านหัวหน้าตีจิ้งจอกมากกว่า"

แล้วกัปตันก็พูดขึ้น "ช่างเสียเวลาจริงๆ, ข้าคิดว่าจะได้ทดสอบพลังของยานรบซะอีก, แต่ไม่คิดว่าจะกลายเป็นแค่กุ้งแบบนี้"

"โอเคๆ, พวกเขาถูกจับแล้ว ทุกคนกลับไปประจำตำแหน่งของตัวเองกันเถอะ, ว่าแต่จะทำยังไงดีกับพลังงานที่ชาร์จเต็มปืนใหญ่ของยานรบแล้วดี?"

ท่ามกลางสภาวะตกตะลึงของชาวโครน่าที่ถูกจับ, กลุ่มนักรบที่น่าหลงไหลก็ได้บินกลับไปในอวกาศแล้วกลับไปในยานรบของพวกเขา

ความเร็วนั้นได้ทำให้พวกเขาเข้าใจว่าสิ่งที่พวกเขาเห็นตลอดทางมานั้นเป็นสิ่งที่ทางฝั่งนั้นให้พวกเขาเห็นเท่านั้น

ไม่นานนักชาวโครน่าที่ถูกจับนั้นก็ได้ถูกส่งไปยังคุกในดาวเคราะน้อยที่ๆชาวโครน่าถูกจับอยู่

ชาวโครน่าที่อยู่ในคุกดาวเคราะห์น้อยนั้น มองดูชาวโครน่าที่ถูกส่งมาใหม่ ก่อนจะยิ้มออกมา

"เป็นไงล่ะ, เจ้าพวกโง่, พวกแกไม่เชื่อพวกข้าเอง"

"เออ, พวกข้าโง่, พวกแกก็โง่ไม่แพ้พวกข้าแหละ, ทั้งๆที่ขับยานแม่มาแท้ๆ, แต่กลับถูกจับซะได้"

"นั่นเป็นเพราะว่าพวกเขาวางกับดักใส่พวกเราไว้ต่างหาก, ยิ่งไปกว่านั้นยังมีการช่วยเหลือจากภายนอกอีกด้วย"

"ถึงอย่างนั้น, พวกแกก็ยังโง่อยู่ดี"

"ถ้าอย่างนั้น, ไหนล่ะความมั่นใจของพวกแกที่บอกว่าจะไม่มีทางถูกพบน่ะ, แล้วพวกคุณถูกจับได้ยังไง?"

"ถ้าพวกแกยังหาเรื่องมากกว่านี้, ข้าจะฆ่าแก"

กลุ่มคนที่มาส่งชาวโครน่าที่นี่นั้นมองดูพวกเขาอย่างหงุดหงิด

"ก็โง่ทั้งคู่นั่นแหละ"

หลังจากที่ชายชุดเกราะออกไปจากดาวเคราะห์น้อย, ชาวโครน่าทั้งสองต่างก็ยืนมองกันและกันอยู่สักพักก่อนจะถอนหายใจแล้วมารวมกลุ่มกัน

"แล้วจะทำยังไงต่อ, จะมีกองยานมาช่วยพวกเราไหม?"

"ไม่มีหรอกกองยานน่ะ, มีแต่พวกเราที่ถูกสั่งให้มาตรวจสอบสถานการณ์ของพวกแก, จึงมีแค่พวกเราเดินทางมา, ที่เขตดาวแอชเลย์นั้นถูกโจมตีโดยกองยานรบที่ไม่สามารถระบุตัวตนได้, ดังนั้นในช่วงนี้ จึงน่าจะไม่มีใครมาช่วยพวกเราหรอก"

"บ้าเอ๊ย, เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง? พวกคุณไม่ได้แจ้งสถานการณ์ของที่นี่กลับไปก่อนที่คุณจะเข้ามาใช่มั๊ย?"

"ไม่, พวกเราคิดที่จะยืนยันสถานการณ์ก่อนแล้วจึงค่อยส่งข่าวกลับไปน่ะ"

เมื่อได้ยินเช่นนี้, กลุ่มของชาวโครน่าที่รอการช่วยเหลือนั้นต่างก็อยู่ในสภาวะหมดสภาพ

"จบแล้ว, ดูเหมือนว่าพวกเราคงไม่ได้รอดกลับไปแล้ว"

"แกพอจะบอกได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่?"

"นี่คือข้อมูลที่พวกเราได้รวบรวมมา, เอาไปอ่านดูเอง, อาจจะพูดได้ว่าเป็นอารยธรรมที่แปลกๆ, ทั้งๆที่เพิ่งเข้าสู่ยุคอวกาศ แต่พลังของวิทยาการและเทคโนโลยีนั้นกลับทรงพลังจนทำให้พวกเราต้องสิ้นหวัง"

เหล่าโครน่าในยานสำรวจที่ถูกจับมา, มองไปที่ชาวโครน่าที่อยู่ในคุกดาวเคราะห์น้อย และอ่านข้อมูลที่พวกเขาให้มาอย่างตกตะลึง

"พวกแกมั่นใจนะว่าตอนที่พวกแกมา, ดาวเหล่านี้ยังไม่ได้รับการพัฒนา และรกร้างอีกด้วยน่ะ?"

"ใช่, มีปัญหาอะไร?"

"ก็ตอนที่พวกเดินทางมาที่นี่, มันมีการพัฒนาไปบ้างแล้ว, และที่นี่มีหลายดาวที่ได้รับการพัฒนาแล้ว, โดยเฉพาะที่นี่ มีป้อมปืนต่อต้านมากมาย"

เมื่อเหล่าชาวโครน่าที่ถูกจับได้ยินเรื่องนี้จากคนที่มากับยานสำรวจ, สีหน้าของชาวโครน่าที่ถูกจับตอนแรกก็กลายเป็นตกตะลึงขึ้นมาทันที

"เป็นอารยธรรมที่น่ากลัวมาก"

"ช่างเป็นข่าวที่เลวร้ายจริงๆ"

พวกเขานั้นมั่นใจแล้วว่าต่อให้ศูนย์บัญชาการส่งกองยานมาที่นี่, และสุดท้ายก็คงจะต้องตกอยู่ชะตาเดียวกันกับพวกเขา

ความเร็วในการพัฒนาของอารยธรรมนี้เร็วมากเกินไป, ซึ่งมันน่าทึ่งมาก ซึ่งผิดกับพวกเขาที่ได้เทคโนโลยีมาจากซากโบราณสถานแล้วนำมาพัฒนาต่อ

"หรือจะเป็นอารยธรรมที่ทรงพลังมากย้ายมาอยู่ที่นี่จริงๆ"

"ไม่หรอก, พวกเรายืนยันเรื่องนี้ได้เพราะว่าพวกเราไปเจอกับยานอวกาศโทรมๆกับมนุษย์เช่นเดียวกับพวกเขามาก่อน, พวกเขาเรียกตัวเองว่ามนุษย์โลกและบอกกับพวกเราว่าเทคโนโลยีของพวกเขานั้นล้าหลังมาก, แต่ทว่าพวกเขาก็บอกว่ามีชายที่ชื่ออู๋ฮ่าวเหรินได้ก่อตั้งบริษัทที่ชื่อว่าฟิวเจอร์กรุ๊ปขึ้นมาและเผยแพร่เทคโนโลยีล้ำสมัยมากมาย, ดังนั้นมนุษย์โลกจึงได้เข้าสู่ยุคออกอวกาศอย่างรวดเร็ว"

"ชายที่ชื่อว่าอู๋ฮ่าวเหรินนั้น, เขาเป็นมนุษย์โลกอย่างนั้นเหรอ?"

"ใช่, พวกเราได้พบกับชายสุดแปลกบนโลก, มันคือเขาที่มาพร้อมกับกลุ่มคนจากอารยธรรมอื่นที่มาจับกุมพวกเรา"

เมื่อได้ยินเรื่องนี้, ชาวโครน่าทั้งหมดถึงกับเงียบ, พวกเขารู้สึกว่าคนพวกนั้นจะต้องเป็นอารยธรรมที่พิเศษแน่ๆ

และชายคนนั้น, อู๋ฮ่าวเหรินคือผู้ที่รับสืบทอดเทคโนโลยีที่มหัศจรรย์มา

ถ้าศูนย์บัญชาการรู้เรื่องเกี่ยวกับพวกเขาและส่งกองยานที่แข็งแกร่งมา, บางทีพวกเขาก็อาจจะรอดก็ได้

อย่างไรก็ตาม, ถ้าเป็นกองกำลังปกติส่งมา, ก็คงจะต้องตายอย่างแน่นอน

ถ้าพวกโครน่าเหล่านี้รู้เรื่องในเวลานี้ล่ะก็ เรื่องที่อารยธรรมโครน่าเกือบจะถูกทำลายโดยอารยธรรมที่ทรงพลังทั้ง 6 ที่ศูนย์บัญชาการล่ะก็, คงจะไม่รู้เลยว่าพวกเขาจะรู้สึกอย่างไร

อู๋ฮ่าวเหรินนั้นไม่ได้มาพบชาวโครน่าเลย, เขาไม่มีเวลามาหาพวกเขาด้วยซ้ำ

เพราะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหม่ในสหพันธรัฐ, และการเปลี่ยนแปลงนี้ก็ได้ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ