TB : ตอนที่ 30 หุ่นยนต์ชาวนา
"พ่อครับ ไม่ต้องกังวล ให้เป็นหน้าที่ผมเอง ผมจะทำให้เสร็จภายในพรุ่งนี้
เพื่อที่พ่อจะได้ไปซิงเฉิงกับพวกเราอย่างไร้กังวล" เฉินหลงยืนยิ้มให้
เฉินหลงไม่เชื่อว่าพื้นที่ปลูกผักพวกนี้คงไม่ยากเกินความสามารถเขา
ยิ่งไปกว่านั้น เฉินหลงกับเยียนไท่เกาได้ทำงานร่วมกันแล้ว
พวกเขาสามารถใช้พื้นที่พวกนี้ในการผลิตวัตถุดิบและขาย
เยียนไท่เกาไม่ได้ต้องการเป็นจำนวนมากนักแค่ตอบสนองต่อความต้องการของเขาก็พอแล้ว
ต่อมาเมื่อเฉินหลงอาบน้ำเสร็จ
เขาก็เข้าระบบและเจอกับวิธีที่เหมาะกับการใช้ปลูกผักที่บ้านเขามาก
วิธีนี้ต้องจ่ายจำนวน 1,000 คะแนนแลกเปลี่ยนในระบบเพื่อแลกกับ"หุ่นยนต์ชาวนา
"ชาวนาจักรกลจำลองเต็มรูปแบบ" มาจากบนดาวเคราะห์เหล็กของแอลเบอร์ตา
ในร้านค้าแอลเบอร์ตา มีหุ่นยนต์ทุกแบบทุกชนิด
ซึ่งมันสามารถให้บริการได้ทุกแบบที่สามารถได้ทั่วไปบนโลก
ซึ่งมีสำหรับการต่อสู้ด้วย และอาชีพของหุ่นตัวนี้ก็คือการต่อสู้
ตราบใดที่ได้รับคำสั่งมา
มันก็จะไม่หยุดจนกว่าอีกฝ่ายจะถูกมันทำลายหรือเจ้าของทำลายจนหมดสิ้น
ในหมวดหมู่อาชีพ หุ่นยนต์ทุกตัวจะมีทักษะของทุกสายอาชีพในระดับมืออาชีพ
ตราบใดที่เปิด
การตั้งค่าของหุ่นยนต์ในระดับมืออาชีพมันก็จะกลายเป็นผู้ช่วยที่ดีที่จะไม่ทำให้คุณต้องทำงานหนัก
ไม่ต้องจ่ายเงินเดือนและไม่ต้องเกาะเกะกับผู้คนมากมาย
หุ่นยนต์ระดับมืออาชีพชนิดนี้ใช้พลังงานตนเองอย่างต่อเนื่องได้ไปถึง 20 ปี
เฉินหลงได้ตัดสินใจซื้อมาหนึ่งตัว หลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จ
เขาก็เจอข้ออ้างที่จะออกไปข้างนอกเพื่อซื้อ"หุ่นยนต์ชาวนาจำลอง" ในระบบ
"หุ่นยนต์ชาวนาจำลอง"นี้เกิดจากความต้องการของเฉินหลง มันดูเหมือนคนวัยสามสิบปี
ดูเป็นคนมีกล้ามและดูจริงใจ ซึ่งมันทำให้เขาดูเป็นแรงงานที่ดี
"นายท่าน"หลังจากที่ได้ตั้งค่าระบบทั้งหมด เสร็จแล้ว เจ้า"หุ่นยนต์ชาวนาจำลอง"
ก็ลืมตาและมองมาที่เฉินหลง
หลังจากที่โปรแกรมถูกตั้งค่าแล้ว "หุ่นยนต์ชาวนาจำลอง" ก็ได้เริ่มโปรแกรมหลัก
"ฉันจะตั้งชื่อให้ว่า เฉินตง และต่อไปนี้เรียกฉันว่าเฉินหลง" เฉินหลงพูด
"ขอบคุณสำหรับชื่อครับ" "หุ่นยนต์ชาวนา" พูดหรือตอนนี้ควรจะเรียกว่าเฉินตง
หลังจากนั้น เฉินหลงก็ได้แนะนำเฉินตงให้กับพ่อและแม่เขา
เขาก็ได้บอกพ่อกับแม่ว่าเฉินตงคือเพื่อนที่รู้จักของเขา
ตอนที่ครอบครัวพวกเราไปซิงเฉิง เพื่อนคนนี้จะเป็นคนดูแลบ้านและสวนของพวกเราแทน
เนื่องจากเฉินหลงบอกว่าเฉินตงเป็นเพื่อนที่เขารู้จัก
และเฉินตงก็ดูเหมือนจะเป็นเพื่อนของเฉินหลงจริงๆ
และหลังจากที่ทักษะการทำงานในสวนของเฉินตง
สุดท้ายเฉินต้าม่านก็ไม่รั้นที่จะอยู่บ้าน
นอกจากที่บ้านจะไม่มีสิ่งของมีค่าใดๆแล้ว ถ้าเฉินตงอยู่ที่บ้าน
เขาก็ไม่กลัวว่าเฉินตงจะทำอะไรไม่ดี
"เสี่ยวหลง โทรหาน้องสาวลูกหน่อย นี่ก็เกือบจะหกโมงเย็นแล้ว
ทำไมถึงยังไม่กลับมาอีก? "เมื่อใกล้เวลามื้อค่ำ
เฉินยี่ยังคงไม่กลับมาจนทำให้หลิวซิงหลานเป็นกังวล
"แม่ครับ ผมว่าไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะเธออยู่กับเพื่อนของเธอ อย่ากังวลไปเลยครับ
เดี๋ยวผมโทรให้" เฉินหลงพูดให้หลิวซิงหลานสบายใจและก็โกรธในเวลาเดียวกัน
สาวน้อยกำลังอยู่ในปาร์ตี้จนเธอไม่รู้ว่าจะโทรไปหาที่บ้านแล้วอธิบายเรื่องนี้อย่างไรดี
เธอควรจะกลับไปอธิบายตัวเองเมื่อกลับไปถึงบ้าน
ในขณะที่เฉินหลงกำลังจะโทรหาเฉินยี่ เธอก็โทรมาก่อนพอดี
"สาวน้อย ยังรู้ดีนี่ว่าควรต้องโทรมา" หลังจากที่เห็นเฉินยี่โทรมา
หน้าของเฉินหลงก็เผยให้เห็นรอยยิ้ม
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่รับโทรศัพท์ รอยยิ้มของเขาก็จางหายไป
"พี่ รีบมาที่นี่เร็ว มีใครบางคนจะรังแกพวกเรา"
น้ำเสียงของเฉินยี่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
"น้อง อย่าตกใจ อย่างแรกบอกพี่มาก่อนว่าน้องอยู่ที่ไหน พี่จะไปที่นั้นเดี๋ยวนี้"
เมื่อได้ยินว่าน้องสาวของเขาจะโดนรังแก เฉินหลงก็รู้สึกเจ็บแปลบอยู่ในอก
แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ปลอบน้องเพื่อไม่ให้เอะอะจนเกินไป
แต่กระนั้น เฉินหลงก็ไม่ได้ยินคำตอบของเฉินยี่เพราะโทรศัพท์ได้ถูกตัดสายไปแล้ว
ตอนเฉินหลงโทรกลับ เขาก็พบว่ามือถือของเฉินยี่ถูกปิดไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ตามปกติแล้ว หากคุณไม่สามารถโทรออกได้ คุณก็จะไม่สามารถหาใครได้เลย
อย่างไรก็ตาม
เป็นเรื่องยากที่จะเอาชนะเฉินหลงเพราะเขามีเครื่องตรวจจับมากมายที่ดีกว่าโทรศัพท์มือถือเสียอีก
เดิมทีเฉินหลงไม่อยากใช้เครื่องตรวจจับกับครอบครัวของเขา
เพราะเขาต้องการให้พื้นที่ส่วนตัวกับคนในครอบครัว
แต่ตอนนี้เฉินหลงไม่สนใจอะไรอีกต่อไปแล้ว
เฉินหลงได้ล็อคตำแหน่งของเฉินยี่ผ่านเครื่องตรวจจับอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้เธออยู่ที่คาราโอเกะที่มีชื่อว่าหมานหยินและเพื่อนร่วมชั้นที่ถูกชายหญิงอีกยี่สิบคนที่ล้อมอยู่และคนพวกนั้นก็ดูเหมือนจะไม่ใช่คนดีด้วย
เด็กสาวสองคนที่กำลังถูกรังแกโดยผู้หญิงอีกสองคนที่ดูท่าทางเป็นคนตัวเล็ก
ทางด้านเฉินยี่
หน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาที่อาบแก้มทั้งสองข้างซึ่งดูเหมือนว่าเธอจะสู้กลับไม่ได้
เมื่อเห็นน้องสาวของตนโดนรังแก เฉินหลงก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
"นางตัวดี แกกล้าโทรเรียกคนมาช่วย แกอยากโดนตบหรอ?
ถึงยังไงแกก็ยังสวยที่สุดอยู่ดี ฉันยังไม่รู้เลยว่าลีลาบนเตียงของแกจะเป็นยังไง?"
ชายหนุ่มหนึ่งในยี่สิบคนในกลุ่ม
สวมเสื้อยืดสีดำและมีรอยสักงูพันกะโหลกบนแขนของเขา
เขาหยิบเอามือถือของเฉินยี่และจ้องมองเธอปานจะกลืนกิน
"งูดำ ถ้าแกอยากจะรู้ ก็แค่พายัยนี้ไปที่โรงแรมด้วยกันสิ "
ชายหนุ่มผมเหลืองหรือหวงเหมา เขาที่ยืนอยู่ข้างๆพูดกับงูดำ
"เดี๋ยวก่อน" ตอนที่งูดำพูด เขาก็ยังคงไม่ละสายตาจากเฉินยี่
พวกอันธพาลกระจอกๆอย่างงูดำและผมเหลืองพูดออกมาว่าพวกเขาจะทำจริงๆ
แต่ดูเหมือนลังเลเล็กน้อย
อาจเป็นเพราะผู้หญิงบางคนไม่พูดอะไรหลังจากที่โดนทำร้าย
พวกเธอแสดงถึงความหวาดกลัวซึ่งนั้นยิ่งกระตุ้นให้คนพวกนี้ทะนงตนไปอีก
เฉินยี่อดตัวสั่นไม่ได้เมื่อเธอได้ยินเสียงของงูดำ เมื่อเห็นดังนั้น
เฉินหลงก็รอต่อไปไม่ไหว
"แม่ครับ เดี๋ยวผมจะอออกไปข้างนอกสักพัก และเดี๋ยวจะกลับมา"
เพื่อที่จะไม่ให้พ่อกับแม่ของเขาเป็นกังวล
เฉินหลงจึงพยายามยิ้มอย่างสงบให้กับหลิวซิงหลาน
"โอเค ขับรถดีๆนะลูก ละก็กลับมาเร็วๆนะ" หลิวซิงหลานพูด
หลังจากที่ขึ้นรถมาแล้ว
เฉินหลงเร่งความเร็วเท่าที่จะเร็วได้และขับพุ่งตรงไปข้างหน้า
สิบนาทีต่อมา เฉินหลงก็มาถึงหมานหยิน หลังจากที่รีบมาที่คาราโอเกะ
เขาก็ตรงมาทที่ห้องของเฉินยี่ ซึ่งมี่ชายสองคนที่ยืนเฝ้าอยู่นอกประตู
เฉินหลงไปได้พูดอะไร เขาก็คว้าไปที่หัวและจับมันกระแทกเข้าหากัน
จากนั้นเฉินหลงก็ผ่านเข้าไปทันที
เฉินหลงเปิดประตูออกแล้วดันร่างชายทั้งสองเข้าไปในห้อง จากนั้นเขาถึงเข้าไป
พอประตูห้องเปิดออก เฉินหลงก็ดึงดูดสายตาจากคนที่อยู่ในนั้นทันที
เมื่อเห็นเพื่อนทั้งสองคนที่ถูกโยนเข้ามาในห้องเหมือนกับกระสอบ
ความโกรธแค้นของพวกเขาก็ลุกโหมขึ้นทันที
พการทำร้ายคนของพวกเขาซึ่งก็เท่ากับเป็นการยั่วพวกเขา
เมื่อเฉินหลงเข้าไปในห้อง เขาก็ล็อคประตู
"ไอ้เวร แกอยากตายรึไง" การกระทำของเฉินหลงก็เหมือนกับการหาเรื่อง
ดังนั้นจึงได้มีชายสี่คนพุ่งไปหาเขา เฉินหลงไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอยู่แล้ว
เพียงแค่เริ่มเตรียมพร้อมกับการต่อสู้ตรงหน้า
0 ความคิดเห็น