RC:บทที่ 29 กฏเกณฑ์และรางวัล

นิยายลงทุกวัน เวลา 6.00 น. ส่วนเรื่องไหน จำนวนกี่ตอนนั้น สามารถดูได้ ที่นี่

 RC:บทที่ 29 กฏเกณฑ์และรางวัล

 “ไปกันเถอะ เดี๋ยวผมจะพูดถึงกฎรวมถึงคำเตือนสำหรับการแข่งในครั้งนี้” ซู หยวนเฟิงกล่าวขึ้นกับทุกคน

คนทุกคนต่างมารวมตัวกันอย่างรวดเร็วพลางจูงสุนัขต่อสู้ที่พวกตนเอาไปผูกไว้กับต้นไม้มาด้วย

จากการทักทายของซู หยวนเฟิง ทุกคนจึงค่อยๆมารวมตัวกันจากนั้นก็ยืนล้อมเป็นครึ่งวงกลม โดยมีเขาเป็นศูนย์กลาง ส่วนพวกตนนั้นต่างก็นั่งลงรอฟังในสิ่งที่เขาจะพูด

 “ขอขอบคุณที่เข้าร่วมการแข่งล่าในครั้งนี้ และต้องขอขอบคุณที่สละเวลาอันแสนยุ่งของพวกคุณให้กับเรา”

“ทุกคนที่มาที่นี่พร้อมกับสุนัขล่าเนื้อจะได้เงินสดจำนวน 300 หยวนหลังจากการแข่งครั้งนี้ โดยหลักๆก็คือจะได้ในส่วนของการลงทะเบียน”

“อย่างที่สอง การแข่งในสิบอันดับแรกจะได้รับเงินรางวัลอย่างงาม” หลังจากซู หยวนเฟิงหลุดคำว่า”อย่างงาม” ออกไป แล้วนั่นก็ทำให้ผู้คนสนใจขึ้นมาทันที

 “รางวัลใหญ่งั้นหรือ คืออะไรกันน้า” บางคนก็ถูกเรียกมาที่นี่อย่างงงๆ พวกเขาก็ไม่รู้ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น รู้แค่ว่าถ้ามาแล้วจะได้เงิน

“ก็น่าจะเป็นเงินนั่นแหละ มีคนบอกว่ารางวัลที่หนึ่งในการแข่งขันครั้งนี้คือเงิน 300000 หยวนเชียวนะ” อีกคนว่าขึ้น

“สามแสนหยวนงั้นหรือ พระเจ้าช่วย ได้ไป 300000 อย่างงี้ก็มีกินไปทั้งชาติและไม่ต้องทำอะไรก็ได้เลยน่ะสิ” ชายคนดังกล่าวรู้สึกสะดุ้งเมื่อได้ยินจำนวนเงิน 300000

สำหรับเกษตรกรทั่วไป เงิน 300000 เป็นจำนวนเงินที่พวกเขาคิดฝัน แล้วแบบนี้จะไม่ให้ผู้คนรู้สึกตื่นเต้นที่พวกตนต่างเข้าใกล้เงินจำนวนนี้ได้อย่างไรล่ะ

“แต่นี่ก็แค่ข่าวลือนะ ฉันก็ไม่ได้รู้มาเป๊ะๆหรอก แต่ถ้านี่เป็นเรื่องจริง นายคิดว่าเราจะได้ที่หนึ่งไหมล่ะ” ชายคนนั้นผายมือออกไปก่อนจะพูดอย่างสิ้นหวัง

“ก็นั่นน่ะสิ เฮ้อ”

“รางวัลสำหรับสิบอันดับแรกก็ต้องเป็นเงินสดจำนวนมหาศาลอยู่แล้ว ถ้างั้นก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเราจะโกงหรือไม่ก็ให้ไม่ครบ”

“จากอันดับห้าไปจนถึงอันดับสิบ รางวัลที่ได้จะเป็นเงิน 10000 หยวน ส่วนลำดับที่สี่กับลำดับที่ห้าจะได้ไป 30000 หยวน” เมื่อซู หยวนเฟิงกล่าวจบ ก็จึงหยุดไปครู่หนึ่งเพื่อดูปฏิกิริยาของผู้คน

แต่อย่างไรก็ตาม เพียงหลังจากที่เขาพูดจบไป คนทุกคนก็ดูเริ่มเคลื่อนไหว รางวัลตั้งแต่ลำดับที่ห้าถึงลำดับที่สิบนั้นเป็นเงิน 10000 หยวนซึ่งนั่นเป็นรายได้สองหรือสามเดือนของพวกเขาโดยเฉลี่ยต่อคนเลย

แม้ว่าสุนัขของที่นี่จะเป็นสุนัขดีๆมากมาย แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะติดสามลำดับแรก ฉะนั้นความหวังส่วนใหญ่จึงไปอยู่ในสิบอันดับแทน ตราบใดที่คุณไปถึงสิบอันดับแรก คุณก็เอาไปเลย 10000 หยวน ใครกันที่จะไม่ตื่นเต้นกับของดีๆแบบนั้นล่ะ

ในตอนนี้ ดวงตาของทุกคนนั้นเต็มไปด้วยเงิน และภาพลวงตาที่เงินมาอยู่ตรงหน้าพวกเขานั้นก็ปรากฏขึ้นในใจทุกๆคน จนเริ่มต่างกระตือรือร้นกัน

“ต่อมา พวกเราจะพูดกันถึงรางวัลของสามอันดับแรก รางวัลที่สามคือเงิน 100000 หยวน รางวัลที่สอง 200000 หยวน ส่วนรางวัลที่หนึ่งคือ 300000 หยวน” ซู หยวนเฟิงกล่าวขึ้นเสียงสูง

“สามแสน คุณพระ ถ้าฉันได้เงินสามแสนนี้ล่ะก็ ฉันก็คงไม่ต้องกังวลอะไรกับชีวิตที่เหลือนี้อีกแล้ว” ชายวัยกลางคนๆหนึ่งพึมพำ

“นี่ ตื่นเหอะ นี่นายคิดจริงๆหรือว่าเจ้าพวกนั้นจะให้นาย 300000 น่ะ หรือแม้ว่าจะให้ นายกล้าเอาหรือ” ทันทีที่ชายวัยกลางคนกล่าวจบลง ชายคนที่อยู่ถัดจากเขาจึงค่อยๆพูดอย่างใจเย็น

 “ฉันก็ไม่คิดว่านายจะกล้าหรอก พอได้เห็นสุนัขของคนอื่นๆแล้ว ตัวไหนที่ไม่ใช่ที่สุดของที่สุด แค่สุนัขสามตัวของพวกนั้นก็ไม่จำเป็นต้องไปแข่งกับตัวอื่นๆแล้ว ที่หนึ่งงั้นหรือ อย่าฝันเลย” อีกฝ่ายว่าด้วยเสียงเย็นชา

“หรือถ้าจะให้พูดก็คือไม่จำเป็นต้องพูด สามอันดับแรกนั้นแน่นอนว่าไม่ใช่สิ่งที่เราจะเอื้อมถึงหรอก บางทีสามอันดับแรกอาจจะได้รับการตัดสินจากสามคนนี้ก็ได้ เพียงแค่ตอนนี้อยากจะมาชวนเราไปเล่นกับพวกเขาด้วยเฉยๆต่างหาก” อีกคนหนึ่งพูดขึ้น 

จริงๆแล้วนั้น เราทุกคนต่างจะเห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าสามอันดับแรกหรือแม้แต่ห้าอันดับแรกนั้นจะถูกตัดสินจากจำนวนเงินที่พวกเขามีอยู่ในมือ

และนี่ไม่ต้องพูดถึงคนอื่นๆเลย ตราบใดที่เราคำนึงถึงคุณภาพของสุนัขล่าเนื้อล่ะก็ สุนัขของพวกเขาแต่ละตัวล้วนคัดสรรมาอย่างดีจากในตลาด ทุกสายพันธุ์นั้นคัดเลือกโดยผู้เชี่ยวชาญ การล่าจึงง่ายเหมือนดื่มน้ำ

แม้ว่าผู้คนทั้งสามหมู่บ้านจะได้รับการฝึกเพื่อล่ากันมารุ่นต่อรุ่น แต่ช่องว่างที่เห็นได้ชัดระหว่างพวกเขาและคนทั้งสามนั้นกลับห่างกันไกล

ดังนั้น ผู้คนจึงเข้าใจเรื่องนี้ดี จะได้สามอันดับแรกหรือห้าอันดับแรก พวกเขาก็ไม่คิดถึงตรงนี้ เป้าหมายของพวกเขาคือระดับห้าถึงระดับสิบ การได้ติดอันดับที่ห้านั้นมีความเป็นไปได้อยู่ซึ่งลำดับที่ดังกล่าวนี้เองเป็นสิ่งที่ทำให้พวกเขาสนใจ

“เฮ้อ เจ้าพวกนี้ขี้เหนียวชะมัดยาด” หลิน เฟิงเอ่ยว่าอย่างดูถูก

หลิน เฟิงเข้าใจเกี่ยวกับสิ่งที่สามคนจะสื่อในเวลานี้ดี แม้พวกเขาจะบอกว่าเงินรางวัลนั้นเยอะมากเมื่อมองเผินๆ แต่สิบอันดับแรกก็มีแนวโน้มจะได้รับการตัดสินจากคนตรงนั้นและสุนัขที่นำมา

เป็นเรื่องบังเอิญหรือเปล่าที่พวกเขาพามาสิบตัวพอดีเลย

แน่นอนว่าไม่ แต่หลิน เฟิงประเมินไว้แล้วว่าพวกเขาจะต้องสละสิทธิ์ลำดับที่ห้าและสิบจำนวนหนึ่งหรือสองคนเพื่อให้ตนเหมือนๆกับผู้คน

หลิน เฟิงเห็นคนใช้มุกนี้มาเป็นเวลานานแล้ว สุนัขสิบตัวที่พวกเขาพามา ตัวหนึ่งจะไม่ใช่ตัวที่ดีที่สุด คุณสามารถเอาไว้สู้กับจ่าฝูงหมาป่าแดงของหวัง หานได้โดยการที่ลากตัวหนึ่งในนั้นออกมา ดังนั้น คนอื่นๆก็จะไม่ต้องการอยากได้รางวัลพวกนี้

แต่ไม่มีไรทำหลิน เฟิงได้ เพราะเขาตกอยู่ในเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน และเป้าหมายของเขาคือการเป็นที่หนึ่งซึ่งนั่นคงจะทำให้คนพวกนี้กระอักเลือดกันเลยทีเดียว

“โอเค ทุกคนเงียบก่อน เดี๋ยวต่อไปจะให้ลั่ว หยวน ประกาศกฏเกณฑ์ของการแข่งนี้” ด้วยเหตุนั้นผู้คนจึงยิ่งดูวุ่นวายต่อรางวัลที่เพิ่งได้ประกาศไป ซู หยวนเฟิงจึงพูดกับทุกคนดีๆอย่างรวดเร็วก่อนจะปล่อยให้ลั่ว หยวนพูดต่อ

“กฏเกณฑ์ในการแข่งนั้นมีดังต่อไปนี้ การล่าคือหัวใจสำคัญในการแข่งครั้งนี้ โดยหลักๆแล้วจะมีสามประเภทคือกระต่ายป่า ไก่ฟ้าและหมูป่า ถ้าคุณจับกระต่ายป่าหรือไก่ฟ้าได้ จะได้รับหนึ่งคะแนน ถ้าจับหมูป่าได้ จะได้ห้าคะแนน สามคะแนนถ้าตัวใหญ่ ส่วนหนึ่งคะแนนถ้าเป็นตัวเล็ก” ลั่ว หยวนชี้แจง

“กระต่ายป่า ไก่ฟ้ากับหมูป่างั้นหรือ” เมื่อได้ฟังกฏเกณฑ์ที่กล่าวมาแล้วนั้น หลิน เฟิงจึงลูบคางพลางคิดเรื่องวิธีการล่านี้เล็กน้อย

“แล้วถ้าเราจับสัตว์อื่นมาได้อย่างหมาป่า อย่างกวางนี่จะให้คะแนนยังไงล่ะ” หลังจากที่ลั่ว หยวนประกาศตรงนี้ออกไป ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งถามขึ้น

“ก็ขึ้นอยู่กับขนาดและความดุร้ายของสัตว์ที่จับมาได้ แต่หลักๆแล้วจะเป็นสัตว์สามประเภทนั้นที่เรากล่าวไปที่จะให้คะแนน” ลั่ว หยวนอธิบาย

ช่วงของเขานั้นใหญ่ จึงมีสัตว์ทุกชนิดอยู่ในป่านั้น มีคนบอกว่ามีคนสังเกตเห็นว่ามีเสืออยู่ในป่านี้เป็นเวลามากกว่าสิบปีแล้วด้วย

แล้วตอนนี้ก็เป็นเวลามากกว่าสิบปีแล้ว ในตอนนั้นเอง การพัฒนาภูเขานั้นยังเร็วน้อยกว่านี้มาก เมื่อสิบปีก่อนนั้น ยิ่งกิจกรรมของมนุษย์มีมากขึ้น สัตว์ก็ยิ่งสูญพันธุ์มากขึ้นเท่านั้น

แต่อย่างไรก็ตาม หลิน เฟิงเองก็รู้ว่ายังมีสัตว์อันตรายมากมายที่อยู่ในป่าแห่งนั้น อย่างเช่น หมาป่า และอาจจะรวมถึงสัตว์ที่มีอันตรายยิ่งกว่านี้ด้วย

“มีคนอยู่ไม่กี่คนหรอกนะที่จะมาให้เครื่องส่งสัญญาณพวกนายแบบนี้” ในมือของลั่ว หยวนมีของหลายชิ้นคล้ายๆกับมือถือสีดำเครื่องเล็กๆ ซึ่งแสดงผลหน้าจอและปุ่มสองปุ่มเล็กๆ ปุ่มหนึ่งสีดำ อีกปุ่มสีแดง

“ถ้าจับเหยื่อได้เมื่อไหร่ ให้กดปุ่มสีดำ แล้วจะมีคนไปเอามาพร้อมกับให้คะแนนพวกคุณ” 

“นอกจากนี้ ถ้าเกิดพวกคุณตกอยู่ในอันตราย ให้กดปุ่มสีแดง จะมีเจ้าหน้าที่กู้ภัยเข้าไปช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน...”

ตอนที่ 28   รายชื่อตอน   ตอนที่ 30