SC:บทที่ 60 เฉินหยูหมิน

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

วิธีรับรหัสปลดล็อค

SC:บทที่ 60  เฉินหยูหมิน

 เมื่อมองเห็นชายที่แข็งแกร่งอยู่ด้านหน้าประตู หลินเฉิง รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าร่างกายของชายคนนี้แข็งแรงมากเขามีความสูงเกือบ 2 เมตร ร่างกายส่วนบนของเขาเปลือยกาย กล้ามเนื้อคอของเขาเห็นได้อย่างชัดเจนว่าได้รับการพัฒนามากขนาดไหน มีคราบเหงื่ออยู่บนศีรษะโล้นของเขา มีรอยแผลเป็นบนร่องแก้มซ้ายมาถึงมุมปาก ซึ่งมีแผลเป็นกากบาทนับไม่ถ้วน!

“ เฉินหยูหมิน อย่างนั้นหรอ?”เมื่อมองเห็นชายคนนี้  หลินเฉิง รู้สึกเรื่องจะยุ่งยากขึ้นเล็กน้อย

“โอ้?เหมือนว่าแกจะรู้ข้อมูลมากมายจากน้องรอง ใช่แล้ว ฉันคือ เฉินหยูหมิน  และแกคือคนที่ฆ่าน้องรองบนถนนทางหลวงใช่ไหม แกกล้ามากที่แอบมาที่นี่เพียงคนเดียว แกต้องการที่จะทำอะไร?”

 เฉินหยูหมิน ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาเมื่อเห็นว่า หลินเฉิง บุกเข้ามาในถิ่นของเขา หลังจากนั้นบรรดาลูกน้องของ เฉินหยูหมิน ก็ออกมาจากห้องมากขึ้นเรื่อยๆพวกเขามายืนอยู่ด้านหลังของ เฉินหยูหมิน

“โอ้  นายหมายความว่านายสามารถปล้นคนอื่นแต่คนอื่นไม่สามารถปล้นนายอย่างนั้นหรอ?”

“บัดซบ กูได้ยินไม่ผิดใช่ไหมเนี่ย?มันโง่ขนาดที่บุกเข้ามาที่นี้เพื่อปล้นพวกเราคืนอย่างนั้นหรอ?กูไม่เคยขำแบบนี้มานานแล้ว ฮ่าๆๆ!”

เมื่อได้ยินว่า หลินเฉิง ต้องการที่จะปล้นพวกเขาคืนโดยการบุกเดี่ยวทำให้ เฉินหยูหมิน หัวเราะจนแทบจะหยุดหายใจ

ลูกน้องที่เหลือด้านหลังหัวเราะเช่นกัน จากนั้น เฉินหยูหมิน ก็พูดขึ้นว่า

“แค่แกอย่างนั้นหรอ?ต้องการปล้น?ดี!ถ้าอย่างนั้นมาเริ่มปล้นกันเถอะ!”

ลูกน้องของ เฉินหยูหมิน หัวเราะอีกครั้งเมื่อได้ยินคำพูดของเขา

“ ใช่แล้ว!เข้ามาปล้นสิ!”

“เร็วเข้า กูยังมีอาหารสุนัขเหลืออยู่ มาปล้นสิ!”

“ฮ่าๆๆๆ”

เมื่อมองไปที่กลุ่มคนที่โง่เขาเหล่านั้น หลินเฉิง ส่ายหัว

“พวกแกเข้าใจผิดฉันไม่ได้ต้องการปล้นของแต่ต้องการชีวิตของพวกแก!”

หลังจากนั้นไม่ต้องรอให้ เฉินหยูหมิน ทบทวนคำพูดของเขา หลินเฉิง พุ่งมีดไปหา เฉินหยูหมิน ทันที

เป้ง!

มีเสียงชนของโลหะเกิดขึ้นทำให้ หลินเฉิง ต้องขมวดคิ้วและมองดูมีดที่อยู่ในมือ แขนของ เฉินหยูหมิน สามารถป้องกันมีดของเขาได้!

เมื่อเห็นใบหน้าที่ตกตะลึงฆ้อง หลินเฉิง  เฉินหยูหมิน ก็พูดเยาะเย้ยขึ้นว่า

“ไอ้โง่ รนหาที่ตาย แม้แต่คนของกูยังไม่มีใครรู้เกี่ยวกับพลังนี้ วันนี้กูจะให้แกได้ลิ้มลองพลังของกูเป็นคนแรก!”

หลังจากนั้น เฉินหยูหมิน ก้าวเข้ามาหา หลินเฉิง ทีละน้อย เนื่องจากห้องนี้เล็กเกินไป หลินเฉิงจึงถอยหลัง อย่างช้าๆ  หลินเฉิง ยกมีดขึ้นอีกครั้งและสับลงไปที่ เฉินหยูหมิน  แต่ เฉินหยูหมิน จับใบมีดด้วยมือเปล่า!

 หลินเฉิง รู้สึกตกใจ ชายคนนี้กล้าที่จะรับมีดของเขาด้วยมือเปล่าอีกครั้งดูเหมือนว่า เฉินหยูหมิน ไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆเลย

แต่ก่อนที่ หลินเฉิง จะฟื้นตัวจากอาการช็อค  หลินเฉิง ก็เห็น เฉินหยูหมิน ยกเข่าแทงมาที่ท้องของเขา  หลินเฉิง รู้ดีว่าเขาไม่สมควรที่จะรับการจู่โจมในครั้งนี้ เขาพยายามถอยหลังอย่างรวดเร็วและใช้ใบมีดปิดกั้นการโจมตีแต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าท้องของเขาถูกเตะอย่างรุนแรงและกระเด็นไปกระแทกกำแพงโดยตรง

“แคก แคก!”

หลินเฉิง กุมท้องด้วยความเจ็บปวดหัวใจของเขาตื่นตระหนกอย่างรุนแรง เขาค่อนข้างมั่นใจเกี่ยวกับการป้องกันของตัวเอง อีกทั้งเขายังได้รับยาเสริมสร้างร่างกายพร้อมกับสวมชุดป้องกัน สำหรับการโจมตีของมนุษย์นั้นแทบจะเรียกว่าเป็นการสะกิดเท่านั้น แต่แค่ลูกเตะธรรมดาของ เฉินหยูหมิน มันทำให้เขารู้สึกราวกับถูกแท่งเหล็กทุบตี!

เมื่อได้ยินเสียงกระทบที่ได้ยินตอนที่มีดของเขาสัมผัสกับแขนของ เฉินหยูหมิน ดูเหมือนว่า หลินเฉิง จะเข้าใจถึงพลังของชายคนนี้แล้ว

“โอ้ ดูเหมือนว่าแกจะฉลาดขึ้น อยากรู้แล้วใช่ไหมว่าพลังของกูคืออะไร การเปลี่ยนร่างกายเป็นเหล็กคือพลังของกู ฮ่าฮ่า”

เมื่อ เฉินหยูหมิน เห็นว่า หลินเฉิง ถูกเตะกระเด็น พร้อมกับกุมท้องของตัวเอง จากนั้นแสดงใบหน้าเหมือนกับรู้อะไรบางอย่างดังนั้น เฉินหยูหมิน จึงขี้เกียจเกินไปที่จะปิดซ่อนพลังของเขาอีกต่อไป

เป็นเหล็กจริงๆ!

เมื่อ หลินเฉิง ได้ยินเขาขมวดคิ้วแน่น ความสามารถนี้ท้าทายธรรมชาติเกินไป แม้แต่มีดของเขาก็ไม่สามารถทำลายการป้องกันนี้ได้ เมื่อเหล็กปะทะกับเหล็กมันเป็นเรื่องยากที่จะบอกได้ว่าใครจะเป็นผู้ชนะ

วันนี้จะเป็นวันตายของเขาอย่างนั้นหรอ?

 หลินเฉิง อดไม่ได้ที่จะถามคำถามนี้ในใจ จากนั้นเขาก็เย้ยหยันตัวเอง เหอะ! แม้ว่าร่างกายของเขาจะเป็นเพชรฉันก็จะตัดให้ดู!

 หลินเฉิง พุ่งไปทางซ้าย และหลบหลีกเป็นครั้งคราวเพื่อหลีกเลี่ยงมือและเท้าของ เฉินหยูหมิน จากนั้น หลินเฉิง แทงมีดไปที่คอของ เฉินหยูหมิน ทันที

เป้ง!

เขาได้ยินเสียงเหล็กปะทะเหล็กอีกครั้ง  หลินเฉิง ได้แต่สาปแช่งในใจและพยายามหลบหลีกการโจมตีของลูกน้อง เฉินหยูหมิน ที่อยู่ด้านหลังจากนั้นกระโดดกลับมาที่กำแพงอีกครั้ง

“แกไม่สามารถหนีไปไหนได้!”

 เฉินหยูหมิน กำลังจะเตะ หลินเฉิง  แต่เขาไม่คาดคิดว่าการเคลื่อนไหวของเขาจะเชื่องช้า เมื่อเปรียบเทียบกับการเคลื่อนไหวที่เชื่องช้าของเขามันทำให้อารมณ์ของเขาอึดอัดมาก  หลินเฉิง อาศัยช่วงเวลานี้ทำลายกระจกหน้าต่างและกระโดดลงมาจากชั้น 3!

“ ไอ้ลูกหมา!ไอ้ลูกกะหรี่!”

 เฉินหยูหมิน ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ เมื่อเขาเห็น หลินเฉิงหลบหนี  หลินเฉิง ฆ่าคนของเขาถ้าเขาปล่อยให้ หลินเฉิง หลบหนีไปได้เขาคงไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!

หลังจากที่ หลินเฉิง กระโดดลงมาจากชั้น 3 เขาตกลงมาบนหิมะหนา ก่อนที่เขาจะกระโดดลงมาเขารู้สึกขนลุกจากด้านหลังศีรษะของเขา มันเป็นเพราะช่วงเวลานั้น เฉินหยูหมิน พยายามที่จะยื่นมือซ้ายคว้าศีรษะของ หลินเฉิง เอาไว้ แต่ดูเหมือนว่า เฉินหยูหมิน จะคว้าได้เพียงอากาศ

เมื่อ เฉินหยูหมิน ไม่สามารถจับคนร้ายได้ เขาโผล่หน้าออกมาจากหน้าต่างและเห็นว่า หลินเฉิง ไม่ได้หลบหนีไปไหน ในเวลานั้น หลินเฉิง ยืนอยู่บนหิมะและกำลังจ้องมอง เฉินหยูหมิน เช่นกัน!

แน่นอนว่าการที่ หลินเฉิง นั้นกระโดดลงมาจากหน้าต่างไม่ใช่ว่าเขาต้องการหลบหนี แต่เขารู้สึกว่าห้องนี้เล็กเกินกว่าที่เขาจะเคลื่อนไหวและความสามารถของเขาคือความเร็ว  เฉินหยูหมิน นั้นเหมือนป้อมปราการเหล็ก ถ้าเขายังคงขังตัวเองอยู่ในที่แคบๆก็เหมือนกับการไล่จับไก่ ดังนั้นเขาจึงกระโดดลงมาเพื่อหาลานต่อสู้ที่เหมาะสมด้านล่าง!