RC:บทที่ 140 นี่ล้วนเป็นดอกไม้มีระดับทั้งนั้น

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

RC:บทที่ 140 นี่ล้วนเป็นดอกไม้มีระดับทั้งนั้น

“พี่เฟิง ผมเอาดอกไม้ที่พี่ต้องการมาให้หมดแล้วครับ” หลิน เฟิงอยู่ในสวน เมื่อได้ยินเสียงของหวัง หานจากข้างนอก เขาจึงรีบเดินออกมาดู

หวัง หานกับคนขับรถต่างลากรถบรรทุกดอกไม้คันใหญ่ตรงมายังประตูทางเข้าบ้านหลิน เฟิง บนรถนั้นมีดอกไม้มากมายหลายชนิด ทั้งดอกนาร์ซิสซัส ดอกทิวลิป ดอกกุหลาบพันปี ดอกกุหลาบ ฯลฯ

พูดง่ายๆก็คือ ดอกไม้ที่ได้มาส่วนใหญ่ไม่ใช่ดอกไม้ที่ดีนัก เป็นแค่ดอกไม้ธรรมดาๆไม่ได้ขึ้นชื่อแต่อย่างใด

“พี่เฟิง ดูดอกไม้พวกนี้สิ ที่พวกมันราคาถูกก็เพราะหน้าตาแย่ๆแบบนี้ ก็พี่บอกเองว่าให้ซื้อแบบธรรมดามา ผมก็เลยไปหาแบบธรรมดามาและก็ซื้อรถมาคันหนึ่ง” หวัง หานอธิบาย

“โอเคเลย ดีกว่าที่ฉันคิดไว้มาก” หลิน เฟิงว่าขึ้น

จริงๆแล้ว ไม่ว่าดอกไม้ที่หวัง หานซื้อมาจะเป็นคุณภาพแบบไหน สำหรับหลิน เฟิงแล้วมันก็เหมือนๆกันทุกดอกนั่นแหละ เพราะไม่ว่าดอกไม้จะดีแค่ไหน ก็ดีไม่เท่ากับดอกที่หลิน เฟิงปลูกเองหรอก

“หวัง หาน ขอบใจมาก ใช้เงินไปเยอะสินะ” หลิน เฟิงกำลังมองไปที่ดอกไม้มากมายพวกนี้ ประเมินดูแล้วน่าจะราคาสูงมาก

“ไม่ได้แพงเลยครับ รถคันนี้ราคาแค่ 3000 หยวน เพราะซื้อมาจากราคาขายส่ง” หวัง หานว่าขึ้น

“ถูกอะไรขนาดนั้นน่ะ”

เขาเดาว่าน่าจะซักสี่หรือห้าพัน หลิน เฟิงไม่เคยรู้เลยว่าหวัง หานจะเป็นนักต่อรองราคาตัวฉกาจด้วย เพราะเดิมที ราคาของรถคันนี้นั้นมากกว่าสี่พันอยู่แล้วตามที่เขาได้คาดการณ์ไว้ แต่พอหวัง หานต่อราคา รถคันนี้กลับได้ลดลงจนราคา 3000

“ดอกไม้พวกนี้ไม่ใช่ดอกไม้ที่ขึ้นชื่อนัก คนอื่นๆเขาเลือกที่จะกำจัดทิ้งอยู่แล้ว เลยได้ราคาขายส่งมา ไม่อย่างงั้นก็ไม่ถูกขนาดนี้หรอกครับ” หวัง หานอธิบาย

หนึ่งชั่วโมงต่อมา หวัง หานจึงได้พบคนที่จะขนดอกไม้พวกนี้ลงมาได้ ในตอนแรก ดูจากในรถก็ไม่ได้เยอะอะไรมากมายนัก แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าพอได้เอาลงมาแล้วมันจะเต็มสวนของหลิน เฟิงได้แบบนี้

หลิน เฟิงประเมินแล้วว่ามีรถอีกสักโหลหนึ่งแบบนี้ก็น่าจะพอ

“ไม่ต้องแล้วล่ะ ปล่อยพวกเขาไปทำงานเถอะ ส่วนนายน่ะมาช่วยฉัน” หลิน เฟิงว่าขึ้น

“ครับ พี่เฟิง” หวัง หานจึงไล่พวกคนงานและคนขับออกไป 

“มานี่หน่อย ฉีดน้ำในถังลงบนดอกไม้พวกนี้ ไม่ต้องเยอะมากนะ เอาแค่สามหยดต่อพืชต้นหนึ่งแค่นั้นก็พอ” หลิน เฟิงคาดว่ายังจะต้องใช้กับดอกไม้อีกหลายต้นเขาจึงไม่รู้ว่าถังน้ำถังนี้จะพอไหม แม้จะใช้หยดน้ำแค่สามหยดต่อพืชหนึ่งต้นก็เถอะ

“นี่เป็นน้ำแบบไหนกันครับเนี่ย แค่สามหยดเองงั้นหรือ” หวัง หานเอ่ยขึ้นพลางนึกแปลกใจ

“ใช่แล้วล่ะ แค่สามหยดก็พอ พอดีว่านี่เป็นสารละลายที่ผสมสารอาหารเลี้ยงพืชแบบพิเศษของฉันเองน่ะ เร็วเข้า เดี๋ยวถ้าฉันมีเวลาจะมาช่วย” หลิน เฟิงพูดขึ้นก่อนจะเริ่มทำงาน

เมื่อเห็นแบบนี้ หวัง หานจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำตามคำสั่งดังกล่าว

น่าจะราวๆสักหนึ่งชั่วโมงในการหยดสามหยดลงบนพืชต่อต้นในสวนแห่งนี้

ครึ่งชั่วโมงต่อมา หวังหานเริ่มล้ามากขึ้นเพราะปวดบั้นเอว ในขณะที่หลิน เฟิงยังดูปกติก่อนจะส่ายหัวไปมาอย่างช่วยไม่ได้

แต่ทว่า ในขณะที่เขาส่ายหัวอยู่นั้น เขาก็ได้เห็นว่าดอกไม้ที่ได้น้ำเลี้ยงหยดแรกไปนั้นเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง

เดิมทีนั้น ดอกไม้พวกนี้จะต้องถูกกำจัดไปในตัวเลือกการซื้อดอกไม้อยู่แล้ว บางส่วนนั้นเริ่มเหี่ยวเฉา แต่เมื่อได้รับหยดสารละลายน้ำเลี้ยงจากหลิน เฟิงแล้วนั้น พวกมันก็เริ่มเปลี่ยนไปเมื่อมองใบไม้ที่เหี่ยวเฉาเหล่านั้น ดอกไม้นั้นเริ่มกลับฟื้นฟูขึ้นมา ส่วนใบเริ่มเป็นสีเขียวและห้อยลง ส่วนดอกที่ดูไหม้เกรียมเหมือนไฟนั้นก็ปลิวไสวไปตามลม ราวกับเริ่มผลิบาน

และยังมีดอกไม้ที่เหี่ยวเฉาอีกมากมาย กิ่งของพวกมันที่ค้ำจุนอยู่นั้นก็โค้งงอ และในตอนนั้นเอง เขาก็อยากที่จะโยนมันออกไป แต่หลิน เฟิงเข้ามาหยุดไว้เสียก่อน ก่อนจะบอกให้เขาหยดสารละลายน้ำเลี้ยงพืชของหลิน เฟิงลงไป

เขาเองก็คาดไม่ถึงว่า ในตอนนี้ ดอกไม้นั้นไม่ใช่แค่กลับคืนสู่สภาพเดิมเท่านั้น แต่กิ่งก้านที่โค้งงอของมันกลับมาตั้งตรงแข็งแรง เหลือเชื่อจริงๆ

ในตอนนี้นั้น หวัง หานก็ได้มองไปยังทั้งสองฟาก ฟากหนึ่งนั้น เขาหยดสารละลายน้ำเลี้ยงลงไป ส่วนอีกฟากนั้น เขายังไม่ได้หยดสารละลายดังกล่าว ทั้งสองที่เกิดข้อเปรียบเทียบความต่างกันชัดเจน

“พี่เฟิงๆ ดูนี่สิ มหัศจรรย์มากเลยพี่” หลิน เฟิงจึงเหลียวหลังมามองเล็กน้อย นานกว่าที่เขาคาดไว้เล็กน้อย

“เห็นแล้วล่ะ แปลกตรงไหนกัน นี่เป็นสารละลายน้ำเลี้ยงสูตรเข้มข้นของฉันนะ เข้าใจไหม อย่ามัวแต่มอง ทำงานให้ไวเลย อีกครึ่งจะต้องทำให้เสร็จนะ” หลิน เฟิงเร่ง

“อ๋อ ครับ แต่พี่เฟิง พี่นี่สุดยอดไปเลยนะครับ” หวัง หานเอ่ยอย่างชื่นชม

“เอาน่า เร็วเข้า ถ้าตู๋ กังมาฉันช่วยอะไรไม่ได้แล้วนะ”

จิ๊งๆ! จิ๊งๆ!

ทันทีที่หลิน เฟิงพูดจบ ทันใดนั้นเองมือถือของเขาก็ดังขึ้น

“เห็นไหม พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มา ตรงนี้นายทำเองไปก็แล้วกันนะ เดี๋ยวฉันขอรับสายจากตู๋ กังเขาก่อน แล้วถ้าทำเสร็จแล้วบอกฉันด้วย” หลิน เฟิงกล่าวกับหวัง หาน

“ครับ พี่เฟิง ตามสบายเลยพี่”

แล้วหลิน เฟิงจึงรับโทรศัพท์ แล้วก็ออกไป ก่อนจะกลับมาพร้อมกับตู๋ กัง

“ไม่เจอนายตั้งหนึ่งเดือนเลยนะ เจ้าบ้า ดูนายเปลี่ยนไปยังไงไม่รู้” ตู๋ กังว่าขึ้น

“หา เปลี่ยนไปตรงไหนเนี่ย” หลิน เฟิงถามขึ้น

“อารมณ์ไง อารมณ์ของนายนั่นแหละที่เปลี่ยนไป ดูลึกซึ้งมากขึ้น” ตู๋ กังว่าขึ้นพลางหรี่ตามอง

ตอนที่ตู๋ กังเห็นหลิน เฟิงครั้งแรกนั้น ในตอนนั้น หลิน เฟิงยังไม่ทำพันธสัญญากับมังกรดำ และแม้ว่าหลิน เฟิงจะทำให้ตู๋ กังเกิดความรู้สึกกับเขาอย่างบอกไม่ถูก แต่นั่นก็ไม่ได้มากขนาดนี้

แต่ทว่าในครั้งนี้ ตู๋ กังกลับรู้สึกได้ถึงความรู้สึกอันตึงเครียดจากหลิน เฟิง นิ่งสงบราวกับขุนเขา แต่ทว่าหนักและยิ่งใหญ่

“ฮ่าๆ ตรงไหนกัน เร็วเข้าเถอะ ตกแต่งบ้านฉันต้องใช้เงินเท่าไหร่ แล้วก็ ลองไปหาที่ดีๆสักที่แล้วคุยกันเถอะ” หลิน เฟิงว่าขึ้น

“โอเค งั้นเข้าไปดูกันเถอะ” ตู๋ กังกับหลิน เฟิงต้องการที่จะเข้ามาในสวนของหลิน เฟิงโดยเร็ว

“แล้วก็ หวังหานก็อยู่ที่นี่ด้วยเหมือนกันงั้นสิ” ตู๋ กังรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้เห็นหวัง หาน

หวัง หานและตู๋กังนั้นเคยพบกันมาก่อนแล้ว ครั้งก่อน ตู๋ กังเคยมาช่วยหลิน เฟิงขยายที่ทิ้งขยะและบ่อเกรอะ เขาจึงเจอกันมาหลายหนแล้ว

“ตู๋ กัง ไหนๆก็มาแล้ว ก็มาบ้านฉันบ้างนะ”

“ได้ๆ ถ้ามีเวลาฉันจะไปนะ”

พวกเขาต่างทักทายกันอย่างสุภาพ ในขณะที่พวกเขาพูดกันนั้น ตู๋ กังก็เห็นว่าหวัง หานนั้นกำลังรดน้ำดอกไม้อยู่ มองเพียงแวบเดียว เขาก็หันไปมองพี่ชายคนโตด้วยดวงตาเบิกกว้าง

“ดอกไม้พวกนี้สวยอะไรอย่างงี้ เอามาจากไหนน่ะ” ตู๋ กังถามขึ้น

“ดอกไม้พวกนี้ซื้อมาจากตลาดหมดเลยครับ” หวัง หานว่าขึ้น

“เป็นแบบนี้ไปได้ไงนะ แล้วซื้อมามากขนาดนี้ ราคาเท่าไหร่กันล่ะ” ตู๋ กังว่าขึ้นอย่างไม่นึกเชื่อ

“เฮ้ย นี่ ตู๋ กัง นายรู้จักพวกดอกไม้ด้วยงั้นหรือ” หลิน เฟิงถามขึ้น

 “ฉันก็ไม่ได้เข้าใจนักหรอก แต่ที่โน่นเรามีชายแก่คนหนึ่ง แล้วเขาก็รักดอกไม้ด้วย ที่บ้านเขามีดอกไม้ปลูกเยอะแยะ มีอยู่หลายกระถางเลยที่ได้รับการดูแลอย่างดีที่สุด แต่ฉันก็ไม่ได้คิดว่ามันแปลกหรอกที่นายจะสามารถเอาชนะเขา”

“ หรือก็คือดอกไม่พวกนี้เป็นดอกไม้ชั้นเยี่ยมทั้งนั้น ฉันคาดว่าราคาของมันคงสูงพอๆกับดอกไม้ของชายชรานั่น” ตู๋ กังว่าขึ้น

“ฮ่าๆ ที่ไหนล่ะ ภาพลวงตาของนายล่ะสิ” หลิน เฟิงเอ่ยพลางยิ้มๆ

จริงๆแล้วนั้น หลิน เฟิงเองก็ไม่ได้รู้เรื่องของดอกไม้หรอก แต่พอได้ยินมาว่ามีดอกไม้บางชนิดที่สามารถเอามาขายได้ในราคาที่สูงเทียบเท่ากับสินค้าที่มีสภาพดี บางคนก็บอกว่ากระถางของดอกไม้ชั้นดีพวกนั้นนั้นเทียบเท่ากับในวิลล่าเลย

ยิ่งไปกว่านั้น คนพวกนั้นยังดันราคาขึ้นไปอีกสิบล้านสำหรับกระถางดอกไม้ชั้นดีพวกนั้น

บรรดาดอกไม้พวกนั้น มีดอกกล้วยไม้และดอกคลิเวียที่มีราคาแพงที่สุด แน่นอนล่ะว่า ดอกไม้อื่นๆเองก็ไม่ได้มีราคาถูก ซ้ำยังอยู่ในรายการดอกไม้ที่มีราคาสูงอีกด้ว