RC:บทที่ 53 ประกาศลำดับการแข่ง

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

RC:บทที่ 53 ประกาศลำดับการแข่ง

 “นี่คุณคุณกำลังชวนผมออกเดทงั้นหรือ” หลิน เฟิงแตะจมูกอย่างนึกขำขัน

“อยากจะคิดแบบนั้นก็ได้” หลังจากที่กล่าวจบ หยาง เจียนหลิงจึงขยิบตาให้กับเขาไปทีนึง จากนั้นก็หันหลัง พาซื่อเอ๋อร์ออกไป

“ผู้หญิงคนนี้ช่างมีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวเสียเหลือเกิน ควบคุมไม่ได้ง่ายๆจริงๆ” หลิน เฟิงกล่าวกับตนเอง

“ให้ฉันช่วยอะไรไหม” ทันใดนั้นเอง เสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้น เมื่อหลิน เฟิงหันไปมองรอบๆก็เห็นว่าเป็นเจิง ยี่ชาน

 “เอ่อ มานี่หน่อยสิ คุณคิดว่าเธอชอบผมไหม” หลิน เฟิงมีท่าทีไร้เดียงสา

“ทำไมจะไม่ล่ะ นายไม่ได้บอกว่าคนที่แพ้จะต้องต่อต้านหรอกหรอ” เจิง ยี่ชานย้อนคำพูดของหลิน เฟิง

“เฮ้อ ช่างเถอะ” ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ในตอนนี้ ในใจของหลิน เฟิงกลับปรากฏภาพของเด็กผู้หญิงที่ได้ช่วยไว้ในตรอกเมื่อวันนั้นขึ้นมาอย่างคาดไม่ถึง

“ไปกันเถอะ นี่เพราะเกิดเหตุไม่คาดฝันมากมาย เลยกำหนดเวลาไปมากแล้วด้วย เดี๋ยวตอนนี้ เราจะต้องไปใกล้กับศูนย์กลางของแสงให้มากขึ้น เพื่อประกาศลำดับและมอบรางวัล” 

เจิง ยี่ชาน เป็นหนึ่งเด็กหนุ่มมีฐานะที่โชคดีที่สุด เป็นคนที่ไม่ค่อยเป็นอันตรายกับใคร และผลจากการล่าของเขาก็ทำได้ไม่เลว ในนั้นคือหมูป่าขนาดใหญ่หนึ่งตัว

“มาเร็ว มาดูนี่ ผมจะประกาศลำดับที่แล้วนะครับ ผมไม่รู้เลยว่าครั้งนี้ใครจะได้เป็นแชมป์ ที่มีเงินรางวัลถึง 300000”

“300000 นี่ไม่ต้องไปนึกเลย เราไม่ได้หรอก”

“นั่นสิ จับได้แค่กระต่ายป่านิดๆหน่อยๆกับไก่ฟ้าไม่กี่ตัว เพียงแค่เอาสัตว์ที่พวกเขาล่าได้มารวมๆกัน ยังไงคะแนนก็ต้องสูงกว่าของฉันอยู่แล้ว”

 “สามอันดับแรกไม่น่าใช่พวกเราหรอก แต่ถ้าสิบอันดับแรกล่ะก็มีสิทธิ์อยู่” หวัง หานว่าขึ้น

ก่อนที่หลิน เฟิงจะลงมือฆ่าหมีดำ คะแนนที่ได้ถูกแบ่งเท่าๆกันกับหวัง หานและของที่พวกเขาได้มานั้นก็ยังดีด้วย ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้ว่าจะติดสิบอันดับแรก

“คราวนี้ ทางเราขอประกาศตั้งแต่อันดับสิบถึงอันดับหกนะครับ อันดับสิบ หยาง เจียน หกคะแนน อันดับเก้า เหยา เจียน หกคะแนน อันดับแปด หวังหาน เจ็ดคะแนน...ผู้ที่อยู่ในลำดับนี้จะได้รับเงินรางวัลไป 10000  หยวนครับ”

หลังจากที่ได้ประกาศรายชื่อ คนที่เข้ารอบในอันดับดังกล่าวก็เกือบจะกระโดดโลดเต้นด้วยความตื่นเต้น

ทีแรกนั้น การล่าเป็นเพียงแค่งานอดิเรกของพวกเขาเท่านั้น เขาได้ยินว่าพวกเขาจะได้เงินที่จึงไปออกล่าด้วยกัน

และพวกเขาก็มาที่นี่ด้วยจิตใจที่พยายาม จนตอนนี้พวกเขาต่างก็ได้รับเงินรางวัลไปหนึ่งหมื่นหยวน 

แล้วนี่จะไม่น่าตื่นเต้นได้อย่างไร

คนบางคนก็รู้สึกมีความสุขในขณะที่บางคนกลับรู้สึกเศร้า คนที่พลาดรางวัลนั้นต่างย่นคิ้วและทรมานมากราวกับกินแมลงวันเข้าไป แต่อย่างไรก็ตาม ก็ไม่ยากนักที่จะคิดถึงเรื่องรายได้เป็นพันที่จะได้มาในภายหลัง

 “ลำดับที่ห้า จิน หลาง หนึ่งหมื่นหยวน ลำดับที่สี่ ลั่ว หยวน สิบเอ็ดคะแนน สามหมื่นหยวน”

จิน หลางคือหนึ่งในบอดี้การ์ดของเจิง ยี่ชาน ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาได้ลำดับนี้ไป แต่ที่น่าแปลกใจคือลั่ว หยวนที่ได้อันดับสี่นี้ไปต่างหาก

ผลที่ประกาศออกมา มีผู้เข้าแข่งขันหน้าใหม่สี่คนที่ติดสิบอันดับแรก เกือบจะครึ่งหนึ่งแล้ว ถ้ารวมหลิน เฟิงเข้าไปด้วยก็เป็นห้าคน

แม้ลำดับของพวกเขาจะไม่สูงมากนัก แต่ก็สร้างความประหลาดใจให้แก่หลิน เฟิงและคนอื่นๆเหมือนกัน เขาคิดว่าซู หยวนเฟิงอาจจะติดในสิบอันดับแรกแต่คงไม่ถึงอันดับหนึ่งหรือสองหรอก

ในความเป็นจริงแล้วนั้น คนรวยทั้งสามคนกับแผนที่ล้มไม่เป็นท่าของพวกเขาคือการล้มเลิกสามลำดับแรกในสิบอันดับ แต่พวกเขาไม่ได้คิดถึงเรื่องเหตุที่คาดไม่ถึง

อย่างเช่น เจา หลงกับบอดี้การ์ดที่จับกระต่ายได้สามหรือสี่ตัวแต่ก็ถูกหมูป่ากำจัดทิ้งไป

“ลำดับที่สามก็คือซู หยวนเฟิง สิบสองคะแนน เงินรางวัล 100000 หยวน” เมื่อผู้คนได้ยินชื่อและลำดับ ก็ต่างแปลกใจกันเล็กน้อย แต่ก็เป็นสิ่งที่คาดเอาไว้แล้ว

แต่ก็มีบางคนคิดว่าบอดี้การ์ดของซุ หยวนเฟิงต่างหากที่เอาคะแนนนี้ให้เขาไป ไม่อย่างงั้น พวกเขาก็คงติดแหง็กอยู่ในภูเขากันอีกนาน คะแนนของเขาจะขึ้นมาเป็นที่สามได้ยังไงกัน

แม้ว่าทุกคนจะรู้แจ้งแก่ใจดี แต่พวกเขาก็ไม่ได้โต้เถียงกันทั้งยังรู้กันและกันดี

“เพื่อให้ทุกคนเชื่อ เดี๋ยวผมจะเปิดวิดีโอการล่าของนายน้อยซู หยวนเฟิงให้ทุกคนดูครับ” จากนั้น ชายคนดังกล่าวก็หยิบมือถือของเขาขึ้นมาก่อนจะกดเล่นวิดีโอการล่านั้น

เหยื่อที่ซู หยวนเฟิงได้มาดีๆทั้งนั้น หลิน เฟิงประเมินว่าถ้าเขาไม่พาหยาง เจียนซื่อจอมก่อปัญหาไปด้วยล่ะก็ ซู หยวนเฟิงอาจจะจะได้ลำดับที่ดีกว่าสองคนก่อนก็ได้

ในวิดีโอนั้น สุนัขของซู หยวนเฟิง ตู๋เกามีท่าทีดุร้ายและไม่ปกติ ทันทีที่มันเจอเหยื่อ มันก็ไม่ปล่อยให้รอดไปได้ สักครั้งเดียว

นอกจากนี้ เขายังล่าหมูป่าขนาดกลางมาได้ แต่อย่างไรก็ตาม ลำดับสามที่ซู หยวนเฟิงได้มาก็มาจากการที่สุนัขล่าเนื้อทั้งสามตัวของเขานั้นจัดการกับหมาป่าลงได้

หมาป่ามีค่าหกคะแนน ซึ่งเพิ่มคะแนนให้กับซู หยวนเฟิงโดยตรง และนี่ไม่มีเบื้องหน้าเบื้องหลัง มีแต่ความแข็งแกร่งที่แท้จริงต่างหาก

“ลำดับที่สองก็คือ เจิง ยี่ชาน เข้าไปในภูเขาไม่มาก แต่ได้มา 15 คะแนน ได้รับเงินรางวัล 200000 หยวน” เมื่อคะแนนออกมา ทุกคนต่างก็ตกใจอย่างมาก

“สิบห้างั้นหรือ นี่ก็เท่ากับคะแนนที่ล่าหมูป่าสามตัวใหญ่ๆนั่นเลยน่ะสิ นี่พวกเขาล่าได้เหยื่อได้มากขนาดนี้จริงๆหรือ ไม่ใช่ว่ามีแอบเล่นตุกติกอะไรกันล่ะ ใช่ไหม” บางคนว่าขึ้น

“ผมก็ไม่รู้ แต่ 15 คะแนนนั้นมากขึ้นมานิดนึงจริงๆ แต่นั่นไม่น่าจะเป็นไปได้ แล้วนี่ สุนัขมาสติฟฟ์จากทิเบตสามตัวนั่นไปไหนเสียแล้วล่ะ” แต่คนบางคนก็คิดว่านี่เป็นเรื่องจริง

“เล่นวิดีโอการล่าของนายน้อยเจิง ยี่ชานด้วยครับ” จากนั้นวิดีโอก็ฉายขึ้นมา เจิง ยี่ชานนั้นเป็นคนมีโชคเอามากๆ แม้กระทั่งตอนที่ได้เจอกับหมูป่าไม่กี่ตัวนั่นที่มีทั้งขนาดเล็กและกลาง ก็สามารถเพิ่มมาได้ถึงห้าหรือหกคะแนนเลย

ความโชคดีนี้ยังดีกว่าของหลิน เฟิง ถ้าเขาไม่ได้ความสามารถด้านประสาทสัมผัสของเสี่ยว เฮ่ยมาช่วยเขาล่ะก็ ก็คงไม่มีโชคอย่างเจิง ยี่ชานหรอก

ยิ่งไปกว่านั้น สุนัขมาสติฟส์จากทิเบตของเจิง ยี่ชานนั้นได้ทำลายการรับรู้ของผู้คน พวกมันทั้งดุและผิดปกติ พวกมันจะรวมตัวและร่วมมือกันทำให้ผู้คนชื่นชมมัน

ในปัจจุบันนี้ สุนัขมาสติฟฟ์ทิเบตหลายตัวได้รับการเรียกว่าหมูมาสติฟฟ์ เพราะด้วยความที่พวกมันไม่มีอะไรเลยนอกจากตัวที่ใหญ่

ในความเป็นจริงนั้น มาสติฟฟ์ทิเบตเหล่านั้นที่เรียกกันว่าหมูมาสติฟฟ์เป็นเพียงสายเลือดผสมของสุนัขมาสติฟฟ์ทิเบตที่ได้รับการผสมพันธุ์จากพ่อค้าสุนัขชั้นเลวเพื่อที่จะตอบสนองตามความต้องการของตลาด พวกมันไม่สามารถจะได้รับการเรียกว่าเป็นสุนัขมาสติฟฟ์จริงๆด้วยซ้ำไป

สุนัขมาสติฟฟ์ทิเบตพวกนี้ล้วนซื้อมาด้วยราคาที่สูงจากดินแดนทิเบตอันแสนไกล แต่ละตัวมีค่าถึงล้านหยวน ทั้งนี้ทุกตัวจะได้รับการฝึกแบบพิเศษซึ่งไม่ได้น้อยหน้ากว่าสุนัขล่าเนื้อฝีมือฉกาจแน่นอน และนี่คือเหตุผลว่าทำไมเจิง ยี่ชานถึงได้ที่สองไปครอง

ในตอนนี้ ผู้คนก็ไม่ได้นึกค้านอะไรอีก เพราะนี่เป็นความโชคดีของสุนัขตัวดังกล่าวจริงๆ เป็นเรื่องธรรมดาที่จะได้อันดับนี้ไป

 “นายได้แค่ที่สอง แบบนี้เจา หลงก็ได้ที่หนึ่งไปน่ะสิ ขัดใจจริงๆ ถ้าเราไม่ไปติดในภูเขานั่นล่ะก็ ยังไงฉันก็เอาชนะเขาได้อยู่แล้ว” ซู หยวนเฟิงยืนข้างๆกับเจิง ยี่ชานพลางพูดอย่างไม่สบอารมณ์

“ไม่ใช่เจา หลงหรอก นายไม่รู้หรือไง” เจิง ยี่ชานถามขึ้นอย่างนึกสนุก

“นายรู้อะไรมา” ซู หยวนเฟิงเอ่ยถามพร้อมกับใบหน้าที่สงสัย

 “อ้อ แล้วก็ ตอนที่นายติดอยู่ในภูเขานั่นน่ะ คงไม่มีใครบอกนายเลยสิใช่ไหมว่าเจา หลงน่ะแย่ยิ่งกว่านายอีก เขาถูกหมูป่าล้อมเอาไว้ที่หุบเขา แถมตอนนี้มือก็หัก เขาอาจจะนอนรอผ่าตัดอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่ก็เป็นได้ ฮ่าๆ” เจิง ยี่ชานว่าขึ้นพลางหัวเราะ

“ว่าไงนะ เจา หลงยังแย่กว่าฉันอีกงั้นหรือ ฮ่าๆ รู้สึกดีจังแฮะที่ไม่ได้แย่ที่สุด” เมื่อซู หยวนเฟิงได้ยินว่าเจา หลงนอนรอผ่าตัดอยู่ที่โรงพยาบาล เขาก็โล่งใจไป

ในความเป็นจริงแล้วนั้น ซู หยวนเฟิง เจิง ยี่ชานและเจาหลงนั้นเป็นที่รู้จักกันดีในฐานะคนที่ร่ำรวยที่สุดในอำเภอจิงเฟิง แต่ทว่าความสัมพันธ์ของพวกเขากลับไม่ค่อยดีนัก

ซู หยวนเฟิงกับเจิง ยี่ชานนั้นดีกว่าเล็กน้อย แต่ทว่าความสันพันธ์ระหว่างพวกเขากับเจา หลงนั้นกลับไม่ลงรอยกันนัก และในตอนนี้ พวกเขากลับมีความสุขเอามากๆที่ได้ยินข่าวร้ายของเจา หลง

“ถ้านี่ไม่ใช่เจา หลงที่ได้ที่หนึ่ง แล้วจะเป็นใครไปได้อีกล่ะ”