TB : ตอนที่ 29 ความสงบแห่งจิตใจ
"พี่ ทำไมถึงซื้อทั้งเสื้อผ้า รองเท้า บุหรี่แล้วก็ไวน์มาเยอะขนาดนี้ละ?" บนรถ
เฉินยี่เห็นของที่เฉินหลงซื้อของมาวันนี้และถามด้วยความสงสัย
"วันนี้โอเคใช่ไหม?
พี่แค่ไปเดินเล่นรอบๆเมืองแล้วก็เจอร้านแบรนด์ดังๆเยอะเลยในเมือง
พี่ก็เลยซื้อเสื้อผ้ากับรองเท้า ก็นะ
พี่ไม่ได้ซื้อรองเท้ากับเสื้อผ้ามาให้แค่เธอซะหน่อย
ถ้าเธอชอบก็เลือกเองตามใจชอบเลย "
ทั้งเสื้อผ้าและรองเท้าที่เฉินหลงซื้อมาเขาซื้อมาให้ครอบครัวเขา
ในขณะที่พวกบุหรี่กับไวน์เขาซื้อมาให้ญาติและเพื่อนที่มาเยี่ยมที่บ้านต่างหาก
ยังไงก็ตามบุหรี่กับไวน์พวกนี้ไม่ได้ราคาสูงมากนัก
แต่มันจะดีกว้าถ้ามันจะทำให้พวกเขามีความสุข
"แต่นี่มันเยอะไปนะ" เฉินยี่มองไปที่ถุงและกล่องที่อยู่หลังรถอย่างประหลาดใจ
"ก่อนหน้านี้พี่ไม่ค่อยมีเงินมากนักที่จะซื้อของพวกนี้ให้เธอ ตอนนี้พี่มีเงินแล้ว
พี่ก็อยากที่จะซื้อของให้เธอเยอะๆ" เฉินหลงมองเฉินยี่
เดิมทีฐานะทางบ้านของตระกูลเฉินไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก
เฉินยี่กับพ่อแม่จึงสวมเพียงเสื้อผ้าธรรมดาๆ
แต่ตอนนี้เฉินหลงมีเงินแล้วจึงทำให้ฐานะทางบ้านของพวกเขาเปลี่ยนไป
"พี่ชาย พี่นี่มันเป็นพวกชอบอวดรวยจริงๆ" เฉินยี่ถึงกับต้องยกนิ้วโป้งให้เฉินหลง
"แต่เดี๋ยวพี่ก็มีเงินใช้ไม่พอหรอก ถ้าพี่จะใช้เงินแบบนี้"
แม้เฉินยี่จะยังไม่รู้ว่าพี่ชายของเธอตอนนี้นั้นมีเงินมากแค่ไหน
เพราะเธอคิดว่าเขาต้องเสียเงินถึง 12,000 หยวนเพียงแค่ซื้อของที่อยู่ข้างหลังรถ
ดังนั้นเธอจึงเป็นกังวลเรื่องเงินของเฉินหลง
"เอาน่า เธอไม่ต้องกังวลเรื่องนี้หรอก ฉันมีหนทางในการสร้างรายได้ของฉัน นี่
นี่ไม่ใช่การสอบครั้งสุดท้ายของเธอหรอ
พรุ่งนี้ครอบครัวพวกเราจะเข้าไปที่ซิงเฉิงกันและไปพักบ้านพักที่เธอชอบ"
เฉินหลงตอบกลับไป
ตราบใดที่เขามีแว่นตรวจจับไว้ครอบครอง
เขาก็สามารถตรวจจับตำแหน่งของวัตถุโบราณที่อยู่ตามพื้นดินในโลกได้
ครั้งที่แล้วเขาสุ่มวัตถุโบราณได้ในราคา 150,000 หยวน
จนทำให้ตอนนี้เขามีทุนเป็นของตัวเอง ไม่คิดว่าได้เงินมาจำนวนมากหรอ?
ยิ่งไปกว่านั้น เขายังมีเพชรและวัตถุดิบยาอันล้ำค่าอย่างมากมาย
ซึ่งเขาสามารถสร้างรายได้จากการขายของพวกนี้ได้
นอกจากนี้ยังมีระบบเทคโนโลยีขั้นสูงอีกมากมาย
ซึ่งตราบใดที่คุณสามารถทำได้หนึ่งหรือสองระบบและเริ่มทำบริษัทกับเทคโนโลยีพวกนี้
คุณก็สามารถที่จะทำเงินได้แน่นอน ดังนั้นมันจึงง่ายมากสำหรับเฉินหลงในการหารายได้
"จริงหรอ นั้นมันเยี่ยมมากเลยนะ"
เฉินยี่รู้สึกตื่นเต้นและจากนั้นเธอก็รู้สึกเศร้าเล็กน้อย
"พี่ พรุ่งนี้หนูอาจไม่ได้ไปนะ
หนูมีนัดกับเพื่อนร่วมชั้นว่าจะปาร์ตี้ด้วยกันหนึ่งวัน"
เฉินยี่เธอมักคาดหวังมากกับเรื่องบ้านพักของเฉินหลงและอยากที่จะไปบ้านพักที่ซิงเฉิงก่อนใครเพื่อน
แต่กระนั้น เฉินยี่ก็อดใจไม่ไปปาร์ตี้กับเพื่อนไม่ได้เช่นกัน ท้ายที่สุด
เฉินยี่ก็ไม่รู้ว่าเธอกับเพื่อนจะได้อยู่ด้วยกันหลังจากที่สอบเสร็จรึเปล่า
เพราะมีนักเรียนบางคนอาจจะไม่ได้เรียนต่อที่โรงเรียนมัธยมแห่งเดิม
พวกเขาคงอาจจะเข้าวิทยาลัยอาชีวศึกษาหรือไม่ก็ที่อื่น แล้วหลังจากที่จบอาชีวะแล้ว
พวกเขาก็คงหางานทำต่อ เส้นทางการเรียนนี้
พวกเขาคงได้ประสบการณ์การทำงานและได้เงินมาก่อนหลายปีมากกว่าคนที่เพิ่งจบมหาวิทยาลัย
และแม้หลังจากที่โรงเรียนมัธยมได้แล้ว พวกเราก็อาจจะไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน
ดังนั้นเฉินยี่จึงไม่อยากพลาดปาร์ตี้นี้
"ไม่เป็นไร งั้นเธอกับเพื่อนก็ไปสนุกกัน ค่อยไปซิงเฉิงมะรืนนี้ก็ได้"
มันไม่ได้มีความแตกต่างอะไรกับการที่จะไปพรุ่งนี้หรือไปช้าหลังจากนี้สำหรับเฉินหลง
เมื่อกลับมาถึงบ้าน เฉินหลงก็คิดไว้แล้วว่าที่บ้านยังคงมีแขกอยู่
เฉินหลงเข้ามาในห้องพร้อมกับบางอย่าง เขาได้ให้มอบของขวัญบางชิ้นกับแขก
รอยยิ้มที่จริงใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของบรรดาญาติและเพื่อนๆเมื่อได้รับของขวัญ
และวันนี้ ก็ได้ผ่านไปอีกวัน
เช้าวันถัดมา เฉินหลงพาเฉินยี่ไปส่งในเมือง จากนั้นก็ขับรถกลับบ้าน
เวลานี้พ่อและแม่ของเฉินหลงได้ไปทำงานที่สวน
ถึงแม้ว่าพวกเขามักจะมาดูแลที่นี่
พวกเขาไม่สามารถทิ้งผักพวกนี้ได้และด้วยเห็นผลนี้
พวกเขาจึงใช้ประโยชน์จากสภาพอากาศที่เย็นในช่วงเช้ามาทำให้ผักในสวนทั้งหมดนั้นดูอุดมสมบูรณ์
เมื่อรู้ว่าพ่อแม่ของเขาไปทำงานในสวน เฉินหลงก็ตามไปที่สวนด้วย
"เสี่ยวหลง ลูกไม่ต้องมาช่วยที่นี่ก็ได้ กลับไปพักผ่อนเถอะลูก"
เมื่อเห็นเฉินหลงเดินมา เฉินต้าม่านก็รีบพูดอย่างรวดเร็ว ในฐานะพ่อแม่
ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามก็ไม่อยากจะทำให้ลูกพวกเขาต้องเหนื่อย
ทำงานในสวนนั้นเป็นงานที่ต้องใช้แรง ตราบใดที่เฉินต้าม่านยังทำได้อยู่
เขาก็ไม่ได้ต้องการให้เฉินหลงช่วย
"พ่อครับ ผมไม่เป็นไร ผมโตแล้วนะและก็แข็งแรงมากด้วย
ผมคงไม่เหนื่อยเพราะแค่ทำงานหรอกครับ" เมื่อได้ยินคำพูดของผู้เป็นพ่อ
เฉินหลงก็รู้ว่าพ่อเขาคงกลัวว่าลูกจะเหนื่อยและเขาเองก็รู้สึกซึ้งใจมาก
และในเวลาเดียวกัน เขาก็ต้องการที่จะแบ่งเบาภาระพ่อแม่ด้วย
เมื่อได้ยินคำพูดของลูกชาย เฉินต้าม่านกับภรรยาของเขาใจชื้น
เพราะลูกชายของพวกเขานั้นโตและกลายเป็นผู้ใหญ่แล้วจริงๆ
หลังจากที่ทำงานในสวนนานกว่าสองชั่วโมงจนเสร็จและด้วยความช่วยเหลือจากเฉินหลง
เมื่ออุณหภูมิสูงขึ้นพวกเขาทั้งสามคนก็กลับบ้านไปพักผ่อน
"พ่อครับแม่ครับ ผมมีผลิตภัณฑ์บำรุงผิวอยู่สีขวด
พ่อกับแม่ลองใช้มันดูหลังอาบน้ำสิครับ มันประสิทธิภาพดีมากๆเลยนะ"
เมื่อกลับมาถึงบ้าน เฉินหลงก็หยิบเอา "บิวตี้ครีม"
ทั้งสี่ขวดออกมาจากห้องเขาและยื่นให้หลิวซิงหลาน
เฉินหลงหยิบมาเพียง "บิวตี้ครีม" ทั้งสี่ขวดออกมา ไม่ใช่เพราะเฉินหลงขี้เหนียว
แต่เป็นเพราะประสิทธิภาพของ "บิวตี้ครีม" ที่ดีเกิน
เขาจึงไม่อยากให้พ่อกับแม่ถึงสิบขวด ไม่เช่นนั้น พวกเขาก็กลายเป็นหนุ่มสาวแน่
ในเวลานี้ ต่อให้พวกเขาจะสามารถรับได้ แต่พวกเขาจะรับมันได้ไม่หมด
ดังนั้นเฉินหลงจึงให้"บิวตี้ครีม"
ทั้งสี่ขวดกับทั้งสองเพื่อหั้งสองดูอ่อนเยาว์ลงไปสิบปี
ในอนาคต หากพวกเขาอยากจะดูเด็กลง ก็ขอแค่ให้บอก
"พ่อคงไม่ต้องเอาให้แม่ใช่ไหม" เฉินต้าม่านส่ายหัว
เฉินต้าม่านเป็นชาวสวนที่ใช้ชีวิตเรียบง่าย
พวกเครื่องสำอางจึงดูไม่มีประโยชน์สำหรับเขา
ดังนั้นหลังจากที่ได้ยินว่าของที่ลูกชายจะให้เกี่ยวกับการบำรุงผิว
เขาย่อมไม่ต้องการอยู่แล้ว
"เสี่ยวหลง นี่มันคงจะราคาแพงมากๆ" หลิวซิงหลานมองไปที่ขวดเล็กๆในมือ
หลิวซิงหลานไม่เคยใช้ผลิตภัณฑ์บำรุงผิวใดๆมาก่อนในชีวิต
เมื่อได้เห็นกระปุกเล็กๆในมือ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยและชื่นชอบ
แต่สิ่งที่เธอวิตกมากที่สุดก็คือราคาที่แสนแพงของมัน
"แม่ครับ ของพวกนี้ไม่ต้องใช้เงินซื้อเลย ผมได้มันมาจากเพื่อน"
เฉินหลงพูดพร้อมรอยยิ้ม
เฉินหลงไม่ได้โกหก หลังจากที่เขาได้ทำข้อตกลงกับเยียนไท่เกาแล้ว
แล้วครีม"บิวตี้ครีม" พวกนี้ก็ได้มาจากเยียนไท่เกาจริงๆ
"เอาละ งั้นแม่เอาไปนะ" เป็นที่ชัดเจนว่าย่อมเป็นของลูกพวกเขา
หลิวซิงหลานเห็นว่าเฉินหลงดูไม่น่าโกหก เธอจึงได้หยิบครีมไป
หลังจากนั้นหลิวซิงหลานก็ไปอาบน้ำ ต่อมาเธอก็มาทำอาหาร
และแน่นอนว่าเธอไม่ทำครัวสกปรกแน่
"เสี่ยวหลง ไม่ใช่ว่าจะไปซิงเฉิงพรุ่งนี้หรอกหรอ"
เฉินต้าม่านมองเฉินหลงและคิดถึงเรื่องนี้ จากนั้นก็พูดตามไป
"ทำไมหรอครับ?" เฉินหลงขมวดคิ้ว
"ถ้าพวกเราไปซิงเฉิงพรุ่งนี้ แล้วพวกเราพักที่ไหนกันละ?" เฉินต้าม่านถาม
"หรือจะไปกันสามคนเดี๋ยวพ่ออยู่ที่นี่เอง"
ในฐานะชาวสวนเฉินต้าม่านรู้สึกฝืนใจจริงๆที่ต้องเห็นพวกผักที่เขาทุ่มดูแลอย่างหนักด้วยหยาดเหงื่อจะไม่ได้รับการดูแล
ดังนั้น เขาจึงไม่สามารถทิ้งพวกมันไปได้
ถึงแม้ว่าตอนนี้เฉินหลงจะมีรายได้มากมาย
เขาก็ยังคงรู้สึกว่าสิ่งที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงเขานั้นทำให้อุ่นใจได้มากที่สุด
0 ความคิดเห็น