RC:บทที่ 353 สัตว์ร้ายทั้งสี่ตัวและปีศาจ

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

การโจมตีระดับนี้ทำให้ผู้ที่อยู่ในพื้นที่รู้สึกกลัวจับใจ เพราะแต่ละคนมีพลังอำนาจทำลายท้องฟ้าและโลกซึ่งน่ากลัวเกินไป

“ช่างทรงพลังอะไรขนาดนี้? น่ากลัวจริงๆ! นี่ใช่ความแข็งแกร่งระดับ SSS หรือเปล่า?” ในเวลานี้หลินเฟิงและโม่อู๋ชางยังคงอยู่บนท้องฟ้าเพื่อดูการต่อสู้ด้านล่าง

คลื่นกระแทกขนาดใหญ่ที่เกิดจากการโจมตีของมังกรดำและปีศาจทำให้หลินเฟิงตกตะลึง มันเป็นเพียงการโจมตีแค่ครั้งเดียว ผู้ที่อยู่ห่างออกไปหลายร้อยเมตรถูกกลืนหายไปกับคลื่นกระแทกขนาดใหญ่ที่เกิดจากการโจมตี จะเห็นได้ว่าการโจมตีนั้นน่ากลัวเพียงใด

“ไม่ มันคือความแข็งแกร่งระดับ SSS ขั้นสุดเลยล่ะ!” ในเวลานี้โม่อู๋ชางตอบ

ในเวลานี้ผู้พิทักษ์สัตว์อีกสามคนก็ตอบรับเช่นกัน เขาเห็นสัตว์พิทักษ์เต่าดำผู้ยิ่งใหญ่ทางด้านเหนือ คำรามร้องก้องท้องฟ้า ทันใดนั้นเปลือกเต่าของเต่าดำก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา มันเต็มไปด้วยหินเหมือนลวดลายและตอนนี้เปลือกเต่าที่ไม่สม่ำเสมอนั้นอยู่ด้านหน้า

ปัง!!!

มีรอยแตกใหญ่ๆและควันอยู่ทุกที่ แต่ไม่มีคลื่นกระแทกรุนแรงเช่นที่มังกรดำทำก่อนหน้านี้แล้ว ดูเหมือนว่าการโจมตีทั้งหมดของมนุษย์ปีศาจได้ถูกกลืนหายไปหมดแล้ว

เมื่อควันและฝุ่นหายไป หลินเฟิงก็เห็นว่ารูปร่างของกระดองเต่าขนาดใหญ่ด้านหน้าเต่าดำนั้นหายไปในทันที แต่เต่าดำปรากฏตัวในสายตาของหลินเฟิงโดยไม่มีอันตรายใด ๆ

“แข็งแกร่งจริงๆ!” หลินเฟิงถอนหายใจ

“การป้องกันของเต่าดำนั้นมีพลังมากที่สุดในสี่สัตว์ศักดิ์สิทธิ์และเป็นสัตว์วิญญาณที่ทรงพลังที่สุดในโลกด้วยเช่นกัน ไม่น่าแปลกใจที่จะป้องกันการโจมตีนี้ได้!” โม่อู๋ชางพูดอย่างสบายๆ

อย่างไรก็ตามเมื่อโม่อู๋ชางพูด แล้วเสือขาวตะวันตกก็คำราม และปีกที่อยู่ข้างหลังเขาก็สั่น ทันใดนั้นร่างใหญ่ของมันก็หายไป

จากนั้นที่กลางท้องฟ้า เงามืดเสมือนจริงขนาดใหญ่ของสามกรงเล็บแหลมก็ปรากฏขึ้น มันเต็มไปด้วยความหมายของการฆ่าและการตวัดไปที่หินแหลมคม!

ปัง!!!

เกิดเสียงดังอีกครั้ง หนามแหลมคมทั้งหมดถูกทุบด้วยกรงเล็บและหายไป

ในอีกด้านหนึ่ง เมื่อเผชิญหน้าหนามแหลมของกรวยหิน หงส์เพลิง เพียงแค่อ้าปากกว้าง เสียงร้องที่คมชัดยาวนานดังขึ้นและทันใดนั้นเปลวเพลิงก็ปะทุออกมาจากปาก

อุณหภูมิของเปลวไฟร้อนมาก ราวกับว่ามันมีความสามารถในการเผาไหม้ทุกสิ่งในโลก

เปลวไฟสัมผัสกับกรวยหินคมเหล่านั้น และในทันใดนั้นกรวยหินแหลมเหล่านั้นก็ถูกเผาเป็นเถ้าถ่านต่อหน้าสายตาประชาชน

“รุนแรงจริงๆ!” หลินเฟิงถึงกับตกตะลึง

สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่นี้มีค่าควรแก่การเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ แต่ละตัวมีพลังอันยิ่งใหญ่ซึ่งน่ากลัวและเกินจินตนาการ

“สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ ข้าไม่ได้คาดหวังว่าหลังจากผ่านมาหลายปี ความแข็งแกร่งของพวกเจ้าไม่ได้ลดลงเลย ไม่เลวเลย!” เมื่อได้เห็นว่าสัตว์ศักสิทธ์ทั้งสี่สามารถรับการโจมตีของเขาได้อย่างง่ายดาย เขาพูดพร้อมรอยยิ้มและไม่ตกใจเลย

“เจ้าเองก็เก่งมากนะ เจ้าถูกขังอยู่หลายปีแต่พลังไม่ได้ลดน้อยลงเลย!” เต่าดำกล่าว

เมื่อได้ยินคำพูดของเต่าดำ มนุษย์ปีศาจก็เงยหน้าขึ้นมองและพูดว่า “ไม่, ไม่, ไม่เลย หลังจากหลายพันปีกำลังของข้าอ่อนแอลงเล็กน้อย! เจ้านายของพวกเจ้าเป็นคนที่มีพรสวรรค์มาก ด้วยทักษะทั้งหมดของลัทธิเต๋าและความหวาดกลัวและอาจจะเหนือกว่าข้าด้วยซ้ำ ถ้าหากเขาไม่ได้บาดเจ็บสาหัส ข้าเกรงว่าเขาจะฆ่าข้าได้อย่างง่ายดาย!”

“แต่เขาก็ตายแล้วและข้ารอดชีวิตมาได้! และในพันปีนี้ ในที่สุดข้าก็ได้ตระหนักถึงบางสิ่งที่มีพลังมากขึ้นซึ่งทำให้ข้ามีความแข็งแกร่งมากขึ้น!” ชายแปลกหน้ามองเต่าดำและพูดออกมาเบา ๆ

“แม้ว่าความแข็งแกร่งของเจ้าจะไม่ลดลงเลย แต่ข้าเดาว่านี่ไม่ใช่สาระสำคัญของเจ้า เจ้าจะอยู่ในร่างนี้ได้นานแค่ไหน?” ทันใดนั้นมนุษย์ปีศาจก็พูดออกมา

เมื่อได้ยินสิ่งนี้สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ก็ตกใจ เพราะเขาพูดถูก ความแข็งแกร่งของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ไม่ได้ลดลงแต่ร่างนี้จะอยู่ได้นานที่สุดก็ครึ่งชั่วโมง เพราะมันไม่ใช่ร่างกายของพวกเขาและไม่สามารถรับพลังอันทรงพลังเช่นนี้ได้นาน

“เราอยู่ร่างนี้ได้ไม่นาน แต่แค่ครึ่งชั่วโมงก็มากพอที่จะจัดการเจ้าได้แล้ว!” พร้อมกันนั้นเสือขาวก็เดินเข้าไปทีละก้าวๆ พร้อมด้วยคำพูดที่เต็มไปด้วยความมุ่งร้ายอย่างต่อเนื่อง

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ตลกดีนะ! ในพันปีนี้ดูเหมือนว่าแม้ว่าความแข็งแกร่งของเจ้าจะไม่ลดลงเลยแต่ก็ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ได้ฉลาดขึ้นเลยเหมือนกันนะ!” มนุษย์ปีศาจกล่าว

“โอ้ นั่นหมายความว่าไง?” หงส์เพลิงที่อยู่อีกฝั่งพูดขึ้นมา

“ในช่วงหลายปีมานี้ ข้าคิดอะไรต่าง ๆได้มากมายและได้รับพลังที่น่ากลัวมากขึ้นด้วย ในขณะที่พวกเจ้ายังอยู่ที่เดิม แล้วแบบนี้พวกเจ้ายังอยากที่จะขังหรือฆ่าข้าอยู่อีกหรอ? ช่างไร้เดียงสาจริงๆ!” มนุษย์ปีศาจพูด พร้อมกันนั้นก็มีรังสีที่น่ากลัวพุ่งออกมา

“ไม่ ความแข็งแกร่งของชายคนนี้เกินความคาดหมายของข้า สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่อาจจะพ่ายแพ้ได้!” พร้อมกันนั้นบนท้องฟ้า โม่อู๋ชางที่อยู่ข้างหลินเฟิงก็พูดออกมา

“มีอะไรเหรอ?” หลินเฟิงไม่เข้าใจ

“ผู้ชายคนนี้อาจพบวิธีที่จะผ่านระดับสูงสุดของ SSS แต่ดูเหมือนว่าเขายังไม่ประสบความสำเร็จ แต่ความแข็งแกร่งระดับนี้มาถึงในระดับที่ข้าเคยเป็น!” โม่อู๋ชางพูด

เมื่อได้ฟังคำพูดของโม่อู๋ชาง หลินเฟิงอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ทันใดนั้นเขาก็ถูกขัดจังหวะด้วยคำพูดของชายที่อยู่ด้านล่าง

“พวกเจ้าทุกคนต้องตาย!” มนุษย์ปีศาจคำรามและโจมตีสัตว์ร้ายทั้งสี่

เขาเห็นหนวดมากกว่า 100 สายปรากฏขึ้นทันทีเบื้องหลังมนุษย์ปีศาจ ซึ่งมากกว่าก่อนหน้านี้หลายเท่า เขาเห็นหนวดเหล่านั้นที่กำลังบินเหมือนงูยักษ์และโจมตีไปที่สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่

ความแข็งแกร่งและความเร็วของปีศาจเด็กหนุ่มนั้นมีพลังมหาศาล จนคนธรรมดาไม่สามารถจับความเร็วที่น่ากลัวนี้ได้เลย

เขาเห็นหนวดพวกนั้นอยู่ด้านหลังมนุษย์ปีศาจราวกับว่าพวกมันมีตาและต่างก็พุ่งตรงอย่างไปบ้าคลั่งไปทั้งสี่ทิศทาง ในแต่ละทิศทางก็มีหนวดประมาณ 20-30 สายเลยทีเดียวซึ่งเป็นอะไรที่น่ากลัวอย่างมาก สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่คำรามใส่กันและใช้วิธีการของตนเอง

เสือขาวพลิกปีกของมันที่ด้านหลังและรูปร่างของมันเปล่งแสงขาวไปที่เงามืดซึ่งหนีการโจมตีของมนุษย์ปีศาจอย่างต่อเนื่อง

แต่หนวดเหล่านั้นเหมือนมีดวงตา มันไม่เพียงไล่ล่าแต่ละคนแต่ยังเปลี่ยนเป็นตาข่ายหนวดขนาดใหญ่เพื่อคลุมเสือขาวไว้ด้วย

หนวดเหล่านี้ก่อร่างเป็นตาข่ายกว้าง เสือขาวหนีไปไหนไม่ได้อยู่สักพักและเข้าไปพัวพันโดยตรงกับหนวดอันใหญ่โตเหล่านั้นแล้วหลังจากนั้นก็ถูกโยนอกมา

ในทิศทางเหนือ เต่าดำมองไปที่หนวดที่รุมเร้าโดยไม่มีอาการตกใจ ทันใดนั้นก็มีหินแหลมคมอยู่บนร่างของเขา จากนั้นงูหลามที่ด้านหลังของเขาและร่างของเต่าดำจะถูกดึงกลับเข้าไปในกระดองของเต่า

หนวดกว่ากว่า 2-30 สายของมนุษย์ปีศาจตีเข้าที่หลังของเต่าดำและแทงหินแหลมคมเข้าที่จุดต่างๆ แต่ในวินาทีต่อมาหนวดทั้งหมดมารวมกันและบิดเกลียวเป็นแท่งขนาดใหญ่และพุ่งเข้าหากระดองและพาร่างอันใหญ่โตของเต่าดำลอยไปไกล

ในทางใต้เมื่อหงส์เพลิงเห็นหนวดมากมายที่ยาวและแหลมคมโดยไม่ลังเลเขาก็ระเบิดไฟทั้งหมดในปากของตัวเองออกมา

หนวดอันใหญ่โตเหล่านั้นทันทีที่สัมผัสกับเปลวไฟ พวกมันถูกหลอมละลายในทันทีด้วยอุณหภูมิที่สูงอย่างมาก เมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น มนุษย์ปีศาจรีบดึงหนวดกลับไปในทันที แต่ในไม่ช้าก็รีบยืดมันกลับออกไปอีกครั้ง สิ่งที่แตกต่างคือคราวนี้หนวดเหล่านี้ถูกปกคลุมไปด้วยเมือกที่น่ารังเกียจและเหม็นมาก

เมื่หงส์เพลิงเห็นเหตุการณ์นี้ เขาก็พ่นเปลวไฟที่รุนแรงออกไปอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาพบว่าหนวดเหล่านั้นไม่กลัวเปลวไฟอีกแล้วและกลับพุ่งตรงมาและเหวี่ยงหงส์เพลิงออกไปไกล

“แข็งแกร่งอะไรขนาดนี้ มนุษย์ปีศาจตัวนี้มันแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง?” หลินเฟิงตกใจมาก ในการต่อสู้ครั้งนี้ เขาทำคนสามคนต้องบาดเจ็บสาหัสไปแล้ว แต่ความแข็งแกร่งนี้มันมากกว่ามาก

" พวกเจ้าคิดว่าข้าเสียเวลาหลายพันปีไปอย่างเปล่าประโยชน์หรือไง? ข้าจะบอกให้นะ ข้าจับทางการเคลื่อนไหวและจุดอ่อนของพวกเจ้าได้แล้ว ตอนนี้พวกเจ้ากักขังข้าไม่ได้อีกแล้ว!” ชายหนุ่มยิ้มอย่างแปลกๆ