TB:บทที่ 63 ซอฟต์แวร์การพนัน (1)

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

TB:บทที่ 63 ซอฟต์แวร์การพนัน (1)


หลังจากมองดูซวีหมิงเหมยจากไป เผิงตงรู้สึกราวกับว่ามีบางสิ่งผุดขึ้นมาภายในใจ และแล้วเขาก็เข้าใจว่าเขาได้ตกหลงรักซวีหมิงเหมยเข้าแล้วจริงๆ


"คอยดูเถอะ ฉันจะจับเธอให้อยู่หมัดเลย" เผิงตงตัดสินใจไปโดยที่ไม่มีใครรู้


แต่เผิงตงคิดว่ามันเป็นเรื่องที่น่าเศร้า เพราะเขาได้ตกหลุมรักศัตรูของตนเข้า มิหนำซ้ำเธอคนนั้นยังเป็นหุ่นยนต์อีกด้วย ให้ตายสิ นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย


เวลาครึ่งเดือนได้ผ่านไป ในช่วงครึ่งเดือนนี้ เหมือนกับว่าซวีหมิงเหมยจะหายไปเลย เผิงตงไม่สามารถติดต่อ ซวีหมิงเหมยได้ ไม่ว่าจะเป็นโทรศัพท์หรือวีแชท(Wechat)  ในช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมาเขาไม่ได้รับการติดต่อใดๆจากอีกฝ่ายเลย เผิงตงเป็นเหมือนกับคนอกหัก ไม่อยากอาหารเลยสักนิด ในเวลาครึ่งเดือนน้ำหนักของเจ้าตัวได้หายไปถึงสิบปอนด์


“ไม่สิ มันเป็นแบบนี้ไม่ได้สิ ฉันต้องไปหาเฉินหลง หมิงเหมยรู้จักกับเจ้านั่น เขาน่าจะรู้ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน” เวลาครึ่งเดือนได้ผ่านพ้นไป เผิงตงตัดสินใจแล้วว่าจะไปหาเฉินหลง


เผิงตงไปหาเฉินหลงไม่ใช่เป็นเพราะซวีหมิงเหมยเพียงอย่างเดียว แต่รวมไปถึงเรื่องเงินของเขาด้วย ต้องเข้าใจก่อนว่า ซวีหมิงเหมยมีเงินของเขาอยู่หนึ่งร้อยล้านหยวน ตั้งหนึ่งร้อยล้านหยวนเชียวนะ เขาไม่ใช่เฉียนซานเจียเสียหน่อย หนึ่งร้อยล้านหยวนของเขาทำให้เขาเป็นหนี้ธนาคารถึงยี่สิบล้านและติดหนี้ตาแก่อีกตั้งหกสิบล้าน


ในร้านขายเครื่องดื่มแห่งหนึ่ง เผิงตงนัดพบกับเฉินหลง


เมื่อเผิงตงปรากฏตัวตรงหน้าเฉินหลงด้วยใบหน้าซีดเซียว จนเฉินหลงนึกว่าเขาจะจำคนผิดเสียแล้ว


"สวัสดี เพื่อนเก่า ไม่นานมานี้เกิดอะไรขึ้นกับนายกันละเนี่ย? หรือว่านายจะเสพยาเหรอ? ทำไมถึงได้ผอมขนาดนี้?" เฉินหลงตั้งใจหยอกล้ออีกฝ่าย


แน่นอนเฉินหลงว่ารู้เหตุผลว่าทำไมเผิงตงถึงได้ดูซูบผอมขนาดนี้ แต่เฉินหลงอยากทำให้อีกฝ่ายอึดอัด เหมือนกับที่เขาเคยทำกับตนเอาไว้ ในตอนนี้เขาขอเป็นฝ่ายคิดบัญชีบ้างละกัน


"นายรู้เหตุผลที่ฉันมาหานาย ฉันอยากรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน?" เผิงตงจ้องมองเฉินหลงด้วยสีหน้าจริงจัง


ตอนนี้สำหรับเผิงตงเงินเป็นสิ่งรอง หลักๆคือเขาต้องการหาตัวซวีหมิงเหมย เนื่องจากเผิงตงรู้สึกว่าเขาป่วยเป็นโรคที่เรียกว่า ‘อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีซวีหมิงเหมย’ … โรคบ้าอะไรของมันวะ เฉินหลงคิด


"นี่ เพื่อนเก่า นายมาหาฉันเพื่อถามหาใครบางคนเนี่ยนะ? ไม่นานมานี้ไม่ใช่ว่านายกับเธออยู่ด้วยกันเหรอ? เกิดอะไรขึ้น? เอ๊ะ หรือว่าทั้งสองคนจะทะเลาะกัน?" เฉินหลงมองดูเผิงตงด้วยความสงสัย


“ เฉินหลง ฉันรู้ว่าเรื่องสมัยก่อน ฉันเป็นฝ่ายผิดเอง ฉันขอโทษจริงๆ นายบอกฉันมาเถอะว่าหมิงเหมยอยู่ที่ไหน ฉันขอร้อง ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ!” ตอนนี้เผิงตงดูเหมือนจะอยากร้องไห้


ได้ยินคำขอร้องของเผิงตง เฉินหลงก็นิ่งเงียบไปชั่วขณะ หมอนี่สงสัยจะอาการหนักจนมีสภาพแบบนี้เพราะผู้หญิง แน่นอนว่าคนอย่างเฉินหลงไม่ได้สงสารเขาเลยสักนิด เขายังคงแกล้งอีกฝ่ายต่อไปอย่างมีความสุข


"เพื่อนเก่า คุณซวีไม่ได้เป็นคนในครอบครัวของฉันสักหน่อย แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ตอนนี้ก็ถือว่านานพอสมควร นายลองโทรแจ้งตำรวจ แล้วขอให้ตำรวจช่วยนายตามหาเธอดูสิ" เฉินหลงตอบ


"แต่ไม่ใช่ว่านายเป็นคนแนะนำซวีหมิงเหมยให้ฉันรู้จักรึไง? พวกนายรู้จักกันนี่ ทำไมนายจะไม่ทราบว่าเธอหายไปไหน?" เผิงตงยังคงไม่ยอมแพ้ เขาต้องการคำตอบจากเฉินหลง


"ฉันไม่ได้อยากแนะนำให้นายรู้จักสักหน่อย นายเป็นคนถามฉันเองนะ หึ ตอนนี้ฉันมีงานต้องทำ ถ้านายอยากตามหาใครสักคนไปก็หาตำรวจ ฉันเชื่อว่าพวกเขาคงมีวิธีมากกว่าฉัน" เฉินหลงไม่สนใจว่าเผิงตงจะเป็นยังไง เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมเดินออกไปจากที่ตรงนี้


"ไม่ อย่าเพิ่งไป นายจะไปตอนนี้ไม่ได้นะ ห้ามไปจนกว่าจะบอกฉันมาว่าซวีหมิงเหมยอยู่ที่ไหน!" เผิงตงรั่งมือของเฉินหลงไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายได้เดินจากไป


"นี่เป็นสถานที่สาธารณะนะ นายไม่เห็นจำเป็นต้องทำแบบนี้กับฉันเลย ฉันบอกว่าถ้านายอยากตามหาใครสักคน ก็ไปขอความช่วยเหลือที่สถานีตำรวจ อย่ามายุ่งกับฉัน ถ้านายพบเบาะแสว่าฉันซ่อนคนไว้จริงๆ ก็ไปเรียกตำรวจมาสิ" เฉินหลงสลัดมือของเผิงตงออกแล้วเดินออกไปในทันที


เหลือแต่เผิงตงทั่ยังคงยืนอยู่ตรงนี้พร้อมกับความรู้สึกของการสูญเสีย หลังจากนั้นไม่นาน เผิงตงก็จากไป เขาเดินไปตามทาง ทางที่ว่าหมายถึงทางไปสถานีตำรวจ


หลังจากเฉินออกจากร้านเขายครื่องดื่ม เขาตรงไปที่บ้านจี้โม่ซีเพื่อบอกเรื่องธุรกิจของเผิงตง เฉินหลงหลุดพ้นจากการเล่นละคร แล้วรอดูว่าอนาคตของเขาจะเป็นอย่างไร


ในช่วงนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างเฉินหลงและจี้โม่ซียังคงอยู่ในขั้นจุ้บกันเท่านั้น แต่เฉินหลงได้ขอให้จี้โม่ซีให้ลาออกจากงานแล้วมาซื้อบ้านอยู่แทน ตอนนี้งานของเธอก็คือการขายบิวตี้ครีม


ตั้งแต่การรียูเนี่ยน ชื่อเสียงของบิวตี้ครีมก็ค่อยๆเป็นที่รู้จัก เศรษฐีผู้หญิงบางคนก็ต้องการซื้อครีมนี้เช่นกัน


ทำให้จี้โม่ซีกลายคนขายบิวตี้ครมเพียงคนเดียว เธอได้รับค่าคอมมิชชั่นจากเงินเดือนของเธอ แต่เงินพวกนั้น เธอสามารถหาได้จาก 1% ของเงินทั้งหมดถ้าเธอซื้อครีมหนึ่งกระปุก



"ฮันนี่~ วันนี้เธอจะคิดถึงฉันไหมน้าา?" พอเห็นหน้าจี้โม่ซีแล้ว เฉินหลงก็พูดออกมาได้อย่างเต็มปากเต็มคำโดยไม่มีความกระดากอายอยู่เลยสักนิด


ตอนนี้ ความรู้สึกของคนสองคนคงที่ดีแล้ว และเฉินหลงก็เริ่มเรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยความสนิทสนมมากขึ้น


"อื้อ" จี้โม่ซีพยายามปั้นยิ้มให้เฉินหลง


"โอ้ เบบี้ เป็นอะไร? ไหนบอกมาสิ คิดอะไรอยู่เอ่ย?" ถึงจะไม่ใช่ความสามารถในการอ่านใจ แต่เฉินก็มองออกว่า วันนี้ จี้โม่ซีมีเรื่องอะไรบางอย่างที่ติดค้างอยู่ในใจ


"ก็น้องชายตัวดีของฉันนะสิ ไม่นานมานี้เจ้าเด็กนี่เหมือนจะติดเกม เป็นพวกการพนันออนไลน์อะไรทำนองนั้น เขาเล่นแล้วเสียเงินด้วยนะ แต่ไม่เห็นว่าเขาจะหยุดเล่นมันเลยนะสิ"


น้องชายของจี้โม่ซี จี้โม่ไป๋ได้รับผ่าตัดเมื่อไม่นานมานี้ และผลของการผ่าตัดก็ประสบความสำเร็จไปได้ด้วยดี ใช้เวลาพักฟื้นไม่นาน เขาก็ได้ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว แต่ไม่กี่วันก่อน โทรศัพท์ของจี้โม่ไป๋มีซอฟต์แวร์ที่คล้ายกับพวกการพนัน เขาติดมันและก็เสียเงินไปกับมันไม่น้อย


สถานการณ์ของจี้โม่ไป๋ในตอนนี้ดูๆแล้วเหมือนกับพวกนักพนัน เขามีความคิดที่ว่า ถ้าเขาเสีย เขาก็ต้องกลับไปเริ่มใหม่ แต่ถ้าเขาชนะ เขาก็จะได้ออกจากโรงพยาบาล จี้โม่ซีกลัวว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้องชายของเธอกันแน่


"ไม่เป็นไรนะ ให้ฉันไปหาน้องชายหน่อยสิ" เฉินหลงพลั้งปากพูดออกมา


ตอนนี้ เฉินหลงมีเงินมากกว่าหนึ่งพันหกร้อยล้านหยวนแล้ว แต่เขาก็ยังคงกลัวว่าจะต้องเสียเงินไป แต่ถึงอย่างนั้นเฉินหลงก็ไม่ต้องการให้ใครมาตัดสินน้องเขยลับหลังเขาสักหน่อย


"ไง จี้โม่ไป๋ นายสบายดีไหม?" เห็นจี้โม่ไป๋ที่กำลังเล่นโทรศัพท์มือถือของตนอยู่ เฉินหลงจึงส่งยิ้มและกล่าวทักทายอีกฝ่าย


"พี่เขย มาแล้วเหรอฮะ ไม่กี่วันที่ผ่านมา เพื่อนร่วมชั้นของผมแนะนำเกมที่สามารถหาเงินผ่านทางออนไลน์มาได้ด้วยละฮะ นี่ไง ผมกำลังเล่นอยู่ พี่ลองมาดูสิฮะ" เห็นว่าเฉินหลงมาหาเขาถึงที่ จี้โม่ไป๋ตื่นเต้นมากและที่อยู่ๆเขาก็กลายเป็นพี่เขยของตัวเอง


"ได้ ไหนมาดูสิ" เฉินหลงได้ให้ภาพลักษณ์ที่สามารถเชื่อถือได้ต่อจี้โม่ซีไว้ เขาจึงเดินไปหาจี้โม่ไป๋พร้อมกับรอยยิ้ม


เกมโทรศัพท์มือถือของจี้โม่ไป๋ เป็นเกมที่คาดเดาทางได้ง่ายมาก ง่ายขนาดที่ว่าไม่จำเป็นต้องใช้ไอคิวในการเล่นเลยด้วยซ้ำ


จากนั้น จี้โม่ไป๋ก็เล่นเกมไปพร้อมกับอธิบายให้เฉินเข้าใจว่าเกมเป็นแบบไหน และในตอนที่เขากำลังอธิบายอยู่ จี้โม่ไป๋ก็เสียไปหลายสิบส่วนแล้ว


"โม่ไป๋ มันเป็นเกมพนันนะ นี่นายเล่นมันแล้วติดได้ยังไงละเนี่ย?" เฉินหลงเอ่ยถาม


"ก็... ก่อนหน้านี้ เพื่อนร่วมชั้นมาหาผม พวกเขาให้เกมนี้มา แล้วพวกเขาก็บอกว่ามันสามารถหาเงินได้ฮะ พี่ก็น่าจะเข้าใจนี่ พี่เขย การผ่าตัดของผมเพิ่มภาระให้กับครอบครัวมากเกินไปแล้วฮะ เพราะฉะนั้นผมเลยอยากแบ่งเบาภาระให้กับคนอื่นๆในครอบครัว ตอนนี้ผมยังทำงานหาเงินไม่ได้ แต่เล่นเกมนี้แล้ว ผมสามารถหาเงินได้ ก่อนหน้านี้ผมเล่นชนะแล้วได้เงินเกือบหนึ่งพันหยวนแหน่ะ แล้วผมก็มั่นใจว่าผมจะชนะอีก แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นว่าผมแพ้แล้วเสียเงินซะงั้น อย่างเซ็งเลยฮะ พี่เขย" จี้โม่ไป๋กล่าว


แสดงความคิดเห็น

0 ความคิดเห็น