CF:บทที่ 411 แผนการสร้างโอเอซิสในทะเลทราย

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

CF:บทที่ 411 แผนการสร้างโอเอซิสในทะเลทราย

อู๋ ฮ่าวเหรินไม่รู้เรื่องว่ามีใครจะมาหาเรื่องเขา แต่ถึงรู้ เขาก็ไม่ได้คิดจะใส่ใจอยู่แล้ว

ในตอนนี้ เขาได้เลือกที่อยู่ให้กับยานอวกาศในทะเลทรายกว้างสุดลูกหูลูกตาซึ่งเป็นสถานที่ที่ไม่มีใครอยู่และเหมาะที่จะให้ยานอวกาศลงจอด

เขาเลือกทะเลทรายทากลามากันซึ่งตั้งอยู่ใจกลางแอ่งทาริมในตอนใต้มีพื้นที่ปกคลุมบริเวณโดยรอบเป็นระยะทาง 324,000 กิโลเมตร นับว่าเป็นทะเลทรายที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีนและใหญ่เป็นอันดับสองของโลก

เขาเองก็อยากจะเลือกทะเลทรายซาฮาราในประเทศแอฟริกา แต่ว่ามันอยู่ไกลมาก และถ้าจะไปก็ต้องรออีกสองสามวันเลย

เมื่อเลือกสถานที่ได้แล้ว แน่ล่ะว่านี่คืองานที่เตรียมการไว้แล้ว แต่อันที่จริง ก็ไม่ได้ต้องเตรียมอะไรทั้งนั้น สามารถไปได้เลย

แต่อย่างไรก็ตาม อู๋ ฮ่าวเหรินก็คิดถึงเรื่องอีกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ซึ่งก็คือการปลูกพืชทะเลทรายรวมถึงการเก็บสะสมพลังงาน

ในช่องซองแดงของเขานั้น มีเมล็ดพันธุ์มากมายที่ได้มาจากชาวไร่รวมถึงพืชที่เหมาะกับการปลูกในทะเลทรายอีกด้วย

พืชที่จะใช้ปลูกในทะเลทรายพวกนี้จะไม่ได้ช่วยเพียงแค่ปรับปรุงสภาพแวดล้อมของทะเลทรายเท่านั้นแต่ยังช่วยเก็บสะสมพลังงานที่ดวงอาทิตย์ปล่อยออกมาเพื่อเปลี่ยนเป็นคริสตัลพลังงานอีกด้วย

เดิมทีนั้น ในอดีตเขาต้องการสวมเสื้อล่องหนแบบนาโนแต่เพราะต้องการเปิดฟาร์มในทะเลทราย ก็ต้องทำให้ทัดเทียมกับในอดีตด้วย

สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือทะเลทรายจะมีหิมะตกในหน้าหนาว การปลูกพืชในตอนนี้จะทำให้สภาพแวดล้อมของทะเลทรายเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

เขาจัดการโทรหาจื่อหยงเพราะเขาต้องปลูกพืชในทะเลทราย เราต้องข้ามประเทศไปก่อนจากนั้นจึงค่อยลงจอด

“ตู้ ซิ่นถิงเป็นยังไงบ้าง”

“โอ้ ไม่นะ ผมไม่ว่างด้วยสิ งั้นเอางี้ ผมจะไปเช่าทะเลทรายทากลามากันและพัฒนาพืช แต่ผมยังไม่รู้ว่าวิธีการที่จำเป็นต้องใช้เลย”

“วิธีการงั้นหรือ”

จื่อ หยงนิ่งไปสักครู่ ก่อนจะพูดขึ้น “นายก็ทำเครื่องหมายบนพื้นที่นั้นในทะเลทรายทากลามากันที่ต้องการบนแผนที่และส่งมันมาให้ฉัน ถ้าไม่มีปัญหาอะไร ก็คงทำเสร็จได้เร็ว”

“เดี๋ยวผมจะส่งแผนที่ไปให้คุณทีหลัง”

หลังจากวางสายแล้วนั้น จื่อ หยงก็รู้สึกงุนงง ชายคนนี้จะปลูกพืชในทะเลทรายอย่างไรกันนะ

แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่ดี บางทีเด็กคนนี้อาจจะมีทักษะในการเปลี่ยนให้ทะเลทรายเป็นโอเอซิสก็ได้

เมื่อคิดถึงตรงนี้

เขาจึงกดเบอร์ก่อนจะพูดขึ้น “ถ้าอู๋ ฮ่าวเหริน ต้องการพืชไปปลูกในทะเลทรายล่ะก็ เขาก็ต้องมีพื้นที่ที่จะต้องใช้ปลูกด้วย เดี๋ยวนายรายงานเรื่องนี้ไปก่อนได้เลยนะ ไว้เดี๋ยวจะส่งแผนที่ในเขตทะเลทรายที่ฉันต้องการไปให้”

เมื่อฝ่ายข้อมูลได้รับข้อมูล พวกเขาก็ส่งไปในทันที

ส่วนเลขานุการได้รับข้อมูลแล้วนั้น หัวหน้าจึงตรวจสอบ เขาเดินไปข้างๆก่อนจะกระซิบ “หัวหน้าครับ ฟิวเจอร์กรุ๊ปปล่อยของดีมาแล้วครับ ไอ้เด็กนั่นมันต้องการจะไปปลูกพืชในทะเลทราย และมันต้องการพื้นที่” 

“เป็นรื่องที่ดีเลย พวกเราต่างพยายามแก้ไขปัญหาของทะเลทราย แต่ก็แก้ไม่ได้สักที ถ้าเด็กคนนั้นมาแก้เรื่องนี้ขึ้นมาได้แทนล่ะก็ ที่ดินนั่นก็ต้องเป็นของเขาไปเลยฟรีๆ”

“หัวหน้าดูมีความสุขจังนะครับ”

“ก็เป็นเรื่องที่ทำให้มีความสุขน่ะสิ เด็กจากในฟิวเจอร์กรุ๊ปนั่นกำลังจะไปลงพืชที่ทะเลทราย ดูเหมือนว่าปัญหาเรื่องทะเลทรายของประเทศเราจะได้รับการแก้ปัญหาซักที”

“ถ้าต้องการปลูกพืชในทะเลทราย คุณก็จะต้องพัฒนาเทคโนโลยีตัวใหม่ๆบ้าง”

ในขณะเดียวกัน อู๋ ฮ่าวเหรินอยู่ในทะเลทรายที่มีพื้นไม่มากนัก เพียงแค่ 50000 ตารางกิโลเมตร  แต่อย่างไรก็ตาม ที่นี่มันดูเปล่าประโยชน์อย่างสิ้นเชิง

ถ้าเป็นไปได้ คุณก็สามารถสร้างเมืองในทะเลทรายได้เหมือนเมืองโหลวหลาน

แน่นอนว่า เมืองที่อู๋ ฮ่าวเหริน  อยากจะสร้างไม่ใช่เมืองที่มีแต่หินโบราณอย่างโหลวหลาน แต่ต้องการจะสร้างเมืองที่มีวิทยาการและเทคโนโลยีสมัยใหม่

ในความเป็นจริง เมืองอวิ๋นหลงเป็นแค่เมืองเล็กๆ การสร้างเมืองใหญ่บนพื้นที่ที่ไม่มีใครอยู่แบบนั้นย่อมเป็นไปไม่ได้

แต่ถ้าเมืองไปอยู่ในทะเลทราย ก็คงไม่มีใครให้ความสนใจ คุณอยากทำอะไรก็ทำ

ถ้าเขาคิดได้แบบนี้ตั้งแต่ต้น อู๋ก็คงคิดที่จะให้ฟิวเจอร์กรุ๊ปย้ายไปอยู่ในทะเลทรายเพื่อที่จะได้พัฒนามันแล้ว

เมื่อจื่อหยงเห็นดินแดนวงกลมของอู๋ ฮ่าวเหรินนั้น เขาก็รู้สึกแปลกใจที่คนๆนี้ช่างเป็นคนที่บ้าระห่ำที่ตีวงล้อมพื้นที่ 50000 ตารางกิโลเมตร

เมื่อเลขานุการได้ข้อมูลตรงนี้มา เขาก็รู้สึกแปลกใจเช่นกันพลางคิดว่าแม้อู๋ ฮ่าวเหรินจะอยากได้ที่ดิน อย่างมากเขาก็ก็ต้องไปเอาในเขตอำเภออวิ๋นหลง

ด้วยเหตุนั้น พื้นที่ในทะเลทราย 50000 ตารางกิโลเมตรจึงเป็นที่สำหรับใช้เปิดตัวที่ใหญ่เกินไป

 “หัวหน้าครับ พื้นที่ที่เด็กนี่จะเอาตอนนี้ดูจะรุกล้ำเกินไปหน่อยนะครับ มีขนาด 50000 ตารางกิโลเมตร”

“เป็นทะเลทรายงั้นหรือ”

“เป็นทะเลทรายหมดเลยครับ ฝ่ายข้อมูลยืนยันแล้วว่าไม่มีคนอาศัยอยู่ในเขตทะเลทรายที่แยกตัวออกไปแบบนั้นเลย”

หัวหน้านิ่งคิดไปสักครู่ ก่อนจะวาดรูปลงบนแผนที่พลางกล่าวขึ้น “เอานี่ไปให้เขา ถ้าเขาเปลี่ยนพื้นที่ในทะเลทราย 50000 ตารางกิโลเมตรให้กลายเป็นโอเอซิส 50000 ตารางกิโลเมตรได้ ก็เอาพื้นที่ที่เหลือในทะเลทรายไปเลย”

 “แล้วก็ ถ้าเขาไม่ได้ต้องการสร้างเมืองของตัวเอง ก็ให้ไปบอกเขาว่าให้เปลี่ยนทะเลทรายเป็นโอเอซิสซะ ทางรัฐจึงจะอนุญาตให้เขาสร้างเมืองในทะเลทรายได้”

นี่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับประเทศและประชาชน ถ้าทะเลทรายทั้งหมดแปรเปลี่ยนเป็นโอเอซิส แรงกดดันเรื่องที่ดินที่ประชากรได้รับก็น่าจะบรรเทาลง

เมื่ออู๋ ฮ่าวเหรินได้รับข้อความจากจื่อ หยง เขาก็หัวเราะออกมา เขานี่ช่างเก่งเรื่องนี้มากจริงๆ และเขาเองก็คิดอะไรแบบนั้นได้

ที่จริงแล้ว ในตอนท้าย ไม่ว่าเขาจะสร้างเมืองไหน เขาก็อยากให้ใครสักคนเข้าไปอยู่จริงๆ

ในกรณีแบบนี้ ก็หมายถึงการช่วยเหลือประเทศแก้ปัญหาประชากรไปด้วย

“ทะเลทรายเอย พายุทรายเอย ล้วนแต่เป็นปัญหา ดูเหมือนเราต้องเข้าไปแก้ปัญหาเรื่องการใช้ยวดยานพาหนะของที่นั่นเสียแล้ว”

เพราะพวกเราต้องมีความยุติธรรมและตรงไปตรงมา เราไม่บินไปได้โดยตรงเลย นอกจากนี้อู๋ ฮ่าวเหริน ยังต้องนำอุปกรณ์บางตัวเข้าไปในข้อมูลด้วย อย่างพวกหุ่นยนต์นั่นก็จำเป็น

การปลูกพืชล้วนต้องพึ่งหุ่นยนต์เพื่อที่จะทำให้สำเร็จ แล้วยังต้องสร้างอุปกรณ์พิเศษบางตัวด้วย

จี้ดูเหมือนจะรู้ว่าอู๋ ฮ่าวเหริน  ต้องการอะไร จึงใส่ข้อมูลเกี่ยวกับยานพาหนะพิเศษลงไปในคอมพิวเตอร์

 “พาหนะลักษณะแบบนี้สามารถใช้ได้ในสิ่งแวดล้อมดังกล่าว โดยไม่ต้องกังวลถึงปัญหาเรื่องพายุทะเลทรายค่ะ”

“อืม แล้วตอนนี้เราก็ใช้พลังงานจากแสงอาทิตย์เป็นอุปกรณ์ให้พลังงานด้วย ยานพาหนะพิเศษตัวนี้จึงเหมาะกับพื้นที่พิเศษเช่นนั้นจริงๆ”

เมื่อพนักงานของฟิวเจอร์กรุ๊ปรู้ว่าเจ้านายกำลังจะไปปลูกพืชในทะเลทรายรวมถึงสร้างโอเอซิสที่นั่นแล้วนั้น พวกเขาต่างก็ประหลาดใจ

 “เจ้านายครับ ท่านต้องการไปที่ทะเลทรายแล้วสร้างโอเอซิสจริงๆหรือครับ”

“อันที่จริง โครงการโอเอซิสทะเลทรายนี้มีแนวโน้มว่าจะเป็นฐานสำรองอีกฐานหนึ่งของฟิวเจอร์กรุ๊ปเราล่ะนะ เพราะอำเภออวิ๋นหลงเล็กเกินไปกว่าที่จะสร้างเครื่องไม้เครื่องมือชิ้นใหญ่ๆได้”

“แล้วผมขอสมัครไปด้วยได้ไหมครับ”

อู๋ ฮ่าวเหรินมองเว่ย หมิงด้วยความสงสัยเล็กน้อย บริษัทเครื่องดื่มของชายคนนี้ดำเนินไปได้ด้วยดี แล้วตอนนี้ก็กลายเป็นยี่ห้อที่มีชื่อเสียงระดับนานาประเทศ แล้วเขามาคิดเรื่องที่จะไปทะเลทรายได้อย่างไร

“ฮ่าๆ เจ้านายครับ คุณคงไม่รู้ ตอนนี้ การปลูกผลไม้ของบริษัทถึงทางตันแล้ว ถ้าคุณต้องการพัฒนา ก็ต้องเช่าที่ดินมากกว่านี้ แต่อย่างไรก็ตาม วิธีนี้อาจจะส่งผลถึงการเพาะปลูกอาหาร ด้วยเหตุนั้นพวกเราจะไปสร้างโอเอซิสในทะเลทราย ผมเลยอยากเห็นว่าเราจะปลูกผลไม้ในที่นั้นได้หรือเปล่า”

“เป็นความคิดที่ดีเลย แต่ในขั้นตอนแรกๆไม่ต้องรีบร้อนหรอก รออีกสักนิด มันอาจจะใช้เวลามากกว่าครึ่งปีที่จะเปลี่ยนแปลงทะเลทราย”

เมื่อได้ยินแบบนี้ ห้องประชุมจึงเงียบกันไปซักพัก

พวกเขาคิดว่าพวกตนได้ยินผิด แต่ที่หัวหน้าพูดก็ต้องถูกแล้วสิ หรือถ้าจะให้พูดก็คือ ใช้เวลาแค่ครึ่งปีสำหรับเขาที่จะเปลี่ยนพื้นที่ทะเลทราย ถ้าเขาพูดแบบนั้น เขาต้องโดนมองว่าเหมือนคนบ้าอย่างแน่นอน

“เอาล่ะ มีเท่านี้ ก่อนโรงเรียนจะเริ่ม ผมจะกลับมาและปิดการประชุม”