SC:บทที่ 61 การต่อสู้ที่รุนแรง

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

SC:บทที่ 61 การต่อสู้ที่รุนแรง

 

หลินเฉิง นำแว่นตากันหิมะสวมลงบนตาของเขาอีกครั้งเพื่อป้องกันพายุหิมะที่กำลังกระหน่ำอยู่ในตอนนี้ ในขณะเดียวกันเขาพยายามหลบหลีกการโจมตีของ เฉินหยูหมิน  ไม่เพียงเฉพาะการหลบหลีกเท่านั้น หลินเฉิง ยังคงตอบโต้ในบางครั้งแต่เขารู้สึกราวกับว่ากำลังเตะอยู่บนแผ่นเหล็ก เท้าของเขาแทบจะแตกหัก

หลังจากที่ เฉินหยูหมิน เห็นว่า หลินเฉิง เจ็บเท้าหลังจากการเตะลงบนตัวของเขา มันทำให้ เฉินหยูหมิน หัวเราะอย่างเย้ยหยัน ทันใดนั้น หลินเฉิง ก็เร่งฝีเท้าและอ้อมไปด้านหลังของ เฉินหยูหมิน จากนั้นกอด เฉินหยูหมิน จากด้านหลังแล้วยกขึ้นเลยศีรษะ เพื่อจับ  เฉินหยูหมิน ทุ่มลง  หลินเฉิง รู้สึกราวกับว่าเอวของเขากำลังจะหัก ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้เขาแทบไม่สามารถเอี้ยวตัว

ในขณะที่ หลินเฉิง กำลังเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดอย่างรุนแรง เฉินหยูหมิน พยายามคว้าคอของ หลินเฉิง  แต่ดูเหมือน หลินเฉิง จะตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว โดยการทุ่มตัวไปด้านหลัง  เฉินหยูหมิน รู้สึกว่าเอวของเขานั้นถูกบีบรัดและกำลังลอยไปด้านหลัง  เฉินหยูหมิน ใช้ส้นเท้าเตะใส่ หลินเฉิง ในช่วงขณะที่เขายืนอยู่ มันทำให้ หลินเฉิง กระเด็นออกไปแล้วและจมลงไปในหิมะอย่างรุนแรง  หลินเฉิง กระอักเลือดออกมาเต็มปากเขาพยายามลุกขึ้นอีกครั้งและจ้องมอง เฉินหยูหมิน  เขาหยิบก้อนอิฐที่อยู่ในกองหิมะขึ้นมาและโยนไปหา เฉินหยูหมินในขณะที่ เฉินหยูหมิน กำลังหลบก้อนอิฐของ หลินเฉิง นั้น หลินเฉิง ก็ใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานี้หลบหนีออกไปเพื่อให้พ้นระยะการจู่โจม

เป็นไปไม่ได้!ชายคนนี้สามารถทำให้ผิวหนังของเขาแข็งได้ตลอดเวลาอย่างนั้นหรอ!

นี่คือสิ่งที่ หลินเฉิง คิดไว้ก่อนหน้านี้เขาพยายามต่อสู้เพื่อยืดเยื้อเวลา แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัสหลายครั้งแต่เขาเชื่อว่าผู้ชายคนนี้จะหมดพลังอีกไม่นาน!

แต่ดูเหมือน เฉินหยูหมิน จะรู้แผนการของ หลินเฉิง  เขาจึงหยุดการโจมตีและพูดอย่างเหยียดหยามว่า

“ไอ้เด็กน้อย การที่แกสามารถฆ่าน้องรองได้ แล้วฮึกเหิมคิดว่าจะฆ่าคนอื่นได้อย่างนั้นหรอ ถ้าแกคิดว่าพลังเพียงแค่นี้สามารถต่อกรกับฉันได้ คิดผิดมหันต์!แกคิดจะรอฉันหมดพลังอย่างนั้นหรอ?”

ดูเหมือน เฉินหยูหมิน เองก็ไม่อยากที่จะเล่นกับ หลินเฉิง อีกต่อไป เขาเดินเข้าไปหา หลินเฉิง และเตรียมยกเท้าขึ้นเหยียบเพื่อบดขยี้ แม้ว่าความเร็วของเขาน้อยกว่า หลินเฉิง  แต่ด้วยความแข็งแกร่งแล้วเขาสามารถเทียบกับ หลินเฉิง ได้

 หลินเฉิง หลบการเหยียบย่ำของ เฉินหยูหมิน เขาต้องการที่จะเว้นระยะห่างเพื่อที่จะหลบหลีกไปเรื่อยๆ แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงปืนมาจากด้านหลัง หลังจากนั้นเขารู้สึกเจ็บแสบที่ด้านหลังของเขา

หลินเฉิง ขมวดคิ้วและหันกลับไปมองยังทิศทางของเสียงปืนทันที ในขณะที่ เฉินหยูหมิน และ หลินเฉิง อยู่บนลานหิมะด้านล่าง  หลินเฉิง เงยหน้าขึ้นไปบนชั้น 3 และเห็นชายคนหนึ่งที่สวมแว่นยืนอยู่ที่ริมหน้าต่างและเป็นผู้ยิงปืน

“ไอ้ลูกหมา แน่จริงมึงอย่าหลบ ถึงมึงใส่ชุดเกราะมาก็ไม่รอด เอาลูกปืนกูไปกิน!”

หลังจากนั้นชายคนนั้นก็ยิงปืนมาที่ หลินเฉิง อีกครั้ง

ปัง!

เกือบจะในเวลาเดียวกัน หลินเฉิง สามารถเคลื่อนไหวและกลิ้งตัวไปด้านข้างเพื่อหลบลูกกระสุน เขาได้ยินเสียง ปัง ลงบนหิมะข้างเท้าของเขา  หลินเฉิง โกรธมากเขาจับมีดแน่นแต่คู่ต่อสู้ด้านหน้าของเขายังคงเป็น เฉินหยูหมิน หลังจากที่เขาจัดการ เฉินหยูหมิน แล้วเขาจะรีบไปฆ่าไอ้เด็ก 4 ตานี้อย่างรวดเร็ว

ด้วยการจู่โจมด้วยกระสุนปืนทำให้ หลินเฉิง ไม่สามารถหลบหลีกไปมาได้อีกต่อไป ดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะเตะแผ่นเหล็กเข้าอย่างจัง!

ประสบการณ์ก่อนหน้านี้ทำให้เขาชะล่าใจและคิดว่าศัตรูของเขาเป็นเพียงมนุษย์ทั่วไปที่มีการวิวัฒนาการ อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยคิดเลยว่ามนุษย์ผู้รอดชีวิตเหล่านี้จะพัฒนามาถึงระดับนี้ ระดับที่เขาเกือบจะไม่สามารถต้านทานได้!

เมื่อเผชิญหน้ากับ เฉินหยูหมิน เขารู้สึกอารมณ์เสีย การโจมตีอย่างรวดเร็วที่เป็นความภาคภูมิใจของเขากลายเป็นเรื่องตลกเมื่ออยู่ต่อหน้า เฉินหยูหมิน ผู้มีผิวหนังที่แข็งแกร่งเหมือนกับเหล็ก

แต่มันก็สายเกินไปที่จะมาถอนตัวตอนนี้ คนของ เฉินหยูหมิน จะไม่ปล่อยให้เขาออกจากบริเวณนี้อย่างแน่นอน แม้ว่าพลังของคนเหล่านี้จะไม่ได้แข็งแกร่งนักแต่พวกเขามีปืน เพียงแค่คนเหล่านี้จำกัดบริเวณการหลบหลีกของ หลินเฉิง แค่นี้ก็สามารถให้ เฉินหยูหมิน จัดการกับ หลินเฉิง ได้อย่างง่ายดาย

 หลินเฉิง ยกมีดอีกครั้งและเริ่มวิ่งตรงไปยัง เฉินหยูหมิน  คราวนี้จุดที่เขาเลือกจู่โจมนั้นคือจุดที่อ่อนไหวมากที่สุด เป้ากางเกง! ด้วยการจู่โจมอย่างกะทันหัน เฉินหยูหมิน เห็นว่า หลินเฉิง นั้นแทงมีดมาที่เป้าของเขามันทำให้เขาพยายามเคลื่อนที่หลบด้วยความตกใจ นั่นเป็นปฏิกิริยาให้ หลินเฉิง รู้ว่าเขาพบจุดอ่อนของ เฉินหยูหมิน แล้ว!

 หลินเฉิง พบจุดอ่อนของ เฉินหยูหมิน  เฉินหยูหมิน เองก็ไม่โง่เขาตะโกนใส่กลุ่มคนด้านหลัง

“จัดการมัน!”จากนั้นเขารีบถอยหลังเข้าไปในกลุ่มคนทันที!

“ไอ้เหี้ย! ความกล้าหาญก่อนหน้านี้ไปไหนหมด!”

เมื่อเห็นว่า เฉินหยูหมิน ซ่อนตัวอยู่หลังกลุ่มคน หลินเฉิง ตะโกนออกมาด้วยความโกรธและพยายามวิ่งเข้าไปหา เฉินหยูหมิน  หลังจากที่ หลินเฉิง จัดการคนมากกว่า 1 โหล  เฉินหยูหมิน รีบวิ่งเข้าไปในล็อบบี้โรงแรม  หลินเฉิง พยายามติดตามเข้าไปแต่ก็ต้องพบกับกลุ่มคนที่มาขัดขวาง

สิ่งที่เขาทำได้ในตอนนี้ก็คือสาปแช่งบรรพบุรุษของ เฉินหยูหมิน  เมื่อ หลินเฉิง ค้นพบจุดอ่อนของ เฉินหยูหมิน เฉินหยูหมิน พยายามหลบหนีอย่างรวดเร็วและใช้ลูกน้องของตัวเองเป็นเหยื่อ แต่คนเหล่านั้นไม่สามารถที่จะปิดกั้นการติดตามของ หลินเฉิง ได้

 หลินเฉิง เห็น เฉินหยูหมิน วิ่งหนีไป  หลินเฉิง รู้สึกอยากมีพลังเหมือนกับชายผมแดงเพื่อสร้างกำแพงดินหยุดยั้งไอ้ขี้ขลาดคนนี้!

ในขณะที่ หลินเฉิง เครียดแค้นถึงขีดสุดอยู่ๆเขาก็รู้สึกเหมือนกับว่าร่างกายของเขาอ่อนแออย่างกะทันหัน มันทำให้เขาคุกเข่าลงกับพื้นทันที  หลินเฉิง มองมือตัวเองที่กำลังสั่นเทาด้วยใบหน้างุนงง แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงดังจากด้านหน้าเกิดขึ้น!

ปัง!

ในขณะที่ เฉินหยูหมิน กำลังวิ่งหนีนั้นเกิดกำแพงน้ำแข็งขนาดใหญ่ขึ้นด้านหน้าของเขาทำให้เขาชนมันอย่างจังและไม่สามารถหลบหนีได้!

-------------------------------------------------------