TB : ตอนที่ 32 เจอครั้งหน้า ฉันเล่นแกแน่
"แกคิดว่ามันถูกแล้วหรอที่ฉันต้องปกป้องแกและปล่อยให้มันมาจัดการพวกเราเป็นชิ้นๆ?
ไป ไปซะ ถ้าแกทำไม่ได้ ก็อย่าบังคับให้ฉันต้องทำ"
ชายหัวล้านไม่สบอารมณ์มากกับงูดำตอนนี้
เพื่อความปลอดภัยของตน
แม้แต่คำแบบนี้ยังหลุดออกมาจากปากเขาแม้มันจะรู้สึกเข้าใจเขาก็ตาม มิหนำซ้ำ
เขายังเป็นพี่ใหญ่ งูดำไม่ได้รักษาหน้าพี่ใหญ่ได้เลยแม้แต่น้อย
"พี่ชาย ผมผิดไปแล้ว ผมอยากจะขอโทษเด็กสาวคนนั้น
พี่ชายลงโทษผมตามที่ต้องการได้เลย" ในเวลานี้
หวงเหมาได้มาข้างหน้าเฉินหลงและพูดด้วย
ถึงแม้ว่าหวงเหมาจะเป็นใจเสาะ แต่ความใจเสาะนี้กลับเป็นข้อใดเปรียบ
เพราะเขาดูสถาณการณ์และเห็นได้ชัดแล้วว่าต้องทำตัวอย่างไรถึงจะถูก
"ฉันชินกับการทำแบบนี้แล้วละ งั้นแกต้องตบปากตัวเอง
และห้ามหยุดจนกว่าฟันนายจะล่วงลงมา" เฉินหลงจ้องไปที่หน้าหวงเหมา
ชายหัวเหลืองลังเลชั่วครู่เล็กน้อย
จากนั้นมือขวาก็ได้ตบไปที่หน้าข้างขวาของเขาอย่างแรง
"เพี้ยะ" เสียงตบดังไปทั้งห้อง
แน่นอนว่าเมื่อตบไปที่กกหูของหวงเหมา ยังไม่สามารถทำให้เขาฟันร่วงได้
จากนั้นเฉินหลงก็ยังคงตบต่อไป
"ตาแกละ มาตรงนี้เร็วๆซิ" เฉินหลงพูดกับงูดำ
"งูดำต้องตายก่อนแน่ รีบหนีไปก่อน เดี๋ยวฉันจะแก้ตัวให้ทีหลัง"
ชายหัวล้านพูดกับงูดำ
"ผมไม่ได้ต้องการแบบนี้ ทำไมต้องเป็นผม? พี่เป็นหัวหน้านะ พี่ควรจะปกป้องผมสิ
ไม่ก็ควรหนีไปกับผม" งูดำพูดกับชายหัวล้านเหมือนราวกับคนบ้า
ดูเหมือนว่างูดำจะกลัวเฉินหลงมากจนจะกลายเป็นหมาบ้าที่พร้อมจะกัดทุกสายตาที่จ้องมา
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากชายหัวล้านเป็นหัวหน้า
ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขาก็ไม่ได้แย่เลย
บวกกลับร่างกายที่แข็งแรงมากกว่างูดำของเขา
เขารู้ว่าน้องชายของเขางูดำก็ไม่ได้แข็งแรงแบบเขา
เมื่อเห็นว่างูดำรีบวิ่งมาหาชายหัวล้านอย่างบ้าคลั่ง
ชายหัวล้านจึงคิดว่าไม่ควรปล่อยให้งูดำหนีไป ดังนั้นตอนนี้งูดำจึงดูน่าอนาถใจนัก
ในไม่ช้า งูดำก็ถูกซัดจนบอบช้ำไปทั่ว หลังจากนั้นพวกเขาก็ถูกมัดไว้ตรงหน้าเฉินหลง
"ฉันจะทิ้งน้องชายไว้กับนาย ดูแลเขาด้วยละ" ชายหัวล้านพูดกับเฉินหลง
งูดำไม่กล้าคิดที่จะทำแบบเดียวกับหวงเหมา
ตอนนี้ชายหัวล้านไม่ได้มีความสงสารให้กับงูดำเลย
"โอเค งั้นฉันจะไม่อ่อนโยนแล้วนะ" หลังจากที่เฉินหลงพูดจบ
เขาก็ตบไปที่หน้าของงูดำอย่างแรง หัวของงูดำก็หันไปอีกด้านด้วยแรงตบอย่างรวดเร็ว
ด้วยพลังมหาศาล ฟันในปากของงูดำจึงหลุดล่วงออกมา
"ฉันเป็นคนที่รู้จักบุญคุณและรู้จักการแก้แค้นมาโดยตลอด
ถ้าแกตบน้องสาวฉันหนึ่งครั้ง ฉันก็จะตบแกคืนเป็นสิบครั้ง " เฉินหลงพูด
"เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ" เฉินหลงตบงูดำเก้าครั้งติดต่อกัน
การตบครั้งที่เก้านั้นทำให้ฟันที่อยู่ในปากงูดำนั้นหลุดร่วงออกมาและมันทำให้หน้าของเขาเหมือนยังกับหัวหมูในตอนนี้
มาจนถึงตอนนี้ งูดำได้หมดสติไปแล้ว
เหมือนเหตุการณ์อันหน้าสลดของงูดำ แรงในการตบของหวงเหมาก็เพิ่มขึ้น
เขากลัวว่าเฉินหลงจะมาจัดการเขาหากเขาตบไม่แรงพอที่จะทำให้ฟันหลุด
ตอนนี้เขาช่างดูน่าอนาถนัก
"พี่ใหญ่ พวกเราไปได้ยัง?" หวงเหมามองไปที่ชายหัวล้านและเฉินหลง
เมื่อเห็นความแข็งแกร่งของเฉินหลง
ชายหัวล้านก็คิดว่าการตัดสินใจของเขานั้นถูกต้องแล้ว
"ออกไปจากที่นี่ซะ และต่อจากนี้อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกนะ ไม่อย่างนั้น
ครั้งหน้าฉันเล่นนายแน่"เฉินหลงมองไปที่คนของชายหัวล้าน
คนของชายหัวล้านพวกนี้ไม่ได้รับผลตอบแทนที่ดีนัก
อีกนัยนึงคือพวกเขาจะไม่ออกจากงานนี้
เมื่อไม่เหลือร่องรอยของเหตุการณ์ที่ทิ้งไว้ก่อนหน้า
เขาทิ้งเหลือไว้เพียงร่างน้องชายของชายหัวล้าน
เฉินหลงสามารถทำให้คนพวกนี้ไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมองด้วยซ้ำและยังมาเพียงลำพังอีก
ชายหัวล้านหมดหนทาง หากเขาไม่ออกไป เขาคงต้องเสียหน้าและต้องซมกลับไปแน่
"ฉันเกรงว่าปาร์ตี้คงจะจัดต่อไม่ได้แล้วละ
หรือถ้าจะให้ดีควรแยกย้ายกลับบ้านตัวเองกันเถอะ"
หลังจากที่ชายหัวล้านและพวกของเขากลับไป
เฉินหลงก็พูดกับเพื่อนของเฉินยี่ที่อยู่ในห้องเพื่อนของเฉินยี่มองหน้ากันและคิดว่าเฉินหลงนั้นพูดถูกต้องแล้ว
ใครมันจะยังมีอารมณ์ปาร์ตี้อีกเมื่อมันเพิ่งเกิดเรื่องขึ้น
ในไม่ช้าเฉินหลงก็ได้พาเสี่ยวเจี่ยและเสี่ยวฮุยออกมาจากห้อง
เสี่ยวเจี่ยและเสี่ยวฮุยคือเด็กสาวที่ถูกรังแก
ตอนนี้หน้าของพวกเขาทั้งคู่บวมแดงและพวกเขาทั้งคู่ก็ดูน่าสงสารมาก
"เธอสองคนอยากไปตรวจที่โรงพยาบาลไหมแล้วอยากให้พี่โทรหาตำรวจให้ด้วยไหม?"
เฉินหลงถามเสี่ยวเจี่ยและเสี่ยวฮุยอย่างกังวล
"ไม่ต้องการ ไม่ต้องแจ้งตำรวจ พวกเราไม่มีอะไรจะแจ้ง
พวกเราแค่มีแผลตามตัวแล้วก็หน้าค่ะ" เด็กสาวที่พูดชื่อเสี่ยวเจี่ย
เสี่ยวฮุยก็พยักหน้าเห็นด้วย
ในเหตุการณ์นี้
เด็กสาวทั้งต่างหวาดกลัวมากและพวกเขาไม่ต้องการตอแยพวกอันธพาลกลุ่มนี้พวกนี้
และตอนนี้เฉินหลงก็สามารถปกป้องพวกเธอได้ แต่หลังจากที่เฉินหลงไปละ
เฉินยี่เป็นน้องสาวของเฉินหลง
กลุ่มอันธพาลพวกนี้คงไม่กล้าแก้แค้นกับเธอแต่ก็ไม่แน่ นอกจากนี้
ถ้าพวกเขาไปโรงพยาบาล
พวกมันก็จะสามารถสืบจนรู้ประวัติของครอบครัวพวกเธอได้และนั้นมันจะยิ่งทำให้ลำบากกว่าเดิม
ดังนั้นพวกเธอทั้งสองจึงไม่ต้องการไปโรงพยาบาลและแจ้งตำรวจ
"งั้น ตอนนี้อยากกลับไหม? ให้พี่ไปส่งพวกเธอไหม?" เฉินหลงถามสองสาว
"พี่เฉิน
ถ้าตอนนี้พวกเรากลับไปได้จะต้องโดนคนในครอบครัวถามเรื่องรอยบาดเจ็บบนตัวแน่
พี่เฉินช่วยพวกเราหาที่พักชั่วคราวได้ไหมคะ พวกเราจะกลับเมื่อแผลหายดีแล้ว
ได้ไหมคะ?" เสี่ยฮุยมองเฉินหลงอย่างน่าสงสาร
และแน่นอนว่ายังมีอีกคนที่อยู่อย่างน่าสงสารข้างๆเธอ
"พี่คะ พรุ่งนี้พวกเราก็จะไปซิงเฉิง
วันนี้พวกเราควรจะเปิดห้องที่โรงแรมเพื่อให้พวกเธอได้พักและให้พวกเธอได้ไปซิงเฉิงกับพวกเราในวันพรุ่งนี้ด้วยนะคะ
พี่ชาย พี่ไม่ได้พูดหรอว่าบ้านที่ซิงเฉิงใหญ่มาก มันน่าจะไม่เป็นปัญหานะคะ
แค่เพิ่มคนอยู่อีกแค่สองคน " เฉินยี่พูด
"แน่นอนว่ามันไม่เป็นไร แต่พ่อแม่ของพวกหล่อนจะเห็นด้วยหรอ"
เฉินหลงไม่ได้แคร์ว่าจะมีอีกสองคนไปซิงเฉิงด้วย
"ง่ายมากค่ะ ก็ให้พวกเธอโทรหาที่บ้านแล้วค่อยกลับไปอธิบายทีหลัง"
เฉินยี่หวังว่าเพื่อนรักของเธอทั้งสองจะได้ไปที่ซิงเฉิง วิธีนี้
เธอก็จะได้มีเพื่อนเล่นด้วย
"ตกลง น้องจัดการได้เลย" เฉินหลงพยักหน้า
"งั้นตอนนี้พวกเราออกไปจากที่นี่กันเถอะ"
ทั้งสี่คนได้ออกมาจากห้องคาราโอเกะเรียบร้อย
ในระหว่างทาง
เฉินหลงได้รู้แล้วว่าเฉินยี่กับชายหัวล้านนั้นมีความขัดแย้งกันได้อย่างไร
ปรากฏว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยมาก
ตอนที่เสี่ยวเจี่ยกับเสี่ยวฮุยออกไปล้างมือที่ห้องน้ำ
หยดน้ำของพวกเธอทั้งสองดันกระเส็นไปโดนหน้าของอีกสองสาว
เสี่ยวเจี่ยกับเสี่ยวฮุยรีบขอโทษทันที
แต่เด็กสาวคนนั้นซึ่งเธอชื่อว่าไท่เหมยกลับไม่สนใจว่าพวกเขาจะขอโทษหรือไม่ก็ตาม
และเมื่อเธอกลับมาที่ห้องคาราโอเกะ เด็กสาวคนนั้นก็พาชายหัวล้านมาด้วย
จากนั้นก็หาเรื่องเสี่ยวเจี่ยและเสี่ยวฮุย จากนั้นก็เกิดเรื่องขึ้น
หลังจากที่ช่วยเสี่ยวเจี่ยเปิดห้องพักของโรงแรมที่ดีที่สุดในเมือง
เด็กสาวทั้งสองก็รีบโทรกลับไปหาที่บ้านทันที เฉินยี่ก็ช่วยอีกแรงด้วย
นั้นจึงทำให้พ่อแม่ของทั้งสองคนไม่ได้สงสัยอะไรเลย
หลังจากนั้น เฉินหลงก็ได้ยื่น"บิวตี้ครีม" ให้กับสองสาวและบอกว่าวิธีใช้พวกมัน
จากนั้นเฉินหลงและเฉินยี่ก็กลับบ้าน
เฉินหลงเชื่อว่าประสิทธิภาพของ"บิวตี้ครีม"
นั้นดีกว่ายาทุกชนิดบนโลกในการลดอาการบวม ต่อให้เขาคิดผิด
ความรู้สึกชุ่มชื้นและสดชื่นก็จะสามารถบรรเทาอาการบาดเจ็บของพวกเธอได้
0 ความคิดเห็น