TB:บทที่ 62 ทางออก
เผิงเจิ้งฉางในวัยสีสิบ ผู้มีใบหน้าจีนๆที่ดูแล้วน่าเป็นคนเที่ยงตรงคนหนึ่ง
หลี่เสี่ยวฮุ่ยเป็นคนที่ชอบดูแลผิวของเธอบ่อยครั้ง ทั้งที่อายุสี่สิบแต่ยังคงดูสาวเหมือนเพิ่งอายุสามสิบหมาดๆ เธอหุ่นดี ดวงตากลมสวยราวกับดอกท้อสามารถทำให้คนที่ได้มองต้องหลงไหล เธอยังดูอ่อนเยาว์และมีเสน่ห์ขึ้น หลังจากที่ได้ลองใช้บิวตี้ ด้วยเหตุนี้ทำให้เธอตัดสินใจที่จะไม่คืนมันให้กับลูกชาย
"อืมบิวตี้ครีมใช้ดีมาก ในอนาคตฉันจะใช้แค่ครีมตัวนี้เท่านั้น แม่จะไม่ใช้ผลิตภัณฑ์อื่นนอกจากบิวตี้ครีมเด็ดขาด" หลี่เสี่ยวฮุ่ยจ้องมองบิวตี้ครีมที่อยู่ในมือของตัวเอง
แต่เธอก็ยังมีความคิดที่ว่า ถ้าเธอใช้ผลิตภัณฑ์นี้ไปนานๆ บางทีมันอาจจะทำให้ใบหน้าขาวเล็กน้อย
ดูเหมือนว่าคนอย่างหลี่เสี่ยวฮุ่ยเองก็เป็นผู้หญิงที่มีเรื่องเล่าไม่น้อย
"ลูกอยากได้อะไรก็บอกมาตรงๆ" เผิงเจิ้งฉางมองไปที่เผิงตง ลูกชายของเขารู้ดีว่าเขาชอบพูดอะไรออกมาตรงๆโดยไม่อ้อมค้อมเป็นประจำอยู่แล้ว
"พ่อครับ ผมไม่ได้พูดเรื่องไม่เป็นเรื่องสักหน่อย ผมอยากแก้ไขความผิดพลาดจริงๆครับ" เผิงตงกล่าวตามความจริง
"ลูกจะยืมเงินพ่อเท่าไหร่?" คิ้วของเผิงเจิ้งฉางย่นเข้าหากัน เขารู้ว่าเวลาเผิงตงขอยืมเงิน จำนวนเงินที่ลูกชายของเขาต้องการไม่เคยน้อยเลยสักครั้ง
"ไม่มากเท่าไหร่ครับ ก็แค่หกสิบล้านเท่านั้นเอง"
เผิงตงลังเลที่จะพูดออกมาเล็กน้อย เขารู้ว่าจำนวนเงินที่เขาต้องการจะยืมนั้นไม่น้อยเลยสักนิด มันจึงดูไม่ค่อยเข้าท่านัก แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอย่างอื่นยอกเสียจากสาวสวยที่เขาชอบ ดังนั้นเขาจึงคิดเรื่องนี้อยู่ในหัวถ้าเขาสามารถดึงความสนใจจากเธอได้ ถึงเงินจะไม่ใช่ของเขาก็ช่างมัน
"พรวดดด!"
ได้ฟังเผิงตงบอกจำนวนเงินแล้ว เผิงเจิ้งฉางที่เพิ่งจิบชาเข้าไปในปาก บัดนี้ได้พ่นมันออกมาทั้งหมด
"ลูกจะเอาเงินมากมายขนาดนั้นไปทำอะไรกันแน่? " เผิงเจิ้งฉางสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วหันไปมองเผิงตง
"พ่อครับ ผมไม่ได้เอาไปทำอะไรไม่ดีสักหน่อย ผมจะเอาเงินทั้งหมดนี้ไปลงทุนกับบิวตี้ครีม พ่อคุณต้องรู้ว่าโอกาสในการสร้างกำไรของบิวตี้ครีมนั้นดีมากขนาดไหน ตราบใดที่เราผลิตมันออกมา แน่นอนว่าเราจะทำเงินได้มากมายมหาศาล เงินแค่หกสิบล้านนั้นอาจจะหวนกลับมาหาเราภายในหนึ่งปีก็ได้นะครับ" เผิงตงรีบใช้คารมเกลี้ยกล่อมพ่อให้ตนได้ยืมเงิน
"จะทำได้จริงๆเหรอลูก?" เผิงเจิ้งฉางไม่เชื่อ
"ได้สิครับ ไม่มีทางเกิดปัญหาอะไรแน่นอน เพราะว่ามีซุปเปอร์บอสคนนึง เขามองเห็นอนาคตที่ดีของบิวตี้ครีม และเขาก็ต้องการลงทุนกับมันด้วยครับ!" เผิงตงบอกอีกฝ่ายว่าเฉียนซานเจียเองก็ต้องการร่วมลงทุนในครั้งนี้เช่นกัน
เมื่อเขาได้ยินชื่อของเฉียนซานเจีย เผิงเจิ้งฉางก็เริ่มเชื่อในตัวลูกชายขึ้นมาเล็กน้อย เขาเคยได้ยินว่าเฉียนซานเจียนั้นรวยสุดๆ ตั้งแต่เขาลงทุน ก็พิสูจน์ให้เห็นว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องโกหก ท่าทางของหลี่เสี่ยวฮุ่ยได้บอกเขาว่านี่ไม่ใช่เรื่องโกหกเช่นกัน หลังจากนั้นก็มีคนถูกหลอกด้วยผลิตภัณฑ์ดีๆแบบนี้เข้าเสียแล้ว อ่า... ก็ไม่ได้โกหกจริงๆนี่ แค่บอกไม่ความจริงไม่ครบเท่านั้นเอง
หลังจากนั้น เผิงเจิ้งฉางได้ให้เงินเผิงตงเป็นจำนวนหกสิบล้านหยวน หากนึกถึงตำแหน่งของเผิงเจิ้งฉางในฐานะผู้จัดการแผนก คุณเอาเงินหกสิบล้านหยวนไปได้ แต่ว่าต้องใช้เล่ห์ใช้กลเข้าช่วยสักหน่อย
แต่คนอย่างเผิงตงก็ไม่สนใจอะไรมากนัก เขาแค่ต้องการเงินจากตาแก่ของเขาก็เท่านั้น
ได้เงินหกสิบล้านมาจากตาแก่แล้ว เผิงตงก็จากไป ส่วนเงินที่เหลืออีกยี่สิบล้าน เผิงตงจำเป็นต้องไปกู้ยืมเงินจากจากธนาคาร เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับธนาคาร เขาเชื่อว่าบริษัทของเขา ทำให้เขาสามารถยืมยี่สิบล้านหยวนได้โดยไม่มีปัญหาใดๆ
จริงๆแล้ว ด้วยหน้าตาของเผิงตงแล้ว เขาสามารถยืมเงิบยี่สิบล้านหยวนได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นเมื่อเอาเงินจากทั้งสองแห่งมารวมเข้าด้วยกัน ในที่สุดเขาก็จะมีเงินแปดสิบล้ายหยวน
หลังจากรวบรวมเงินครบแล้ว เผิงตงได้ติดต่อซวีหมิงเหมยผ่านวีแชท(Wechat) และบอกข่าวดีให้ซวีหมิงเหมยรู้
เมื่อซวีหมิงเหมยเห็นปลากินเหยื่อ เธอจึงคุยกับเผิงตง โดยเนื้อหาที่คุยกันนั้นแฝงความรู้สึกในเชิงชู้สาวไปด้วยเล็กน้อย เผิงตงมีความสุขมาก เขาคิดว่าสาวสวยคนนี้คงเริ่มสนใจเขาเข้าแล้ว
......
"และนี่คือสัญญาค่ะ คุณสามารถอ่านได้เลยนะคะ"
ในห้องเพรสซิเด้นท์เชลของโรงแรมเฮาทิง ซวีหมิงเหมยมอบสัญญาให้กับเฉียนซานเจียและเผิงตง
"คุณซวี เราต่างก็เป็นพวกที่ต้องการทำธุรกิจขนาดใหญ่ด้วยกัน กับเงินจำนวนเล็กน้อยแค่หนึ่งร้อยล้าน ผมจะไม่เชื่อในตัวคุณได้ยังไงละครับ? ผมไม่เห็นจำเป็นต้องอ่านมันเลย" เฉียนซานเจียกล่าวแล้วลงมือเซ็นชื่อของตนในสัญญาแล้วปิดผนึกด้วยตราประจำตัวในทันที
เดิมที เผิงตงต้องการอ่านสัญญาก่อน แต่เมื่อได้ยินเฉียนซานเจียพูดแบบนั้นแล้ว หัวของเขาก็เริ่มเดือดขึ้นมา เหอะ! สัญญิงสัญญาอะไรนั่น ไม่อ่านมันแล้ว เซ็นชื่อมันไปเลยแล้วกัน เอาสิ คิดว่าตัวเองทำได้คนเดียวรึไงเล่า
เมื่อเห็นท่าทางของเผิงตง ริมฝีปากของเฉียนซานเจียได้เผยรอยยิ้มเหยียดหยามออกมา ไอ้เด็กโง่คนนี้สมควรโดนโกงแล้ว
หลังจากผิงตงเซ็นสัญญาเขาก็ส่งมันคืนให้กับซวีหมิงเหมย
"ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะคะ" ซวีหมิงเหมยยื่นมือออกมาแล้วเขย่ามือของเผิงตงอยู่สักพัก จากนั้นเธอเหมือนจะตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจค่อยๆลูบไล้ฝ่ามือของเผิงตง
หลังจากที่รู้สึกว่าเผิงตงเหมือนถูกฉีดเลือดไก่* พลังงานเต็มเปี่ยม เจิดจ้า จับมือซวีหมิงเหมยไม่ยอมปล่อย
ซวีหมิงเหมยดึงมือของเธอกลับมาแล้วจับมือกับเฉียนซานเจีย
"เพื่อฉลองให้กับความร่วมมืออันดีงามของเรา พวกเรามาดื่มกันเถอะครับ ในวันนี้ผมมีไวน์ลาฟิต 1982 มาด้วยครับ" เฉียนซานเจียหันไปสั่งซ่งเย่
ซ่งเย่นำไวน์แดงหนึ่งขวดและแก้วสี่ใบออกมา จากนั้นก็จัดการรินไวน์แดงลงในแก้วแต่ละใบในปริมาณที่เท่าๆกันทั้งสี่แก้ว หลังจากที่อยู่กับเฉียนซานเจียมานาน ซ่งเย่ก็ได้กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญตัวน้อยไปโดยปริยาย
"ดื่มให้กับความร่วมมืออันดีของเรา!" เฉียนซานเจียยกแก้วไวน์ขึ้น
"เชียร์!"
เชียร์!
เฉินหลงและอีกสามคนยกแก้วแล้วชน
หลังจากได้ยินชื่อเสียงของไวน์ลาฟิต 1982 มาจากในหนังหลายเรื่องแล้ว มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เฉินหลงจะได้ลองชิมมัน แต่เขาไม่คิดว่ามันเหมาะสมกับการดื่ม บางทีเขาอาจจะไม่รู้วิธีชื่นชมมันก็เป็นได้
หลังจากดื่มและการฉลองจบลง เฉินหลงและคนอื่นๆได้จากไป แต่เฉียนซานเจียเป็นคนเดียวที่ไม่ได้จากไปไหน เขายังคงอยู่ที่ซิงเฉิงต่อ ข่าวใหม่จากเมืองหลวงที่ไอ้เด็กซ่งหยู่อยู่ในบ้านตลอดเวลา และคุณเต๋ายังคงหาโอกาสอยู่
ในเวลาเดียวกัน เฉินหลงจัดการให้ซวีหมิงเหมยออกไป
"คุณเผิง ตอนนี้เรื่องเงินก็เข้าที่เข้าทางแล้ว ฉันจะไปที่โรงงานของฉันเพื่อผลิตบิวตี้ครีมค่ะ"ซวีหมิงเหมยบอกกับเผิงตง
"เธอ.. เธอจะไปเลยเหรอ" ได้ยินว่าซวีหมิงเหมยกำลังจะจากไป ทันใดนั้นเผิงตงรู้สึกสับสน
"ใช่แล้ว ถ้าไม่มีฉัน การผลิตบิวตี้ครีมก็คงจะไม่สำเร็จ" ซวีหมิงเหมยตอบจริงจัง
"เธอให้คนอื่นทำไม่ได้เหรอ?" ไอคิวด้านความรักของผู้หญิงจะลดลง แต่ในตอนนี้ไอคิวของเผิงตงได้ลดลงจนติดลบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"คุณเผิง ถ้าคุณมีเคล็ดลับของบิวตี้ครีมอยู่ คุณจะเชื่อใจคนอื่นแล้วปล่อยให้พวกเขาทำจริงๆเหรอคะ" ซวีหมิงเหมยมองไปทางเผิงตงด้วยสายตารังเกียจ
นายท่านเฉินหลงบอกกับเธอว่า ตอนนี้เธอได้ทำภารกิจสำเร็จแล้ว เธอไม่ต้องสร้างสีหน้าจอมปลอมให้เขาอีก
"ใช่ ใช่ เป็นผมเองที่พูดไม่คิด" น่าเสียดายที่เผิงตงกลับไม่เข้าใจอะไรเลย "คุณซวี แล้วคุณจะกลับมาอีกเมื่อไหร่ครับ?"
"ฉันจะกลับมาหลังจากผลิตครีมล็อตแรกเสร็จค่ะ" ซวีหมิงเหมยส่งยิ้มให้เผิงตงอีกครั้ง
*打鸡血 打 (ฉีด) 鸡 (ไก่) 血 (เลือด) ฉีดเลือดไก่ คือวิธีการรักษาที่นิยมในประเทศจีนช่วงทศวรรษที่ 1960 ปัจจุบันกลายเป็นศัพท์สแลง (网路流行语) หมายถึงแฟนคลับที่ติดตามดารานักร้องอย่างคลั่งไคล้ หรือคนที่มีอาการคึก ตื่นเต้น ลิงโลด
0 ความคิดเห็น