Taobao system : ตอนที่ 28 แหวนมิติ

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

TB : ตอนที่ 28 แหวนมิติ

คุณควรจะรู้ว่าคะแนนแลกเปลี่ยนในระบบนั้นได้มาจากการทำงานที่เสร็จสมบูรณ์ในระบบเท่านั้น นอกจากการขายสินค้าแล้ว

อย่างไรก็ตาม งานพวกนี้ทำสำเร็จได้ยากมาก เยียนไท่เกาจึงยอมแพ้ในทันที

หากหนึ่งหมื่นคะแนนคะแลกเปลี่ยนต้องถูกจ่ายไปในครานี้ เยียนไท่เกาก็คงต้องขายสินค้าให้ลูกค้าเก่าต่อไป 

อย่างมาก เขาคงได้รับการยอมรับและคะแนนแลกเปลี่ยนที่เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้บ้าง หากมีคะแนนแลกเปลี่ยนพวกนี้ละก็ เยียนไท่เกาก็จะรู้สึกปลอดภัย

 

"ตกลง รอผมสักหนึ่งชั่วโมง" พูดดังนั้น เฉินหลงก็ตัดจบบทสนทนา

และเยียนไท่เกาก็ไม่ได้กลัวว่าเฉินหลงจะหลอกตน

ถึงธุรกิจนี้จะเสี่ยง ไม่มีใครอยากฝืนข้อตกลงของสัญญาหลังจากที่เซ็นอนุมัติสัญญาแล้วหรอก

หลังจากที่จบการเจราจา เฉินหลงก็ขับรถมาที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อที่จะมาซื้อวัตถุดิบเพื่อค้าขาย

ถ้าเยียนไท่เกาแลก10,000 คะแนนแลกเปลี่ยน เฉินหลงก็จะให้วัตถุดิบในการสกัด "บิวตี้ครีม" สำหรับ 2000 ชุดกับเขา

ยาสองพันชุดพวกนี้ปริมาณที่ค่อนข้างเยอะมาก ซึ่งพวกมันเป็นกะหล่ำปลี แตงกวา หัวไชเท้าจำนวนครึ่งกิโล และอีกครึ่งกิโลเป็นของลูกแพร์ องุ่น เป็นต้น

หลังจากที่ซื่อวัตถุดิบทั้งหมดมา เฉินหลงก็ใส่ทุกอย่างไว้ในรถ จากนั้นก็เข้าระบบเพื่อติดต่อซื้อขายกับเยียนไท่เกา

"คุณเฉินหลง ยินดีที่ได้ทำการค้ากับคุณ ผมหวังว่าความร่วมมือในอนาคตของพวกเราจะราบรื่นไม่มีอุปสรรค" หลังจากที่พูดไป เยียนไท่เกาก็จบบทสนทนา

ในสายตาของเฉินหลงแทบเหมือนจะมองเห็นเป็นเงินเมื่อเขามองไปที่สมุนไพรอันล้ำค่าทั้งพวกโสมร้อยปี โชวูและอื่นๆในรถ

ฉันทนไม่ไหวแล้ว ถ้าซื้อของทุกอย่างที่นี่ มันต้องขายได้เป็นล้านแน่ ของพวกนี้มันต้องกลายเป็นของเฉินหลงเท่านั้น

"คราวนี้เขาได้ของมากมายจริงๆ"  เฉินหลงรู้สึกตื่นเต้น

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เขาได้รู้สึกตื่นเต้น เฉินหลงก็เริ่มกังวลเกี่ยวกับว่าจะเก็บของมากมายพวกนี้ไว้ที่ไหน

"อ๊า ฉันนี่โง่จริง ฉันจะแก้ปัญหายังไงเนี่ยถ้าเกิดปัญหาในระบบ?" เฉินหลงเขกหัวตัวเอง

ในไม่ช้า เฉินหลงก็พบสิ่งที่เหมาะสมที่สุดในระบบ วัตถุและพื้นที่เก็บของที่ปรากฏขึ้นในนิยายและเกมส์ออนไลน์

 

แหวนมิติ ระดับต่ำ พื้นที่ 1 ลูกบาศก์เมตร

ระยะเวลาในพื้นที่ของวงแหวนนี้คงที่ ไม่มีร่างของสิ่งมีชีวิตใดอยู่ในนี้ได้นาน ไม่ว่ามันจะถูกเอาใส่ไปนานแค่ไหน มันก็ยังคงเหมือนกับตอนที่นำมันเข้ามาในวงแหวนนี้ เพราะเวลายังคงหยุดนิ่งเหมือนเดิม แต่สิ่งมีชีวิตนั้นไม่สามารถใส่ในแหวนนี้ได้ เจ้าของ ดร.สเปซ แห่งดาวเคราะห์ดีเอพี ขาย 500 คะแนนแลกเปลี่ยน ของในสต็อก 46 / 100

……

แหวนมิติระดับกลาง พื้นที่ 5 ลูกบาศก์เมตร  ระยะเวลาในพื้นที่ของวงแหวนนี้คงที่ ไม่มีร่างของสิ่งมีชีวิตใดอยู่ในนี้ได้นาน ไม่ว่ามันจะถูกเอาใส่ไปนานแค่ไหน มันก็ยังคงเหมือนกับตอนที่นำมันเข้ามาในวงแหวนนี้ เพราะเวลายังคงหยุดนิ่งเหมือนเดิม แต่สิ่งมีชีวิตนั้นไม่สามารถใส่ในแหวนนี้ได้ เจ้าของ ดร.สเปซ แห่งดาวเคราะห์ดีเอพี เจ้าของดร.สเปซ แห่งดาวเคคราะห์ดีเอพี ขาย 8000 คะแนนแลกเปลี่ยน ของในสต็อก 46 / 50

 

เฉินหลงที่เห็นหมวดสิ้นค้าพื้นที่เก็บของเชิงมิติ  ซึ่งได้มีผู้ขายเพียงสองรายเท่านั้น

หนึ่งก็คืออวกาศของดร.สเปซ จากดาว ดีเอพี  นอกจากวงแหวนแล้ว พวกมันยังมีกระเป๋าเป้ เข็มขัดและอื่นๆ แต่ละระดับของพื้นที่เก็บของได้แบ่งออกเป็นสี่ระดับ ระดับต่ำ  ระดับกลาง ระดับสูงและระดับสูงสุด

ขนาดและคุณภาพแต่ละระดับของพื้นที่เก็บของทั้งสี่ระดับนี้นั้นแตกต่างกัน

ถ้าระดับต่ำก็จะมีเพียงพื้นที่ 1 ลูกบาศก์เมตร ต้องใช้ 500 คะแนนแลกเปลี่ยน 

ในระดับกลางจะมัพื้นที่ 5 ลูกบาศก์เมตร ต้องใช้ 8,000 คะแนนแลกเปลี่ยน 

สำหรับระดับสูงจะมีพื้นที่ 24 ลูกบาศ์กเมตร ต้องใช้  100,000 คะแนนแลกเปลี่ยน

ส่วนระดับสูงสุด พื้นที่เก็บของจะเพิ่มขึ้นเป็น 50 ลูกบาศก์เมตร ซึ่งต้องใช้คะแนนทั้งหมดหนึ่งล้านคะแนนแลกเปลี่ยน

อุปกรณ์มิติระดับสูงนั้นมีขนาดที่เล็กมาก และมีเพียงแค่สองถึงสามแบบเท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้น เฉินหลงยังเห็นว่าพื้นที่เก็บของเชิงมิติหลายอันได้ถูกขายไปแล้ว

"หนึ่งล้านคะแนนแลกเปลี่ยน ใครกันช่างดีเสียจริง? ถู่หาวกับผมเป็นเพื่อนกัน พาฉันบินไปกับนายด้วยสิ" นี่เป็นเพียงความคิดของเฉินหลงหลังจากที่เห็นที่เก็บของเชิงมิติที่ถูกซื้อไป

อย่างไรก็ตาม เมื่อเฉินหลงเห็นผู้ขายอีกรายที่ขายพื้นที่เก็บของเชิงมิติอีกคน  เขายิ่งรู้สึกอิจฉาริษยาขึ้นไปอีก

"ขวดน้ำเต้า(สิ่งประดิษฐ์หลัก) มีพื้นที่ 100,000 กิโลเมตร ซึ่งสามารถใส่สิ่งมีชีวิตลงในน้ำเต้าและสามารถสร้างอาณาจักรเล็กๆขึ้นได้ เจ้าของเถียนซิ่งจื่อ แห่งมณฑลตง เมืองเฉินโจว ขาย 50 ล้านคะแนนแลกเปลี่ยนและเหลือของในสต็อกเพียงหนึ่งอัน"

"แหวนเถียนซิ่ง(สิ่งประดิษฐ์ระดับสูงสุด) มีพื้นที่การใช้งานที่ไร้จำกัด แหวนนี้ไม่ได้เป็นรับรู้ของพระเจ้า หากมีแหวนเถียนซิ่งนี้ไว้ มันก็เหมือนกับมีโลกอยู่ในกำมือ เจ้าของเถียนซิ่งจื่อ แห่งมณฑลตง เมืองเฉินโจว ขายหมื่นล้านคะแนนแลกเปลี่ยน ในสต็อกมีเพียงหนึ่งอัน"

"โอ้เชี่ย หมื่นล้านคะแนนแลกเปลี่ยน ไม่มีที่ไหนที่มีมากไปกว่านี้แล้ว" เดิมทีตอนที่เขาเห็นของ ดร.เสปซ เฉินหลงก็คิดว่ามันดีมากๆ อย่างๆไรก็ตามหลังจากที่เขาเห็น"สิ่งประดิษฐ์ที่เก็บของ"ของเถียนซิ่งจื่อ สุดท้ายเฉินหลงก็เข้าใจความหมายของผู้คนอยู่นอก สวรรค์อยู่ในว่าหมายถึงอะไร

หลังจากที่เฉินหลงเยี่ยมชมร้านค้าของเถียนซิ่งจื่อ เขาก็พบว่าผู้ใช้ที่แลกเปลี่ยนได้มากกว่า 100 ล้านคะแนนในระบบ เพราะมูลค่าของสินค้าที่ขายไปของเถียนซิ่งจื่อนั้นสูงถึง 100 ล้านคะแนน

หลังจากผ่อนปรนอารมณ์อิจฉา

เฉินหลงก็ได้ซื้อแหวนมิติระดับกลางในร้านค้าของ"ดร.สเปซ" และออกจากระบบ หลังจากนั้นก็รู้สึกทั้งอิจฉาริษยาและเกลียดชัง

ถึงแม้ว่าสิ่งประดิษย์ที่เก็บของในร้านค้าของ"เถียนซิงจื่อ" ให้เฉินหลงตกตะลึงทุกครั้งเมื่อเขาหันไปมองมัน อย่างไรก็ตาม เฉินหลงก็ไม่ได้ปัญญาแลกมันออกมา เขาซื้อเพียงแหวนมิติระดับกลางเท่านั้น

เมื่อแหวนมิติมาถึง เฉินหลงก็มองมัน มันเหมือนเป็นแหวนดำซึ่งดูไม่สะดุดตาเอาซะเลย แต่มันกลับมีพื้นที่ถึง 5 ลูกบาศก์เมตร

เมื่อมองไปที่พื้นที่ในช่องเก็บ เฉินหลงก็รู้สึกว่าช่องเก็บห้า ลูกบาศ์กเมตรของแหวนมิตินี้ดูจะรับของไม่ได้หมด

หลังจากนั้น เฉินหลงก็ได้นำโสมร้อยปีและสมุนๆพรอื่นๆที่อยู่ในรถใส่ลงไปในแหวนมิติและจากนั้นก็สวมแหวนไปที่นิ้วชี้ข้างซ้ายของเขา

ตราบเท่าที่แหวนมิติอยู่ในมือเขา ก็ไม่มีใครสามารถเอาวัตถุดิบจากเขาไปได้

ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยรูปทรงที่ดูธรรมดาๆ ก็คงไม่มีใครอยากจะขโมยมัน

วิธีการใช้แหวนนี้นั้นง่ายมาก นั้นก็คือถ้าจะเปิดพื้นที่การจัดเก็บในแหวนได้เพียงสั่งทางความคิด และจากนั้นก็แตะไปที่ของที่จะเราใส่ลงไปในแหวนมิติด้วยมือของเรา

หากต้องการเอาของออกมา คุณต้องเปิดแหวนด้วยการสั่งการทางความคิดและเอาสิ่งที่คุณต้องการออกมาผ่านการคิด แน่นอนว่าหากสิ่งประดิษฐ์เก็บของที่สร้างโดย"เถียนซิ่งจื่อ" นั้นไม่ได้ใช้ลำบากมากนัก คุณสามารถใส่สิ่งมีชีวิตลงไปในมิติโดยสั่งการผ่านความคิดได้โดยตรง

หลังจากที่ได้เล่นแหวนมิติไป มันก็ได้เวลาที่น้องสาวของเขาจะสอบเสร็จแล้ว เฉินหลงจึง

ขับรถไปรับน้องสาวเขา

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากกำลังชื่นชมแหวนมิติ เฉินหลงได้ลืมไปสิ่งหนึ่ง สิ่งที่เขาลืมก็คือ เขาลืมดูระบบ

หลังจากที่เวลาแห่งการสอบผ่านไป ผู้สอบได้ออกมาจากห้องทีละคน พวกเขาพูดถึงความยากของคำถามในข้อสอบนั้นในกลุ่ม พูดว่าพวกเขาจะทำข้อสอบพวกนี้ได้อย่างไรและเดินออกมาจากประตูรั้วโรงเรียนในเวลาเดียวกัน

ข้างนอกโรงเรียน เฉินหลงได้รับมาเฉินยี่กลับบ้าน

ตอนที่ 27   หน้าหลัก   ตอนที่ 29