RC:บทที่ 139 ผู้ใหญ่บ้านมาอีกครั้ง

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

RC:บทที่ 139 ผู้ใหญ่บ้านมาอีกครั้ง

“เฟิง พี่เฟิง” จื้อเฉิงมองหลิน เฟิงที่ถูกแช่เป็นก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่อย่างทำอะไรไม่ถูกไปชั่วครู่ เพราะเขาไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี

เขาแค่ใช้ศิลปะการต่อสู้ด้วยพละกำลังทั้งหมดที่เขามี  ตั้งแต่เริ่มต้น เขาไม่เคยได้แตะตัวหลิน เฟิงเลย แล้วพอตอนนี้เขาได้จัดการจัดหลิน เฟิงแล้วแต่ต้องมากลายเป็นก้อนน้ำแข็งที่ถูกแช่แข็งเสียนี่ เพียงครู่เดียว เขาก็ต้องเจอกับความเสียหายเข้าเสียแล้ว

“พี่เฟิง พี่โอเคไหม” จื้อเฉิงมองน้ำแข็งที่ยืนนิ่งด้วยความร้อนใจ

แต่ทว่า ในขณะที่เขาร้อนรนอยู่นั้น จู่ๆ ก้อนน้ำแข็งตรงหน้าเขาก็ขยับ เพียงแค่ได้เห็นว่าน้ำแข็งบนก้อนนั้นเริ่มมีรอยร้าวซึ่งแผ่กระจายไปทั่วเหมือนใยแมงมุม

“โครม!”

จากนั้น น้ำแข็งก็ระเบิดกระจาย น้ำแข็งที่ล้อมรอบทั่วร่างของหลิน เฟิงก็ระเบิดขึ้นก่อนจะหายไป เผยให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลา

“ พี่เฟิง ผมไม่ได้ตั้งใจครับ” จื้อเฉิงว่าขึ้นอย่างกลัวๆ

“ฮ่าๆ ไม่เป็นไรๆ ดีเลยล่ะ ดีเลย” หลิน เฟิงเอ่ยชมไม่หยุด ก่อนจะใช้พลังไฟเป่าทั่วร่างกายจนแห้ง

“อืม ถือว่านายก้าวหน้าไปได้ไกลมากเลยนะวันนี้ ช่วงนี้ถ้ามีเวลาก็มาที่นี่หน่อยนะ แล้วนายก็สามารถท้าสู้กับสัตว์วิญญาณตัวไหนก็ได้ที่นี่ เช่นเดียวกับการที่จะฝึกฝนประสิทธิภาพการต่อสู้ของนาย ในไม่กี่วันนี้เราจะต้องทำอะไรบางอย่างแล้ว ถ้าพละกำลังเราอ่อนแอลง นายอาจจะไปได้ช้า” หลิน เฟิงว่าขึ้น

“ครับ พี่เฟิง ผมจะตั้งใจฝึกครับ” ญาติผู้น้องยืนกรานแข็งขันในทันที

“อืม อย่างงั้นแหละ นี่ เสี่ยวเฮย นายจะลองฝึกกับเขาดูก็ได้นะ” แล้วจากนั้นหลิน เฟิงก็เดินออกไป

แต่หลังจากที่หลิน เฟิงเดินออกมาจากหลังบ้าน ตู๋ กังก็โทรมาหาเขา

“ว่าไง ตู๋ กัง โปรเจ็คที่นายคุมอยู่เสร็จแล้วหรือยัง” หลิน เฟิงถามขึ้น

“เรียบร้อยดี” เสียงโหวกเหวกโวยวายนั้นดังออกมาจากปลายสาย

“ก็ดีแล้ว แล้วช่วงนี้นายพอจะมีเวลาไหม ขอคนจากในทีมนายมาช่วยแต่งบ้านฉันหน่อยได้ไหม”

หลิน เฟิงลองตกแต่งบ้านของเขาเองมาเป็นเวลานานแล้ว  แต่เพราะช่วงนี้ตู๋ กังไม่อยู่ หลิน เฟิงเองก็ไม่รู้จักใครอื่นที่ทำงานด้านนี้เลยสักคน

“ได้ ไม่มีปัญหา แล้วนายอยู่บ้านหรือเปล่าตอนนี้ เดี๋ยวฉันกำลังจะกลับไปแล้ว”

ทั้งตู๋ กังและหลิน เฟิงนั้นเป็นเพื่อนกัน นั่นเป็นสิ่งที่ไม่ต้องพูดแต่ก็รู้ได้ว่าพวกเขาจะทำอะไร

“อยู่บ้าน มาเลย” หลิน เฟิงว่าขึ้นอย่างมีความสุข

“อืม ได้ เดี๋ยวฉันไป” จากนั้นเขาก็วางสาย

“เฮ้อ เหนื่อยเหมือนกันแฮะ”

หลิน เฟิงตบไหล่ ยืดตัวออกไปด้วยท่าทางเชื่องช้า

“ตู๋กังคงยังไม่มาหรอก ไปนอนก่อนดีกว่า” หลังจากพูดจบ เขาก็กลับไปที่ห้อง

“เสี่ยวเฟิง ๆ นายอยู่บ้านไหม”

ทันทีที่เขาเดินมาถึงประตู หลิน เฟิงก็ได้ยินเสียงตะโกนเรียกอยู่หลายครั้งดังมาจากนอกสนาม

“เฮ้อ อดนอนเลยเรา” หลิน เฟิงบ่นอุบ

เมื่อหลิน เฟิงเดินออกมา แล้วเห็นว่าเป็นใคร จู่ๆเขาก็รู้สึกมีแรงขึ้นมา เพราะคนตรงหน้านั้นคือผู้ใหญ่บ้านนั่นเอง

ถ้าจะพูดเรื่องทั่วๆไป ผู้ใหญ่บ้านคงจะไม่ได้มาหาหลิน เฟิงหรอก แต่มันจะต้องมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นแน่ๆ สิ่งที่ว่านั่นก็คงจะเป็นเรื่องโรงเก็บขยะจากสามหมู่บ้านนั้นเป็นแน่

“ผู้ใหญ่บ้านครับ มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ” หลิน เฟิงถามขึ้น ก่อนจะเอามือปิดปากหาว

“เสี่ยวเฟิง ฉันขอโทษนะที่ทำให้นายไม่ได้ไปนอน” ผู้ใหญ่บ้านเอ่ยอย่างระมัดระวัง

“อ๋อ ไม่เป็นไรครับ แต่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับผู้ใหญ่บ้านล่ะก็ โปรดบอกผมมาไวๆเลยครับ” หลิน เฟิงเข้าประเด็น

“ฮ่าๆ กำลังจะพูดแล้วนี่ล่ะ”

“อ่า งั้นพูดออกมาเถอะครับ ไม่ต้องกังวลเลย” หลิน เฟิงรู้สึกเพลีย ตาเกือบจะปิดอยู่แล้ว

“เมื่อเดือนที่ผ่านมามีการประเมินหมู่บ้าน ฉันจำได้ว่าผู้นำคนก่อนนั้นได้พูดไว้ว่าสภาพแวดล้อมที่นี่นั้นดีมากเลย และควรมีดอกไม้ใบหญ้า ดูสิ...” ผู้ใหญ่บ้านกล่าวขึ้นพลางมองที่ไปหลิน เฟิง 

“คุณไม่จำเป็นต้องมาหาผมเพราะเรื่องแบบนี้หรอกครับ ถ้าคุณไม่มีดอกไม้ใบหญ้า คุณก็ซื้อเอาสิครับ” หลิน เฟิงพูดขึ้น

“แต่ว่า ไม่ว่าจะยังไง ความรู้ของฉันมันไม่เหมาะกับยุคนี้แล้ว ดังนั้นฉันเลยอยากชวนให้นายให้มาช่วยตกแต่งให้หน่อย แน่นอนล่ะ ฉันมีเงินเป็นรางวัลให้ด้วยนะ” ผู้ใหญ่บ้านว่าขึ้นก่อนจะยื่นบัตรให้กับหลิน เฟิง

“200000 หยวนในบัตรนี้ ลองเอาไปดูก่อนสิ และถ้าไม่พอ เดี๋ยวฉันให้ใหม่” ผู้ใหญ่บ้านรอหลิน เฟิงด้วยความคาดหวัง

“ตาแก่นี่ ตอนแรกก็ให้เรา 50000 หยวนก่อน แล้วพอมาตอนนี้ก็ 200000 หยวน จะได้ดูว่าตัวเองไม่ได้กินไปเยอะตอนที่ลงจากตำแหน่งล่ะสินะ” หลิน เฟิงสงสัยในใจ

“ผู้นำสูงวัยคนนั้นกล่าวว่าตราบใดที่ช่วงนี้เป็นเวลาอันเหมาะสม ฉันก็คงมีโอกาสได้เข้ามาทำงานในอำเภอ ฉันเองก็คาดไม่ถึงว่าจะได้มีโอกาสมาทำงานตรงนี้ตอนอายุเกือบห้าสิบแล้ว” ผู้ใหญ่บ้านแอบพูดขึ้นในใจ

ทั้งคู่ต่างคนต่างคิด หลิน เฟิงก็ไม่รู้ว่า ผู้ใหญ่บ้านต้องแก้ไขด้วยวิธีของเขาเอง แต่ว่า 200000 นี่ก็สามารถเปลี่ยนโอกาสในการเลื่อนตำแหน่งได้เลยทีเดียว แน่ล่ะ ว่าเขาต้องทำ

“งั้น ผมจะรับไว้แล้วกัน” แววตาของหลิน เฟิงเปลี่ยนไปก่อนจะเอ่ยขึ้น 

“นั่นล่ะๆ หลิน เฟิง นายจะต้องทำได้ดีแน่ มันสำคัญกับฉันจริงๆนะ” ผู้ใหญ่บ้านกล่าวซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“ครับๆ เข้าใจแล้ว ไปเถอะครับ” หลิน เฟิงยืนยัน

“ฮ่าๆ เอาล่ะคงต้องหาคนมาจัดการเรื่องนี้แทนฉัน” หลิน เฟิงว่าขึ้นก่อนจะเรียกหวัง หาน

“พี่เฟิง มีอะไรให้ผมช่วยงั้นหรือครับ” หวัง หานถามขึ้น

“ตอนนี้ ขอให้นายไปที่อำเภอและซื้อดอกไม้มาให้ฉันหนึ่งคันรถ เอาแบบธรรมดาล่ะ อย่างพวกไม้กระถาง ไม้ป่า ฯลฯ จำไว้ว่า ขอเอาที่ไม่แพงมาก เอาแบบธรรมดาพอนะ”

“ครับ พี่เฟิง”

หลังจากที่หวัง หานเดินออกไปแล้วนั้น หลิน เฟิงจึงหยิบขวดน้ำเจริญเติบโตระดับต่ำจากแหวนมิติออกมา

“เพราะน้ำยาวิวัฒนาการระดับต่ำนั้นจะได้ผลกับสัตว์หลังจากละลายส่วนผสมแล้ว แบบนี้น้ำยาเติบโตก็น่าจะได้ผลเหมือนกัน” หลิน เฟิงมองน้ำยาเติบโตในมือของเขาพลางเอ่ยขึ้น

จากนั้น หลิน เฟิงก็หยิบถังน้ำ เขาเติมน้ำลงไป แล้วจึงเทน้ำยาเติบโตระดับต่ำลงไป ผสมเข้าด้วยกัน จนกระทั่งน้ำยาเติบโตระดับต่ำนั้นกระจายตัวออกไปเท่าๆกันในน้ำก่อนที่มันจะหยุดลง

หลิน เฟิงเอากระบวยตักน้ำที่มีปริมาณน้อยนิดเดินไปยังหน้าสวน ตรงนั้นมีดอกฮันนี่ซัคเกิลอยู่สองต้น เมื่อมันบาน กลิ่นก็จะหอมฟุ้งไปทั่ว

ในตอนนี้ หน้าฤดูออกดอกของดอกฮันนี่ซัคเกิลได้ผ่านไปแล้ว หลิน เฟิงนำน้ำยาเติบโตที่ละลายแล้วพร้อมกับเดินตรงไป โดยที่เขาไม่เห็นว่าสารละลายนั้นหกเพรื่อพื้น แล้วพลันก็มีอะไรสีเขียวๆขึ้นมาทันที

หลิน เฟิงเดินมาถึงรากของต้นฮันนีซัคเกิล แล้วจากนั้นก็รดลงไปเล็กน้อย ไม่กี่มิลลิลิตร ในทีแรก ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลิน เฟิงก็คิดว่าคงเป็นเพราะเทลงไปน้อยและเริ่มที่จะเทใหม่

แต่อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ หลิน เฟิงกลับพบสถานการร์อันแสนอัศจรรย์

ต้นฮันนีซัคเกิลนี้จริงๆแล้วค่อยๆเปลี่ยนไป จากตอนแรกเป็นต้นที่แก่และใบก็เหี่ยว ก็กลับมาเป็นสีเขียว กระบวนการนี้ดำเนินไปอย่างค่อยยๆเป็นค่อยๆไป แต่ก็สามารถสังเกตได้ด้วยตาเปล่า

อย่างที่สอง ต้นฮันนีซัคเกิลนั้นเริ่มโตจากสปอร์เล็กๆ บางส่วนก็แตกแขนงออกมา บางส่วนก็กลายเป็นกลีบ

“ได้ผลจริงๆด้วย แต่ผลที่ได้หลังละลายน้ำยานั้นยังไม่ชัดเจน แต่นี่ก็คงพอแล้วล่ะ” จากนั้นหลิน เฟิงจึงรินสารละลายที่ผสมน้ำยาเจริญเติบโตระดับต่ำลงไปใต้รากของต้นฮันนีซัคเกิลอีกต้น

หนึ่งชั่วโมงต่อมา หวัง หานกำลังนั่งอยู่ในรถบรรทุก ก่อนจะดึงรถเข็นใส่ดอกไม้มายังประตูบ้านของหลิน เฟิ